Η μετατόπιση της προεκλογικής ατζέντας στο φορολογικό αποτελεί ρίσκο διπλής ανάγνωσης για το ΠΑΣΟΚ.  Το κεφάλαιο άνοιξε είτε κατά λάθος με το γλωσσικό ολίσθημα Χρονοπούλου, είτε συνειδητά με την τοποθέτηση Δουδωνή υπέρ της αύξησης στην φορολόγηση των μερισμάτων – το δια ταύτα όμως είναι πως πρώτος ο Νίκος Ανδρουλάκης αποφάσισε να παίξει το χαρτί της φορολογικής δικαιοσύνης.

Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ έβαλε μπροστά το τρίπτυχο «αυξήσεις φόρων στα μερίσματα, φορολόγηση υπερκερδών, μείωση του αφορολόγητου στις ακριβές γονικές παροχές», τάχθηκε από την Χίο υπέρ των ελαφρύνσεων στην πραγματική μεσαία τάξη, και έδειξε στοχευμένες επιβαρύνσεις στην ανώτερη ελίτ παραπέμποντας στους «έχοντες και κατέχοντες» της εποχής Σημίτη.