Στη Βρετανία το πείραμα στέφθηκε με μεγάλη επιτυχία. Από τις 61 επιχειρήσεις που πήραν μέρος οι 56 δήλωσαν ότι είναι έτοιμες να υιοθετήσουν σε μόνιμη βάση την τετραήμερη εργασία χωρίς μείωση αμοιβής. Η παραγωγικότητα δεν μειώθηκε, οι εργαζόμενοι είναι πιο ευχαριστημένοι, οι αποχωρήσεις προσωπικού περιορίστηκαν. Μάλιστα, το πείραμα λειτούργησε και σε εταιρείες από εντελώς διαφορετικούς χώρους, από τον χρηματοπιστωτικό μέχρι τον κατασκευαστικό ή τον υγειονομικό.

Τώρα μια γερμανική εταιρεία συμβούλων ανακοίνωσε ότι έχει βρει ήδη 50 επιχειρήσεις που είναι έτοιμες να υιοθετήσουν για το επόμενο εξάμηνο ανάλογο μοντέλο. Το γερμανικό πείραμα θα γίνει με τη συνοδεία ειδικών στον τομέα της διαχείρισης του ανθρώπινου δυναμικού και υπό την επιστημονική εποπτεία του Πανεπιστημίου του Μούνστερ, το οποίο θα έχει και την ευθύνη να αξιολογήσει και να δημοσιεύσει τα αποτελέσματα του όλου εγχειρήματος.

Γιατί τα λέμε όλα αυτά; Γιατί ενώ σε μια σειρά από χώρες η κατεύθυνση είναι ακριβώς αυτή, δηλαδή η μείωση του χρόνου εργασίας, με στόχο οι εργαζόμενοι να έχουν περισσότερο ελεύθερο χρόνο και να αποδίδουν καλύτερα, στην Ελλάδα η κυβέρνηση υιοθετεί σειρά από νομοθετήματα που κινούνται στην εντελώς αντίθετη κατεύθυνση. Πιεστικά ωράρια, περισσότερες μέρες και ώρες δουλειάς, «ευελιξία» εις βάρος του εργαζόμενου, που θα πρέπει να υπακούει στις επιθυμίες των εργοδοτών.

Δεν αποτελούν, βεβαίως, έκπληξη όλα αυτά.  Όποιος μελετά τις θέσεις του κυβερνητικού κόμματος, όποιος έχει παρακολουθήσει διαχρονικά δηλώσεις του πρωθυπουργού και υπουργών του εύκολα καταλαβαίνει ότι η λογική τους είναι μια λογική εντατικοποίησης της εργασίας σε βάρος των εργαζομένων και με τη συμπίεση στην ουσία των αμοιβών. Λογική άλλων εποχών. Η χθεσινή απεργία ήταν μια μικρή αχτίδα φωτός, που δείχνει ότι το παραμύθι της «Ελλάδας της προκοπής για όλους» δεν το μασάνε όλοι αχώνευτο.