Δεν μπορούσα να γράψω τόσες μέρες. Δεν μπορείς εύκολα να γράψεις την ώρα που κάνεις εμετό. Κι εγώ, αηδιασμένος από όλη αυτή την ιστορία της παιδεραστίας, το μόνο που μπορούσα να κάνω ήταν να ανεβάζω κάποια tweet και κάποιες αναρτήσεις στο facebook. Δεν είχα το μυαλό για να συντάξω ένα κείμενο.
του Νίκου Μωραΐτη
Και πώς να μην το χάσεις το μυαλό; Όταν βλέπεις τον πρωθυπουργό της χώρας σου να σύρεται πίσω από τη στέκα της Μενδώνη; Θεωρούσα αυτονόητο ότι θα της ζητούσε να παραιτηθεί. Κι αν εκείνη αρνούνταν, θεωρούσα αυτονόητο ότι θα την αποπέμψει.
Όταν υφίστασαι τέτοιο πολιτικό κόστος, ενώ με μία αποπομπή θα μπορούσες να διαχωρίσεις τη θέση σου, δεν υπάρχει παρά μόνο μία εκδοχή: Η Μενδώνη, κύριε Μητσοτάκη, σας κρατάει. Σας κρατάει από τη στέκα της.
Τώρα, με τι τον κρατάει, είναι ένα ζήτημα. Προσωπικά, δε θέλω να μπω στα σενάρια που συνδέουν πολιτικά πρόσωπα με τα κυκλώματα παιδεραστίας. Η καλύτερη περίπτωση, η πιο ανώδυνη για τον κύριο Μητσοτάκη, είναι ότι η Μενδώνη τον κρατάει με την εξής απλή διατύπωση: «Αν με διώξεις, βγαίνω και λέω δημόσια πόσο με πίεσες για τον Λιγνάδη, μου τον επέβαλες, με έβαλες να ακυρώσω ολόκληρο διαγωνισμό και να προβώ σε απευθείας ανάθεση».
Ας μην κοροϊδευόμαστε. Ο πρωθυπουργός γνώριζε τον Λιγνάδη. Γιατί ο τελευταίος ήταν μέλος σε αυτό το παρεάκι που οργάνωσε για τον πρωθυπουργό άλλος ηθοποιός – σκηνοθέτης, προκειμένου να αποκτήσει και η ΝΔ πρόσβαση στον καλλιτεχνικό χώρο, ο οποίος παραδοσιακά ρέπει προς την Αριστερά.
Μόνο που όταν ήρθαν στην εξουσία, αντί να πέσουν στο μέλι με σειρά, με τάξη με… αριστεία, έπεσαν όπως πέφτουν και στα εμβόλια: Μπούγιο, αχόρταγοι, αρρωστημένα βουλιμικοί. Και κυρίως: Ανεξέλεγκτοι. «Έχουμε μαζί μας τα ΜΜΕ, ποιος θα μιλήσει; Ποιος θα μας κρίνει;».
Έτσι, αντί να περιμένουν τον διαγωνισμό στο Εθνικό, τον κατήργησαν και προχώρησαν σε απευθείας ανάθεση. Όπως έκαναν παντού δηλαδή για τα δικά τους παιδιά.
Ένας λυσσασμένος συρφετός ανθρώπων μαθημένων να κυβερνούν (και να χρεοκοπούν) τη χώρα, επέστρεψε στην εξουσία ύστερα από τεσσεράμισι χρόνια απουσίας από αυτή. Τα πρώτα τεσσεράμισι χρόνια στα οποία δεν κυβέρνησαν τη χώρα τα τζάκια που εκπαιδεύονται από βρέφη για αυτόν ακριβώς τον σκοπό.
Εκεί την πάτησαν και με τον Λιγνάδη. Κι όταν αποκαλύφθηκαν τα πάντα γι’ αυτόν, νόμιζαν ότι μπορούν να ελέγξουν το θέμα, να βάλουν τα πληρωμένα στρατιωτάκια στα κανάλια να παραπληροφορούν και να ξεπλένουν. Αυτό προσπαθούσαν επί 20 μέρες. Δεν κατάλαβαν ότι μία κοινωνία μπορεί να αδιαφορεί για πολλά, όμως η παιδεραστία δεν είναι ένα από αυτά. Δεν κρύβεται, δεν κουκουλώνεται με μιντιακή υπεροπλία.
Τι κατάφερε ο πρωθυπουργός με τον τρόπο με τον οποίο διαχειρίστηκε το σκάνδαλο Λιγνάδη; Να βάλει τον εαυτό στο κάδρο με τα κατασκότεινα πρόσωπα της ιστορίας: Λιγνάδης, Μενδώνη, Μητσοτάκης, Κούγιας, από τη μία πλευρά. Τα θύματα, ο Μπιμπίλας, οι ηθοποιοί που μίλησαν, οι λίγοι δημοσιογράφοι που δεν πουλήθηκαν, από την άλλη. Ας έχουμε την ελπίδα ότι θα νικήσει το φως.
δημοσιεύτηκε στο altsantiri.gr
πηγη: https://thefaq.gr