Δεν έχουμε κεντρική θέρμανση, τόλμησε να ψελλίσει ο δάσκαλος ενός σχολείου στα Αγραφα κι αμέσως ο παρατρεχάμενος έσπευσε να συμπληρώσει: «Εχουμε όμως διαδραστικό πίνακα». «Α, ωραία.. Δηλαδή τεχνολογικός εξοπλισμός πλήρης» απάντησε ο Κυριάκος Μητσοτάκης, που ούτε για τα προσχήματα του επικοινωνία του σόου δεν σκέφτηκε ότι τα ξεπαγιασμένα χέρια των παιδιών δεν θα μπορούν να γράφουν ούτε στον πίνακα ούτε στα τετράδιά τους.
Αυτό το περιστατικό αποτελεί τη σύγχρονη διασκευή της φράσης της Μαρίας Αντουανέτας «αφού δεν έχουν ψωμί, ας φάνε παντεσπάνι». Είναι η ευθυγράμμιση με το happening της Δόμνας Μιχαηλίδου, που βάζοντας μάσκα και χασκογελώντας το βάφτισε ενσυναίοθηση, όταν η Ελλάδα βρίσκεται στις τελευταίες θέσης της ΕΕ όσον αφορά τους δείκτες προσβασιμότητάς των τυφλών. Είναι ο κυνικός υλισμός που θεωρεί έναν ικανό χημικό είκοσι φορές πιο πολύτιμο από τον καλύτερο ποιητή. Η αποτύπωση του νεοφιλελεύθερου τυφώνα που σου χαρίζει μια γαλάζια χάντρα (επιδόματα) και όσο την περιεργάζεσαι σου κλέβει τα κλειδιά του σπιτιού σου.
Ας μην απορούμε λοιπόν για τη φρικιαστική ειδησεογραφία των τελευταίων ημερών. Οταν η Χάνα Αρεντ (φωτό) με αφορμή τη δίκη του Αϊχμαν, του αρχιτέκτονα του Ολοκαυτώματος, είχε διατυπώσει τη θεωρία της περί κοινοτοπίας του κακού είχε προκαλέσει αρκετές αντιδράσεις. Ο υψηλόβαθμος ναζί ήταν απλώς ένας ευσυνείδητος υπάλληλος που υπάκουε στις εντολές των ανώτερων του. Φυσικά και η εγκληματικότητα είναι διαχρονική, επειδή στην ανθρώπινη φύση το καλό και το κακό συνυπάρχουν. Αυτό όμως που έχει αλλάξει επί κυβέρνησης της ΝΔ είναι τα ποιοτικά χαρακτηριστικά της. Δεν συνδέεται πλέον μόνο με τov υπόκοσμο ή τους φτωχοδιάβολους του περιθωρίου. Δράστες είναι «καλά παιδιά» που θα χαϊδέψουν τη γυναίκα τούς και τον σκύλο τους, θα πάνε στην Ανάσταση και την ώρα που χωνεύουν τη μαγειρίτσα θα μπουν και σε καμιά ιστοσελίδα να ψαρέψουν 12χρονα ή θα προσκαλέσουν μια 19χρονη κοπέλα να την ξεναγήσουν στο «αξιοθέατο» του Αστυνομικού Τμήματος Ομόνοιας.
Ολοι αυτοί, αν δεν «υπακούν» όπως ο Αϊχμαν, τουλάχιστον σε ένα ασυνείδητο επίπεδο μιμούνται και εθίζονται στην παραβατικότητα αφού η ατιμωρησία, το ξεχαρβάλωμα των θεσμών, η καταπάτηση των δικαιωμάτων και η λαμογιά δείχνουν τον δρόμο.
Ο Πλεύρης τεντώνει ναζιστικά το χέρι του, αλλά η πρόεδρος του δικαστηρίου αρκείται στο «εφεξής δεν επιτρέπονται χαιρετισμοί» αντί να εφαρμόσει επιτόπου τον αντιρατσιστικό νόμο. Τεράστια σκάνδαλα όπως της Siemens ή της Novartis παραγράφονται κι ενώ το γκραν γκινιόλ σίριαλ του Κολωνού κοντεύει να ξεπεράσει σε επεισόδια τη «Λάμψη» του Φώσκολου, το ΕΣΡ και η ΕΣΗΕΑ έχουν πέσει σε χειμερία νάρκη για εξοικονόμηση ενέργειας.
Το άπλετο φως για τις υποκλοπές μετατρέπεται σε απόλυτο σκοτάδι και η εξεταστική στο πιο σύντομο ανέκδοτο. Ο Πατούλης με το κλεμμένο διδακτορικό επανεκλέγεται πρόεδρος του Ιατρικού Συλλόγου προς τιμήν και δόξα της fake αριστείας. Η όποια ρωγμή διαμαρτυρίας στην άκρα του τάφου σιωπή πνίγεται στα δακρυγόνα. γιατί το αγαπημένο τραγούδι του Θεοδωρικάκου είναι το «μη μιλάς, μη γελάς, μην τραγουδάς, κινδυνεύει η Ελλάς».
Αφού λοιπόν δεν θα υπάρχει άρτος, ας προβάλουμε το θέαμα της φρίκης. Περιλαμβάνει και την κηδεία του Διαφωτισμού, όπου ο καφές της παρηγοριάς περιλαμβάνει μόνο το κατακάθι του.
πηγη: http://tsak-giorgis.blogspot.com