Η πρώτη αναφορά που έχουμε υπ’ όψιν μας για “υπόγειες” χρηματοδοτήσεις σε ρουφιάνους, πράκτορες και δημοσιογράφους ξεκινάμε από την εποχή της έναρξης του εμφυλίου πολέμου, τότε που Βρετανοί και Αμερικάνοι πράκτορες της CIA ιδρύουν στην Ελλάδα την Κεντρική Υπηρεσία Πληροφοριών – Ερευνών (ΚΥΠ-Ε). Από κει και πέρα η ίδια φάμπρικα εξακολουθούσε και συνεχίζει να δουλεύει κανονικά. Επί σημερινής εποχής, μάλιστα, της κυβέρνησης των “αρίστων” οι “μηχανές” που παράγουν αυτή την λαμογιά δουλεύουν με υπερωρίες.
Αυτό μας πληροφορεί δημοσίευμα της ιστοσελίδας insidestory.gr. Αναφέρει χαρακτηριστικά: “Κατακόρυφα αυξήθηκαν τα απόρρητα κονδύλια του ελληνικού κράτους τα τελευταία τρία χρόνια, ενώ προστέθηκαν μυστικά κονδύλια για υπουργεία που μέχρι πρότινος δεν είχαν τέτοιες δαπάνες. Μόνο στην ΕΥΠ καταγράφεται αύξηση κατά 480% των μυστικών κονδυλίων!!!”
Δυο τηλεγραφικές κουβέντες. Οι λεγόμενες “απόρρητες δαπάνες” εκτοξεύονται στην διάρκεια της διακυβέρνησης του “εθνάρχη” Κωνσταντίνου Καραμανλή.
Στην διάρκεια της οκταετίας 1955 -63, που κυβερνούσε τη χώρα η ΕΡΕ ήταν δεκάδες οι “εθνικόφρονες οργανώσεις” που στήνονται από το ίδιο το κράτος και σαν πηγή χρηματοδότησής τους είχαν “μυστικά κονδύλια” για να αντιμετωπίσουν, υποτίθεται την “κομμουνιστική απειλή”.
Από την μεταπολίτευση και μέχρι σήμερα, απ’ τα λεγόμενα “μυστικά κονδύλια” έχουν θησαυρίσει μια σειρά γνωστοί δημοσιογράφοι και όχι μόνο. Ιδιαίτερη “άνθηση” γνώρισαν επί Αντώνη Σαμαρά στο υπουργείο Εξωτερικών της κυβέρνησης Κωνσταντίνου Μητσοτάκη.
Μετά τον σάλο που είχε ξεσηκωθεί τότε η ΕΣΗΕΑ αναγκάστηκε το 1994 να εξετάσει το ενδεχόμενο χρηματισμού δημοσιογράφων. Μάλιστα σ’ αυτή την έρευνα είχαν καταθέσει οι Κωνσταντίνος Μητσοτάκης και Αντώνης Σαμαράς. Το αποτέλεσμα; Η προσχηματική έρευνα της ΕΣΗΕΑ κατέληξε στο αρχείο, γιατί καμιά πλευρά δεν ήταν διατεθειμένη να αποκαλυφθεί η αλήθεια. Ούτε εκείνοι που έδιναν ούτε εκείνοι που τα έπαιρναν.
Γράφαμε σε περασμένο κείμενο μας
… Και εδώ είναι η ουσία του προβλήματος. Το ότι δηλαδή οι πάντες που έχουν θητεύσει για δεκαετίες στο δημοσιογραφικό επάγγελμα είναι γνώστες προσώπων και καταστάσεων, αλλά κανένας δεν λέει τα πράγματα με το όνομά τους.
Ολοι γνωρίζουν π.χ ποιος είναι ο εκδότης-δημοσιογράφος που έχει αποκτήσει βίλα σε νησί των Κυκλάδων, σιτιζόμενος πλουσιοπάροχα και για δεκαετίες απ’ τα μυστικά κονδύλια.
Οι πάντες ξέρουν το πώς βρήκε το κεφάλαιο μεγαλοδημοσιογράφος να γίνει μέτοχος στον όμιλο ΜΜΕ του Αλαφούζου.
Είναι κοινό μυστικό για τις τεράστιες καταθέσεις που έχουν στείλει … διακοπές σε εξωτικά νησιά για να “αράξουν” στις off shore τους, αρκετοί δημοσιογράφοι.
Και οι πάντες γνωρίζουν ότι πηγή αυτών των ποσών κατά βάση είναι τα λεγόμενα “μυστικά κονδύλια”.Οχι δεν είναι ανεξήγητο γιατί ενώ για δεκαετίες και αφού έχουν αλλάξει αρκετοί πρωθυπουργοί (Κ. Μητσοτάκης, Α. Παπανδρέου, Σημίτης, Καραμανλής, Γ. Παπανδρέου, Σαμαράς. Τσίπρας, Κυρ. Μητσοτάκης), όλοι οι αποδέκτες από τα μυστικά κονδύλια δεν κρεμάστηκαν ποτέ στα μανταλάκια και μια σχετική έρευνα που έγινε από την ΕΣΗΕΑ ήταν για το θεαθήναι.
Ο λόγος απλώς. Οι αστικές κυβερνήσεις εναλλάσσονται. Οι δημοσιογράφοι όμως που επιδίδονται σε εκείνο το είδος της δημοσιογραφίας που δεν είναι παρά «η τέχνη να κάνεις το λαό να πιστεύει αυτό που η κυβέρνηση θεωρεί σωστό», όπως έγραφε ο Γερμανός ποιητής και συγγραφέας Χάινριχ Φον Κλάιστ, είναι πάντα απαραίτητοι και δεν έχει σημασία το αφεντικό τους.
Εδώ όμως για να τα λέμε όλα και να είμαστε δίκαιοι, υπάρχει ένα μεγάλο πρόβλημα στην αποκάλυψη των ονομάτων. Ενώ η δημοσιογραφική πιάτσα βοά για τον απότομο και εύκολο πλουτισμό κάποιων δημοσιολόγων, -είναι γνωστός ο τύπος του οποίου “ο Κοσκωτάς προίκισε την κόρη” του, καθώς και αυτός ο δημοσιογράφος που σε μια νύχτα ο Χριστοφοράκος τον έκανε εκδότη– αλλά δεν υπάρχουν χειροπιαστά στοιχεία που να τα αποδεικνύουν αυτά, όπως και την εμπλοκή κάποιων άλλων με τα μυστικά κονδύλια...
Και κάτι τελευταίο από την στήλη του Ριζοσπάστη “Σαν σήμερα” 18/12/1964
Η ΕΣΗΕΑ διαμαρτύρεται «διά τον ανεξέλεγκτον διασυρμόν δημοσιογράφων», υποστηρίζοντας ότι οι αμειβόμενοι από τα μυστικά κονδύλια του υπουργείου Εξωτερικών εκτελούν «καθαρώς δημοσιογραφικήν – υπαλληλικήν υπηρεσίαν»”
http://vathikokkino.gr/archives/129244