Αρκεί να κοιτάξει κανείς τη ροή ειδήσεων δύο μόνο 24ώρων για να κατανοήσει ότι το κλίμα έχει... στραβώσει. «Παρανοϊκή ζέστη τον Σεπτέμβριο, μετά τον θερμότερο Αύγουστο και Ιούλιο», «Το στρώμα πάγου στη Βόρεια Γροιλανδία υποχώρησε ασυνήθιστα φέτος», «Το Λευκό Όρος των Άλπεων κόντυνε κατά 2,2 μέτρα», «Αφύσικα μεγάλη η άνθηση λουλουδιών στην Ανταρκτική», «Τα καλοκαίρια δεν θα είναι ποτέ ξανά όπως τα ξέραμε». Οι τίτλοι θα μπορούσαν να συνεχιστούν μέχρι να τελειώσει ο χώρος αυτού του δίστηλου. Και δεν αναφερόμαστε στα αφιερώματα σε φωτιές και πλημμύρες εντός των συνόρων.

Μέσα σε αυτό το κλίμα θα ψηφίσουν αύριο (όσοι ψηφίσουν) για δημάρχους, περιφερειάρχες και τους συμβούλους τους. Καλό θα ήταν, λοιπόν, να έχουν ρωτήσει πρώτα πόσοι από τους υποψήφιους παίρνουν σοβαρά τα παραπάνω. Γιατί περνώντας από διάφορους δήμους αυτές τις ημέρες, το μόνο που διακρίνω είναι να βουλώνουν τρύπες, να ρίχνουν άσφαλτο και να αλλάζουν πλακάκια σε πλατείες. Κάποιοι να μπαζώνουν πάλι ρέματα, που φούσκωσαν και τους χάλασαν τη βιτρίνα.

Αν συνυπολογίσει κανείς ότι έχουμε έναν πρωθυπουργό που ανερυθρίαστα υποστήριξε προ ημερών ότι και αυτή η κρίση, η κλιματική, μπορεί να αποδειχτεί ευκαιρία (!) και ότι σφάλλουν οι επιστήμονες (!) που προειδοποιούν ότι τα καλοκαίρια στη Μεσόγειο δεν θα είναι και τόσο εύκολα, τότε καταλαβαίνει ότι αυτά που μας περιμένουν δεν έχουν καθόλου πλάκα.

Δεν ψηφίζουμε, δηλαδή, για πλάκα. Δεν ψηφίζουμε με κριτήριο «να μπει το παιδί στον δήμο, έστω και ως κηπουρός», δεν ψηφίζουμε με κριτήριο «αυτόν/ην τον/την ξέρω από την τηλεόραση». Κοινότητες, δήμοι, περιφέρειες έχουν ανάγκη από ανθρώπους στο τιμόνι τους «εντός κλίματος» και όχι από απαγγέλοντες μονότονα, βαρύγδουπα ποιήματα. Λέμε τώρα, αλλά κρατάμε και μικρό καλάθι.

www.avgi.gr