Loading...

Κατηγορίες

Τρίτη 12 Ιούν 2012
ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΑΛΠΟΥΖΑΝΗΣ: "Μια φιγούρα- μια πλατεία"
Κλίκ για μεγέθυνση
ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΑΛΠΟΥΖΑΝΗΣ: "Μια φιγούρα- μια πλατεία"ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΑΛΠΟΥΖΑΝΗΣ: "Μια φιγούρα- μια πλατεία"ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΑΛΠΟΥΖΑΝΗΣ: "Μια φιγούρα- μια πλατεία"

 

 

"Το Θέατρο Σκιών ποτέ δεν πεθαίνει", είναι η φράση - σήμα κατατεθέν του Γιάνναρου του βετεράνου καραγκιοζοπαίχτη, που τόσα πολλά έχει προσφέρει στο αυθεντικό αυτό είδος της Λαϊκής Τέχνης στην Πάτρα και όχι μόνο.

Την άποψη του Γιάνναρου ή Γιάννη Μουρελάτου θυμηθήκαμε όταν συναντηθήκαμε με τον Χρήστο Καλπουζάνη, ο οποίος συγκαταλέγεται "στο νέο αίμα των καλλιτεχνών του Θεάτρου Σκιών, με τις τόσο γερές ρίζες, χάρη στο Μίμαρο, τον Αντώναρο, τον Γιάνναρο, και προφανώς τον Γιάννη Σπαθάρη. Με τέτοια παράδοση δεν έχουμε να φοβηθούμε τίποτα", αναφέρει με έμφαση ο κ. Καλπουζάνης, ο οποίος έχει βρει το δικό του στέκι στην Πάτρα για να δίνει παραστάσεις και αυτό είναι το καφενείο "Βάκρος".

Στον ιστορικό αυτό καφενέ επί της ΙΙΙ Ναυάρχων, κάθε Παρασκευή στις 9 το βράδυ, ο μπερντές είναι έτοιμος για να προσελκύσει μικρούς και μεγάλους με τις ιστορίες του καραγκιόζη, του Νιόνιου και του Χατζηαβάτη, μέσα από την επίκαιρη ενότητα : "Μια φιγούρα, μια πλατεία- όλοι είμαστε ξυπόλητοι" και παλιότερα τη θεματική: "Οι τουρίστες .....έ ε ερχονται".

"Μη θαρρείτε ότι η προεργασία είναι μικρή" επανέρχεται ο κ. Καλπουζάνης, το χούϊ του οποίου είναι η εκ των προτέρων συζήτηση με τους μικρούς κυρίως θεατές γύρω από το θέαμα που ακολουθεί. "Τα ερωτήματα των παιδιών" όπως αναφέρει ο καλλιτέχνης, "είναι έξυπνα, σπιρτόζικα, φανερώνουν βέβαια ότι και τα παιδιά έχουν "μουλιάσει" στην τηλεοπληξία, γι΄ αυτό και το ευχαριστιέμαι να τους εισαγάγω αργά και σταθερά στην νέα φάση λαϊκού θεάματος που βιώνουν την ιn vivo άπό την in vitro", για να αγγίξουμε και την ψυχολογική διάσταση του κεφαλαίου ΘΕΑΜΑ.

Οι απόψεις του κ. Καλπουζάνη νομίζω ότι είναι ενδιαφέρουσες, καθώς μιλάμε με σχεδόν αυτοδημιουργούμενο καλλιτέχνη, που δίνει ψυχή για να σπάσει κάθε μίζερη και κατεστημένη άποψη για τον καραγκιόζη, έτσι όπως πολλές φορές περνά και στα διαφημιστικά μηνύματα, όπως μάς λέει. Ο ίδιος αναγνωρίζει ότι όλη η προσπάθειά του δε θα είχε αίσιο αποτέλεσμα χωρίς την συμπαράσταση των παιδιών στο καφενείο Βάκρος και πάνω απ΄ όλα χωρίς την αγάπη και την εμπιστοσύνη των γονιών του, που τον βοηθούν να ξεπερνά όποια πρακτικά προβλήματα συναντά αλλά και των αδελφών του.

Από τις πιο ενδιαφέρουσες συνεργασίες του ήταν αυτή με τον παιδαγωγό Παύλο Σκούρα με τον οποίο έστησαν τον Φεβρουάριο την παραγωγή για μικρούς και μεγάλους με τον τίτλο: "Τα λιονταράκια της πλατείας", στη VESO MARE, στο πλαίσιο των Καρναβαλικών δρώμενων. Όταν η κουβέντα στρέφεται στα του Δήμου, άμεσα τοποθετείται λέγοντας ότι "επιτέλους στην πόλη των γνήσιων καραγκιοζοπαιχτών χρειάζεται ένα Δημοτικό Μουσείο Θεάτρου", πέραν της ιδιωτικής συλλογής που υπάρχει στην πλατεία Ομονοίας αλλά και μία άλλη πολιτική για τα λαϊκά θεάματα το καλοκαίρι. "Δε λέμε να αναστήσουμε τα παλιά μαντράκια των καλλιτεχνών αλλά γιατί τόσοι χώροι να ρημάζουν και να έχουν καταντήσει νεκροταφεία αυτοκινήτων ενώ θα μπορούσαν τα μικρά παιδιά και οι έφηβοι να έχουν εναλλακτικές λύσεις, πέρα από τα ηλεκτρονικά παιχνίδια".

Να συμπληρώσουμε ότι με ιδιαίτερη χαρά υποδέχθηκαν το νέο καλλιτέχνη του Θεάτρου Σκιών πριν από δύο εβδομάδες οι φοιτητές στη Φοιτητική Εστία του Πανεπιστημίου Πάτρας, ενώ ιδιαίτερες στιγμές χαρίζει και στα παιδιά που φοιτούν στα Ειδικά σχολεία της πόλης.

Αυτά για τον κ. Καλπουζάνη, που πάντα τονίζει με νόημα ότι "Εμείς οι ΄Έλληνες με κληρονομιά τον ξυπόλητο καραγκιόζη δεν έχουμε να φοβηθούμε τίποτε ούτε Μέρκελ ούτε ευρώ ούτε ξευρώ...". Λέτε;

 

Ο ΠΕΡΙΟΙΚΟΣ

 

 
© Copyright 2011 - 2024 Στύξ - Ανεξάρτητη Πολιτισμική και Πολιτική Εφημερίδα της Βόρειας Πελοποννήσου