Loading...

Κατηγορίες

Πέμπτη 06 Αύγ 2015
Παναγιώτη Κουμπούρα: Δελφοί μου, κάθαρσης πηγή
Κλίκ για μεγέθυνση

 

Μια προσπάθεια νοηματικής προσέγγισης,
από τον Σωτήριο Μουτζουρέλη

 

 

Δυο κοντινοί και δικοί μου άνθρωποι, η Κατερίνα Μέτσιου και ο Παναγιώτης Κουμπούρας, άρδευσαν με δροσερό ποιητικό λάλον ύδωρ — όχι από την Κασταλία — αλλά από τις πηγές του Χελμού με στάλες αθάνατο νερό τη Δελφική Ιδέα. Διακρίθηκαν και τιμήθηκαν στους τριακοστούς Πανελλήνιους Ποιητικούς Αγώνες Δελφών 2015 με το πρώτο και τρίτο Πανελλήνιο βραβείο αντίστοιχα. Όταν ο στοχασμός εκφράζεται με την ποίηση, τότε και τα δυο τους είναι τα πιο ακριβά πνευματικά δημιουργήματα. Το παρήγορο είναι, πως γράφονται ακόμα ποιήματα στην τόσο αντιποιητική ζωή μας. Όμως — ας μην ξεχνάμε — πως η ποίηση αναπτύχθηκε σε κρίσιμες στιγμές.

*

Με το βραβευμένο ποίημά του Δελφοί μου, κάθαρσης πηγή ο Παναγιώτης Κουμπούρας, δεν μας ξαφνιάζει. Ανανεώνει τη γνωριμία του ως οικείος ομηρικός και σύγχρονος ικέτης που δέεται με παρακλητική των Ψαλμών προστακτική στην Απολλώνεια λυτρωτική των Δελφών πηγή να εξαγνίσει με κάθαρση κάθε μίασμα από ανόσιες πράξεις που προξενούν τον έλεο και φόβο σε κάθε σύγχρονη τραγωδία.

Εκ βαθέων εκέκραξά σε Φοίβε των Δελφών, Θεέ της μουσικής και μαντικής, ιδρυτή των πόλεων, νομοθέτη αμφικτιόνων εσύ ουσία, κιβωτός, ηλίου κυψέλη, προνόησε εσύ «πάσαν αρχήν και τέλος προσιδών, έχει(ς) δε λαμπρόν πλήκτρον ηλίου φάος», φωτερέ και ωραίε, κρέμασε το τόξο και με τη θεϊκή σου λύρα βοήθησε Θεέ της Αρμονίας να ψάλλουμε τον ποιητικό λόγο Άσμα ασμάτων του Σολομώντα.

Πρόσδεξε... την ικεσίαν της μάνας Γης και τ’ Ουρανού, επίσκεψε τον κόσμο σου εν ειρήνη, εξαχτίνωσε από της θυμέλης τον βωμό, φως ιλαρό κι ο κορυφαίος του χορού: Δεύτε λάβετε φως! Από την αναζωογονητική δύναμη του νάματος που αναβλύζει και αιώνια ρέει καθάριο από την περιούσια πηγή της Δελφικής Ιδέας, νίψον τα ανομήματα ημών — πληγές στα μάτια — αχ παιδιά μου, πού μίσεψαν τα οράματα και το γέλιο των ονείρων σας!

*

Εγγίζει με σαφήνεια επίκαιρα και καθημερινά θέματα νια τη θρησκεία, την ηθική, την ειρήνη, τη φιλοσοψία, την κοινωνική γαλήνη, έννοιες αρχόντισσες από την καταγωγή τους.

Η γλώσσα και το ύφος του συγγραφέα, αρμονικά συνταφιασμένα, αρθρώνουν τον ποιητικό λόγο, αναδεικνύοντας την προσωπική του ταυτότητα και τον βαθύ και ρωμαλέο στοχασμό του. Το ποίημα, αποτελείται από πέντε τετράστιχες όμοιες μετρικά μεταξύ τους με πλεχτή ομοιοκαταληξία στροφές και, με ισάριθμα δίστιχα χ ο ρ ι κ ά. Αρχικά, η επίκληση : Βοήθησε. Δίνει μέτρο προσωπικής ποιητικής τέχνης, έτσι απλά, συγκινημένα από τους πρώτους στίχους. Θα έλεγα, πως το ποίημα σαν στιχουργικό είδος είναι μια

ι ε ρ ή Ωδή με τα βασικά αρχαϊκά εγκωμιαστικά, υμνητικά γνωρίσματα αφενός και την αυστηρή Πινδαρική και Καλβική προσήλωση στη στροφική οργάνωση και το ποιητικό μέτρο αφετέρου.

Έχει δικό του ύψος ο ποιητής και εκφραστικό τρόπο που εκπληρώνει με συνέπεια και επιμονή τους ποιητικούς όρους και περιορισμούς με φιλόσοφη σκέψη, ισχυρή εδώ. Επιλέγει τον λ υ ρ ι κ ό ρ ε α λ ι σ μ ό, συγκέρασμα έκφρασης του πνευματικού και υλικού κόσμου.

Ο λυρισμός του, είναι η εκτόνωση συναισθηματικής φόρτισης, ξεχείλισμα και κίνημα ψυχής από ισχυρή συγκίνηση στη νοερή προσήλωση σε ενέργεια, πρόσωπο, ιδέα. Εδώ, η κ ά θ α ρ σ η. Ο λυρισμός του, είναι το πλέον σίγουρο μέσον και συνάμα ο φυσικός τρόπος για την κατανόηση της ανάκλασης από την πραγματικότητα. Μάλιστα, όταν είσαι σύγχρονος άνθρωπος, μέτοχος γεγονότων και κοινωνικών προβλημάτων, αναζητάς λύσεις και διεξόδους. Δέχεται το φως του λυρισμού στον στοχασμό, όπως οι δικοί μας αρχαίοι, με βάθος χρόνου. Εδώ αναζητά μετά από την παράθεση και καταγραφή των οικουμενικών προβλημάτων — μιασμάτων —την καθαρτήρια επίγεια πηγή του νάματος σαν Θεού θάμα εξιλαστήρια τελετή με τον εξαγνισμό του Μαντείου, ώστε η κάθαρση με θεϊκή θέληση ανεμπόδιστη να φτιάξει ένα νέο κόσμο κεκαθαρμένο, παράξενο στην αρχή και πρωτότυπο μαζί. Αφήνει να περιίπταται, σαν σε νεφέλωμα, η υποχρέωσή μας στη δελφική ιδέα στη σχέση με την ιστορική και διαχρονική πορεία μας. Εδώ και μυθολογικό περίβλημα.

*

Δελφοί μου, κάθαρσης πηγή, γέφυρα και δεσμός στο χάσμα, παρακαλώ σε, οδήγησε τα βήματα μας «σε τρίβους δικαιοσύνης» αλήθειας και αγάπης εκεί όπου να μην έχει φωλιά ο Δράκος του Κακού και η φοβέρα... ποτές ανθρώπων κεφαλές κορμιά κομμένα. Καλέ μας Παναγιώτη, στο ρωμαλέο και πανανθρώπινο στοχασμό σου ως ιμερτοί του Απόλλωνα, όποιοι και όσοι, σου προσφέρουμε και τη δική μας δέηση.

Καλοκαίρι 2015

 
© Copyright 2011 - 2024 Στύξ - Ανεξάρτητη Πολιτισμική και Πολιτική Εφημερίδα της Βόρειας Πελοποννήσου