Loading...

Κατηγορίες

Τρίτη 19 Απρ 2022
Η Αριστερά των ημερών του κ. Μητσοτάκη
Κλίκ για μεγέθυνση





EUROKINISSI/ΚΟΝΤΑΡΙΝΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ



19.04.2022, 15:29
 
Η αντιδεξιά κατεύθυνση του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης συγκροτεί στη σημερινή συγκυρία από μόνη της μια ριζοσπαστική στρατηγική, που μπορεί να στηρίξει μια ρεαλιστική κυβερνητική αλλαγή προς μια εντελώς νέα κατεύθυνση.

Το κεντρικό πολιτικό ζήτημα που τέθηκε στο 3ο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν οι σημαντικές οργανωτικές αλλαγές του κόμματος της Αριστεράς, που σχεδόν μονοπώλησαν τη δημόσια αντιπαράθεση των κομματικών στελεχών και τη σχετική ειδησεογραφία. Πίσω από αυτούς τους συχνά έντονους διαξιφισμούς κρύβεται μια σημαντική διαφωνία, που όμως δεν διατυπώθηκε ανοιχτά από κανέναν: το αν αρκεί στις σημερινές συνθήκες η «αντιδεξιά» συγκρότηση του κόμματος ή χρειάζεται να ανασυσταθεί μια ολοκληρωμένη διαφορετική στρατηγική, που θα κατευθύνεται στην προοπτική μιας άλλης κοινωνίας.

Το ερώτημα δεν είναι ρητορικό. Βασίζεται σε οδυνηρές εμπειρίες του χώρου της ευρωπαϊκής Αριστεράς, αλλά σχετίζεται άμεσα και με τη σημερινή πολιτική συγκυρία. Είναι γεγονός ότι ο «αντιδεξιός» χαρακτήρας έπαψε να βοηθά τα σοσιαλιστικά και σοσιαλδημοκρατικά κόμματα της Ευρώπης, από τα μέσα της δεκαετίας του ’80, να διαχωρίζονται με σαφήνεια από τα δεξιά και συντηρητικά, δηλαδή τον άλλο πόλο του κατεστημένου δικομματισμού. Η σύγκλιση των προγραμματικών διακηρύξεων αυτών των δύο κυρίαρχων πολιτικών οικογενειών –που στην Ελλάδα προβλήθηκε ως «εκσυγχρονισμός»– οδήγησε, ως γνωστόν, στην υποχώρηση της Αριστεράς και της Κεντροαριστεράς, ενώ σε κάποιες χώρες άγγιξε και το όριο της εξαφάνισής τους. Μήπως ελλοχεύει παρόμοιος κίνδυνος από τις αλλαγές που δρομολογήθηκαν στο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ;

Συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Η αντιδεξιά κατεύθυνση του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης συγκροτεί στη σημερινή συγκυρία από μόνη της μια ριζοσπαστική στρατηγική, που μπορεί να στηρίξει μια ρεαλιστική κυβερνητική αλλαγή προς μια εντελώς νέα κατεύθυνση. Ο λόγος είναι ότι το κυβερνητικό σχήμα του κ. Μητσοτάκη διαθέτει όλα τα χαρακτηριστικά μιας διοίκησης σε ένα «καθεστώς εξαίρεσης». Αποτελεί έναν πρωτοφανή συνδυασμό της σύγχρονης ευρωπαϊκής Ακροδεξιάς, με τις πιο δογματικές εκδοχές του αμερικανικού νεοφιλελευθερισμού. Και μόνο μια απόλυτη απόρριψη του μοντέλου Μητσοτάκη μπορεί να ανοίξει τον δρόμο στην εφαρμογή των θέσεων της Αριστεράς.

Γνωρίζουμε ότι ο ακραίος νεοφιλελευθερισμός δεν εφαρμόστηκε, παρά μόνο σε κράτη στα οποία οι πολίτες είχαν στερηθεί τα στοιχειώδη δικαιώματα, με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα τη Χιλή του δικτάτορα Πινοσέτ, που καλοδέχτηκε τα παιδιά του Σικάγου. Και τώρα, ο κ. Μητσοτάκης, αφού αναδείχτηκε την περίοδο των μνημονίων ως ο πιο υπάκουος μαθητής της τρόικας, φροντίζει να εφαρμόσει το ίδιο ακραίο αντικοινωνικό οικονομικό πρόγραμμα, με πρόσχημα διαδοχικά το Μακεδονικό, το μεταναστευτικό, την πανδημία και τον πόλεμο.

Συμμάχους σ’ αυτή την προσπάθεια δεν έχει τόσο τα στελέχη της παραδοσιακής Δεξιάς όσο τους σκληρούς νεοφιλελεύθερους που κληρονόμησε από το κόμμα Καρατζαφέρη και από τον ιδιωτικό τομέα. Αλλωστε, ο Καρατζαφέρης ήταν εκείνος ο οποίος διατύπωσε, από το 2009, ένα οικονομικό πρόγραμμα σύγκλισης ΛΑΟΣ-Ν.Δ., που μοιάζει σήμερα προφητικό για το πώς πολιτεύεται ο κ. Μητσοτάκης. Το πώς μεταφράζεται αυτή η ακραία πολιτική στο ξήλωμα των δημοκρατικών θεσμών, στην παραβίαση της ανεξαρτησίας της δικαιοσύνης, στην κατάργηση της ελευθερίας του Τύπου, κ.λπ. έχει αρχίσει να γίνεται ορατό στη μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών. Και όλο πληθαίνουν οι κοινωνικές ομάδες που υφίστανται με άγριο τρόπο τη νεοφιλελεύθερη πολιτική επιδρομή και αποσύρουν την εμπιστοσύνη τους από το «επιτελικό κράτος» - παρωδία.

Αυτός είναι ο λόγος που η κάθετη αντιδεξιά τοποθέτηση είναι σήμερα κρίσιμη επιλογή και όχι μόνο δεν οδηγεί, όπως φοβούνται οι «Κασσάνδρες», στην υποχώρηση της Αριστεράς, αλλά δίνει ένα σύγχρονο περιεχόμενο σ’ αυτό που αποτέλεσε το κεντρικό σύνθημα του Συνεδρίου, «Σοσιαλισμός ή Βαρβαρότητα».

Το αστείο είναι ότι, μέχρι πριν από λίγο καιρό, εκείνοι που δεν αρκούνται σήμερα στην αντιδεξιά στρατηγική, έκρουαν τον κώδωνα του κινδύνου μιας κυβερνητικής σύμπλευσης Ν.Δ.-ΣΥΡΙΖΑ. Αρκεί μια ματιά στα δηλητηριώδη «ρεπορτάζ» των μέσων ενημέρωσης που κατέχουν οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι, για να διαπιστώσει κανείς ότι οι άμεσα ενδιαφερόμενοι έχουν ήδη λάβει το μήνυμα και έχουν ξεκινήσει τον αγώνα ζωής και θανάτου. Είναι οι πρώτοι που κατανοούν τον κίνδυνο που διατρέχουν από μια «αντιδεξιά» στροφή της κοινωνικής πλειοψηφίας.

πηγη: https://www.efsyn.gr

 
© Copyright 2011 - 2024 Στύξ - Ανεξάρτητη Πολιτισμική και Πολιτική Εφημερίδα της Βόρειας Πελοποννήσου