Τις τελευταίες μέρες, ο Αλέξης Τσίπρας όχι απλώς απέφυγε να αντιπαρατεθεί έστω ήπια αλλά έχει αναστείλει σχεδόν κάθε αντιπολιτευτική φωνή, την ώρα που εξελίσσονται καταστροφικά οι μεγάλες πυρκαγιές στην Αθήνα, την Έυβοια και την Πελοπόνησο. Θα μπορούσε εύκολα να παραβιάσει ανοιχτές θύρες και να αναζητά ευθύνες την ώρα της μεγάλης τραγωδίας, αντιγράφοντας το μοτίβο του παλαιοκομματισμού αλλά φαίνεται να καθιστά σαφές, μέσα και έξω από το ΣΥΡΙΖΑ, ότι αποκηρύσσει την τυμβωρυχία που εισέπραξε ο ίδιος ως Πρωθυπουργός όταν κλήθηκε να αντιμετωπίσει πολύ πιο ακραία φαινόμενα.
Εκτός από στρατηγική επιλογή είναι και μια επιβεβλημένη τακτική καθώς, μέσα στην εμφανή αποσύνθεση της κυβέρνησης, το επικοινωνιακό επιτελείο της θα επιζητούσε την αντιπαράθεση και θα μεγέθυνε πρόθυμα οποιαδήποτε ανόητη η ατυχή μεμονωμένμη κριτική, ώστε να αντιπολιτεύεται την αντιπολίτευση ή να συγκρίνεται μακάβρια με το Μάτι, αντί να απολογηθεί για την καταστροφή.
Η αλήθεια είναι ότι η πολυήμερη και ολοκληρωτική κατάρρευση της κυβέρνησης και του κρατικού μηχανισμού, ούτως η άλλως, έχει προκαλέσει γενικευμένη και δικαιολογημένη οργή και αγανάκτηση χωρίς καμία υποκίνηση. Η αξιωματική αντιπολίτευση οφείλει να την αφουγκραστεί, να μην την υιοθετεί όταν παρασύρεται έξω από τα όρια της ευπρέπειας και να υπενθυμίζει ότι πέρα από την ανεπάρκεια της σημερινής κυβέρνησης, η καταστροφή οφείλεται επίσης σε διαχρονικά ελείμματα του κρατικού μηχανισμού και την ακρότητα των φαινομένων, συνεπεία της κλιματικής αλλαγής.
Μια σοβαρή αντιπολίτευση, δεν χρειάζεται να δημαγωγεί αλλά να θέτει πολιτικά τα ζητήματα, όπως η ελειπέστατη προετοιμασία και τα λάθη που προηγήθηκαν, η επιχειρησιακή κατάρρευση της κυβέρνησης, που δεν έχει καν κυβερνητική εκπρόσωπο ενώ καίγεται η χώρα, η αξιοποίηση προσώπων που έχουν τεράστιες ευθύνες για τους χειρισμούς στο "Μάτι", ο προηγηθείς νομοθετικός "οδοστρωτήρας" της κυβέρνησης Μητσοτάκη απέναντι στο περιβάλλον και τα δάση, που ακυρώνει οποιοδήποτε επιχείρημα για την επίκληση των ακραίων φυσικών φαινομένων.
TVXS
Οι πολιτικές ευθύνες μετά από τέτοια τραγωδία αποδίδονται αυτονόητα και νομοτελειακά. Το πολιτικό κόστος είναι αναπόδραστο, ό,τι και αν σκαρφιστούν οι επικοινωνιολόγοι της κυβέρνησης. Οι ευθύνες θα επιχειρηθεί να "φορτωθούν" σε αυτόν που θα εξαναγκαστεί σε παραίτηση τις επόμενες μέρες, με στόχο να διασωθεί η εικόνα του Πρωθυπουργού, αν και μάταια γιατί το κοινό έχει προσωποποιήσει στο Μητσοτάκη την ανεπανάληπτη καταστροφή.
Καθώς η αντιπολίτευση έχει λειτουργήσει υποδειγματικά, από την αντίδραση του Πρωθυπουργού που βλέπει να τσαλακώνεται η εικόνα του, θα φανεί αν αυτή η τραγωδία αποτελεί το σημείο "μηδέν" από το οποίο αρχίζει η αντίστροφη μέτρηση της κυβέρνησής του.