Κατηγορίες

Οι μυστικές επαφές Αναστασιάδη - Ερντογάν για το Κυπριακό...Ο ρόλος Χριστοδουλίδη στο ναυάγιο

Σάββατο 11 Φεβ 2023

Κλίκ για μεγέθυνση

16:23 | 11 Φεβ. 2023

Μακάριος Δρουσιώτης

Τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν τον συντάκτη τους, χωρίς να συμπίπτουν κατ' ανάγκη με την άποψη του Tvxs.gr.

Πριν 10 ακριβώς χρόνια τέτοιες μέρες οι εκλογές στην Κύπρο είχαν μόλις ολοκληρωθεί. Ο Νίκος Αναστασιάδης εξελέγη πρόεδρος με μια μεγάλη προσδοκία: Να επιλύσει επιτέλους το κυπριακό πρόβλημα. Για πρώτη φορά στη ζωή μου αναμίχθηκα ενεργά στην πολιτική και εργάστηκα για την εκλογή του Αναστασιάδη.

Εκείνο που με έφερε κοντά στον Αναστασιάδη ήταν το «Ναι» που είπε στο Σχέδιο Ανάν στο δημοψήφισμα του 2004. Ο Αναστασιάδης είχε τότε μεγάλη διεθνή αξιοπιστία και οι πάντες ανέμεναν ότι θα κινούσε τις διαδικασίες λύσης του εθνικού προβλήματος της Κύπρου.

Το 2004 έγινε μια επανάσταση στο Κυπριακό: Το νησί ολόκληρο εντάχθηκε στην ΕΕ και ανεστάλη η εφαρμογή του κεκτημένου στο κατεχόμενο τμήμα. Η εξέλιξη αυτή άλλαξε τις ισορροπίες. Πρόσθετα, η άνοδος στην εξουσία του ΑΚΡ στην Τουρκία δημιούργησε μια ευνοϊκή συγκυρία. Ήταν η εποχή που η Τουρκία υπό τον Ερντογάν είχε ευρωπαϊκές φιλοδοξίες και ήταν ευνοϊκή στη λύση του Κυπριακού. Η συγκυρία εκείνη χάθηκε λόγω της συμμαχίας του ΑΚΕΛ με τον Τάσσο Παπαδόπουλο.

Το 2013 υπήρξε μια νέα συγκυρία που θα μπορούσε να απαλλάξει την Κύπρο από την τουρκική κατοχή. Ήταν η ανακάλυψη υδρογονανθράκων στην Ανατολική Μεσόγειο και η επιθυμία της Τουρκίας να γίνει μέρος των νέων ενεργειακών διαδρόμων.

Μια από τις πιο προβληματικές πτυχές του Κυπριακού ήταν η απουσία απευθείας επαφής μεταξύ Κύπρου και Τουρκίας με σκοπό την αναζήτηση κοινών συμφερόντων. Υπήρξα μέρος μιας τέτοιας πρωτοβουλίας η οποία ξεκίνησε από το 2012. Ο στόχος ήταν να φέρουμε σε επαφή τον Νίκο Αναστασιάδη με τον Ταγίπ Ερντογάν με κίνητρο την ανάπτυξη των κοιτασμάτων της Ανατολικής Μεσογείου.

Οι πρώτες συζητήσεις ήταν διερευνητικές και έγιναν υπό την αίρεση ότι ο Αναστασιάδης θα κέρδιζε τις εκλογές του 2013. Μετά την εκλογή του Αναστασιάδη βρέθηκα να εργάζομαι στο γραφείο του ως Ειδικός Συνεργάτης του προέδρου. Με αυτή μου την ιδιότητα συντόνισα την επικοινωνία μεταξύ της κυπριακής και της τουρκικής κυβέρνησης. Οι προσπάθειες καρποφόρησαν και στα μέσα του 2014 συζητούσαμε για μια συνάντηση μεταξύ Αναστασιάδη και Ερντογάν με θέμα συζήτησης τη λύση του Κυπριακού και την ανάπτυξη των υδρογονανθράκων.

Λίγους μήνες μετά η συνεργασία μου με τον Αναστασιάδη διακόπηκε μετά από παρέμβαση του ρωσικού παράγοντα. Το συντονισμό της επικοινωνίας με την Τουρκία ανέλαβε ο Νίκος Χριστοδουλίδης και το οδήγησε σε ναυάγιο. Καταγράφω το ιστορικό αυτής της πτυχής των συνομιλιών για το Κυπριακό στο βιβλίο μου «Έγκλημα στο Κραν Μοντανά».

Από το αποκαλυπτικό αυτό βιβλίο, το tvxs παραθέτει ορισμένα χαρακτηριστικά αποσπάσματα.

Ο Ερντογάν αλλάζει την τουρκική πολιτική στο Κυπριακό

Aνάλωσα το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου γράφοντας βιβλία και δημοσιεύοντας αναλύσεις και έρευνες στον Τύπο για το Κυπριακό. Απαύγασμα αυτής της συσσωρευμένης εμπειρίας ήταν η διαμόρφωση μίας συνολικής αντίληψης για το πρόβλημα, που δεν ήταν συμβατή με την κρατούσα άποψη.

Η οριστική διαίρεση της Κύπρου θα είναι μία τραγική κατάληξη, με θανάσιμους κινδύνους για το μέλλον του γηγενούς πληθυσμού, Ελλήνων και Τούρκων. Η γεωγραφία και η ιστορία διδάσκουν ότι μόνο η συνεργασία μεταξύ των γειτονικών κρατών μπορεί να διασφαλίσει τα δύο βασικά ζητήματα που απασχολούν τον σύγχρονο άνθρωπο: την ασφάλεια και την ευημερία.

Η ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ ήταν μία ιστορική εξέλιξη, που πρόσφερε στην Κύπρο ένα δίχτυ ασφάλειας. Επίσης, αναπλήρωνε ένα μεγάλο μέρος της ανισότητας ισχύος μεταξύ της και της Τουρκίας. Η σύζευξη της Κύπρου με την υπόλοιπη Ευρώπη ήταν ένα ισχυρό πλεονέκτημα στην προσπάθεια επίλυσης του Κυπριακού, που δεν υπήρχε ποτέ προηγουμένως. Η εξισορρόπηση αυτή πρόσφερε το υπόβαθρο για επίλυση των προβλημάτων, συμφιλίωση και συνύπαρξη.

Χωρίς συζήτηση, η Τουρκία είναι ένα αυταρχικό και επιθετικό κράτος, αλλά η γεωγραφία μας υποχρεώνει να βρούμε τρόπους να διασφαλίσουμε την ύπαρξή μας δίπλα από ένα τέτοιο κράτος.

Η οριστικοποίηση της ένταξης της Κύπρου στην ΕΕ, με ή χωρίς λύση, το 2002, συνέπεσε χρονικά με την άνοδο στην Τουρκία του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ) στην εξουσία.

Ο νέος ηγέτης της χώρας, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, υιοθέτησε το δόγμα «η μη λύση δεν είναι λύση», αντί του «το Κυπριακό λύθηκε το 1974», που ήταν η θέση του προκατόχου του, Μπουλέντ Ετζεβίτ, και γενικά του τουρκικού πολιτικού συστήματος, το οποίο ελεγχόταν από το στρατιωτικό κεμαλικό καθεστώς.

Ο λόγος της μεταστροφής της τουρκικής πολιτικής ήταν ο στρατηγικός στόχος της νέας τουρκικής ηγεσίας να ενταχθεί στην ΕΕ. Κανένας δεν πίστευε ότι η πλήρης ένταξη της Τουρκίας ήταν εφικτή, και η ειδική σχέση ήταν πολύ πιο ρεαλιστικός στόχος.

Η ανακάλυψη υδρογονανθράκων στην ανατολική Μεσόγειο ήταν ένα πρόσθετο κίνητρο για την Τουρκία, η οποία ήταν ενεργειακά εξαρτημένη από τη Ρωσία. Αυτά ήταν τα δύο μεγάλα ατού που απέ- κτησε η Κύπρος στις αρχές αυτού του αιώνα όσον αφορά την επίλυση του Κυπριακού.

Η συνάντηση με τον Ερντογάν

Περί το 2010, στο πλαίσιο συμμετοχής μου σε ένα φόρουμ συζήτησης του Κυπριακού, γνώρισα τον Μενσούρ Ακγκιούν, καθηγητή στο Istanbul Kültür Universitesi, ο οποίος, μαζί με τη Σίλβια Τιριάκι, ίδρυσε το ερευνητικό κέντρο Global Political Trends Center (GPοT). Ο Ακγκιούν ήταν της σχολής της ειρηνικής επίλυσης των διαφορών της Τουρκίας με την Ελλάδα και την Κύπρο, και υποστήριζε την ευρω- παϊκή προοπτική της χώρας.

Ο Μενσούρ Ακγκιούν είχε επαφές και σχέσεις με το κόμμα ΑΚΡ του Ερντογάν. Στις συζητήσεις μας διαπιστώσαμε ότι από τα μεγαλύτερα εμπόδια στην κατανόηση των διαφορών και τη δημιουργία προοπτικών συνεννόησης ήταν η έλλειψη επικοινωνίας, ειδικά μεταξύ της Κύπρου και της Τουρκίας.

Στα τέλη Φεβρουαρίου 2010, ο Μενσούρ Ακγκιούν οργάνωσε ένα συνέδριο στην Κωνσταντινούπολη, και στο περιθώριό του διευθέτησε συναντήσεις όσων συμμετείχαμε με τον υπουργό Ευρωπαϊκών Υποθέσεων της Τουρκίας Εγκεμέν Μπαγίς, και ακολούθως με τον Πρωθυπουργό Ταγίπ Ερντογάν. Ήταν σαφές ότι η τουρκική ηγεσία επεδίωκε να επικοινωνήσει απευθείας με την κοινή γνώμη στην Κύπρο.

Στη συνάντηση, ο Ερντογάν μίλησε θετικά για τις προοπτικές λύσης του Κυπριακού και στη συνέχεια απάντησε σε ερωτήσεις μας. Οι τοποθετήσεις του Ερντογάν ήταν ένα άνοιγμα προς τους Ελληνοκυπρίους και ενίσχυσαν την πεποίθησή μου ότι η Τουρκία ενδιαφερόταν σοβαρά για λύση του Κυπριακού.

Οι μυστικές επαφές και το ταξίδι στην Τουρκία

..Το βράδυ της 10ης Μαρτίου 2014 ο Αναστασιάδης προσκάλεσε εμένα και τον Πετρίδη (υφυπουργό παρά τω Προέδρω-ΣΣ) σε δείπνο, όπου συζητήσαμε τα αποτελέσματα της επίσκεψής μου. Από τη συζήτηση που είχαμε υπογράμμισα δύο σημεία στο ημερολόγιό μου. Το ένα ήταν η τοποθέτησή του ότι «το ζήτημα του αερίου πρέπει να το λύσουμε εντός των επόμενων μηνών, διαφορετικά θα το χάσουμε».

Το άλλο σημείο ήταν η απάντησή του στην ερώτησή μου ποια θα ήταν η προσέγγισή μου στη συνέχιση της διαβούλευσης που θα είχα με τους εκπροσώπους του Αχμέτ Τσιαλίκ. «Να τους εξηγήσεις το όραμά μου. Να μας βοηθήσουν να το λύσουμε [το Κυπριακό] για να αξιοποιήσουμε το αέριο».

Ο Αναστασιάδης μου είπε να ζητήσουμε από τον Τσιαλίκ να προωθήσει στην τουρκική κυβέρνηση το αίτημά του για επιστροφή της Αμμοχώστου ως μέτρο οικοδόμησης εμπιστοσύνης και προετοιμασίας των Ελληνοκυπρίων να αποδεχθούν τη λύση…

..Ο Αναστασιάδης πρότεινε να συναντήσω μόνος μου τον Τσιαλίκ, και αν διέρρεε οτιδήποτε, να πούμε ότι ήταν δική μου η πρωτοβουλία. Αποδέχθηκα, διότι θεωρούσα εξαιρετικά σημαντική εξέλιξη την απευθείας επαφή με την Τουρκία, και το ζήτημα των υδρογονανθράκων ήταν ένα σοβαρό κίνητρο για να συνεργαστεί θετικά για τη λύση του Κυπριακού.

Το ζήτημα της πιθανής διαπλοκής, που τότε ήταν μόνο μια υποψία — σήμερα είναι βεβαιότητα — το αντιμετώπιζα εντελώς κυνικά. Όποιας μορφής εκμετάλλευση και αν επιλέγαμε, ο κίνδυνος διαφθοράς θα υπήρχε. Στην προκειμένη περίπτωση θα είχαμε τουλάχιστον αξιοποίηση της ενέργειας ως διαπραγματευτικού χαρτιού στο Κυπριακό, και αυτό ήταν βέβαιο όφελος για την Κύπρο.

Η Τουρκία ανοικτή στην επιστροφή της Αμμοχώστου

..Ένα μήνα μετά την επίσκεψή μου στην Τουρκία, ενημερώθηκα ότι δύο στελέχη της Çalık Enerji, ο διευθυντής του τμήματος αγωγών και διυλιστηρίων Ριντβάν Ακτούρκ και ο διευθυντής επικοινωνίας Μεχμέτ Γκελ, ήθελαν να επισκεφθούν την Κύπρο για να μιλήσουν απευθείας με τον Πρόεδρο. Ενημέρωσα τον Αναστασιάδη, ο οποίος αποδέχθηκε, και έδωσε οδηγίες να διευκολυνθούν για να περάσουν από το οδόφραγμα.

Η συνάντηση καθορίστηκε για τις 10 Απριλίου 2014, αργά το απόγευμα. Το πρωί της ίδιας ημέρας τους συνάντησα και μου έδωσαν τις εξής πληροφορίες, όπως τις κατέγραψα σε σημείωμά μου προς τον Αναστασιάδη:

«Συζήτησαν το θέμα με τον Φεριντούν Σινιρλίογλου στην Άγκυρα. Η τουρκική κυβέρνηση τους ενθάρρυνε να προχωρήσουν στην επαφή και ότι ενήμεροι είναι ο Ερντογάν και ο Νταβούτογλου.

Ο αγωγός από το Ισραήλ στην Τουρκία δεν πάει καλά, για διάφορους λόγους. Ένας από αυτούς είναι τα εμπόδια λόγω του Κυπριακού.

Η άποψη της τουρκικής κυβέρνησης είναι ότι μόνο με λύση του Κυπριακού μπορεί να απελευθερωθεί η δυνατότητα μεταφοράς αερίου στην Τουρκία από την ανατολική Μεσόγειο.

Η τουρκική κυβέρνηση έχει την πολιτική βούληση να προχωρήσει σε λύση και την ενδιαφέρει η συνεργασία με την Κύπρο για την εισαγωγή φυσικού αερίου.

Επειδή το επενδυτικό ενδιαφέρον δεν μπορεί να περιμένει, θα μπορούσαν να αρχίσουν να γίνονται οι μελέτες. Ο Σινιρλίογλου του είπε ότι θα μπορούσε να γίνει μία επιτροπή για να κάνει μελέτες για την ενέργεια, παράλληλα με τις μελέτες για την Αμμόχωστο στο πλαίσιο των Μέτρων Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης».

Επομένως, η Τουρκία δεν ήταν αρνητική για την Αμμόχωστο, αλλά ήθελαν τα δύο ζητήματα να κινούνται παράλληλα. Δεν γνωρίζω με λεπτομέρειες τι έγινε στη συνάντηση των εκπροσώπων του Αχμέτ Τσιαλίκ με τον Αναστασιάδη, επειδή τους συνάντησε μόνος του, αλλά εξήλθαν του προεδρικού γραφείου ενθουσιασμένοι.

Αναστασιάδης: Μπορούμε εγώ και ο Ερντογάν

Από ό,τι μου είπαν καθοδόν προς το οδόφραγμα, είχαν ενημερώσει τον Αναστασιάδη ότι ο Αχμέτ Τσιαλίκ θα είχε συνάντηση με τον Ερντογάν για να τον ενημερώσει για τις συζητήσεις που είχε με την κυπριακή πλευρά. Ο Αναστασιάδης τους διαβεβαίωσε ότι ήταν πρόθυμος να προχωρήσει σε συνεργασία με την Τουρκία για την αξιοποίηση του φυσικού αερίου και ζήτησε βοήθεια για την επίλυση του Κυπριακού, εγείροντας ξανά το θέμα της Αμμοχώστου.

Ο Αναστασιάδης τους είπε να μεταφέρουν στον Ερντογάν την προσωπική του εκτίμηση για την αποφασιστικότητά του, και τα συγχαρητήριά του για την επιτυχία του στις δημοτικές εκλογές.

..Ο Τσιαλίκ συναντήθηκε με τον Ερντογάν και πήρε το πράσινο φως για να συναντήσει αυτοπροσώπως τον Αναστασιάδη. Ύστερα από διαβουλεύσεις συμφωνήθηκε να γίνει η συνάντηση στις Βρυξέλλες, στις 26 Ιουνίου 2014, κατά την εκεί επίσκεψη του Αναστασιάδη για συμμετοχή στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο.

Σύμφωνα με το πρακτικό που ετοίμασα, ο Αχμέτ Τσιαλίκ ευχαρίστησε τον Πρόεδρο γι’ αυτή τη συνάντηση και είπε ότι είχε μεταφέρει στην Άγκυρα τα μηνύματα που ο Πρόεδρος είχε στείλει μέσω των ανθρώπων του οι οποίοι επισκέφθηκαν την Κύπρο, και ότι οι δέκτες των μηνυμάτων έμειναν ικανοποιημένοι από αυτά που άκουσαν.

Παρεμβαίνοντας ο Αναστασιάδης είπε ότι «τα ίδια επαναλαμβάνει και σήμερα και ότι εύχεται στον Ερντογάν να βγει ενισχυμένος αν αποφασίσει να διεκδικήσει το αξίωμα του Προέδρου της Δημοκρατίας».

Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης είπε ότι θεωρούσε ότι ο Ερντογάν ήταν όντως αποφασισμένος να προχωρήσει, όμως εκείνο που έλειπε ήταν η απευθείας επαφή, «για να μεταφέρουμε το όραμά μας για τη λύση και να ακούσουμε τις δικές του απόψεις». Ο Πρόεδρος είπε επίσης ότι η συγκυρία βοηθούσε να βρεθεί λύση στο Κυπριακό. «Η ανεύρεση υδρογονανθράκων θα βοηθήσει όλη την περιοχή, θα φέρει ευημερία και περιφερειακή σταθερότητα».

Η ανακάλυψη υδρογονανθράκων μια μεγάλη ευκαιρία

..Στη συνέχεια, ο Τσιαλίκ έθεσε το γεωπολιτικό πλαίσιο, λέγοντας ότι τα κράτη δεν έχουν την ευχέρεια να επιλέγουν τους γείτονές τους, με τον ίδιο τρόπο που δεν μπορούμε να διαλέξουμε τα αδέλφια μας. Οπόταν οι γειτονικές χώρες θα πρέπει να βρίσκουν τρόπους να συνεργάζονται.

Είπε ότι η ανακάλυψη υδρογονανθράκων ήταν μια μεγάλη ευκαιρία για ευημερία, η ενέργεια μπορούσε να φέρει την ειρήνη και τη γαλήνη στην περιοχή, ότι «πιστεύει στην προσπάθεια που καταβάλλει ο Πρόεδρος και ότι υπάρχει μια μεγάλη συγκυρία που πρέπει να αξιοποιηθεί».

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας απάντησε ότι «η συγκυρία είναι το γεγονός ότι στην Τουρκία υπάρχει ο Ερντογάν και στην Κύπρο ο Αναστασιάδης».

..Ο Αναστασιάδης είπε ότι τον Σεπτέμβριο θα επισκεπτόταν τη Νέα Υόρκη για τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, ότι τότε ο Ερντογάν πιθανότατα να ήταν Πρόεδρος της Τουρκίας και θα μετέβαινε κι εκείνος στη Γενική Συνέλευση, και αν δεν ήταν ο Ερντογάν, θα ήταν ο Αχμέτ Νταβούτογλου.

Σημείωσε, τέλος, ότι θα ήταν καλό να είχε μια συνάντηση με τον Ερντογάν ή τον Νταβούτογλου, όσες ώρες χρειαζόταν, ώστε να συζητήσουν όλα τα θέματα. Ο Τσιαλίκ απάντησε ότι αυτό μπορούσε να γίνει. «Μετά τις εκλογές θα το εξασφαλίσουμε», είπε.

Όταν η ομάδα του Τσιαλίκ επέστρεψε στην Τουρκία, ο Ριντβάν Ακτούρκ επικοινώνησε μαζί μου και μου είπε ότι ετοίμαζαν ένα ενημερωτικό σημείωμα προς την τουρκική κυβέρνηση για το περιεχόμενο των συζητήσεων. Επειδή δεν ήταν εξοικειωμένοι με το Κυπριακό, και η συνομιλία γινόταν με διερμηνεία, μου ζήτησε να γράψω σε ένα χαρτί τις θέσεις που είχε διατυπώσει ο Αναστασιάδης για την Αμμόχωστο, για να μην υπάρξει κάποια παρανόηση.

Ο ρόλος του Νίκου Χριστοδουλίδη

Ο Αναστασιάδης ανέθεσε την ετοιμασία του σημειώματος στον Νίκο Χριστοδουλίδη, ο οποίος ήταν παρών στη συζήτηση. Σε μερικές μέρες μου έστειλε, μέσω ενός λειτουργού του διπλωματικού γραφείου του Προέδρου, ένα σημείωμα.

Αντί της τοποθέτησης του Αναστασιάδη στη συνάντηση, περιείχε τις πάγιες θέσεις του Υπουργείου Εξωτερικών. Ο Αναστασιάδης μου έδωσε οδηγίες να το στείλω ως είχε. Το σημείωμα δεν έτυχε θετικής αποδοχής από τους Τούρκους και προκάλεσε αμφιβολίες για τις προθέσεις του Κύπριου Προέδρου. ..

.Ο συντονισμός της συνάντησης του Αναστασιάδη με τον Αχμέτ Τσιαλίκ στις Βρυξέλλες ήταν από τις τελευταίες μου δραστηριότητες στο Προεδρικό, καθώς μπήκα σε διαδικασία αποχώρησης μετά από απαίτηση της ρωσικής πρεσβείας.

Η αφορμή ήταν η έκδοση του βιβλίου μου Η εισβολή και οι μεγάλες δυνάμεις, το οποίο αποκάλυπτε το διπλό παιχνίδι που έπαιξε η Σοβιετική Ένωση εις βάρος της Κύπρου το 1974, ένα παιχνίδι το οποίο συνεχιζόταν από τη Ρωσική Ομοσπονδία.

Η πραγματική αιτία ήταν οι πρωτοβουλίες που είχα αναλάβει για απευθείας επαφή με την Τουρκία, με στόχο την επίλυση του Κυπριακού και την ενεργειακή συνεργασία, εξέλιξη που αν καρποφορούσε, θα ήταν ενάντια στα ρωσικά γεωπολιτικά συμφέροντα.

Ήμουν ο άνθρωπος που είχε μεσολαβήσει για την απόσπαση του Νίκου Χριστοδουλίδη από το Υπουργείο Εξωτερικών στο Προεδρικό, στη θέση του διευθυντή του διπλωματικού γραφείου, τον Σεπτέμβριο του 2013, με κίνητρο να ενισχύσουμε την ομάδα στήριξης του Προέδρου.

Σε αυτό το πνεύμα συνεργασίας μαζί του —το οποίο τελικά δεν ήταν αμοιβαίο — του εμπιστεύτηκα ένα αντίγραφο του βιβλίου, πριν αυτό εκδοθεί, για να το διαβάσει και να μου κάνει σχόλια. Χωρίς να συνεννοηθεί μαζί μου, συζήτησε το περιεχόμενό του με τον Αναστασιάδη και με τη ρωσική πρεσβεία.

Ο Αναστασιάδης με παρότρυνε να μην εκδώσω το βιβλίο, διότι θα του προκαλούσα πρόβλημα στις σχέσεις του με τη Ρωσία. Αυτό βεβαίως δεν ήταν μέσα στις επιλογές μου, διότι σκοπός μου ήταν να εκθέσω στην κοινή γνώμη την υποκριτική πολιτική της Ρωσίας έναντι της Κύπρου.

Αν ο Πρόεδρος δεν μπορούσε να ανεχτεί αυτή την κριτική στάση, δεν είχα κανένα λόγο να συνεχίσω να εργάζομαι μαζί του και θα αποχωρούσα, όπως και έπραξα. Ο Χριστοδουλίδης διαπραγματεύτηκε με τη ρωσική πρεσβεία τους όρους της αποχώρησής μου, χωρίς ποτέ να συζητήσει μαζί μου ή να με ενημερώσει.

Μετά την αποχώρησή μου, ο σχεδιασμός της απευθείας επαφής με την Τουρκία και η επιδίωξη συνεργασιών στην κατεύθυνση της λύσης του Κυπριακού υποτόνισε. Ο Αναστασιάδης είχε ανοίξει το κανάλι επικοινωνίας με την Τουρκία, αλλά δεν ήταν διόλου πρόθυμος να κινηθεί γρήγορα.

Η έγνοια του, όπως φαίνεται από την καταγραφή των γεγονότων που ακολουθεί, ήταν να ασκήσει την εξουσία του ως Πρόεδρος και να κεφαλαιοποιήσει τα οφέλη της. Τη συνεργασία με την Τουρκία την αντιμετώπιζε ως μια μακροπρόθεσμη προοπτική, από την οποία δεν απουσίαζαν οι βλέψεις του να καρπωθεί μέρος του πλούτου από την εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων.

* Το βιβλίο «Έγκλημα στο Κραν Μοντανά », μέρος της αποκαλυπτικής τριλογίας του Μάριου Δρουσιώτη (Η συμμορία», «Κράτος Μαφία») είναι διαθέσιμο στην ιστοσελίδα www.makarios.eu.

πηγη: https://tvxs.gr

Κατηγορίες

Πολιτική

Λίστα αντικειμένων

Οι μυστικές επαφές Αναστασιάδη - Ερντογάν για το Κυπριακό...Ο ρόλος Χριστοδουλίδη στο ναυάγιο

Μακάριος Δρουσιώτης