«...Στην υπόθεση Novartis... είχαμε ένα τεράστιο σκάνδαλο, με την πιθανή εμπλοκή κάποιων πολιτικών προσώπων. Και η πρόθεσή μας να μην παρέμβουμε σε αυτό το σκάνδαλο και να το αποδώσουμε στη Δικαιοσύνη μάς οδήγησε σε χειρισμούς που έδιναν την εντύπωση ότι βάζαμε στο ίδιο τσουβάλι ανθρώπους που πιθανότατα είχαν εμπλοκή με ανθρώπους που ήταν σχεδόν βέβαιο ότι δεν είχαν καμία εμπλοκή...».

Αυτά ακριβώς ήταν τα λόγια του Αλέξη Τσίπρα στο συνέδριο της Καθημερινής για τα 50 χρόνια από τη Μεταπολίτευση όταν αναφέρθηκε σε πράγματα στα οποία έγιναν λάθη κατά την περίοδο της διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ. Και είναι εντυπωσιακή η ταχύτητα με την οποία διάφοροι βγήκαν να πανηγυρίσουν ότι «ο Τσίπρας ομολόγησε ότι η Novartis ήταν σκευωρία».

Σκάνδαλο ή σκευωρία η Novartis;

Είναι εντυπωσιακή η ροπή κάποιων ανθρώπων στην κουτοπονηριά. Γιατί σκάνδαλο Novartis υπάρχει, και μάλιστα τεράστιο. Υπάρχουν και Υπουργικές Αποφάσεις που τιμολογούσαν τα φάρμακα στο τριπλάσιο της μέσης ευρωπαϊκής τιμής και οι οποίες δεν μπορούν να διερευνηθούν από τη Δικαιοσύνη, διότι βάσει του Νόμου Βενιζέλου η απιστία σε βάρος του Δημοσίου παραγράφεται σε μια κοινοβουλευτική σύνοδο. Σκάνδαλο Novartis υπάρχει, γιατί η εταιρεία πλήρωσε στο αμερικανικό Δημόσιο αποζημίωση 347 εκατομμυρίων, από τα οποία τα 310 αφορούν τον χρηματισμό «κρατικών αξιωματούχων» στην Ελλάδα. Σκάνδαλο Novartis υπάρχει, γιατί στην αμερικανική δικογραφία υπάρχουν καταθέσεις προστατευόμενων μαρτύρων οι οποίες έχουν θεωρηθεί ως έγκυρες.

Και δεν είναι μόνο αυτά. Υπάρχει, επίσης, μια οργανωμένη επιχείρηση εκφοβισμού των μαρτύρων δημοσίου συμφέροντος, καθώς και εξόντωσης των εισαγγελέων διαφθοράς και των δημοσιογράφων που ερεύνησαν το σκάνδαλο και στους οποίους επιχειρήθηκε να φορτωθεί η καταγγελία της εγκληματικής συμμορίας. Μια βρόμικη επιχείρηση που στήθηκε από την κατάπτυστη «Προανακριτική της Βουλής για τον Παπαγγελόπουλο» και η οποία ακυρώθηκε μόνο όταν το Δικαστικό Συμβούλιο πέταξε το σχετικό πόρισμα στα σκουπίδια. Αυτοί οι άνθρωποι -που ο Μητσοτάκης χαρακτήρισε «συμμορία» στη Βουλή- απαλλάχθηκαν από κάθε κατηγορία, αλλά κανείς μέχρι σήμερα δεν τους έχει ζητήσει συγγνώμη.

Είναι, λοιπόν, σαφές ότι ο Τσίπρας δεν αμφισβήτησε την ύπαρξη σκανδάλου. Το λέει άλλωστε. Το σκάνδαλο είναι τεράστιο. Αυτό για το οποίο είπε ότι μετανιώνει είναι για την κακή επικοινωνιακή διαχείριση που έκανε η τότε κυβέρνηση. Και αυτό είναι μια ενδιαφέρουσα πολιτική συζήτηση.

Οι τηλεοπτικές άδειες

Το ίδιο ισχύει και για το θέμα των τηλεοπτικών αδειών. Είπε ο Αλ. Τσίπρας: «...Η πρόθεσή μας ήταν να δημιουργήσουμε ένα ευνομούμενο πλαίσιο στη λειτουργία του ραδιοτηλεοπτικού τοπίου και καταλήξαμε τελικά, μέσα και από την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, να έχουμε τα ίδια και χειρότερα. Και στο τέλος χωρίς κανένα κέρδος, παρά μονάχα με πολιτικό κόστος για την τότε κυβέρνηση...».

Είναι ξεκάθαρο ότι και εδώ ο Αλ. Τσίπρας αναφέρεται στην επικοινωνιακή διαχείριση. Γιατί η αδειοδότηση των καναλιών ήταν επιβεβλημένη. Τα κανάλια ήταν με προσωρινές άδειες από το 1989 και δεν είχαν πληρώσει ούτε δεκάρα τσακιστή. Σε κανένα άλλο ευρωπαϊκό κράτος δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο, εκτός από αυτά όπου οι ολιγαρχίες κυβερνούν ανοιχτά και χωρίς προσχήματα. Κανείς δεν είχε πρόθεση να φιμώσει κανέναν - αντιθέτως, ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν η κυβέρνηση που είχε απέναντί της το πιο εχθρικό σύστημα ΜΜΕ, χωρίς η ελευθερία του Τύπου να παραβιαστεί για οποιονδήποτε. Η διαφάνεια του διαγωνισμού για τις άδειες δεν αμφισβητήθηκε από κανέναν. Όσο για τον περίφημο Καλογρίτσα, η ίδια η κυβέρνηση τον κήρυξε έκπτωτο από την στιγμή που δεν κατέβαλλε την προκαταβολή για το τίμημα της τηλεοπτικής άδειας όπως προέβλεπε ο νόμος.

Είναι εντελώς διαφορετικό πράγμα μια πολιτική κατάσταση από την επικοινωνιακή της διαχείριση. Και αν, όπως είπε ο Τσίπρας, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ έκανε επικοινωνιακά λάθη, που τα πλήρωσε ακριβά, παραμένει αδιαμφισβήτητα η μακράν πιο έντιμη κυβέρνηση των τελευταίων δεκαετιών. Οι άλλοι είναι που επερωτώνται για την εντιμότητά τους, όχι ο ΣΥΡΙΖΑ.

από:https://www.avgi.gr