Loading...

Κατηγορίες

Κυριακή 27 Μάι 2012
ΑΝΑΚΟΜΙΔΗ ΟΝΕΙΡΩΝ  - ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΚΟΥΜΠΟΥΡΑ
Κλίκ για μεγέθυνση

 

 

ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΩΤΗΡΗ ΜΟΥΤΖΟΥΡΕΛΗ

 

Ο ακάματος φιλόλογοςΠαναγιώτης Κουμπούρας, δεν μας ξάφνιασε με την καλαίσθητη ποιητική του συλλογή με τον τίτλο ΑΝΑΚΟΜΙΔΗ ΟΝΕΙΡΩΝ , που εκδόθηκε πρόσφατα . Στις 164 σελίδες του βιβλίου καταγράφονται ποιητικά 10 θεματικές ενότητες όπως : Μυθολογικά , χάϊ – κού , του ουρανού και της αγάπης , Σονέτα , Τραγούδια της ψυχής, Στοχασμοί , Μαντινάδες , ποιητικός σχολιασμός του έργου της Κικής Δημουλά : Η ΕΦΗΒΕΙΑ ΤΗΣ ΛΗΘΗΣ , Θεατρικά , του Νυν και Αεί , με την πληρότητα του λογοτεχνικού ήθους .

Μας είναι γνωστός από μια σειρά άρθρων , ως ερευνητής θεμάτων ευρείας παιδείας , ως κάτοχος πολλών ζηλευτών διακρίσεων , χωρίς τούμπανα και τρουμπέτες . Στοχαστής , μαχητικός , ασυμβίβαστος , απλός στους τρόπους με απλούστερο εκπαιδευτικό και κοινωνικό προφίλ , αγωνίζεται και αγωνιά , με έμφαση στη διαχρονική πολιτιστική μας παράδοση . Στην ποίησή του , δεν υπάρχουν στερεότυπα κλισέ , εκτός από ορισμένα ποιητικά είδη που υπόκεινται στις δεσμεύσεις της παραδοσιακής δομής , όπως το δεκατετράστιχο σονέτο , χαϊκού , μαντινάδα . Γνωρίζει πως τα στερεότυπα , οι ποιητικές φόρμες , είναι ανασταλτικά για το στίχο , δεσμευτικά της σκέψης και του αυθόρμητου ιδεολογικού εσωτερικού πυρήνα του ποιήματος . Έχει το χάρισμα να κινείται πρωτοποριακά στα πλαίσια ενός προσωπικού λογοτεχνικού μοτίβου και ρεύματος , άλλοτε με λυρισμό , εκδιπλώνοντας τον ψυχισμό του σε σχέση με τους άλλους , άλλοτε με ρεαλισμό , ώστε να ανακλάται η πραγματικότητα με τα προβλήματα και την αναζήτηση λύσεων .

Φιλολογική πολυσημία με πρωταγωνιστές από τη μυθολογία και την ιστορία με διάκριση μορφής και συμβολισμού . Αυτοβιογραφικά σημεία με έμφαση και ταύτιση με αγάπες μεγάλες . Τα γλυκόπικρα όνειρά σου πιο μεγάλα από τη ζωή σου , μακρόσυρτα πίσω μέσα στις σελίδες της Πολιτείας του Πλάτωνα και μπρος , μέχρι την ουτοπία του Τόμας Μορ. « Πνίγομαι στο ποτάμι που ζω » ! , γράφεις καλέ μου Παναγιώτη . Σε βρίσκω σε θάλασσα ανοιχτή με τα όνειρά σου προσωρινά δεμένα στο μουράγιο , έτοιμα και βιαστικά για απόπλου , χωρίς δελτίο καιρού με αλάθητη πυξίδα τον ήλιο και τ’ αστέρια , χωρίς ημίτονα και συνισταμένες. Στητός οιακιστής , με περίσκεψη σημαδεύεις την πλώρη τους στους στοχασμούς σου , χρωματικές ρομαντικές ελπίδες , πάντα δροσερές από τη συναισθηματική σου αύρα . Βλέπω ακόμα να μη γυρίζεις πίσω τη ματιά σου να μετρήσεις το θολό μακρύ , βαθύ αυλάκι που αφήνει η πρύμνη σου πίσω . Μοιάζει με ποτάμι , αλλά δεν είναι . « Όνειρο αληθινό » . Κοντά σου η Ινώ , Λευκή στη Θέα , λευκό το κύμα . Με τεντωμένα τα χέρια σού προσφέρει το λευκό της πέπλο για να « αναθαρρεύεις απέλπιδα φτερά , σωσίβιου αγώνα » . Το ίδιο είχε κάνει και στον Οδυσσέα .

Πήγες και στο Μεσολόγγι , στην ιερή κολυμβήθρα του Γένους , εκεί όπου η « Λευτεριά βρήκε Όνομα / η ιστορική μνήμη βρήκε το ελληνικό και πανανθρώπινο » . Συνάντησες τον Καψάλη και , « μυστηριώδεις σείονται των Πλαταιών οι τάφοι ». « Κίτρινη μνήμη . / Ανακομιδή ονείρων , / δες , ξημερώνει !». Χάρηκες , καμάρωσες « Μάνα » μου που « την καρδιά μου έκανες πηλό και ζυμάρι » , αλλά στα χέρια σου έβαλε γλύφανο και καλαμάρι για να σμιλεύεις μάρμαρο και μπρούτζο , να γράφεις τα όνειρά σου , άλλοτε μόνιμα κι άλλοτε εύκολα για ανακομιδή , όχι λείψανα , αλλά ζωντανά , διαχρονικά αγιασμένα από « Νικηφόρο Άνθρωπο τ’ Ουρανού και της Αγάπης » .

Τα « Πονεμένα Νήματα » υφαίνουν τον σπάνιο ποιητικό ιστό χαϊκού . Γιατί σε ένα τρίστιχο , υπερβολικά σύντομο σε 17 μόνο συλλαβές , συμπυκνώνεται πλήρες νόημα μιας εικόνας ακαριαία , όπως το « Ανθρώπινο Δράμα ». « Αρχή και τέλος / Σισύφεια τίσις / χωρίς μετάνοια ». Αιώνια κολασμένος ο Σίσυφος, αν και ο πονηρότερος άνθρωπος , ανεβάζει με κόπο πάντα τον ίδιο ογκόλιθο στην κορυφή – « αρχή ή τέλος ; » - και να κατρακυλά στην πεδιάδα. Αυτή η « τίσις » είναι τιμωρία , εκπλήρωση και σύμβολο μιας ατέρμονης προσπάθειας κάθε ανθρώπου να φθάσει σε μια κορυφή , είναι χρέος χωρίς να μετανοιώνει , δίχως ποτέ να πει ματαιοπονώ , αλλά πεισματικά θέλω να ανανεώνω το ανθρώπινο δράμα ; Καλέ μου Παναγιώτη , σε κάθε σημερινό και διαχρονικό Σίσυφο , δίνεις την απάντηση ; « Με ελπίδα και αγάπη / θα ταξιδέψουμε μαζί / με όλα τα όνειρα ζωής » . Αν και γνωρίζεις πως « όσο ακριβά κι αν τα πουλάς τα όνειρά σου / δε φτάνει για του καντηλιού το λάδι » .

Στις Μαντινάδες διαχέεται και περιίπταται ένας αιθέριος ερωτισμός , σπατάλη επιθυμητών χαρισμάτων , που προβάλλονται σε ρεαλιστικό φόντο . Άστρα και κάστρα , όλα τα άψυχα της φύσης επιστρατεύονται σε μεταφορές , παρομοιώσεις , φαντασιώσεις για να θρονιάσουν την Αγάπη . « Τα όνειρά σου άρωμα και η φωνή σου χρώμα / όλες οι αισθήσεις ζωγραφιά γλυκού φιλιού στο στόμα » . Ακούω το ηχόχρωμα της νησιώτικης λύρας και βλέπω τα νιάτα στον πηδηχτό , στον πεντοζάλη .

Στα ΘΕΑΤΡΙΚΑ , η αναφορά στα έργα « Το θεριό του Ταύρου , ο Τοπικός παράγων και Απόψε τρώμε στης Ιοκάστης » , η ποιητική επένδυση προσδίδει χάρη στη θεματική πλοκή , φωτίζει σκιερά σημεία , λευκαίνει τα γκρίζα και κίτρινα με χρωστήρα ευρύ , όπως ; « Πολιτική ’ναι ο έρωτας , βουλή ’ ναι η αγάπη , / και το συμφέρο εραστής μπρος στης καρδιάς την κάλπη » . Και το : « Ποιος σκοτώνει τη ζωή για το φόνο της τις πταίει ; / Κάποτε η ενοχή βάραινε τον Τούρκο μπέη » .

Κλείνει η Ανακομιδή των ονείρων με τα « ΝΥΝ ΚΑΙ ΑΕΙ » . Καταγγέλλει τη βία , μέσα από την υποκρισία των ισχυρών σε μέρη όπου ο δικός τους Άρης θερίζει κι αλωνίζει σε μέρη ιερά αφήνοντας περιχαρής μόνο αθώα θύματα , σακάτικα φτερά αγγέλων « μαύρα στίγματα βασάνων » , πληγές και οργή , κάτω από « Ουρανό θεώμενο » που ακόμα « Πόσα βλέπει από ψηλά και δεν μιλά » .

Και , να ο Οδυσσέας με τη σφοδρή επιθυμία και από « καπνόν αποθρώσκοντα » να αναζητά την πατρίδα του , την οικογενειακή του εστία , το βιος του . « Σε ποια νησίδα ψυχής να σε πάω ; / Σε ποια νεφέλη ουρανού ; » . Εκεί ψηλά Οδυσσέα , αγνάντεψε τα λευκά όρη . Γίνεται μεγάλο χαροκόπι . Δεν είναι οι μνηστήρες. Παντρεύεται ο γλεντζές , ορεσίβιος εργένης κυρ-Πάνας . Κουμπάρα η Αμβροσία . Ευκαιρία βρήκε ο Οίνος και η Αρμονία . Θα καταλάβεις πως δεν είναι ο Αρκάς Παν . Τώρα είναι κύριος , μοντέρνος , με κρητική βράκα , σελάχι , ζωνάρι με μαχαίρι και κουμπούρα . Δεν έχει τη μελωδική του σύριγγα , αλλά λύρα που τη ζηλεύουν τα πουλιά . Πίνει ρακί και ρακόμελο , χορεύει πεντοζάλη , σωστός ντεληκανής , σύντεκνος και κουζουλός . Θα αναρωτηθείς : « Πού νά’ ναι ο Πάνας του παντός και του γλεντιού αφέντης ;».

Και κλείνει η διαδικασία της Ανακομιδής των Ονείρων , πάντα ποθητή , όπως ένα ποτήρι δροσερό νερό για κάθε διψασμένο ονειροπόλο , ολοκληρωτικό γέμισμα κάθε καρδιάς . Καλέ μου Παναγιώτη : Τα όνειρά σου είναι πιο μεγάλα από της ζωής μας το νήμα ._

 

4 Μαϊου 2012

ΣΩΤΗΡΗΣ ΜΟΥΤΖΟΥΡΕΛΗΣ

 

 
© Copyright 2011 - 2024 Στύξ - Ανεξάρτητη Πολιτισμική και Πολιτική Εφημερίδα της Βόρειας Πελοποννήσου