Προφανώς η πολιτική κατάσταση στην χώρα μας συνεχίζει να βρίσκεται σε κρίση. Μετά την συντριπτική ήττα της πολιτικής από την επικοινωνία στις εθνικές εκλογές του 2023, αντί να προσπαθήσουμε να την επαναφέρουμε στο προσκήνιο και πάλι, δια των πράξεών μας την αποδεχθήκαμε ως κανονικότητα και συμβιβαστήκαμε μαζί της.
Το υπό διαμόρφωση πολιτικό σκηνικό στην Ελλάδα, το οποίο ξεκίνησε τον Ιούνιο του 2012, φαίνεται να μην ολοκληρώνεται ακομη, το 2019 φάνηκε να υπάρχει στιγμιαία κατάληξη με τον ένα πόλο να είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ο ίδιος μαζί με την Προοδευτική Συμμαχία που προστέθηκε τότε, δεν έκανε τις απαραίτητες κινήσεις για να σταθεροποιήσει αυτή την κατάσταση.
Σήμερα η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη, καταρρίπτει καθημερινά τα προηγούμενα αρνητικά ρεκόρ των δεξιών κυβερνήσεων .
Καθισμένη στο 40,56 % που πήρε στις τελευταίες εθνικές εκλογές και στρογγυλοποιεί σε 41%, κάτι που δείχνει νοοτροπία που τα θέλει όλα δικά της, αφού κλέβει ακόμη και στα ποσοστά, την ίδια ώρα κάνει το 17,83% του ΣΥΡΙΖΑ -ΠΣ 17% κι όχι 18%.
Όλα αυτά βέβαια με την συνδρομή ενός ισχυρού προπαγανδιστικού μηχανισμού που τα αλέθει όλα.
Η κοινωνία παρακολουθεί παθητικά την ακρίβεια να της θερίζει τη ζωή, την παιδεία να ιδιωτικοποιείται, την δημόσια υγεία να διαλύεται με στόχο την ιδιωτικοποίηση της;
Αποδέχεται ως φυσιολογική την βίαιη μεταβίβαση των ακινήτων με τους πλειστηριασμούς σε διάφορες θυγατρικές εταιρείες των funds;
Παρακολουθεί την κυβέρνηση να συρρικνώνει την δημοκρατία, να προσπαθεί να συγκαλύψει το έγκλημα των Τεμπών χωρίς να νοιάζεται;
Βλέπει το Ευρωκοινοβούλιο να συντάσσει έκθεση καταπέλτη για την ανεξαρτησία της δικαιοσύνης, την ελευθερία του τύπου και την κυβέρνηση να επιτίθεται στην αντιπολίτευση γιατί δυσφημεί τη χώρα σαν κάτι ξένο;
Υπομένει όλες αυτές τις πολιτικές που προσβάλουν την προσωπικότητα του καθενός και εξαθλιωνουν τη ζωή του;
Για να είμαι όμως δίκαιος, δημιουργείται και πάλι φοιτητικό κίνημα. Επίσης κοινωνικό, με την χαροκαμένη μάνα Μαρία Καρυστιανού, να αγωνίζεται για την δικαιοσύνη στη μνήμη των παιδιών που χάθηκαν στο έγκλημα των Τεμπών, αλλά και για την αξιοπρέπεια ενός ολόκληρου λαού.
Συμφωνούν όμως οι εργαζόμενοι, οι μικρομεσαίοι, οι αγρότες , οι ελεύθεροι επαγγελματίες να κάνουν παντού περικοπές γιατί αδυνατούν να ανταπεξέλθουν στις βασικές τους ανάγκες;
Συμφωνούν που χάνουν την δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη όταν έχουν οφειλές στον ΕΦΚΑ.
Προφανώς δεν συμφωνούν με όλα αυτά που συμβαίνουν και το ερώτημα που τίθεται στον καθένα, είναι γιατί δεν αντιδρούν ; Γιατί δίνουν στις δημοσκοπησεις στη ΝΔ μικρές απώλειες και απόλυτη κυριαρχία;
Βρίσκεται η Ελληνική κοινωνία σε συλλογική ύπνωση, δεν αντιλαμβάνεται τι γίνεται; Νομίζω ότι αυτό δεν μπορεί να συμβαίνει.
Αυτό που λείπει σήμερα είναι η ΕΛΠΙΔΑ η οποία θα ανατρέψει την κούραση της κοινωνίας και θα της δώσει προοπτική, θα την βοηθήσει να ονειρευτεί.
Αυτό οφείλει να κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ -ΠΣ ως η κύρια δύναμη του προοδευτικού χώρου, να φέρει την ελπίδα.
Δεν αρκούν μόνο οι καλές προτάσεις που παρουσίασε ο πρόεδρο για την ακρίβεια την φορολογίας την οικονομία.
Πρέπει, όσοι επιμένουμε σε αυτό το κόμμα, να αντιληφθούμε τη νέα πραγματικότητα, να λειτουργήσουμε συλλογικά ως ανοιχτό δημοκρατικό κόμμα και όχι ως γραφειοκρατικός μηχανισμός.
Πρέπει να πείσουμε ότι ξεπεράσαμε τα εσωτερικά μας προβλήματα κι ότι μπορούμε να σποτελούμε την εναλλακτική προοδευτική λύση.
Εάν δεν το κάνουμε, θα συνεχίζουμε να τροφοδοτούμε την ρευστότητα του πολιτικού συστήματος και την αδυναμία της κοινωνία να αντιδράσει.
* Ο Σπ. Δέδογλου είναι μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ - Προοδευτική Συμμαχία
από: https://left.gr