Του Γιώργη Γιαννακέλλη
«Απέραντος είναι ο κόσμος. Μα μόνο δυο ειδών είναι οι άνθρωποι του. Κείνοι που ζητούν απ’ την ζωή το μερτικό το δικό τους, και κείνοι που ζητούν το δικό τους και το δικό σου.
Κι άμα δεν τους το δώσεις σε βαφτίζουν “ληστή” και στο παίρνουν. Κι αν αντισταθείς σε σκοτώνουν. ΟΛΟ ΑΥΤΟ ΜΑΖΙ ΤΟ ΛΕΝΕ “ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ“».
Μενέλαος Λουντέμης.
Η παρακάτω είδηση που συναντήσαμε στο twit και παραθέτουμε, πραγματικά μας σοκάρισε. Αρχικά μας άφησε άφωνους και όταν αναζητήσαμε περισσότερες πληροφορίες για το γεγονός που αναφέρει, ξεχείλισε η οργή και η αγανάκτησή μας. Αυτό το “νόμιμο” έγκλημα που έγινε με την “βούλα” του νόμου και την συνδρομή των μπάτσων, μας δημιούργησε κάποιες σκέψεις που επί Μητσοτακικού καθεστώτος, μπορεί να βρεθεί και κανένας Ντογιάκος να τις θεωρήσει ποινικά κολάσιμες. Μ’ όλα αυτά που βιώνουμε, τίποτα δεν αποκλείεται.
Ας παραθέσουμε αρχικά το γεγονός.
Το περιστατικό συνέβη στα Φλογητά Χαλκιδικής. Ενας φτωχός ανάπηρος συνταξιούχος είχε μπει εγγυητής σε στεγαστικό δάνειο που είχε πάρει ο γιός του, ο οποίος κάποια στιγμή έμεινε άνεργος και το δάνειο του “κοκκίνησε”.
Την συνέχεια ανέλαβαν τα “κοράκια”, με τις ευλογίες της πολιτείας και του νόμου. Ετσι, στα 81 του χρόνια ο συνταξιούχος ανάπηρος, έβλεπε το σπίτι που έμεινε ο ίδιος μαζί με τη σύζυγο και την άνεργη κόρη τους, και στο οποίο προσπαθούσαν να επιβιώσουν με μοναδικό εισόδημα την πενιχρή σύνταξή του, να εκπλειστηριάζεται. Αυτό προβλέπει ο νόμος τους και την εφαρμογή του ανέλαβαν δικαστικός επιμελητής και μια κουστωδία μπάτσοι. Εξόρμησαν γκανγκστερικά και χαράματα στο σπίτι, πέταξαν την οικογένεια στον δρόμο και με τη συνδρομή κλειδαρά, άλλαξαν τις κλειδαριές χωρίς να τους επιτρέψουν να πάρουν ούτε κάποια στοιχειώδη, βασικά πράγματά τους.
Και ερχόμαστε στο δια ταύτα. Στο τι κάνουμε εμείς δηλαδή. Πρέπει να αναγνωρίσουμε την αδυναμία μας ότι δεν έχουμε την δυνατότητα σαν εργατικό κίνημα να βάλουμε τέλος σε τέτοια κρατικά εγκλήματα, και να τα παρακολουθούμε μοιρολατρικά ή πρέπει να ανιχνεύσουμε τρόπους πάλης και να δράσουμε ώστε να περιορίσουμε, αν δεν μπορούμε να εξαφανίσουμε, τέτοια κοινωνικά δράματα που έχουν θύματα ανθρώπους της τάξης μας;
Ποιές θα είναι οι αποτελεσματικές μορφές πάλης δεν ξέρουμε, Αυτό είναι το ζητούμενο. Γνωρίζουμε όμως κάπως ιστορία.
Μας έρχεται λοιπόν στο μυαλό ότι στο παρελθόν παρόμοιες καταστάσεις αντιμετώπιζε και η Ισπανία. Ηταν τότε που ο Φερνάντο Γιέρο Τσομόν ίδρυσε την θρυλική οργάνωση GRAPO. Από την δεκαετία του ’80 μέχρι το 2002 που εξαρθρώθηκε η οργάνωση είχε εκτελέσει πάνω από 80 δικαστές, υψηλόβαθμους μπάτσους και κρατικούς αξιωματούχους, οι οποίοι έπαιρναν αντιλαϊκές προκλητικές αποφάσεις, και με τις ενέργειες του λειτουργούσαν σε βάρος του λαού. Την εποχή που δρούσε στην Ισπανία η GRAPO οι “λειτουργοί της Θέμιδας” και οι αξιωματούχοι των κρατικών κατασταλτικών μηχανισμών γνώριζαν ότι υπήρχε η περίπτωση κάπου να “λογοδοτήσουν” για τις αποφάσεις τους και έτσι ήταν πολύ “συγκρατημένοι” στην “άσκηση των καθηκόντων” τους.
Φυσικά, δεν προτείνουμε κάτι, απλώς μια ιστορική αναφορά κάνουμε, θυμίζοντας παράλληλα τι μας έγραφε ο Μ. Μπρεχτ
“Πιστεύετε ότι η βαρβαρότητα μπορεί να καταπολεμηθεί με την αθωότητα;
Θα ήταν σαν να θέλαμε να ανακόψουμε την ορμή ενός ξίφους προτάσσοντας τις αρτηρίες μας…”
πηγη:http://vathikokkino.gr