Του Διογένη Λόππα
Κανείς ποτέ δεν κατάλαβε πώς ο κ. Τσίπρας σύρθηκε πίσω από το μητσοτακέικο και στήριξε την εκλογή στο υψηλότερο αξίωμα του κράτους, μιας άγνωστης περσόνας που δεν διέθετε ούτε τα απαιτούμενα τυπικά προσόντα, ούτε τη διεθνή αναγνωρισιμότητα και πολύ περισσότερο την αποδοχή της κοινωνικής βάσης.
Ήταν ηλίου φαεινότερο ότι η αυτού εξοχότης θα λειτουργούσε ως παρακολούθημα του καθεστωτικού πρωθυπουργού, κάτι σαν βιτρίνα για τις επίσημες εκδηλώσεις της χώρας, όταν η κ. Μαρία Εύα Βιργινία Γκραμπόφσκι Μητσοτάκη θα ήταν πολύ απασχολημένη για να παραβρεθεί η ίδια.
Κακές γλώσσες από τα σπλάχνα του κομματικού μηχανισμού του ΣΥΡΙΖΑ επιμένουν ότι η αφελής εισήγηση ανήκει στους γνωστούς δημογέροντες της ανόθευτης αριστεράς, οι οποίοι διάβασαν στο πρόσωπο της άσημης δικαστίνας μια τάση προς το δικαιωματισμό μαζί με την αύρα ανανέωσης που θα έφερνε στον θεσμό μια γυναίκα. Υποθέτω ότι μετά το επεισόδιο της φωτογράφισης στον Έβρο και κυρίως μετά το τωρινό φιάσκο των παρασημοφορήσεων, δεν θα είναι ιδιαίτερα ενθουσιασμένοι με την επιλογή τους.
Και πώς να είναι ενθουσιασμένοι, όταν σήμερα η εικόνα που παρουσιάζει η χώρα μετά το φιάσκο, είναι η επίσημη υιοθέτηση της Τραμπικής θεωρίας περί μετανάστευσης και μάλιστα στο ανώτερο πολιτειακό επίπεδο. Γιατί τι άλλο μπορεί να συμβολίζει η αναγγελία παρασημοφόρησης ενός διασώστη που μετατρέπεται σε επίσημη αποδοκιμασία του με την παρέλευση μερικών (μεταμεσονύκτιων) ωρών και κάποιων (εθνικοφρόνων) τηλεφωνημάτων, πλεον γνωστών και ως »τα δέοντα».
Και εκεί που ήδη η αξιοπιστία της χώρας βασανίζονταν άγρια από δημοσιεύματα και αποκαλύψεις του ευρωπαϊκού τύπου περί φερόμενων push backs και άλλων παραβιάσεων στοιχειωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων και διεθνών συνθηκών, ουσιαστικά η Προεδρία της Δημοκρατίας έρχεται με τον πιο επίσημο τρόπο να αγκαλιάσει τις καταγγελίες και να σταθεί στο πλάι γραφικών alt right πολιτικών που αγοράζουν δημοσιότητα ξεπουλώντας την πολύτιμη φήμη της χώρας, ως λίκνο της δημοκρατίας και θεματοοφύλακα του διεθνούς δικαίου.
Η πρώτη αντίδραση της Προεδρίας να πετάξει τον μουντζούρη στο υπουργείο εξωτερικών, μπορεί να ανταγωνιστεί σε αφέλεια μόνο τις ανακοινώσεις του κυβερνητικού κόμματος για το διάτρητο πόθεν έσχες του πρωθυπουργού. Λες και είναι ποτέ δυνατόν να πιστέψει κάποιος ότι ο κ. Δένδιας θα ήταν ποτέ δυνατόν να κάνει γκάφα τέτοιου μεγέθους. Μεταξύ μας, ακόμα και καφενειακός πολιτευτής ερασιτεχνικής κατηγορίας στην Καρδίτσα, αποκλείεται να έπεφτε σε τέτοια παγίδα: Από τη στιγμή που το όνομα είχε κυκλοφορήσει, θα προστάτευε το κύρος της χώρας (και το προσωπικό του) και θα χειραγωγούσε τις αντιδράσεις στο εσωτερικό.
Αυτό που εύκολα μπορούμε να υποθέσουμε και που αργά ή γρήγορα θα έρθει στο φως, είναι ότι στην αναγγελία παρασημοφόρησης Αποστολόπουλου, κάποιο φυντάνι από αυτά που ευδοκιμούν σε συγκεντρώσεις για τις ταυτότητες, τη Μακεδονία μας ή τα εμβόλια του σατανά, ενημέρωσε τους γνωστούς γραφικούς βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος για το »εθνομηδενιστικό» ποιόν του προσώπου, οι οποίοι με τη σειρά τους τηλεφώνησαν σε έναν εκ των τριών του Μαξίμου, ο οποίος ενημέρωσε τον προϊστάμενό του, ο οποίος με τη σειρά του υπέδειξε στην Προεδρία τα »δέοντα». Στην εύλογη ερώτηση »εντάξει, αλλά πως θα διαχειριστούμε την ξεφτίλα΄», η λύση βρέθηκε με την ανακάλυψη κάποιας υποεπιτροπής του υπουργείου εξωτερικών η οποία εμπλέκεται κατά κάποιον τρόπο στη διαδικασία.
Προφανώς ένας εκ των τριών ανέλαβε να κάνει το σχετικό μασάζ στον πολύπειρο υπουργό των εξωτερικών, ο οποίος προτίμησε, αντί να σιχτιρίσει το Μαξίμου και να προκαλέσει κυβερνητική κρίση από το πουθενά, να κάνει τον Κινέζο και να εκδηλώσει τη δυσαρέσκειά του διά της απουσίας του. Για τα υπόλοιπα θα αναλάβουν τα μονοφωνικά ΜΜΕ, που όλως τυχαίως θα παραλείψουν να αναφέρουν την είδηση και τις προεκτάσεις της στη διεθνή εικόνα της χώρας.
Θα παραλείψουν ακόμα να αναφέρουν ότι πριν μόλις λίγες μέρες »κύκλοι της Προεδρίας» ήταν λαλίστατοι μεταφέροντας δεξιά και αριστερά τη χαρμόσυνη είδηση ότι η φρέσκια και εναλλακτική αρχηγός του κράτους επιτέλους ξεπέρασε τα ταμπού και ανήγγειλε παρασημοφορήσεις που διαπερνούν οριζόντια την κοινωνική διαστρωμάτωση και επιχειρούν να αναδείξουν μια άλλη Ελλάδα που παλεύει απέναντι σε παλαιολιθικές αντιλήψεις υπέρ των δικαιωμάτων όπως αυτά τα αντιλαμβάνεται ο σύγχρονος δυτικός πολιτισμός. Τώρα, πώς είναι δυνατόν η λίστα αυτή να συντάχθηκε από τμηματάρχες Β’ ενός υπουργείου, την οποία η Προεδρία απλά διεκπεραίωσε, δεν είναι ασφαλώς κάτι που θα διαβάσετε στο »βηματοδότη».
Το σίγουρο είναι ότι μια μεγάλη μερίδα του κυβερνώντος κόμματος, με δυσανάλογη προβολή δημοσιότητας για το πραγματικό της μέγεθος, αδυνατεί να αντιληφθεί τη θέση της χώρας στο σύγχρονο γεωστρατηγικό γίγνεσθαι και δεν έχει το capacity να κατανοήσει πως ο βασικός πυλώνας της εξωτερικής μας πολιτικής από το 1974 είναι η εμμονική προσκόλληση στις πρόνοιες του διεθνούς δικαίου και των διεθνών συνθηκών που έχει υπογράψει. Ούτε βέβαια τους πέρασε ποτέ από το μυαλό η ζημιά που θα προκαλέσει στη χώρα, η μανία τους να επιβάλλουν τη συγκεκριμένη εμφυλιοπολεμική ιδεοληψία τους στον κλειστό κυβερνητικό κύκλο.
Το χειρότερο είναι ότι αυτός ο κλειστός κυβερνητικός κύκλος που μανατζάρει το κράτος με καθεστωτική αντίληψη και καθολική περιφρόνηση προς τους θεσμούς, φέρεται να υιοθέτησε τους παραλογισμούς της γραφικής του συνιστώσας, χωρίς να μπει καν στον κόπο να αναλύσει τον πιθανό κίνδυνο, χωρίς ούτε να πάρει έστω τη γνώμη του αρμόδιου υπουργείου, που σίγουρα θα είχε προβάλει σοβαρές επιφυλάξεις πριν επιτρέψει στην ανώτερη πολιτειακή αρχή να δρέψει τις δάφνες του Σαλβίνι, σε μια ιδιαίτερα ευαίσθητη συγκυρία.
Το καταστροφικό είναι ότι η Πρόεδρος της Δημοκρατίας, χωρίς δεύτερες σκέψεις και μόνο με τη φερόμενη παρέμβαση κυβερνητικών κύκλων, διέβη το Ρουβίκωνα της εθνικής ενότητας και έκαψε πίσω της τις γέφυρες με ένα ογκώδες κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας που καλώς ή κακώς εμπνέεται από τις αξίες του σύγχρονου δυτικού πολιτισμού. Έτσι υποκύπτοντας στον παραλογισμό των κυβερνητικών απαιτήσεων εμφανίζεται να συγχέει την Ελληνική Δημοκρατία,, με τη Νέα Δημοκρατία. Και καθώς περισσεύει ένας χρυσός σταυρός του τάγματος του φοίνικα, πολλοί αναλυτές φοβόμαστε ότι θα καταλήξει διαιωματικά στον μαχητικό εκπρόσωπο της οπισθοδρόμησης αυτής, ο οποίος άλλωστε πρωτοστάτησε και για την αποκατάσταση της εθνικιστικής κανονικότητας και καρπώθηκε μια άνευ προηγουμένου επιτυχία, αφού ποτέ στην ιστορία δεν προϋπήρξε τριτοκλασάτος βουλευτής που να ανέτρεψε ειλημμένη απόφαση αρχηγού κράτους.
πηγη: https://www.anoixtoparathyro.gr