Loading...

Κατηγορίες

Τρίτη 25 Φεβ 2020
Η μόνιμη συλλογή αποκαλύφθηκε
Κλίκ για μεγέθυνση
EUROKINISSI/ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ 25.02.2020, 16:43

 


Με ελεύθερη είσοδο για το κοινό ξεκινάει η πιλοτική, πλήρης λειτουργία του από την Παρασκευή. Για πρώτη φορά προσιτή μια επιλογή 173 εξαιρετικών έργων 78 Ελλήνων και ξένων καλλιτεχνών, με τις τεράστιες εικαστικές εγκαταστάσεις των Κουνέλλη και Καμπακόφ να εντυπωσιάζουν.

Mια μεγάλη μέρα έφτασε, «μια ιστορική μέρα», «η πρώτη μέρα μιας νέας εποχής» για το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, το οποίο άνοιξε, σε πλήρη λειτουργία και η μοναδική συλλογή του με σπουδαία έργα τέχνης Ελλήνων και ξένων καλλιτεχνών αποκαλύφθηκε. 

Από χθες, το μουσείο, που από το καλοκαίρι παρέμενε κλειστό, ζωντάνεψε, καθώς άρχισε πιλοτικά η πλήρης λειτουργία του. Ποδαρικό έκαναν οι μαθητές από το 1ο Πειραματικό Σχολείο Πλάκας, στη συνέχεια έγινε η παρουσίαση από την πολιτική ηγεσία του υπουργείου Πολιτισμού και τη διοίκηση του μουσείου και από αυτή την Παρασκευή όλος ο κόσμος μπορεί να εισέλθει στα άδυτά του, με ελεύθερη είσοδο.

Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης

Ηταν μια ηλιόλουστη μέρα η Δευτέρα. Στην πρόσοψη του ΕΜΣΤ στην Καλλιρρόης η αρχιτεκτονική κατασκευή που παραπέμπει στο ίχνος του Ιλισού, με ακατέργαστα μάρμαρα και «υδάτινο» τοίχο, έρρεε ξανά, η κατακόκκινη είσοδός του καλογυαλισμένη και μέσα σε υποδεχόταν το έργο «Gate», ένα σιδερένιο μα αέρινο «πέπλο» του πρόωρα χαμένου εικαστικού Νίκου Αλεξίου. Ανετοι, μίνιμαλ χώροι, μεγάλα παράθυρα που αφήνουν το φως να μπει, κυλιόμενες σκάλες που ανεβάζουν σε μπαλκόνι και ταράτσα με πανοραμική θέα στην Αθήνα αλλά και που κατεβάζουν στο επίπεδο -1, των περιοδικών εκθέσεων.

Μια αίθουσα στον 2ο όροφο καταλαμβάνει η μνημειακή εγκατάσταση του Γιάννη Κουνέλλη

EUROKINISSI/ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ

«ΕΜΣΤ ανοιχτό. Το ΕΜΣΤ και οι ιστορίες του» παρουσιάζεται εκεί, ένα χρονολόγιο για το πώς το πρώην εργοστάσιο Ζυθοποιίας Φιξ έγινε μουσείο. Μια 20χρονη δύσκολη πορεία, με αναβολές και ματαιώσεις, αλλεπάλληλα εγκαίνια, απερίσκεπτες αλλαγές των διευθυντριών, αλλά και δημιουργικές φάσεις, όπως η συγκρότηση μιας ζηλευτής συλλογής. Η ιδρυτική διευθύντρια Αννα Καφέτση είχε τη μεγαλύτερη ευθύνη της επιλογής των έργων, η διάδοχός της Κατερίνα Κοσκινά υπογράφει τη μουσειολογική μελέτη.

«Το καράβι της ζωής μου» του Ιλια Καμπακόφ

ΜΑΡΙΟΣ ΒΑΛΑΣΟΠΟΥΛΟΣ

Μια επιλογή 173 έργων 78 Ελλήνων και ξένων καλλιτεχνών πρώτη φορά σε κοινή θέα (ορισμένα από αυτά είχαν παρουσιαστεί στο Κάσελ της documenta 14, το 2017). Εργα με διαπολιτισμικό και ανθρωποκεντρικό χαρακτήρα. Κι ένα αφήγημα, σε τρεις ορόφους (από τον 2ο έως τον 4ο) αλλά και στους χώρους κίνησης, «που να είναι εύκολα αναγνώσιμο και να συνδέει το τοπικό με το διεθνές και το ατομικό με το συλλογικό», όπως σημειώνει η Κ. Κοσκινά στον κατάλογο της έκθεσης.

Δεν υπάρχει χρονολογική σειρά, υπάρχουν ενότητες, οι οποίες δεν διαχωρίζονται πάντα με σαφήνεια, μπλέκονται μεταξύ τους: «Αναφορές μνήμης-διεκδικήσεις-πολιτικές αφηγήσεις», όπου κεντρικό ρόλο παίζουν «οι Ελληνες καλλιτέχνες της διασποράς κι αυτοί που παρέμειναν στην Ελλάδα και τοποθετήθηκαν, ανοιχτά ή έμμεσα, απέναντι αφ’ ενός στη δικτατορία και αφ’ ετέρου στις ζέουσες διεθνείς κοινωνικοπολιτικές αλλαγές».

Αποψη της έκθεσης με εγκαταστάσεις των Λουκά Σαμαρά και Κιμσούτζα

ΜΑΡΙΟΣ ΒΑΛΑΣΟΠΟΥΛΟΣ

Η δεύτερη ενότητα «Ορια και διελεύσεις» ερευνά ζητήματα σχετικά με τις πληθυσμιακές μετατοπίσεις, τα γεωγραφικά και κοινωνικοπολιτικά όρια αλλά και τις διαχωριστικές γραμμές, ρεαλιστικές και δυνητικές. Και τέλος, «Ετεροτοπίες-Μυθολογίες του οικείου-Νέες προοπτικές», που πραγματεύονται έννοιες όπως ο μύθος, ο χρόνος, η προσωπική και συλλογική μνήμη.

●Οι εικαστικές εγκαταστάσεις και τα βίντεο κυριαρχούν. Εμβληματικά έργα κεντρίζουν την προσοχή, με τον όγκο, το μέγεθος, τα υλικά τους. Πρώτα απ’ όλα οι τεράστιοι «σταυροί» του Γιάννη Κουνέλλη, η μνημειακή εγκατάσταση που πραγματοποιήθηκε για το ΕΜΣΤ το 2004. «Το καράβι της ζωής μου» του Ιλια Καμπακόφ, ένα πλοίο σε φυσικό μέγεθος με 25 κουτιά γεμάτα αντικείμενα που αφηγούνται την περιπετειώδη ζωή του Ρώσου καλλιτέχνη ο οποίος εκδιώχτηκε από τους ναζί και βρήκε καταφύγιο στη Δύση.

Νίκος Τρανός, «Ενας παγετώνας στο τραπέζι μας»

ΜΑΡΙΟΣ ΒΑΛΑΣΟΠΟΥΛΟΣ

Ο τεράστιος αργαλειός της Τζανίν Αντονί που υφαίνει τα όνειρα και τους εφιάλτες κάθε Πηνελόπης. Το «Akropolis Redux» που ο Κέντελ Γκιρς δημιούργησε για το EMΣΤ, ένας «ναός» από συρματοπλέγματα, σύμβολο ενός κόσμου όπου κυριαρχούν ο κίνδυνος και η βία.

●Συναισθήματα και σκέψεις αναμοχλεύονται κοιτάζοντας τους «μαγικούς» καθρέφτες του Λουκά Σαμαρά που δημιουργούν μια κλειστοφοβική κατάσταση, το ίδιο και η εγκατάσταση της Μόνα Χατούμ με υλικά από το εγκαταλελειμμένο εργοστάσιο του Φιξ.

Εξίσου εντυπωσιακά και διαχρονικά τα ανδρείκελα μεταναστών του Βλάση Κανιάρη, τα φωτεινά νέον του Στήβεν Αντωνάκου, οι κορεάτικοι μπόγοι της Κιμσούτζα, γεμάτοι από το πνεύμα και τη ζωή των κατόχων τους, τα ιστία της Μπίας Ντάβου, οι «Διαχωριστικές γραμμές» της Δανάης Στράτου με τον επισκέπτη να κοιτάζει τις φωτογραφίες και να πατάει πάνω στη Δυτική Οχθη στην Παλαιστίνη αλλά και την Πράσινη Γραμμή στη Λευκωσία.

●Και άλλα κόβουν την ανάσα. Η βιντεοεγκατάσταση του Κουτλούγκ Αταμάν «99 ονόματα» με έναν άντρα που οδηγείται σε θρησκευτική έκσταση, «Υποπτη συσκευή» του Μάκη Φάρου με ακουστικά που κρέμονται και βγάζουν ήχους βασανιστηρίων. Μια γυναικεία μορφή σε εμβρυακή στάση και δεμένη χειροπόδαρα στο πάτωμα κι ένα μαγνητόφωνο είναι το έργο «Το συμβάν» του Δημήτρη Αληθεινού που μας πάει στα χρόνια της χούντας.

Διεθνής διαγωνισμός για τη διευθυντική θέση

Η υπουργός Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη με μαθητές σχολείων

Η υπουργός Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη το επανέλαβε χθες εμφατικά. Το ΕΜΣΤ δεν είναι ακόμη ένας χώρος πολιτισμού, αλλά ένα μουσείο σύγχρονης τέχνης, όπως το δικαιούται η Αθήνα, όπως έχουν όλες οι ευρωπαϊκές πρωτεύουσες. Ενα μουσείο που το υπουργείο οφείλει στην Αθήνα, στο κοινό, στους καλλιτέχνες, στα παιδιά.

Το μουσείο «δεν ανοίγει ούτε πρόχειρα ούτε βιαστικά. Ανοίγει με τα έργα της μόνιμης συλλογής του, εκτεθειμένα κατ’ εφαρμογή των μελετών που εγκρίθηκαν από το Συμβούλιο Μουσείων το 2019», υπογράμμισε η υπουργός. Οπως συμπλήρωσε ο γεν. γραμματέας Πολιτισμού Νικόλας Γιατρομανωλάκης, «σε επίπεδο υποδομών έχουμε ολοκληρώσει όλες τις διαδικασίες πληροφορικής που χρειάζονταν στα εκδοτήρια, στο λογιστήριο, στο πωλητήριο, έπονται η βιβλιοθήκη και το αρχείο», ενώ έγινε διαγωνισμός για το καφέ και το εστιατόριο.

Επίσης, λειτουργεί σε εφαρμογή android και σύντομα σε iphone το application του ΕΜΣΤ, μέσα από το οποίο μπορεί κάποιος να πλοηγηθεί στα έργα στα αγγλικά, ελληνικά και γαλλικά. Το επόμενο βήμα είναι η σύνδεση του μουσείου με τον σταθμό Συγγρού-Φιξ.

«Είμαστε η 15η πολιτική ηγεσία αυτού του υπουργείου που ασχολείται με το άνοιγμα και τα εγκαίνια του Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης», τόνισε η Λ. Μενδώνη, κάνοντας μια αναδρομή στους σταθμούς της πορείας του ΕΜΣΤ, φτάνοντας στην τελευταία κρίσιμη περίοδο, οπότε έπρεπε να απορροφηθεί η δωρεά 3 εκατομμυρίων ευρώ του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος μέχρι τον Μάρτιο του 2020. «Το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης έπρεπε να ανοίξει. Επρεπε να τελειώσει όλη αυτή η μακρά περίοδος που άνοιγε, ένας ενεστώτας διαρκείας, ο οποίος διαρκούσε πάρα πολύ. Διήρκεσε 16 χρόνια».

Οπως ανακοινώθηκε χθες, το ΕΜΣΤ θα λειτουργήσει πιλοτικά, με ελεύθερη είσοδο το επόμενο διάστημα, μέχρι τα επίσημα εγκαίνια από τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη, «πριν από το Πάσχα». Διευθυντής θα τοποθετηθεί από την υπουργό Πολιτισμού μετά τα εγκαίνια και η θητεία του θα είναι διετής, ενώ εντός του 2020 θα προκηρυχτεί διεθνής διαγωνισμός για τη διευθυντική θέση.

«Επίσης με νομοθετική ρύθμιση και με εντολή του ίδιου του πρωθυπουργού, το κτίριο το οποίο σήμερα εξακολουθεί να ανήκει στην “Αττικό Μετρό”, θα μεταβιβαστεί οριστικά στο Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης». Το υπουργείο Πολιτισμού «θα αυξήσει τον προϋπολογισμό του μουσείου για τα λειτουργικά έξοδα, κυρίως εν όψει προσλήψεων προσωπικού.

Οπως θα φροντίσει να εξασφαλίσει ποσό για τη διοργάνωση περιοδικών εκθέσεων και την αγορά έργων τέχνης», είπε η υπουργός, που ευχαρίστησε όλους: τον πρόεδρο του Διοικητικού Συμβουλίου Γιώργο Παπαναστασίου, τις πρώην διευθύντριες, τον μεταβατικό διευθυντή Δημήτρη Αντωνακάκη και τη Συραγώ Τσιάρα, το Ιδρυμα Νιάρχος και βεβαίως τους εργαζομένους.

πηγ:https://www.efsyn.gr/tehnes/art-nea

 
© Copyright 2011 - 2024 Στύξ - Ανεξάρτητη Πολιτισμική και Πολιτική Εφημερίδα της Βόρειας Πελοποννήσου