«Φωτιές είχαμε, έχουμε και θα έχουμε. Είναι κι αυτό ένα από τα αποτελέσματα της κλιματικής κρίσης». Η ρήση, με αφορμή την έφοδο της πύρινης λαίλαπας, ανήκει στον πρωθυπουργό, που μας διαβεβαίωσε πάντως ότι ο κρατικός μηχανισμός κάνει το καλύτερο δυνατό, ότι οι πυρόπληκτοι θα αποζημιωθούν το ταχύτερο δυνατό κ.λπ. Να προσθέσουμε ότι και Μητσοτάκη είχαμε και θα έχουμε για άλλα τέσσερα χρόνια. Φρεσκαρισμένο, τσίλικο, με τις σημαίες της Ευρώπης πίσω του, που ως κυβέρνηση ανακάλυψε την κλιματική κρίση και βολεύεται με το καλύτερο δυνατό. Ως αντιπολίτευση αποκαλούσε την τραγωδία στο Μάτι έγκλημα του ΣΥΡΙΖΑ.
Δεν έχει νόημα να σχολιάσουμε αυτή την επικοινωνία της φωτιάς. Έχει τα γένια, έχει και τα χτένια ο άνθρωπος. Ας πούμε όμως ότι φυσικά ο κρατικός μηχανισμός κάνει το καλύτερο δυνατό. Αυτό έλειπε, να μην το κάνει. Αλλά το ερώτημα είναι πόσο έτοιμος είναι ο κρατικός μηχανισμός και άρα πώς μεταφράζεται το καλύτερο δυνατό στην πράξη. Πάμε καλά από την άποψη αυτή; Το πιο σοβαρό όμως από την επαναλαμβανόμενη διαπίστωση περί κλιματικής κρίσης είναι ότι αυτή έχει καταλήξει να χρησιμοποιείται ως άλλοθι για τις καταστροφές. Όχι ως SOS που απαιτεί εδώ και τώρα εθνικό σχέδιο, εθνικό συντονισμό, εθνική εγρήγορση και κινητοποίηση.
Κι έτσι…, έχουμε και θα έχουμε. Πρέπει να μάθουμε να ζούμε με τις φωτιές. Άλλη μια μέρα στη δουλειά η καταστροφή, και δόξα τω Θεώ που δεν χάνονται άνθρωποι. Πύρινο μέτωπο, πω, πω για λίγο μπροστά στην τηλεόραση, η συνήθης διαδικασία, οι αρμόδιοι, οι πυροσβέστες, οι κάτοικοι που καταγγέλλουν, το καλύτερο δυνατό, το ταχύτερο δυνατό - και η ζωή συνεχίζεται. Με λιγότερο πράσινο κάθε χρόνο, λιγότερο οξυγόνο, μεγαλύτερες καταστροφές της ίδιας της ζωής. Και μεγαλύτερη απάθεια, δυστυχώς, από μια κοινωνία που βομβαρδίζεται με την αλήθεια της κλιματικής κρίσης όχι για να κινητοποιηθούν οι πάντες, αλλά για να ξεπλυθούν τα πάντα.
Δεν υπάρχει τίποτε αισιόδοξο εδώ. Αυτό που πρέπει να υπάρχει είναι η εγρήγορση όλων όσοι έχουν ξεφύγει από την απάθεια. Και πολλοί ή λίγοι, μειοψηφία ή πλειοψηφία, έχουν πολλή δουλειά μπροστά τους για να ξυπνήσουν το ένστικτο αυτοσυντήρησης μιας κοινωνίας που την καθηλώνει το «είχαμε και θα έχουμε».
πηγη: https://www.avgi.gr