Loading...

Κατηγορίες

Κυριακή 15 Μάι 2022
Φοιτητικές εκλογές: Υπό την απειλή των κλομπ ψηφίζουν τι είδους σχολές θέλουν
Κλίκ για μεγέθυνση

Μετά από δύο χρόνια, που οι κάλπες έμειναν κλειστές λόγω πανδημίας, φοιτητικές εκλογές

 

Αυτές τις μέρες οι τοίχοι των σχολών έχουν γεμίσει χρώμα. Από τις αφίσες στα χρώματα των φοιτητικών σχημάτων. Που γίνονται το φόντο για το μήνυμα σε όλους τους συναδέλφους της σχολής να πάρουν θέση. Δεν είναι μόνο μια ψήφος, είναι ένα αποτύπωμα της συλλογικής βούλησης για κρίσιμα ζητήματα που αφορούν τόσο τον χαρακτήρα και την ποιότητα των σπουδών τους όσο και τη ζωή τους έξω από τις πανεπιστημιακές αίθουσες.

Με διάλειμμα δύο ετών, λόγω της πανδημίας, οι φοιτητικές κάλπες ξαναστήνονται. Το κλίμα γύρω από αυτές επανέρχεται. Οι αντιπαραθέσεις είναι ξανά εκεί, που σε πολιτισμένο πλαίσιο έχουν μόνο να προσφέρουν. Δύο χρόνια μοιάζουν πάρα πολλά για να βρίσκεται σε απόσταση από την κεντρική του συλλογική διαδικασία το πιο ελπιδοφόρο και ανατρεπτικό κομμάτι της κοινωνίας. Οπότε, αναμένεται με επιπλέον ενδιαφέρον το αποτέλεσμα που θα προκύψει το βράδυ της 18ης Μάη.

Από την άλλη, βέβαια, η κίνηση στα παραβάν από χρονιά σε χρονιά βαίνει διαρκώς μειούμενη. Ενδεικτική είναι η σύγκριση της συμμετοχής στις εκλογές του 2007 -όταν η πολιτικοποίηση των φοιτητών γνώριζε ξανά άνθιση- με αυτή του 2019. Στις πρώτες ψήφισαν συνολικά 143.731 φοιτητές (94.531 σε ΑΕΙ και 49.200 σε ΤΕΙ) και στις δεύτερες ψήφισαν μόλις 63.348 φοιτητές, τη στιγμή που μόνο οι εισακτέοι έφταναν τους 75.000.

Η εξέλιξη είναι, θα λέγαμε, η άλλη όψη της συστηματικής προσπάθειας από τη σημερινή κυβέρνηση να αποπολιτικοποιήσει τον χώρο του πανεπιστημίου και να τον μετατρέψει σε απόλυτα ελεγχόμενο πεδίο της. Η συκοφάντηση των πολιτικών σχημάτων ως θυλάκων χουλιγκανισμού, ο αποκλεισμός των φοιτητών από τα κεντρικά όργανα αποφάσεων στις σχολές και η είσοδος της αστυνομίας είναι κρίκοι της ίδια αλυσίδας.  Έτσι σήμερα οι αφίσες στους τοίχους με τα πολιτικά σλόγκαν, εκτός από μνήμες αγώνων, αντιμετωπίζονται από όλο και περισσότερο κόσμο ως παρωχημένες ταπετσαρίες. Τον ίδιο κόσμο που αποφεύγει να οργανωθεί σε οτιδήποτε συλλογικό και πείθεται ότι είναι καλύτερο να κοιτάει τη δουλειά του.

Κι εδώ ακριβώς είναι που καλούνται οι φοιτητές, της Αριστεράς κυρίως, αν όχι αποκλειστικά, να δείχνουν με το ένα χέρι την κάλπη και με το άλλο τον δρόμο για να θυμίσουν τα μαζικά κινήματα του παρελθόντος που πυροδοτήθηκαν στα αμφιθέατρα.

Ένα από αυτά ξεδιπλώθηκε τέτοιες μέρες, άνοιξη του 2006, κατά την προσπάθεια της Ν.Δ. (επί υπουργίας Μ. Γιαννάκου) για την πλήρη παράδοση του πανεπιστημίου στα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα, με ορόσημο την αναθεώρηση του άρθρου 16, που προκάλεσε ένα μεγάλο ξέσπασμα.

Με την παρακίνηση και των καθηγητών (ΠΟΣΔΕΠ) δημιουργήθηκε ένα πλατύ μέτωπο: εκατοντάδες καταλήψεις, πορείες δεκάδων χιλιάδων, δημιουργικότητα, άνοιγμα στην κοινωνία και ενότητα στη δράση ξεπέρασαν την απαξίωση, στην πρώτη φάση των κινητοποιήσεων, από την ΠΚΣ, καθώς και την αμηχανία της ΠΑΣΠ και «έπλασαν» το τελικά νικηφόρο «Κίνημα του άρθρου 16», που ανάγκασε το ΠΑΣΟΚ να αποχωρήσει από τη διαδικασία της αναθεώρησης.

Μόνιμο ζητούμενο, η ανασύσταση της ΕΦΕΕ

Οι φοιτητές κατάφεραν τότε να συνεννοηθούν μέσω του Συντονιστικού των γενικών συνελεύσεων. Διότι εδώ και πάνω από είκοσι χρόνια παραμένει ανενεργή η ΕΦΕΕ, ένα αρκτικόλεξο μάλλον άγνωστο στους σημερινούς φοιτητές. Μολονότι, θεωρητικά, οι περισσότερες παρατάξεις τάσσονται και σήμερα υπέρ της επανασύστασής της.

Ένα τριτοβάθμιο συλλογικό όργανο θα ήταν υπεύθυνο για τη διεξαγωγή των φοιτητικών εκλογών με ενιαίο και πανελλαδικό τρόπο (ώστε να μην βγάζει κάθε παράταξη τα δικά της αποτελέσματα) και θα προσέδιδε νομιμοποίηση στους συλλόγους.

Η Εθνική Φοιτητική  Ένωση Ελλάδας ιδρύθηκε τον Απρίλιο 1963. Κάθε χρόνο διεξαγόταν το Πανσπουδαστικό Συνέδριο (Π.Σ.), στο οποίο συμμετείχαν εκλεγμένοι αντιπρόσωποι από κάθε φοιτητικό σύλλογο.

Η ίδρυσή της έπαιξε καταλυτικό ρόλο στους αγώνες πριν από τη Χούντα (κίνημα του 1-1-4). Τότε κυριαρχούσαν οι δυνάμεις της Αριστεράς. Μετά το 1974 η ΕΦΕΕ ανασυγκροτήθηκε και ελεγχόταν από την ΠΑΣΠ και τις δυνάμεις της Αριστεράς.

Από τα μέσα του 1980 αρχίζει η πορεία εκφυλισμού της. Σταμάτησε να υπάρχει συμφωνία για τα αποτελέσματα των εκλογών, με συνέπεια να είναι αδύνατη η εκλογή Κεντρικού Συμβουλίου και προέδρου. Μια πορεία παράλληλη με την αποδυνάμωση του φοιτητικού κινήματος και την άνοδο της ΔΑΠ. Το Κεντρικό Συμβούλιο σταμάτησε να λειτουργεί το 1996. Από τότε έχουν ναυαγήσει όλες οι προσπάθειες ανασύστασης της ΕΦΕΕ.

Με την κυριαρχία της ΔΑΠ (και με ευθύνη και της ΠΑΣΠ) ο φοιτητικός συνδικαλισμός έγινε συνώνυμο της συναλλαγής, του πελατειασμού, των σημειώσεων και του ανταγωνισμού για τα καλύτερα πάρτι. Κορύφωση της «αντιπαλότητας» ΔΑΠ και ΠΑΣΠ, η γνωστή αθλιότητα των αλληλοτραμπουκισμών το βράδυ της καταμέτρησης των αποτελεσμάτων - που και αυτή έχει ατονήσει λόγω της αδιαφορίας των φοιτητών για τη διαδικασία.

Η «γεωγραφία» των παρατάξεων

Η τωρινή συγκυρία, λίγο μετά την αστυνομική αγριότητα στο ΑΠΘ και την έγκριση παρουσίας σώματος στα πανεπιστήμια από το ΣτΕ, δεν επιτρέπει εφησυχασμό.

Δικαιώνοντας, έτσι, τις παρατάξεις της Αριστεράς που θεωρούν κρίσιμες τις κάλπες της ερχόμενης Τετάρτης: την ΠΚΣ (το 2019 είχε πάρει πάνω από 20%) που εκφράζει τις θέσεις της ΚΝΕ και αναμένεται να αυξήσει κατά τι τα ποσοστά της. Την ΕΑΑΚ (εξωκοινοβουλευτική Αριστερά), η οποία στις σχολές όπου κυριαρχεί το ΝΑΡ κατεβαίνει αυτόνομα (το 2019 πήρε 6%) και αλλού σε κοινό ψηφοδέλτιο με την Αριστερή Ενότητα (σχήμα που επίσης κυμάνθηκε γύρω στο 6%). Και το Bloco, με αναφορά στον χώρο του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ., το οποίο το 2019 κατέγραψε περίπου 1,4% (από 0,97% το 2018) και αναμένει άνοδο, καθώς κατεβαίνει σε περισσότερους συλλόγους, πάνω από 120 από τους περίπου 200 της χώρας. Από την άλλη, η ΠΑΣΠ ξεπερνάει με δυσκολία το 10% (2019), ενώ πρώτη δύναμη αναμένεται ξανά η ΔΑΠ, αν και με μειωμένες επιδόσεις (το 2019 πλησίασε το 40%).

Ήρθε η ώρα να μιλήσουμε για τη δημοκρατία στους φοιτητικούς συλλόγους

Αριάδνη Υφαντή - Κωστοπούλου

Οι φοιτητικές εκλογές έρχονται σε μια εξαιρετικά κρίσιμη στιγμή για ολόκληρη την κοινωνικοπολιτική σκηνή.

Έχουν περάσει τρία χρόνια από την εκλογή της Ν.Δ. στην κυβέρνηση της χώρας. Από την πρώτη στιγμή της διακυβέρνησής της έβαλε στο στόχαστρο τη νέα γενιά, με τις εφόδους των ΜΑΤ στα σινεμά και στα κλαμπ και την ακραία καταστολή στις πλατείες εν μέσω καραντίνας.

Με την ολομέτωπη επίθεση ενάντια στο δημόσιο, δημοκρατικό και δωρεάν Πανεπιστήμιο, με την κατάργηση του ασύλου και τον νόμο Κεραμέως - Χρυσοχοϊδη, αποκορύφωμα του οποίου αποτελεί η διάταξη για την είσοδο της Πανεπιστημιακής Αστυνομίας στις σχολές.

Καταργώντας το οκτάωρο και ισοπεδώνοντας τα εργασιακά δικαιώματα, κάνοντας την Ελλάδα πανευρωπαϊκή πρωταθλήτρια στην ανεργία των νέων.

Μέσα σε αυτήν τη συγκυρία, οι φοιτητές και οι φοιτήτριες καλούμαστε να ψηφίσουμε μετά από δυο χρόνια. Γιατί λοιπόν να ψηφίσουμε; Γιατί η Ν.Δ. και η φοιτητική της παράταξη, ΔΑΠ-ΝΔΦΚ, μετατρέπει τις φοιτητικές εκλογές σε προεκλογική καμπάνια για τις εθνικές. Γιατί αν απέχουμε, θα δώσουμε λευκή επιταγή στις δυνάμεις του ιδιότυπου αυτού καθεστώτος.

Γιατί ήρθε η ώρα να μιλήσουμε για την ανασυγκρότηση του φοιτητικού συνδικαλισμού και ενός μαχητικού φοιτητικού κινήματος που θα αγωνιστεί για να μην έχουμε ένα πανεπιστήμιο αποστειρωμένο από τους συλλογικούς αγώνες και υποταγμένο στις ανάγκες της αγοράς.

Ήρθε η ώρα να μιλήσουμε για τη δημοκρατία στους φοιτητικούς συλλόγους και στον φοιτητικό συνδικαλισμό, έξω από λογικές τραμπουκισμού, αποκλεισμού ανθρώπων ή και σκληρού «μάτσο» συνδικαλισμού, με ζωντανές διαδικασίες, μαζικές γενικές συνελεύσεις, ουσιαστική λειτουργία των Διοικητικών Συμβουλίων, πραγματοποίηση του πανσπουδαστικού συνεδρίου και εκλογή Κεντρικού Συμβουλίου της ΕΦΕΕ.

Όλοι οι φοιτητές και οι φοιτήτριες οφείλουμε να δώσουμε δυναμικό παρών, συμμετέχοντας  και στηρίζοντας τα ψηφοδέλτια του Bloco. Για να έχουμε πανεπιστήμια ανοιχτά και προσβάσιμα από όλους/ες.

Για να υπάρχει φοιτητική μέριμνα (δωρεάν εστίες, ποιοτική σίτιση, φτηνά ενοίκια, φτηνές μεταφορές κ.ά.). Για να σταματήσουμε πια να βιώνουμε την έμφυλη καταπίεση και βία μέσα στις σχολές μας. Οφείλουμε την επόμενη ημέρα να παλέψουμε συλλογικά για ένα άλλο Πανεπιστήμιο και μια άλλη κοινωνία. Για μια άλλη κυβέρνηση, που θα δίνει λεφτά στην Παιδεία και όχι στον πόλεμο. Ο συλλογικός αγώνας είναι ο μόνος δρόμος για την κοινωνική αλλαγή. Ακόμα και σε αυτές τις αντίξοες συνθήκες μπορούμε να πετυχαίνουμε νίκες, όπως το πάγωμα της εισόδου της ΕΛ.ΑΣ. στις σχολές μας.

*Φοιτήτρια Νομικής Αθηνών, συμμετέχει στο Bloco Ριζοσπαστικής Αριστεράς

Συμμετέχουμε γιατί δεν δεχόμαστε οι άλλοι να αποφασίζουν για εμάς

Λουκάς Ζάχαρης

Οι φετινές φοιτητικές εκλογές είναι πιο κρίσιμες από ποτέ. Όχι μόνον γιατί έχουν να διεξαχθούν τρία ολόκληρα χρόνια. Αλλά κυρίως γιατί έρχονται σε μια συγκυρία όπου η κυβέρνηση της Ν.Δ. έχει προχωρήσει σε κομβικές αντιδραστικές τομές στον χώρο της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης. Οι τομές αυτές αμφισβητούν κάθε πτυχή του δημοσίου, δωρεάν και δημοκρατικού Πανεπιστημίου. Αμφισβητούν τη δυνατότητά μας να σπουδάζουμε, διευρύνοντας τις ταξικές ανισότητες. Αμφισβητούν την ίδια τη δυνατότητά μας να δρούμε ελεύθερα, να συζητάμε συλλογικά και να αγωνιζόμαστε. Ανοίγουν τον δρόμο για ένα Πανεπιστήμιο - επιχείρηση, πλήρως υποταγμένο στις επιταγές της αγοράς και πλήρως ιδιωτικοποιημένο.

Γνωρίζουμε, παράλληλα, πολύ καλά πως οι νεοφιλελεύθερες συνταγές της κυβέρνησης μας έχουν οδηγήσει να μην μπορούμε να βγάλουμε τον μήνα. Η ακρίβεια, τα υψηλά ενοίκια, η πλήρης έλλειψη στήριξης στους/στις φοιτητές/-τριες δυσχεραίνουν τη δυνατότητά μας να σπουδάζουμε.

Φωνάζουμε 'ώς εδώ!'. Οι φοιτητές/-τριες παλεύουμε για την ανατροπή των νεοφιλελεύθερων πολιτικών. Ανοίγουμε τον δρόμο για την ικανοποίηση των αναγκών μας. Θέλουμε αίθουσες και αμφιθέατρα, καθηγητές/-τριες και βιβλία, εργαστήρια και σύγχρονους εξοπλισμούς. Θέλουμε σύγχρονες εστίες που θα καλύπτουν τις στεγαστικές ανάγκες μας.

Υπερασπιζόμαστε τη δημοκρατία! Κόντρα στην κατάργηση του ασύλου και την Πανεπιστημιακή Αστυνομία, προτάσσουμε το δημοκρατικό Πανεπιστήμιο. Ένα Πανεπιστήμιο ζωντανό κοινωνικό χώρο, όπου θα αναπτύσσεται η πολιτική συζήτηση και ο πολιτισμός.

Στις φετινές φοιτητικές εκλογές συμμετέχουμε μαζικά. Συμμετέχουμε για να δείξουμε την αντίθεσή μας σε αυτήν την πολιτική. Συμμετέχουμε για να δώσουμε νέα πνοή στους συλλόγους μας, μακριά από τις εκφυλιστικές πρακτικές των καθεστωτικών παρατάξεων ΔΑΠ-ΠΑΣΠ, αλλά μακριά και από τα αδιέξοδα στα οποία οδηγεί τους συλλόγους μας η υπόλοιπη Αριστερά. Συμμετέχουμε γιατί δεν δεχόμαστε οι άλλοι να αποφασίζουν για μας.

Στις 18 Μαΐου στηρίζουμε - ψηφίζουμε Bloco, για να δυναμώσει η φωνή της Αριστεράς, για να παλεύουμε την επόμενη με καλύτερους όρους, για συλλόγους στα χέρια των φοιτητών/-τριών.

*Εκλεγμένος με το Bloco στο Δ.Σ. του Φοιτητικού Συλλόγου ΣΕΜΦΕ

πηγη: https://left.gr

 
© Copyright 2011 - 2024 Στύξ - Ανεξάρτητη Πολιτισμική και Πολιτική Εφημερίδα της Βόρειας Πελοποννήσου