Loading...

Κατηγορίες

Σάββατο 17 Ιαν 2015
Δρόμος και Μονοπάτι   Ότο Βάλτερ στην  Αιγείρα Αιγιαλέιας
Κλίκ για μεγέθυνση

 

 

Του Β. Αντωνίου

 

Ένδειξη ευγνωμοσύνης προς τον αυστριακό αρχαιολόγο Ότο Βάλτερ, ο δήμος Αιγιάλειας στις 29 Δεκεμβρίου 2014 η ομόφωνη προέγκριση δημοπράτησης του έργου «Μονοπάτι Ότο Βάλτερ» συνολικού Προϋπολογισμού 136.290,38 ευρώ που οδηγεί από την παραλιακή περιοχή στον αρχαιολογικό χώρο.

Το 1995 το Κοινοτικό Συμβούλιο Αιγείρας με απόφαση της σχετικής επιτροπής έδωσε το όνομα του Ότο Βάλτερ σε δρόμο της Αιγείρα, τιμώντας με αυτόν το τρόπο τον φιλέλληνα αρχαιολόγο για τη μεγαλη προσφορά του στην περιοχή.

 

Γεννημένος το 1882 και σπουδαγμένος (νομικά, ανθρωπιστικά) στη Βιέννη ο Όττο Βάλτερ είχε διαλέξει όχι μόνο εξ αιτίας του επαγγέλματος για δεύτερη πατρίδα του την Ελλάδα. Είχε παντρευτεί με μιαν αρχοντική Ελληνίδα, εξαδέλφη της Έλενας Βενιζέλου και πέρασε στην Ελλάδα το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του, μέσα στην Αυστριακή αρχαιολογική σχολή στην Λεωφόρο Αλεξάνδρας στην Αθήνα.

Είχε ζήσει νέος ακόμα τον διαμελισμό της πατρίδας του, ύστερα από τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο και κατόρθωσε να σώσει το Ινστιτούτο της Αθήνας, παίρνοντας τη θέση του Γενικού Προξένου της Αυστρίας στα δύσκολα εκείνα χρόνια.

Έφερνε μαζί του από τη Βιέννη, δίπλα στα τόσα άλλα χαρίσματα και τη γερή ελληνική παιδεία αλλά και μια καλή λογοτεχνική μόρφωση.

Βλέποντας γύρω του διάχυτη την προτίμηση των νεότερων αρχαιολόγων για τη μορφολογική εξέταση των έργων της τέχνης εξομολογιόταν με μετριοφροσύνη ότι δεν είχε αυτός τις ικανότητες εκείνες τις απαραίτητες για μια θεώρηση καθαρά αισθητική. Θεληματικά είχε περιοριστεί στο πεδίο όπου η έρευνά του είχε σταθεί τόσο καρποφόρα, δηλαδή στα ψηφισματικά και αναθηματικά ανάγλυφα.

Πριν μείνει σ’ αυτά, είχε προσφέρει με την ανασκαφή της Αχαϊκής Αίγειρας ένα κολοσσικό κεφάλι του Διός της ελληνιστικής εποχής, γνωστό σήμερα απ’ όλα τα εγχειρίδια της αρχαίας τέχνης. Εικονίζεται για την εξαίρετη μαρμαρογλυφικη εργασία του αλλά και σαν αντιπροσωπευτικό ενός νέου θεϊκού τύπου με κάποια έμφαση και πνευματική κενότητα.

Χαρακτηριστική είναι και η περιγραφή του Όττο Βάλτερ στην έκθεσή του προς το αρχαιολογικό Ινστιτούτο της Βιέννης. «Ένας καλοκαιρινός περίπατος στις 18 Αυγούστου του 1915 κατά μήκος της παραλίας μ’ έφερε κοντά στην Αρχαία Αιγείρα. Παρά το ότι τα ερείπια αυτά βρίσκονται πλησίον του δρόμου Αθηνών – Πατρών, που είναι από τις πιο πολυσύχναστες διαδρομές της Ελλάδας, λίγοι έχουν επισκεφθεί το μέρος αυτό και αυτοί για λίγες μόνο ώρες. Επειδή γίνεται διαρκώς περισσότερη καλλιέργεια και ανοικοδόμηση, η προστασία των αρχαιοτήτων είναι ανεπαρκής και τα υπάρχοντα σήμερα ερείπια κινδυνεύουν να καταστραφούν ακόμα περισσότερο και προπαντός τα τείχη της πόλεως και το θέατρο. Έχει περάσει ένας χρόνος, μέχρι που να μπορέσω ν’ αρχίσω την προγραμματισμένη εργασία μαζί με τον αρχιτέκτονα Σούρσο, από τη στιγμή που μας έδωσε άδεια για ανασκαφές το Υπουργείο. Όμως, την πρώτη ημέρα των ανασκαφών μπήκε η Ρουμανία στον πόλεμο, με συνέπεια να επιστρέψουμε στην Αθήνα και να διακόψουμε με μεγάλη μας λύπη τις εργασίες. Δεν είχαν περάσει παρά μόνο τέσσερις μέρες δουλειάς…» Είχαν προλάβει να βρει το κεφάλι του αγάλματος του Δία. Ο Όττο Βάλτερ επέστρεψε στην Αιγείρα στις 11 Νοεμβρίου 1916 όπου εργάσθηκε για μια ακόμα εβδομάδα διορθώνοντας το σχέδιο του Έλληνα αρχιτέκτονα.

Ο μεγάλος αυτός δημοκράτης και φιλέλληνας τιμήθηκε από την πατρίδα του με πολλές διακρίσεις. Στην Ελλάδα έγινε εταίρος της Αρχαιολογικής Εταιρείας. Το επίσημο κράτος τον ξέχασε. Η Αιγείρα και η Αιγιάλεια δεν τον ξεχνούν

 

Φωτό: Η μαρμάρινη κλασική κεφαλή του Δία από την Αιγείρα, ύψους 0,88μ. Το άγαλμα ήταν ακρόλιθο, το κεφάλι και τα άκρα ήταν από μάρμαρο και το υπόλοιπο σώμα απετελείτο από ξύλινο σκελετό που περιβαλλόταν από ύφασμα. Χρονολογείται στις τελευταίες δεκαετίες του 2ου αι. π.Χ. (Αθήνα, Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο).

 

 

 
© Copyright 2011 - 2024 Στύξ - Ανεξάρτητη Πολιτισμική και Πολιτική Εφημερίδα της Βόρειας Πελοποννήσου