Είναι ενδιαφέρον το γεγονός ότι η ομιλία αυτή έγινε μόλις λίγα χιλιόμετρα μακριά από τη Μεσσήνη, όπου δύο μέρες νωρίτερα είχαν συναντηθεί ο Κυριάκος Μητσοτάκης και ο Αντώνης Σαμαράς για να μετάσχουν στην πανηγυρική ανακήρυξη της υποψηφιότητας του Δημήτρη Πτωχού για την Περιφέρεια Πελοποννήσου. Η τελική επιλογή του κ. Πτωχού -άλλοτε συνεργάτη του Αντ. Σαμαρά στο μέγαρο Μαξίμου, τον οποίο ασφαλώς υποστηρίζει ο πρώην πρωθυπουργός, αν και αρχικά, σύμφωνα με τις πληροφορίες, προωθούσε για υποψήφιο περιφερειάρχη τον Κώστα Βλάση- έγινε δεκτή με καταγγελίες από τον νυν περιφερειάρχη Παναγιώτη Νίκα, ο οποίος απουσίαζε από την τελετή. Ομως ο κ. Νίκας έδωσε το «παρών» δύο μέρες αργότερα στη «Μεσσηνιακή Αμφικτυονία», όπου τιμήθηκε και μίλησε ο Προκόπης Παυλόπουλος.
Οι σχέσεις με την Τουρκία
Το μεγαλύτερο μέρος της ομιλίας του κ. Παυλόπουλου, χωρίς φυσικά κάποια άμεση αναφορά, ακούγεται ως απάντηση στις δηλώσεις του κ. Μητσοτάκη ότι κατά τις συζητήσεις του με τον Τούρκο πρόεδρο Τ. Ερντογάν θα εξεταστούν πολλά ζητήματα: «Υπάρχει δηλαδή μια μεγάλη ατζέντα, τολμηρή ατζέντα, την οποία είμαι διατεθειμένος να διερευνήσω» εξηγούσε στον «ΣΚΑΪ» ο πρωθυπουργός (13.7.2023).
Ο κ. Παυλόπουλος εξέφρασε με απόλυτο τρόπο τη διαφωνία του: «Σε ό,τι αφορά τις σχέσεις μας με την Τουρκία, όλα ξεκινούν από την εξής, αδιαπραγμάτευτη, βάση: Μία, και μόνη, διαφορά υφίσταται μεταξύ μας: Η οριοθέτηση της νησιωτικής -άρα όχι οιασδήποτε άλλης- υφαλοκρηπίδας και της αντίστοιχης Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ) στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο. Διαφορά, η οποία μπορεί να επιλυθεί μόνον ενώπιον του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης».
Αλλά ο τέως Πρόεδρος της Δημοκρατίας προχώρησε και σε προτάσεις που προϋποθέτουν μια άλλη πολιτική γραμμή από αυτή που φαίνεται ότι ακολουθεί ο κ. Μητσοτάκης: «Η Ελλάδα οφείλει, προκειμένου ν’ ακυρώσει από την πλευρά της και να καταστήσει ανενεργό στην πράξη το “τουρκολιβυκό μνημόνιο”, να επεκτείνει αμέσως στα 12 ν.μ. την Αιγιαλίτιδα Ζώνη της στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου».
Εξίσου σαφείς ήταν και οι τοποθετήσεις του κ. Παυλόπουλου για το ζήτημα της αποστρατιωτικοποίησης των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου: «Η Ελλάδα έχει το δικαίωμα, τόσο για δικό της λογαριασμό όσο και απέναντι στην Ευρωπαϊκή Ενωση ως πλήρες κράτος-μέλος της, να θωρακίζει αμυντικώς όλα, ανεξαιρέτως, τα νησιά της στο Αιγαίο, ανεξαρτήτως της έκτασης του εδάφους τους και του αν κατοικούνται ή όχι».
Και βέβαια με αφορμή το ζήτημα της μειονότητας στη Θράκη ο κ. Παυλόπουλος βρήκε την ευκαιρία να δώσει έναν πολιτικό χαρακτηρισμό του Ερντογάν, που έρχεται σε ευθεία σύγκρουση με τις πρόσφατες δηλώσεις Μητσοτάκη: «Ιδίως δε κατά την τρέχουσα περίοδο, η Ελληνική Θράκη υφίσταται, και αυτή, ορισμένες από τις συνέπειες των σχεδόν γραφικών -πλην όχι λιγότερο επικίνδυνων- “σουλτανικών” φαντασιώσεων του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν». Ανάλογη και η σκληρή περιγραφή του για «το πραγματικό πρόσωπο της Τουρκίας, η οποία δεν έχει διδαχθεί τίποτα από το απεχθές βάρβαρο παρελθόν της».
Και στα άλλα ζητήματα που έθιξε ο κ. Παυλόπουλος εμφανής ήταν η διαφοροποίησή του από την ακολουθούμενη κυβερνητική γραμμή. Ανέπτυξε αναλυτικά το ζήτημα του κατοχικού δανείου και των επανορθώσεων της γερμανικής κατοχής με τρόπο που θύμισε σε όλους την γκάφα (;) του υπουργού Επικρατείας κ. Σκέρτσου, ο οποίος ως κυβερνητικός εκπρόσωπος τον περασμένο Μάιο είχε αφήσει να εννοηθεί ότι πρόκειται για τελειωμένη υπόθεση, λέγοντας «νομίζω ότι πρέπει να κοιτάξουμε μπροστά και όχι προς τα πίσω».
Ανάλογη διαφοροποίηση του κ. Παυλόπουλου από τους σχεδιασμούς του κ. Μητσοτάκη διαπιστώνει ο ακροατής και στο ζήτημα των Γλυπτών του Παρθενώνα, όπου προτείνεται ουσιαστικά η επιστροφή στη γραμμή της διεθνούς εκστρατείας που είχε ξεκινήσει η Μελίνα Μερκούρη. Ως γνωστόν ο κ. Μητσοτάκης έχει ξεκινήσει σειρά μυστικών επαφών με την κυβέρνηση της Μεγάλης Βρετανίας και το Βρετανικό Μουσείο προκειμένου να βρεθεί ένας «μέσος δρόμος» ή μια προσωρινή «λύση» με αντίτιμο την παράδοση στο Βρετανικό Μουσείο άλλων αρχαιολογικών θησαυρών.
Αντίθετα, ο κ. Παυλόπουλος καταγγέλλει τους υπεύθυνους του Βρετανικού Μουσείου, «οι οποίοι αναδεικνύονται αφενός κατώτεροι των περιστάσεων ως προς την υπεράσπιση της Παγκόσμιας Πολιτισμικής Κληρονομιάς και του κοινού μας Πολιτισμού και, αφετέρου, αμετανόητοι συνεργοί του εγκληματικού πολιτιστικού ανοσιουργήματος του Ελγιν».
Το ζήτημα των υποκλοπών
Τα ίδια ζητήματα έχει αναπτύξει ο κ. Παυλόπουλος και με άλλες αφορμές. Και είναι γεγονός ότι έχει προχωρήσει και σε πιο άμεσες πολιτικές παρεμβάσεις με σαφώς επικριτικό χαρακτήρα για τη γραμμή που ακολουθεί η Ν.Δ. την εποχή του Κυριάκου Μητσοτάκη. Χαρακτηριστικές ήταν οι παρεμβάσεις του για το ζήτημα των υποκλοπών, αρχικά σε ομιλία του στο Κομμένο της Αρτας (16.8.2022) όπου υποστήριξε ότι η πολιτική ευθύνη ανήκει σ’ αυτόν που ασκεί την εξουσία και δεν μπορεί να μεταβιβαστεί σε άλλους. Ολοι αντιλήφθηκαν ότι η τοποθέτηση αφορούσε τη μετάθεση της ευθύνης του πρωθυπουργού στους Κοντολέοντα - Δημητριάδη. Αλλά και λίγους μήνες αργότερα μιλώντας στο επιστημονικό συνέδριο για τον Αριστόβουλο Μάνεση (18.12.2022) κατάγγειλε ότι με τις νομοθετικές ρυθμίσεις περί «επισυνδέσεων» «τίθεται σε άμεση θεσμική διακινδύνευση η ίδια η κανονιστική υπόσταση του συνταγματικώς κατοχυρωμένου δικαιώματος σχετικά με το απόρρητο των επικοινωνιών».
Αντίθετα βέβαια από το ζήτημα των υποκλοπών, που φάνηκε ότι ενδιαφέρει μόνο την πιο ευαίσθητη μερίδα της δημοκρατικής κοινής γνώμης, η προχθεσινή παρέμβαση του κ. Παυλόπουλου αφορούσε «εθνικά ζητήματα» τα οποία βρίσκουν ανταπόκριση και στις πιο συντηρητικές κοινωνικές ομάδες. Εξάλλου ο τέως Πρόεδρος απευθυνόταν στην «ελληνική ομογένεια», την οποία χαρακτήρισε στο σύνολό της ως «οχυρό» της εθνικής κυριαρχίας μας και κήρυξε την ανάγκη να μην υπάρξει υποχώρηση «τόσο έναντι της Τουρκίας όσο όμως και έναντι της διεθνούς κοινότητας, του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ενωσης». Με αυτόν τον τρόπο ο κ. Παυλόπουλος φάνηκε να αξιοποιεί από τη δική του πλευρά τη στροφή προς τα δεξιά που επιχειρεί η κυβέρνηση από το πρώτο της νομοσχέδιο για την ψήφο των αποδήμων.
πηγή: https://www.efsyn.gr