Loading...

Κατηγορίες

Σάββατο 19 Νοέ 2022
Τι φοβούνται από τους νεκρούς του Πολυτεχνείου;
Κλίκ για μεγέθυνση






Κάθε χρόνο έχουμε το ίδιο "πρόβλημα". Υπήρχαν νεκροί ή δεν υπήρχαν; Στο Πολυτεχνείο, βεβαίως. Το πρόβλημα ήταν χωροταξικό: ήταν εντός ή εκτός του Πολυτεχνείου;

Η δεξιά συμβιβάστηκε: νεκροί ναι, όχι μέσα στο χώρο του Πολυτεχνείου. Γύρω γύρω μόνο. Βέβαια, γύρω γύρω υπήρχαν, την πρώτη μετά, και κάτι χουντικοί νεολαίοι, όπως ο Νίκος Μιχαλολιάκος που προσπαθούσε να πυροβολήσει φοιτητές, μπερδεύτηκε η χωροφυλακή, τον πέρασε για αριστερό και τον μπουζουριασαν. Υπήρχαν και τα τραγελαφικά.

Νεκροί υπήρχαν, λοιπόν. Αλλά γιατί σκάνε τόσο πολύ για το χωροταξικό; Θα πω εγώ, επειδή ούτε η χούντα δεν ήθελε νεκρούς εντός του πανεπιστημιακού ασύλου. Εδώ στην κατάληψη της νομικής ξ πρυτανεία δεν τόλμησε καν να καλέσει τη χωροφυλακή. Η Κεραμέως δημιούργησε σώμα ειδικά για τις σχολές.

Αλλά ας επιστρέψουμε στο Πολυτεχνείο και στου νεκρούς. Πέρυσι ήταν ο Άδωνις Γεωργιάδης, φέτος η Ομάδα Αλήθειας. Που επικαλέστηκαν το πόρισμα Τσεβά, που θέλησαν να μιλήσουν για αριστερή προπαγάνδα. Για τους νεκρούς. Ποια ήταν η αριστερή προπαγάνδα; Ότι οι νεκροί υπήρχαν στην εξέγερση του Πολυτεχνείου.

Η ανάγκη της χωροταξικής προσέγγισης

Αν δεν υπήρχε ο ελληνικός λαός να κατακλύσει τους δρόμους κατά χιλιάδες, να πηγαίνει τρόφιμα και φάρμακα στα παιδιά, να φωνάζει κατά της χούντας, το Πολυτεχνείο του 1973 θα ήταν μόνο μια φοιτητική κατάληψη. Ο λαός την έκανε εξέγερση.

Εκεί τίθεται το ζήτημα της χωρογεωγραφικής οριοθέτησης από την Δεξιά. Για αυτούς η εξέγερση του Πολυτεχνείου ήταν οι φοιτητές. Αλλά για την ιστορία, ήταν ο λαός.

Εξέγερση του Πολυτεχνείου ήταν οι φοιτητές που έδωσαν την ορμή και ο λαός που άδραξε την ευκαιρία. Να φωνάξει, να ξεσπάσει, να διεκδικήσει τι; Ψωμί και Παιδεία και Ελευθερία. Ο πολύς λαός, ψωμί κι ελευθερία.

Η χούντα είχε ήδη κορυφώσει τα οικονομικά της, πέραν των άλλων σοβαρών και γνωστών, εγκλήματά της. Ο λαός ζητούσε ψωμί, ζητούσε κι ελευθερία.  Οι φοιτητές φώναζαν και για τα τρία.

Εντός - εκτός

Η Δεξιά προσπαθεί, λοιπόν, να δώσει τον ορισμό της εξέγερσης: εξέγερση είναι οι φοιτητές στις σχολές που κάνουν καταλήψεις. Μετά μπήκε κι ένα τανκς.

Η Ιστορία, όμως, έχει άλλη άποψη. Εξέγερση είναι ο λαός. Είναι η σπίθα που γίνεται φωτιά. Είναι η αγανάκτηση που ξεσπάει. Τα παιδιά μπήκαν στο Πολυτεχνείο κι ο λαός πήγε όχι να τα στηρίξει, πήγε να πολεμήσει δίπλα τους. Εντός του Πολυτεχνείου νεκροί για τη δεξιά σημαίνει νεκροί εντός της εξέγερσης. Αλλά αυτό δεν έχει σημασία. Γιατί η εξέγερση ήταν παντού.

Εμείς τους αποκαλούμε νεκρούς του Πολυτεχνείου, γιατί πέθαναν -ο νεότερος ήταν 15 χρονών-, δολοφονήθηκαν ως αγωνιστές. Όχι ως... περαστικοί. Είναι νεκροί του Πολυτεχνείου, γιατί ήταν εξέγερση του Πολυτεχνείου.

Εδώ τελειώνει η αληθινή ιστορία.

Το παιχνίδι των ορισμών από τη Δεξιά, την ακροδεξιά αν είμαστε ακριβείς, είναι ένα παιχνίδι υποτίμησης της εξέγερσης. Υποτίμησης, καταδυνάστευσης εκ των υστέρων ή εξ αρχής. Επιβάλλουν την ιστορία τους έτσι.

Η χωροταξική προσέγγιση μιας εξέγερσης είναι ανοησία. Ανοησία απέναντι στο σεβασμό που αρμόζει στην Ιστορία. Και στους νεκρούς. Το Πολυτεχνείο είχε νεκρούς και νεκρές. Γιατί ηταν λαϊκή εξέγερση. Τόσο μεγάλη που την έριξε, τελικά, τη χούντα.

Και ξέρουν και φοβούνται ότι μια λαϊκή εξέγερση δεν έχει χωροταξικούς περιορισμούς. Εξάλλου, την προηγούμενη δεκαετία μια άλλη εξέγερση, που την είπαν "των πλατειών", έγινε τόσο πλατιά και σπουδαία που έριξε κυβερνήσεις. Επίσης, ανέδειξε και μετά έκανε κυβέρνηση την Αριστερά .

πηγη: https://www.avgi.gr

 
© Copyright 2011 - 2024 Στύξ - Ανεξάρτητη Πολιτισμική και Πολιτική Εφημερίδα της Βόρειας Πελοποννήσου