Loading...

Κατηγορίες

Τετάρτη 21 Σεπ 2022
Πάλη με πολλούς ή με λίγους
Κλίκ για μεγέθυνση







 

«Η δύναμη ενός σύγχρονου κινήματος βρίσκεται στη διαπαιδαγώγηση και στο ξύπνημα των μαζών και η αδυναμία του στην ανεπάρκεια της συνειδητοποίησης και την έλλειψη πρωτοβουλίας των καθοδηγητών και στελεχών».

 

Με παλιό ξύλινο αλέτρι δεν σκάβεις το καινούργιο χωράφι. Καινούργιες καταστάσεις, νέες μέθοδοι. Αλλιώς είσαι παλιομοδίτης ή αντιγράφεις τα τερτίπια του αντιπάλου, ο οποίος θα είναι πάντα μπροστά μια και είναι «μανούλα» στα ρουσφέτια, στα κόλπα και στις απατεωνιές. Διαλέγεις άλλο δρόμο ή θα είσαι πάντα δεύτερος.

Δεν κερδίζονται τα μυαλά των ανθρώπων με συμμαχίες των «αριστερών» στελεχών με κάποιους δεξιούς δημάρχους, κάποιους επιχειρηματίες και τους παράγοντες της κάθε περιοχής. Αυτό το κάνει και η Δεξιά. Δεν είναι πρωτοτυπία.

Οι εποχές αλλάζουν ή πρέπει να αλλάξουν και να προσαρμοστούν στις τωρινές ανάγκες. Οι βασικές ανάγκες πρέπει να είναι στις πρώτες προτάσεις της Αριστεράς. Η επίκληση της απαίτησης για Δημοκρατία δεν αρκεί, η απαίτηση για φτηνότερο ρεύμα δεν αρκεί, η σταθεροποίηση των τιμών στα τρόφιμα και στην ενέργεια δεν φτάνει. Χρειάζονται όλα αυτά μαζί.

Οι νέες συνθήκες απαιτούν συλλογική αντίδραση. Θα έρθουν δύσκολες μέρες και θα χρειαστεί η συμμετοχή των μαζών για να υπερασπιστούν τα συμφέροντα των εργαζόμενων. Αν οι πολλοί δεν έχουν μάθει να συμμετέχουν, δεν θα είναι προς το συμφέρον τους τη δύσκολη στιγμή και θα περιμένουν την καλή διάθεση των στελεχών. Και αυτοί με τη σειρά τους θα περιμένουν την πρωτοβουλία του ενός ηγέτη. Γι’ αυτό περισσότερο από ποτέ χρειάζεται η ανάθεση ευθυνών και η ανάληψη πρωτοβουλιών προς τα κάτω. Ακόμη και με την παραδοχή λάθους. Μέσα από τα λάθη προχωράμε. Αρκεί να μαθαίνουμε. Και μην σκιαζόμαστε από τις οιμωγές της συντήρησης. Αυτοί τα δικά τους συμφέροντά τους κι εμείς τα συμφέροντα των εργαζόμενων. Δεν είναι όλοι για όλα.

Βαδίζουμε σαν συμπαγής ομάδα σε έναν απόκρημνο δρόμο πιασμένοι γερά χέρι-χέρι; Ή προχωράει ο καθένας μόνος του με τη στήριξη των χρημάτων που έχει, την οικονομική υποστήριξη κάποιων πλούσιων που προσβλέπουν σε ανταλλάγματα, κάποιων συμμαχιών με τον διάβολο; Προχωράμε στην ανηφόρα με κίνδυνο να γκρεμοτσακιστούμε ή πάμε σταθερά στον επίπεδο βάλτο, που είναι μαλακός και γλιστερός και βουλιάζεις αργά αλλά σταθερά κάτω από τα χειροκροτήματα των αντιπάλων;

Θέλουμε να ανθίσουν όλα τα αγκάθια και τα όμορφα φαινομενικά βαλτολούλουδα ή να καρπίσει το στάρι και το καλαμπόκι; Θέλουμε πρώτα την ατομική ελευθερία ή πρώτα το ψωμί, το ρεύμα και τη Δημοκρατία; Άλλο που δεν θέλουν οι λίγοι πλουτοκράτες να επικαλούμαστε την ατομική ελευθερία.

Θέλουμε ισχνές μεταρρυθμίσεις που θα τις έκαναν και οι πιο συντηρητικές κυβερνήσεις της Ευρώπης ή πραγματικές αλλαγές που θα καθορίσουν το μέλλον και θα διασφαλίσουν την επιβίωση του λαού σε δύσκολες συνθήκες;

Μήπως να πάψουμε να περιμένουμε τεμπέλικα να κερδίσει μόνος του ο Αλέξης; Μήπως του αφήνουμε υστερόβουλα όλη την ευθύνη να τη φορτωθεί στη πλάτη του; Ο ηγέτης αριστερού κόμματος χρειάζεται προτάσεις και από τη στιγμή που θα καθοριστεί η γραμμή χρειάζεται υποστήριξη και δουλειά.

Οι πρωτοπόρες αντιλήψεις θέλουν πρωτοπόρες και ρεαλιστικές προτάσεις, τις οποίες μεταφέρουν οι πρωτοπόροι αγωνιστές. Οι κοινοτυπίες δεν αρκούν και δεν συγκινούν. Όσες φορές κι αν βρίζουν κάποιοι τον Μητσοτάκη, δεν θα πέσει μόνο από αυτό. Θέλει σοβαρή κριτική και τολμηρές προτάσεις.

 

Οι πρακτικοί σκοποί θέλουν συμμαχίες με ταλαντευόμενα κόμματα και με ταλαντευόμενα στρώματα. Όχι όμως παζαρέματα πάνω σε αρχές.

Η πείρα και η οργανωτική επιδεξιότητα είναι πράγματα που αποκτιούνται. Φτάνει να καταλάβουμε την ανάγκη τους και τις αδυναμίες μας. Φτάνει η πολιτική μας συνείδηση να γεννηθεί στη βάση των αναγκών της κοινωνίας και της επιστημονικής γνώσης της εποχής μας.

Να δώσουμε πολιτικό χαρακτήρα στην οικονομική πάλη και στην πάλη για την επιβίωση του λαού.

Η σύνδεση των δημοκρατικών, οικονομικών, κοινωνικών, προβλημάτων κάτω από ένα πολιτικό πλαίσιο συνολικής αλλαγής πρέπει να είναι η συνισταμένη της σκέψης μας.

Αυτά κι άλλα τόσα δεν γίνονται από μόνα τους ούτε από έναν άνθρωπο, όσο άξιος κι αν είναι. Όπως κανείς ηγέτης δεν πρέπει να μένει μόνος κι αβοήθητος. Η τελική μάχη δεν θα είναι μονομαχία αλλά σύγκρουση μετώπων και παραταγμένων αντιπάλων, με τακτικές και στρατηγικές.

Ή θα υπάρξει μαζικό κίνημα και συμμαχίες που θα προβάλουν τις μαζικές απαιτήσεις ή δεν θα υπάρξουν απαιτήσεις.

Ή θα πείσεις ακόμη και τον εχθρό για τη μαζική δύναμή σου ή θα περιμένεις τις συγκυρίες που αυτός θα πέσει. Ή θα παλέψεις με πολλούς ή με λίγους.

Μήπως να θυμηθούμε τα λόγια του Κ. Μαρξ «κάθε βήμα πραγματικού κινήματος έχει περισσότερη αξία από μια δωδεκάδα προγράμματα»;

 

* Ο Ν. Τόσκας είναι πρώην υπουργός και υποστράτηγος ε.α.
πηγη: https://www.avgi.gr

 
© Copyright 2011 - 2024 Στύξ - Ανεξάρτητη Πολιτισμική και Πολιτική Εφημερίδα της Βόρειας Πελοποννήσου