Συνηθίζει ο κ. Μητσοτάκης να επικαλείται φράσεις διακεκριμένων Ελλήνων, προκειμένου να στηρίξει τις δικές του πολιτικές επιλογές. Κατά κανόνα, αυτές οι απόπειρες εκθέτουν τον ίδιο και τους λογογράφους του (βλ. ενδεικτικά την γκάφα του με τον Αλέξανδρο Σούτσο, «Ο πρωθυπουργός κ. Πονηρίδης», «Εφ.Συν.», 10.8.2019). Το ίδιο συνέβη και προχθές στη Βουλή, όταν ως βασικό του επιχείρημα για την υπερψήφιση του κυβερνητικού νομοσχεδίου, που αλλοιώνει τη σύνθεση του εκλογικού σώματος, με καθαρά μικροκομματική σκοπιμότητα, ο πρωθυπουργός επικαλέστηκε τώρα μια φράση του Νίκου Καζαντζάκη.
Αντιγράφω από τα επίσημα Πρακτικά της Βουλής. Μητσοτάκης: «Ο Νίκος Καζαντζάκης έλεγε ότι οι απόδημοι όσο πιο μακριά είναι από την πατρίδα τόσο περισσότερο τη σκέφτονται, τόσο περισσότερο την αγαπούν. Κάτι ιδιαίτερο συμβαίνει στους Έλληνες του εξωτερικού, υποστήριζε. Γίνονται καλύτεροι και με την περηφάνια της φυλής τους νιώθουν την ευθύνη να φανούν αντάξιοι των προγόνων τους». Ο μόνος βουλευτής που επανέλαβε το επιχείρημα του κ. Μητσοτάκη για τον Καζαντζάκη, λέγοντας μάλιστα ότι «θα το ενισχύσει», ήταν ο Ιωάννης Κόντης των «Σπαρτιατών».
Είναι γεγονός ότι ο Καζαντζάκης έχει πει περίπου αυτές τις φράσεις. Αλλά τι ακριβώς εννοούσε; Παραθέτω στη συνέχεια το ακριβές απόσπασμα από τη συνέντευξή του στον Pierre Sipriot για τη Γαλλική Ραδιοφωνία (Παρίσι, 6.5.1955). Υπάρχει και το ηχητικό στο Ιστορικό Μουσείο Κρήτης (https://tinyurl.com/23naowsz):
«Όσο πιο μακριά είμαστε από την πατρίδα μας, τόσο περισσότερο τη σκεφτόμαστε και τόσο περισσότερο την αγαπάμε. Όταν βρίσκομαι στην Ελλάδα, βλέπω τις μικρότητες, τις ίντριγκες, τις ανοησίες, τις ανεπάρκειες των αρχηγών, τη μιζέρια του λαού. Όμως από μακριά δε βλέπουμε τόσο ευδιάκριτα την ασκήμια και έχουμε περισσότερη ελευθερία να πλάσουμε μια εικόνα της πατρίδας αντάξια ενός ολοκληρωτικού έρωτα. Να γιατί δουλεύω καλύτερα και αγαπώ καλύτερα την Ελλάδα όταν βρίσκομαι στο εξωτερικό. Μακριά της καταφέρνω να συλλάβω καλύτερα την ουσία της και την αποστολή της στον κόσμο, και συνακόλουθα τη δική μου ταπεινή αποστολή. Κάτι ιδιαίτερο συμβαίνει στους Ελληνες που ζουν στο εξωτερικό. Γίνονται καλύτεροι. Εχουν την περηφάνια της φυλής τους, νιώθουν ότι όντας Ελληνες έχουν την ευθύνη να είναι αντάξιοι των προγόνων τους. H πεποίθησή τους, ότι κατάγονται από τον Πλάτωνα και τον Περικλή, μπορεί ίσως να είναι μια ουτοπία, μια αυθυποβολή χιλιετιών, όμως αυτή η αυθυποβολή, γενόμενη πίστη, ασκεί μια γόνιμη επίδραση στη νεοελληνική ψυχή. Χάρη σ’ αυτή την ουτοπία επέζησαν οι Ελληνες. Μετά από τόσους αιώνες εισβολών, σφαγών, λιμών, θα έπρεπε να έχουν εξαφανιστεί. Ομως η ουτοπία, που έγινε πίστη, δεν τους αφήνει να πεθάνουν. H Ελλάδα επιζεί ακόμα, επιζεί νομίζω μέσα από διαδοχικά θαύματα».
Μ’ άλλα λόγια, ο Καζαντζάκης επιτίθεται με σφοδρότητα στους πολιτικούς ηγέτες της Ελλάδας και εξυμνεί τους απόδημους, ακριβώς επειδή αυτοί δεν έχουν καμιά σχέση με την ελληνική πραγματικότητα! Κατά τον Καζαντζάκη οι απόδημοι έχουν πλάσει με αυθυποβολή μια πλαστή εικόνα της Ελλάδας και αναπαράγουν μια ουτοπία. Αλλά ακριβώς αυτήν την άγνοια της ελληνικής πραγματικότητας από τους «ομογενείς» τρίτης ή πέμπτης γενιάς επικαλούνται ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ για να εξηγήσουν τους λόγους που θα έπρεπε να καθοριστούν προδιαγραφές στη σύνταξη των εκλογικών καταλόγων των αποδήμων.
πηγή: https://www.efsyn.gr