Φαινόταν σαν να υπάρχει μόνο ένα αντιπολιτευόμενο κόμμα, ο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος, αν και βαριά λαβωμένος και σε διαδικασία ανάδειξης ενός νέου ηγέτη, επέμεινε στη σταθερή κριτική του για την πολιτική της Δεξιάς και ανέδειξε τα ψεύδη των κυβερνητικών υποσχέσεων, χωρίς μισόλογα.

Φυσικά και το ΠΑΣΟΚ αντέκρουσε τις βασικές προγραμματικές διακηρύξεις της Ν.Δ., αλλά φρόντιζε διαρκώς να στρέφει τα βέλη του και προς τον ΣΥΡΙΖΑ, αδιαφορώντας για το γεγονός ότι μ’ αυτόν τον τρόπο παρείχε ένα προκαταβολικό συγχωροχάρτι στους σχεδιασμούς της κυβέρνησης. Και βέβαια δεν είχε τίποτα να απαντήσει στις επανειλημμένες προκλήσεις των στελεχών της Ν.Δ. που το καλούσαν να τοποθετηθεί στο ζήτημα της συνταγματικής αναθεώρησης του άρθρου 16.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης και οι επιτελείς του ήταν ασυγκράτητοι. Με τη βεβαιότητα ότι έχουν λάβει λευκή επιταγή από το εκλογικό σώμα προχώρησαν σε μια σειρά εξαγγελίες για ζητήματα που μέχρι πριν από λίγο καιρό προτιμούσαν να αποκρύπτουν. Δύο χαρακτηριστικά παραδείγματα από τον ίδιο τον πρωθυπουργό, στην αρχή της πρώτης μέρας και στο κλείσιμο της τρίτης.

Επιδεικνύοντας πάθος αχόρταγου για εξουσία ανακοίνωσε την Πέμπτη ο κ. Μητσοτάκης ότι θα κάνει χρήση του άρθρου 28 του Συντάγματος προκειμένου να ανοίξει τον δρόμο των ιδιωτικών επιχειρήσεων στα πανεπιστήμια, προτού αναθεωρηθεί το πολιορκούμενο άρθρο 16. Και κλείνοντας την τελική του ομιλία το βράδυ του Σαββάτου ανακοίνωσε με πανηγυρικό ύφος ότι «στις αρχές της εβδομάδας που μας έρχεται αναρτούμε σε δημόσια διαβούλευση έναν νόμο με ένα άρθρο, που θα καταργεί όλα τα εμπόδια για την ψήφο των Ελλήνων του εξωτερικού».

Ορθιοι οι βουλευτές της Ν.Δ. άρχισαν να χειροκροτούν επί ώρα. Με το δίκιο τους οι άνθρωποι. Γνωρίζουν ότι ο σχετικός σχεδιασμός κατά την περίοδο της κυβέρνησης Κώστα Καραμανλή είχε στόχο την αλλοίωση του εκλογικού συσχετισμού υπέρ της Δεξιάς. Το έχει αποκαλύψει ο επίσημος βιογράφος του Κώστα Καραμανλή: «Ο πρώην πρωθυπουργός αποπειράθηκε να αλλάξει τους βασικούς συσχετισμούς της μεταπολίτευσης υπέρ της Κεντροδεξιάς με την ψήφο των αποδήμων» (Μανώλης Κοττάκης, «Καραμανλής off the record», εκδ. Λιβάνη, Αθήνα 2011, σ. 98 και 472, βλ. και «Η ψήφος των αποδήμων και το απαρτχάιντ», «Εφ.Συν.», 14.12.2019).

Το σύνολο των προγραμματικών δηλώσεων έχει αναλυθεί σε άλλες σελίδες της «Εφ.Συν.» του Σαββατοκύριακου και στη σημερινή. Εδώ προσθέτω μόνο ότι αυτή τη φορά όλα τα στελέχη της Ν.Δ. αισθάνονταν πιο ελεύθερα να αναπτύξουν τη νεοφιλελεύθερη στρατηγική τους στην πιο φανατική της μορφή.

Οπως λ.χ. ο κ. Μηταράκης, ο οποίος περιέγραψε τυφλά τη θεωρία των «σπασμένων παραθύρων» ως κυβερνητική πολιτική, αδιαφορώντας για τη βαριά εγκληματικότητα: «Βασική μας προτεραιότητα θα είναι η αντιμετώπιση και πρόληψη της μικρής εγκληματικότητας, της αντικοινωνικής συμπεριφοράς που εκφράζεται με πολλούς τρόπους και δυσχεραίνει τον τρόπο ζωής μας. […] Προλαμβάνοντας τα μικρά, προλαμβάνεις μεταγενέστερα τα μεγάλα, δημιουργώντας ασφαλείς πόλεις».

Η καθαρά ταξική αυτή αντιμετώπιση δεν βρήκε καμιά αντίσταση από τα πρωτοεκλεγμένα μικρότερα κόμματα. Η Ζωή Κωνσταντοπούλου που μίλησε αμέσως μετά τον κ. Μηταράκη δεν φάνηκε να ενοχλείται και αναφέρθηκε μόνο σε «κινήματα». Αλλά λίγο αργότερα ήταν ο εκπρόσωπος της Πλεύσης Ελευθερίας εκείνος που πρώτος ζήτησε τη χορήγηση ψήφου στους «αποδήμους».

Οι «Σπαρτιάτες» και η «Νίκη» δεν είχαν ανάγκη να πουν τίποτα. Είναι εξάλλου δεδομένο ότι για διαφορετικούς λόγους οι ψηφοφόροι τους δεν είχαν κανένα ενδιαφέρον να τους ακούσουν. Οι μεν «Σπαρτιάτες» αρκούνται ακόμα στην υποστήριξη Κασιδιάρη και δεν έχουν κανέναν λόγο να εκτεθούν περισσότερο. Ετσι ακούσαμε μόνο αντιφατικές δηλώσεις, του τύπου «μολονότι το κόμμα “Σπαρτιάτες” μπήκε στη Βουλή με τη στήριξη του Ηλία Κασιδιάρη, αυτό δεν σημαίνει ότι είμαστε συνέχεια κάποιου ναζιστικού μορφώματος».

Το είπε ο Γ. Μανούσος, στέλεχος της οργάνωσης «Ελληνες Γ.Τ.Π.» του Κασιδιάρη. Και ο Κ. Φλώρος, επίσης «Ελληνας Γ.Τ.Π.», αρκέστηκε να καταγγείλει ότι «πρώτο θέμα στα δελτία ειδήσεων ήταν οι νόμοι και οι τροπολογίες που είχαν στόχο τον κ. Ηλία Κασιδιάρη».

Οσο για τη «Νίκη», μπορεί να την ειρωνεύτηκε αφ’ υψηλού (όπως έκανε και με τους «Σπαρτιάτες») ο Μάκης Βορίδης, αλλά ουσιαστικά την «ξέπλυνε», ομολογώντας τη σύμπλευση Δεξιάς-Ακροδεξιάς, γιατί περηφανεύτηκε ότι αυτά που ζητά σήμερα η «Νίκη» τα υποστήριζε από το 2019 η Ν.Δ. Δεν ξέρω αν χάρηκε ο κ. Μητσοτάκης που εμφανίστηκε ως πρωτοπόρος Νατσιός!

Το ΚΚΕ δεν δικαίωσε το σύνθημά του «Μόνοι τους και όλοι μας». Ο κ. Κουτσούμπας προτίμησε να συνεχίσει τον διμέτωπο αγώνα εναντίον Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ που ακολουθούσε σε όλη τη διάρκεια της θητείας της κυβέρνησης Μητσοτάκη και κυρίως στη μακρά προεκλογική περίοδο.

Δεν δίστασε μάλιστα να καταγγείλει τη Συμφωνία των Πρεσπών ως «απαράδεκτη συμφωνία που μαγείρεψε ο ΣΥΡΙΖΑ για τα συμφέροντα των “διαβολικά καλών Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής”» και να υιοθετήσει τη συνωμοτική θεωρία για τις «Πρέσπες του Αιγαίου». Μάλιστα ήταν ο κ. Κουτσούμπας ο πρώτος που έθεσε από την Πέμπτη θέμα Φρέντι Μπελέρη, για να τον ακολουθήσουν στη συνέχεια ο Κυριάκος Βελόπουλος, ο Δημητριάδης των «Σπαρτιατών», ο Θάνος Πλεύρης και τελικά να το υιοθετήσει στο κλείσιμό του και ο κ. Γεραπετρίτης.

Λέτε να μην είχε διαβάσει ο κ. Κουτσούμπας όσα έγραφε για τον Μπελέρη ο «Ριζοσπάστης», όταν το όνομα αυτό έγινε για πρώτη φορά γνωστό στη χώρα; Λέτε να μη θυμάται ότι η εφημερίδα του ΚΚΕ τον ανέφερε ως μέλος της ακροδεξιάς οργάνωσης ΜΑΒΗ που ευθυνόταν «για την γκανγκστερική επιδρομή στο αλβανικό φυλάκιο της Ανω Επισκοπής Αργυροκάστρου το 1994, κατά την οποία σκοτώθηκαν δύο Αλβανοί στρατιώτες και κλάπηκαν 14 όπλα τύπου “Καλάσνικοφ”» («Ριζοσπάστης», 20.5.1999).

Λέτε να διαφωνούσε όταν ο «Ριζοσπάστης» (18.2.1997) μιλούσε για «συγκάλυψη» της υπόθεσης από τις ελληνικές αρχές; Μα την επίμαχη περίοδο ο κ. Κουτσούμπας ήταν διευθυντής του «Ριζοσπάστη», θέση που είχε αναλάβει από το 1996 και διατήρησε για μία δεκαετία.

πηγή:  https://www.efsyn.gr