Πολλά λέγονται και γράφονται και ακόμα περισσότερα θα επακολουθήσουν για το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία. Ενα συνέδριο που από την εξαγγελία του δημιούργησε υψηλές προσδοκίες. Το μείζον ερώτημα και διακύβευμα αφορά τον χαρακτήρα του. 

Αν, δηλαδή, θα είναι ένα συνέδριο από τα συνηθισμένα ή αν θα εξελιχθεί σε ένα ιστορικό συνέδριο. Αυτό θα εξαρτηθεί από την ατζέντα που θα προσδιοριστεί και από τη θεματολογία του. Τα συνέδρια κρίνονται κυρίως από την προσυνεδριακή περίοδο, μετά από τις διαδικασίες στις οργανώσεις βάσης και από το κατά πόσον αυτές αγγίζουν, επηρεάζουν, προκαλούν το ενδιαφέρον της κοινωνίας.

Το μεγάλο διακύβευμα του συνεδρίου είναι αν ο ΣΥΡΙΖΑ θα μπορέσει να συνθέσει και να εκφράσει σε συνολική πολιτική πρόταση (πλατφόρμα) όλα τα ιστορικά ρεύματα της Αριστεράς που υπάρχουν, τόσο στο εσωτερικό του, όσο και στο εκλογικό σώμα. Η σύνθεση αυτή πρέπει να γίνει με όρους ιδεολογικούς και πολιτικούς και όχι μόνο οργανωτικούς. Εάν δεν το επιτύχουμε, θα εξελιχθεί σε ένα συνέδριο εσωτερικών διευθετήσεων και απονομής ρόλων που ελάχιστα θα ενδιαφέρει την κοινωνία.

Η ανθρωπότητα διανύει έντονα μεταβατική φάση με μεγάλες ανατροπές και κανείς δεν μπορεί να προβλέψει την έκβασή τους. Η κρίση αξιών, σε συνδυασμό με τα αδιέξοδα του μοντέλου παραγωγής, μας θέτει ενώπιον μεγάλων αμφισβητήσεων. Η αναδιαμόρφωση γεωστρατηγικών ζωνών επιρροής από τις υπερδυνάμεις οδηγεί σε πολυπολικό κόσμο. Προκύπτει λοιπόν το ζήτημα της προοπτικής της Ευρώπης.

Αν δηλαδή η Ευρώπη στο σύνολό της θα μπορέσει να αποτελέσει έναν από τους πόλους του αυριανού κόσμου ή αν θα υποβαθμιστεί ως διαπραγματευτική ισχύς, ως παραγωγικό μοντέλο και ως πολιτική κουλτούρα με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τη χώρα μας.

Η εξάντληση των φυσικών πόρων της Γης και η καταστροφή του περιβάλλοντος θέτουν υπό αμφισβήτηση την ίδια τη ζωή. Η βιοτεχνολογία και η γενετική αμφισβητούν την ανθρώπινη αυταξία και εγείρουν τεράστια ζητήματα βιοηθικής. Η τεχνολογία και η επιστήμη τρέχουν με γεωμετρική πρόοδο και είναι άγνωστο αν θα μπορέσει να υπάρξει πλαίσιο ελέγχου από τον άνθρωπο.

Οι αριστεροί άνθρωποι, ή αυτοί που αισθάνονται αριστεροί και έχουν προοδευτική κοσμοαντίληψη, επικαλούνται την κρίση της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης και τα αδιέξοδα του καπιταλισμού, χωρίς να συνομολογούν όμως ότι και η παγκόσμια Αριστερά δεν έχει μια συνολική πολιτική πρόταση (alternativa) στη βάση των σημερινών δεδομένων.

Τα αριστερά κόμματα παγκοσμίως καλούν τους εργαζόμενους σε αγώνες για τη διατήρηση των κεκτημένων. Αυτή όμως είναι μια αμυντική στάση και δεν συνεγείρει την κοινωνία, αν δεν συνοδεύεται από όραμα και πρόταση για επαναπροσδιορισμό των εργασιακών δικαιωμάτων και στόχους για κατάκτηση στο πλαίσιο ενός νέου παραγωγικού μοντέλου. Προσπαθούμε με θεωρητικές επεξεργασίες διακοσίων ετών και με άλλα μοντέλα παραγωγής και επιστημονικά δεδομένα να δώσουμε απαντήσεις, χωρίς να κατανοούμε την ανάγκη νέων θεωρητικών επεξεργασιών.

Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι υβριδικό κόμμα της Ριζοσπαστικής Αριστεράς, με την έννοια ότι στο εσωτερικό του αλλά και στους ψηφοφόρους του υπάρχουν και εκφράζονται όλα τα ιστορικά ρεύματα αυτής της παράδοσης. Δεν έχει εγκλωβιστεί στη λογική του πλάνου και του κεντρικού σχεδιασμού αλλά και δεν έχει ακυρωθεί από τη διαχειριστική λογική της Σοσιαλδημοκρατίας. Κατά συνέπεια και μέσω του συνεδρίου του μπορεί και πρέπει να έχει συμβολή πάνω σ’ αυτά τα ζητήματα που αφορούν τη χώρα. Αν όλα αυτά καταστούν θεματικές των συζητήσεων, θα προσφέρουν και πολιτικοποίηση και προσανατολισμό.

Η τεχνητή νοημοσύνη και η ρομποτική, με τη ραγδαία είσοδό τους στην παραγωγική διαδικασία στο πλαίσιο της 4ης βιομηχανικής επανάστασης, αποτελούν ανατροπή αντίστοιχη με τις ανακαλύψεις του ατμού και του ηλεκτρισμού, αλλά θέτουν και θεωρητικά ζητήματα. Διασπάσεις του ενιαίου κομμουνιστικού κινήματος έγιναν για το θέμα του ελέγχου των μέσων παραγωγής και της υπεραξίας της ανθρώπινης εργασίας που καρπώνεται ο καπιταλισμός. Τώρα και με αυτά τα δεδομένα τι λέει η Αριστερά;

Το θέμα του κράτους στον σύγχρονο κόσμο. Η προϊούσα ενδυνάμωση των υπερεθνικών θεσμών και η αποδυνάμωση των εθνικών κρατών σε συνθήκες νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης. Η αγορά κινείται ανεξέλεγκτα και κερδοσκοπικά σε παγκόσμια κλίμακα και οι εθνικές οικονομίες αδυνατούν να αμυνθούν. Ταυτόχρονα δεν υπάρχει θεσμός παγκόσμιας κλίμακας και κύρους –όπως ο ΟΗΕ– που θα μπορούσε να επιβάλει πλαίσιο ελέγχου. Χρειάζεται ένα πλέγμα υπερεθνικών θεσμών που δεν θα έχουν νεοφιλελεύθερο προσανατολισμό.

Τέλος, πρέπει να σημειώσουμε ότι η επιτυχία του συνεδρίου θα εξαρτηθεί από την ίδια τη σύνθεση του συνεδριακού σώματος. Εάν δηλαδή σ’ αυτό θα εκφραστεί και θα συμβάλει το σύνολο των ρευμάτων σκέψης που έχουν αναφορά σε επιμέρους ιστορικά ρεύματα της Αριστεράς για να επιτευχθεί σύνθεση και υπέρβαση ή εάν θα κυριαρχήσουν απόψεις με μονοσήμαντους προσανατολισμούς. Μόνο έτσι μπορούμε να επιτύχουμε τον στόχο για τη διαμόρφωση του κόμματος της νέας, μεγάλης, πληθυντικής και σύγχρονης Αριστεράς για την Ελλάδα αλλά και για την Ευρώπη.

*Μέλος της Π.Γ. του ΣΥΡΙΖΑ

Πηγή: Εφημερίδα των Συντακτών

https://tvxs.gr