Στις «Απαρχές του ολοκληρωτισμού» η Χάνα Άρεντ κάνει λόγο για ανθρώπους για τους οποίους η διαφορά ανάμεσα στο γεγονός και τη φαντασία και η διάκριση ανάμεσα στην αλήθεια και το ψέμα δεν υπάρχουν πλέον. Βλέποντας κανείς τον τρόπο με τον οποίο επιχειρείται από την κυβέρνηση και τα φίλια μέσα της, μετά το αρχικό σοκ, να υπάρξει μια επικοινωνιακή αντεπίθεση για να κερδηθούν οι εντυπώσεις, δεν μπορεί παρά να ανατριχιάζει. Η συνωμοσιολογία αποκαλύπτεται πια ως μοναδικό σωσίβιο των επιτελικών της κακιάς ώρας.
Στην αρχή ήταν ο εκπρόσωπος της Πυροσβεστικής, που προσπάθησε να συνδέσει τις εστίες της φωτιάς με τα «περάσματα» των μεταναστών. Μετά ήταν κάποιοι υπουργοί που άρχισαν να «πλέκουν» πονηρά τις δύο αγαπημένες τους κρίσεις, κλιματική και προσφυγική, που τώρα έγιναν «υβριδικές απειλές». Από κοντά δήμαρχοι που για να αποστρέψουν το βλέμμα από δικές τους αμέλειες και αποτυχίες, το έριξαν στους Ρομά και στους μετανάστες. (Καλά, τον Πατούλη μην τον ψάχνετε).
Τα δυνατά τους έβαλαν και συγκεκριμένα κανάλια, που όλη τη νύχτα της Τρίτης αναμασούσαν πληροφορίες για «τον ρόλο» μεταναστών και πρόσθεταν το δικό τους αλατοπίπερο. Το τερμάτισε η κίτρινη φυλλάδα γνωστού γαλαζοδίαιτου ομίλου, που πρωτοσέλιδα κατηγόρησε μετανάστες, Ρομά, Τούρκους και Ρώσους κατασκόπους ότι «Καίνε την Ελλάδα».
Κάτι που φάνηκε να βολεύει την αμήχανη και αστήρικτη επιχειρηματολογία του υπουργού (δήθεν) Πολιτικής Προστασίας.
Το ότι μέσα σε αυτό το κλίμα κάποιοι αποφάσισαν να πάρουν τον νόμο στα χέρια τους, ονειρευόμενοι «νύχτες των κρυστάλλων», μόνο έκπληξη δεν προκαλεί.
Όσο εξοργιστική είναι η αδιαφορία της κυβέρνησης για την προστασία της φύσης και της ζωής (ρωτήστε τι πέθανε στη Δαδιά), τόσο εγκληματική είναι η αναισθησία της απέναντι στο μέτωπο της ψευδολογίας, στις ριπές μίσους, που θεωρεί ότι τη βολεύουν επειδή καλύπτουν τη δική της γύμνια πίσω από σκιάχτρα εξωτερικών εχθρών.
Το καθεστώς Μητσοτάκη, πιστό στη λογική Α.Ε., έχει αποδείξει ότι βλέπει τα πάντα ως εμπόρευμα. Ίσως κάποτε να απολογηθεί για αυτό. Για εκείνο, όμως, για το οποίο σίγουρα θα κληθεί να λογοδοτήσει απέναντι στην Ιστορία, είναι η συνενοχή του στον εκμαυλισμό μιας κοινωνίας, που αποδεικνύεται ότι, δυστυχώς, έχει μπόλικη καύσιμη ύλη για να φουντώσουν οι φλόγες του τέρατος. Πνίγοντας τη χώρα στον καπνό και στον εκφασισμό.
πηγη: https://www.avgi.gr