Στην κορύφωση της πανδημίας, με τον κορονοϊό να καλπάζει στους χώρους εργασίας και αναγκαστικού συνωστισμού των πολιτών, η χώρα κινδυνεύει να ξεμείνει εντελώς από rapid tests. Δηλαδή, χωρίς το πιο στοιχειώδες και γρήγορο εργαλείο διάγνωσης της διασποράς του κορονοϊού.

Η ταχεία διάγνωση, μολονότι προκαλεί στους περισσότερους ένα ελαφρά οδυνηρό αίσθημα στο διάφραγμα της μύτης και παρά το ποσοστό σχετικής αστοχίας, είναι η απλούστερη και φτηνότερη διαδικασία μαζικής καταγραφής της διάδοσης του κορονοϊού. Μπορεί να εφαρμοστεί μαζικά σε χώρους εργασίας, σταθμούς του μετρό, οίκους ευγηρίας, κέντρα υγείας, πλατείες και προσβάσιμους δημόσιους χώρους. Στα rapid tests οφείλουμε κυρίως την καθημερινή ενδεικτική εικόνα των κρουσμάτων σε όλη τη χώρα.

Για να είναι, όμως, σχετικά ακριβής αυτή η εικόνα, για να ξέρουν οι λοιμωξιολόγοι και οι ειδικοί της πανδημίας ποια είναι η πορεία της, τι μέτρα πρέπει να εισηγηθούν, χρειάζονται εκατομμύρια τεστ. Υπάρχουν χώρες που έχουν καλύψει με τεστ το σύνολο του πληθυσμού τους.

Η Ελλάδα προφανώς δεν είναι μία από αυτές, αλλά ακόμη και για να καλύψει τους εκατοντάδες χιλιάδες που εν μέσω σκληρής καραντίνας πηγαίνουν στις δουλειές τους και μετακινούνται καθημερινά χρειάζεται πολλά εκατομμύρια τεστ, που προφανώς δεν μπορούν να εξασφαλιστούν με την προσφιλή στην κυβέρνηση μέθοδο των απευθείας αναθέσεων.

Είναι πολλά τα λεφτά και απαιτούν δημόσιο διεθνή διαγωνισμό. Ωστόσο, στην προσπάθειά της η κυβέρνηση να εξασφαλίσει ότι τα λεφτά θα πάνε «εκεί που πρέπει», δηλαδή σε ένα ιδιότυπο καρτέλ των τεστ, θέτοντας φωτογραφικές προδιαγραφές στους σχετικούς διαγωνισμούς, έπεσε θύμα της «επιτυχίας» της.

Οι διαγωνισμοί κόλλησαν, προκαλώντας πόλεμο προσφυγών ανάμεσα στο ιδιότυπο ολιγοπώλιο γνωστών πολυεθνικών του φαρμάκου τις οποίες η κυβέρνηση ήθελε να πριμοδοτήσει και σε επίδοξους εγχώριους ανταγωνιστές τους.

Δεν μας προξενεί εντύπωση το γεγονός ότι μια κυβέρνηση που υποτίθεται ομνύει στην ελεύθερη αγορά και στον ελεύθερο ανταγωνισμό προσπάθησε να στήσει ακόμη έναν διαγωνισμό, σημαδεύοντας την τράπουλα. Ετσι κι αλλιώς στον έναν χρόνο της πανδημίας έχει σπάσει κάθε ρεκόρ απευθείας αναθέσεων και εξυπηρέτησης «ημετέρων».

Αλλά μας εξοργίζουν -και υποθέτουμε ότι το ίδιο εξοργίζουν και εκατομμύρια πολίτες- ο κυνισμός και η αναλγησία της την ώρα που στα νοσοκομεία δίνονται αγωνιώδεις μάχες ζωής και θανάτου.