Εχω, ή έχουμε, εμπιστοσύνη στην ελληνική Δικαιοσύνη. Η φράση ακούγεται συνέχεια στις δικαστικές αίθουσες, αλλά και έξω από αυτές. Δικηγόροι και κατηγορούμενοι, εμπλεκόμενοι και εμπλέκοντες, οικούντες και παροικούντες την ελληνική Δικαιοσύνη (δηλώνουν ότι) την εμπιστεύονται. Δεδομένη η εμπιστοσύνη και δεν υπάρχει χρεία αποδείξεων. Μπορεί στις άλλες εξουσίες να έχουμε το δικαίωμα στην αμφισβήτηση, αλλά στη Δικαιοσύνη όχι. Ακόμα και ανακοινώσεις κομμάτων, όπως η τελευταία του ΣΥΡΙΖΑ, που θέτουν τον δάκτυλο επί τον τύπο των ήλων, με χειρουργική λεπτότητα το κάνουν. Μην θεωρηθεί ότι παρεμβαίνουν στη Δικαιοσύνη.
Λίστα αντικειμένων
Παρασκευή 16 Δεκ 2022
Κλίκ για μεγέθυνση
Αλλά η Τουλουπάκη διώκεται, χωρίς καμιά λεπτότητα. Η Νοβάρτις άφησε βαθύ τραύμα. Τα αδιευκρίνιστα δεν διευκρινίστηκαν. Στην υπόθεση Λιγνάδη υπήρξαν σκανδαλώδεις ολιγωρίες. Η έρευνα για τις υποκλοπές έχει ανατεθεί σε πέντε-έξι εισαγγελείς και προχωράει με ταχύτητα χελώνας και θάρρος λαγού. Και για όλα αυτά στις συζητήσεις των ημερών δεσπόζει η σύγκριση της ελληνικής Δικαιοσύνης με τη βελγική, που φόρεσε χειροπέδες στην Καϊλή. Και τη γαλλική, που έκανε φύλλο και φτερό τα γραφεία του κόμματος του Μακρόν. Του Προέδρου της Γαλλικής Δημοκρατίας - αν είναι δυνατόν να σκεφτούμε κάτι τέτοιο για τη Ν.Δ. του Μητσοτάκη.
Δεν έχει προβλήματα η Δικαιοσύνη. Είναι πρόβλημα. Η ηγεσία της δίνει την εντύπωση ότι πάσχει από επιλεκτική όραση. Ποια εμπιστοσύνη όταν με τις υποκλοπές παίζουν καθυστέρηση; Ξέρουν πού βρίσκονται τα στοιχεία αλλά αδρανούν; Επιτρέπουν την καταστροφή αποδείξεων αντί να τις έχουν εδώ και καιρό βρει; Αγνοεί, ή «αγνοεί», ο εισαγγελέας τις αδιαμφισβήτητες αποδείξεις του Documento για την παρακολούθηση Χατζηδάκη; Και εμπεδώνεται έτσι η πάγκοινη αντίληψη, που δεν τιμά καθόλου ούτε τους ταγούς ούτε την Ελλάδα, ότι τίποτε δεν πρόκειται να γίνει; Όλα θα τυλιχτούν πάλι ωραία-ωραία σε μια κόλλα συγκάλυψης, α λα Νοβάρτις;
Αλλά: Όταν στην κορυφή της Δικαιοσύνης, τελευταίο καταφύγιο των δικαιωμάτων, του Κράτους Δικαίου, της ισονομίας, των ευάλωτων και εντέλει της ελευθερίας, δίνεται η εντύπωση ότι έχουν εισχωρήσει η στρεψοδικία και η ιδιοτέλεια της εκτελεστικής και οικονομικής εξουσίας, τότε τα μαντάτα είναι κακά για τη Δημοκρατία. Και για τον πολίτη. Και για ό,τι ονομάζουμε κοινωνική συνοχή. Κι έτσι γίνεται επίκαιρο το φαινομενικά οξύμωρο: Δικαιοσύνη παντού. Και στη Δικαιοσύνη!
πηγη: https://www.avgi.gr