Επειδή η κουβέντα άνοιξε και κινδυνεύει να πάει αλλού από εκεί που ξεκίνησε, καλό είναι να ξεκαθαρίσουμε κάποια θέματα για να είμαστε με όλους εντάξει. Πρώτο και κύριο, οι κάτοικοι της Πάρου και της Νάξου, όταν αποφάσισαν να δραστηριοποιηθούν για να διεκδικήσουν ένα ελεύθερο από ομπρελοξαπλώστρες κομμάτι των παραλιών τους, συζήτησαν μεταξύ τους και έδωσαν ονόματα στις δράσεις τους. Το ένα κίνημα βαφτίστηκε «Σώστε τις παραλίες της Νάξου» και το άλλο «Κίνηση Πολιτών Πάρου για Ελεύθερες Παραλίες». Ούτε ομπρέλες, ούτε πετσέτες, ούτε σωσίβια. «Σώστε τις παραλίες» οι μεν, «Ελεύθερες παραλίες» οι δε και το να έρχεσαι εσύ να τους αλλάζεις το όνομα είναι σαν να προσπαθείς πλαγίως να αλλοιώσεις και το νόημα των διεκδικήσεών τους. Και μην μου πείτε ότι δεν έχουν σημασία οι λέξεις και μόνο η κίνηση μετράει, γιατί αν είναι έτσι, να το πούμε «Κίνημα του Βαγγέλη» που πρώτος έριξε την ιδέα και να τελειώνουμε.

Ελα, όμως, που λέξεις, όπως λέει και μια φίλη, είναι αυτές που οργανώνουν το Κεντρικό Νευρικό Σύστημα έτσι ώστε να θέτει προτεραιότητες. Έλα που κανείς στην Πάρο και στη Νάξο δεν είδε με καλό μάτι την αυθαίρετη μετονομασία των κινημάτων τους από ορισμένα ΜΜΕ σε «Κίνημα της πετσέτας». Έλα που οι ίδιοι οι εμπνευστές, οι οργανωτές και οι μετέχοντες των κινημάτων εξέλαβαν τη μετονομασία ως προσπάθεια να ευτελιστεί η σημασία του ονόματος που ίδιοι επέλεξαν για το κίνημά τους, ώστε κάποιοι να το καταστήσουν, από κοινωνικό αίτημα για ελεύθερους δημόσιους χώρους, ένα ζήτημα προσωπικής επιλογής για το πού θα απλώσει ο καθένας την πετσέτα του. Όταν λοιπόν οι πολίτες επιλέγουν τη λέξη «ελευθερία» για να περιγράψουν το αίτημά τους, το να τους το αλλάζεις και να τους το κάνεις «πετσέτα» είναι από χυδαίο έως ύποπτο.

πηγη: https://www.avgi.gr