Αυτό όμως που φτάνει στους πολίτες μέσω των εγχώριων ΜΜΕ είναι οι πανηγυρισμοί της κυβερνητικής προπαγάνδας για ένα πρωτόγνωρο success story υπό την ηγεσία του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Ένας λαός που στενάζει για να επιβιώσει και υποφέρει για να τα βγάλει πέρα, παρακολουθεί στην τηλεόραση υπουργούς, βουλευτές και δημοσιογράφους να θριαμβολογούν για μια εικονική πραγματικότητα, εντελώς ξένη με τη δική του.
Η διεθνής κατρακύλα της χώρας ως προς την ελευθεροτυπία και τον πλουραλισμό και η κατάταξή της ανάμεσα σε αφρικανικά τριτοκοσμικά κράτη, δικαιολογεί τον ολοκληρωτικό έλεγχο των ΜΜΕ από μια κυβέρνηση με καθεστωτικά χαρακτηριστικά. Και ασφαλώς δίνει την ευκαιρία στην ολιγαρχία του πλούτου να επιδοθεί, με τις πλάτες των ΜΜΕ, σε ένα ατέλειωτο πάρτι.
Η κατάταξή μας από τη Eurostat στην προτελευταία θέση της Ευρώπης ως προς τη φτώχεια και τον κοινωνικό αποκλεισμό, με τελευταία τη Βουλγαρία, ήταν το πρώτο… καμπανάκι.
Τώρα έρχεται και η κατάταξή μας από την Παγκόσμια Τράπεζα ανάμεσα στις δέκα ακριβότερες χώρες του πλανήτη, μαζί με την Αργεντινή, το Μαλάουι και τη Ζιμπάμπουε, για να αποκαλύψει όλη την αλήθεια.
Μια κατάταξη που μας αναγορεύει στην ακριβότερη χώρα στα Βαλκάνια, σε θέση πολύ χειρότερη ακόμη και από τη φτωχότερη από εμάς Βουλγαρία, αλλά και από την εμπόλεμη Ουκρανία.
Μια κατάταξη όμως που μας τοποθετεί και στην προτελευταία θέση της ευρωζώνης, με μόνη ακριβότερη από εμάς χώρα τη Μάλτα.
Με την Ελλάδα να έχει έναν δείκτη πληθωρισμού στα τρόφιμα 8,33%, όταν ο μέσος όρος στην Ευρώπη είναι μόλις 5%.
Η πολύ αρνητική κατάταξη της Ελλάδας ως προς τον πληθωρισμό των τροφίμων βάζει οριστικό τέλος στην κυβερνητική προπαγάνδα της εισαγόμενης ακρίβειας.
Καθώς, αν η ακρίβεια ήταν πράγματι εισαγόμενη, σε αντίστοιχα δυσχερή με εμάς θέση θα βρίσκονταν και οι υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες.
Οι οποίες όμως, όπως αποκαλύπτουν οι διεθνείς έρευνες, παρουσιάζουν ως προς τον πληθωρισμό των τροφίμων ποσοστά υποδιπλάσια του ελληνικού. Με την Κύπρο στο 2,8%, τη Γαλλία στο 3,6% και την Ιταλία στο 4,1%.
Η νεοφιλελεύθερη ιδεοληψία της «αυτορρύθμισης» των αγορών, την οποία εφαρμόζει πιστά η κυβέρνηση Μητσοτάκη για να ιδιωτικοποιήσει τη ΔΕΗ και τους υπόλοιπους δημόσιους οργανισμούς και να μηδενίσει τους ελέγχους της κερδοσκοπίας και της αισχροκέρδειας στις αγορές, έφερε αποτελέσματα.
Γιατί δεν χρειάζεται να έχεις Νόμπελ στην Οικονομία για να γνωρίζεις ότι σε περιόδους κρίσης, όταν η αγορά δεν ρυθμίζεται από το κράτος, ρυθμίζεται από τους κερδοσκόπους που ανεβάζουν στα ύψη τις τιμές και θησαυρίζουν σε βάρος των καταναλωτών.
Και αυτά σε απόλυτη αντίθεση με αυτά που συμβαίνουν στα υπόλοιπα ευρωπαϊκά κράτη. Τα οποία επανακρατικοποίησαν τις ιδιωτικοποιημένες ενεργειακές τους επιχειρήσεις, όπως η Γαλλία και η Γερμανία, προκειμένου να ανακτηθεί ο έλεγχος των αγορών, επέβαλαν πλαφόν στις τιμές, όπως η Ισπανία και η Πορτογαλία, προκειμένου να συγκρατηθούν οι τιμές της ενέργειας και μείωσαν, έως μηδενισμού, τους έμμεσους φόρους, (ΦΠΑ), όπως η Κύπρος, προκειμένου να μειωθούν οι τιμές των τροφίμων και των ειδών πρώτης ανάγκης.
Σε αντίθεση με τη δική μας κυβέρνηση, η οποία δεν έκανε τίποτε από όλα αυτά. Άφησε τις αγορές ανεξέλεγκτες για να αισχροκερδούν οι φιλικοί της επιχειρηματικοί όμιλοι.
Κι ακόμη χειρότερα, η κυβέρνηση Μητσοτάκη παρέδωσε στην ολιγαρχία του πλούτου τους δημόσιους τομείς της Υγείας και της Παιδείας. Παραδίδοντας κατά παράβαση του Συντάγματος την ανώτατη εκπαίδευση της χώρας σε επιχειρηματικά συμφέροντα, αφού πρώτα υποβάθμισε, δυσφήμισε, απαξίωσε, συρρίκνωσε, υποχρηματοδότησε και υποστελέχωσε τα δημόσια πανεπιστήμια, για να στείλει πελατεία στα ιδιωτικά.
Στο εύλογο ερώτημα πολλών:
«Γιατί οι θεσμοί της Δημοκρατίας δεν εμποδίζουν αυτή την καταστροφική πορεία της χώρας»;
την απάντηση έδωσε πρόσφατα το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
Το οποίο, για πρώτη φορά μετά τη μεταπολίτευση και με συντριπτική πλειοψηφία των ευρωβουλευτών, που σημαίνει και με ψήφους στελεχών του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος στο οποίο ανήκει η κυβέρνηση της ΝΔ, καταδίκασε την ελληνική κυβέρνηση ότι παραβιάζει το κράτος δικαίου.
Οι τηλεφωνικές υποκλοπές και οι παρακολουθήσεις με παράνομο λογισμικό από το γραφείο του πρωθυπουργού, οι διώξεις δημοσιογράφων που δεν συμμορφώνονται με το καθεστώς, ο έλεγχος της δικαιοσύνης και η ατιμωρησία των… αδιευκρίνιστων ημετέρων, οι συγκαλύψεις σκανδάλων και η συγκάλυψη των κυβερνητικών ευθυνών στο τραγικό δυστύχημα στα Τέμπη και η κατάργηση της ελευθεροτυπίας και του πλουραλισμού, δικαιολογούν την ευρωπαϊκή καταδίκη της ελληνικής κυβέρνησης, καθώς είναι δείκτες μιας χώρας που κυβερνάται από ένα καθεστώς με ολοκληρωτικά χαρακτηριστικά.
Η πρόσφατη εξόφθαλμη παραβίαση του Συντάγματος για να παραδώσουν το… φιλέτο της δημόσιας ανώτατης εκπαίδευσης σε επιχειρηματικά συμφέροντα επιβεβαιώνει την κατηφορική πορεία της Ελλάδας, χάριν επιχειρηματικών συμφερόντων.
Τίποτε δεν γίνεται τυχαία στην Ελλάδα από το 2019 μέχρι σήμερα.
Η Ελλάδα, μέσω της νεοφιλελεύθερης κυβέρνησης της ΝΔ, είναι όμηρος των πιο αδηφάγων επιχειρηματικών συμφερόντων.
Την ίδια ώρα, οι πυλώνες του κράτους δικαίου και οι δημοκρατικοί θεσμοί, που έχουν ως αποστολή τη δημιουργία αντίβαρων στις εκτροπές αδρανούν ή ακόμη χειρότερα στηρίζουν το καθεστώς.
Πολλοί υποστηρίζουν ότι δεν υπάρχει ελπίδα.
Όπως έλεγε όμως, μεταξύ άλλων φιλοσόφων, και ο Μαχάτμα Γκάντι:
«Πρώτα σε αγνοούν, μετά σε λοιδορούν, στη συνέχεια σε πολεμούν και στο τέλος τους νικάς».
Γιατί αυτοί που γνωρίζουν ιστορία ξέρουν ότι στο τέλος, η Δημοκρατία πάντοτε νικά. Απλώς αυτό το τέλος καμιά φορά καθυστερεί…
Ο Γιάννης Μυλόπουλος είναι Καθηγητής, πρώην Πρύτανης ΑΠΘ
πηγή: TVXS
από: https://left.gr