Ο καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας Νίκος Μαραντζίδης απαντά στο ερώτημα: «Απλή αναλογική: Περιπέτεια ή λύση σταθερότητας με προοδευτική κυβέρνηση;».

Ο πρωθυπουργός χαρακτηρίζει τις εκλογές της απλής αναλογικής «περιπέτεια» που οδηγεί σε ακυβερνησία. Συμφωνείτε;

Περιπέτεια, δυστυχώς, είναι αυτό που ζούμε αυτά τα τέσσερα χρόνια: υποβάθμιση του Κράτους Δικαίου, συστηματική παραβίαση θεμελιωδών ατομικών δικαιωμάτων, έλεγχος της ενημέρωσης σε βαθμό που σου προκαλεί αναγούλα, κατασυκοφάντηση και επίθεση στις ανεξάρτητες Αρχές.

Δυστυχώς η κυβέρνηση έβαλε τη Δημοκρατία σε περιπέτεια από καιρό τώρα. Προχθές, μάλιστα, ευρωβουλευτής της Ν.Δ. επιτέθηκε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο με παρόμοιο επιχείρημα με αυτά που χρησιμοποιεί ο Όρμπαν, πως, δηλαδή, «αναμειγνύεται» στα εσωτερικά της Ελλάδας όταν μας ασκεί κριτική για την κατάσταση της Δημοκρατίας στη χώρα. Ωραίοι «μενουμε-Ευρωπαίοι» οι Έλληνες δεξιοί!

Ο θεσμικός λαϊκισμός του πρωθυπουργού είναι θλιβερός. Οι εκλογές δεν είναι διαγωνισμός της Γιουροβίζιον για να ενδιαφερόμαστε μόνο για το ποιος είναι πρώτος και να του δώσουμε το βραβείο. Παντού στην Ευρώπη οι διεργασίες σχηματισμού κυβέρνησης συνεργασίας αντιμετωπίζονται ως συστατικό στοιχείο του δημοκρατικού παιχνιδιού, καθώς αντανακλούν το αποτέλεσμα της λαϊκής βούλησης. Πουθενά δεν προαναγγέλλονται δεύτερες εκλογές πριν γίνουν οι «πρώτες» επειδή αυτό δεν βολεύει το πρώτο κόμμα για να κυβερνά αυτοδύναμα, δηλαδή ανεξέλεγκτα.

Προοδευτική προγραμματική συνεργασία μπορεί να υπάρξει; Υπάρχουν, κατά τη γνώμη σας, σημεία σύγκλισης;

Βεβαίως και μπορεί να υπάρξει. Εξάλλου, δεν μπορώ καν να διανοηθώ πως ο κ. Ανδρουλάκης μπορεί να συγκυβερνήσει με την κυβέρνηση της Ν.Δ. και τον πρωθυπουργό που τον παρακολουθούσε. Επιβάλλεται να έρθει μια νέα κυβέρνηση από δυνάμεις που πραγματικά εννοούν και υποστηρίζουν στην πράξη τις ευρωπαϊκές φιλελεύθερες δημοκρατικές αξίες, μια κυβέρνηση που, μεταξύ άλλων, θα θέσει ένα τέλος στη δημοκρατική παρακμή και στην υπονόμευση του Κράτους Δικαίου. Εξάλλου, οι διαφορές μεταξύ των προοδευτικών δυνάμεων δεν είναι τόσο μεγάλες όσο μερικές φορές παρουσιάζονται.

Η θέση Ανδρουλάκη για πρωθυπουργό άλλο πρόσωπο από τον επικεφαλής του πρώτου κόμματος μπορεί να εφαρμοστεί;

Ολα μπορούν να συζητηθούν. Στο ζήτημα αυτό υπάρχουν διαφορετικές ευρωπαϊκές εμπειρίες. Στη Γερμανία, φερειπείν, οι συμμαχικές κυβερνήσεις έχουν στην Καγκελαρία τον αρχηγό του μεγαλύτερου κόμματος. Στην Ιταλία συχνά επιλέγεται άλλο πρόσωπο για την πρωθυπουργία. Στη χώρα μας έχουμε ακολουθήσει και τα δύο μοντέλα. Κατά τη γνώμη μου, η κυβερνητική συνεργασία με πρωθυπουργό τον ηγέτη του μεγαλύτερου κόμματος του κυβερνητικού συνασπισμού αποδείχτηκε μέχρι τώρα μακράς πνοής, πιο σταθερή και αναμφίβολα ικανότερη να απορροφήσει κραδασμούς σε στιγμές κρίσης. Αν εγώ έπρεπε να διαλέξω, θα διάλεγα αυτό το μοντέλο, χωρίς όμως να έχω μια δογματική προσήλωση ως προς αυτό.

πηγη: https://www.avgi.gr