Loading...

Κατηγορίες

Παρασκευή 11 Νοέ 2011
Γεύμα εργασίας και αναπολήσεων με τους ξενιτεμένους μας                στην Άνω Ποταμιά
Κλίκ για μεγέθυνση

 

 

Με ικανοποίηση δέχθηκα την πρόσκληση από την Πρόεδρο του Τ.Σ. και τον Πρόεδρο του Συλλόγου «ΠΗΓΑΣΟΣ» να συμμετάσχω στην συνάντηση (Κυριακή 4 Σεπτεμβρίου 2011) στα «Πλατάνια του Αγιάννη».

Χάρηκα ιδιαίτερα, επειδή θα βρισκόμουν ανάμεσα σε αγαπημένους συγχωριανούς μας και τους ξενιτεμένους μας.

Από την δυναμική Πρόεδρο κ. Μπέττυ Χασάπη, οργανώθηκε η εξόρμηση (με προσωπικά της έξοδα), προσκαλώντας σε αποχαιρετιστήριο γεύμα τους συμπολίτες μας, της Αυστραλίας και της Αμερικής.

Τους Πλατανιώτες που ξενιτεύτηκαν – έφηβοι ακόμη- τις 10ετίες του ’50, ’60 και ’70, αναζητώντας καλύτερη ζωή. Οι οποίοι μετανάστευσαν νόμιμα, κατόπιν διακρατικών συμφωνιών. Όχι λαθραία. Όπως γίνεται στις μέρες μας, που ανεξέλεγκτα λειτουργεί ο μηχανισμός «ξέφραγο αμπέλι», ως προϊόν της παγκοσμιοποίησης.

Στο τραπέζι αγάπης, συμμετείχαν οι ξενιτεμένοι μας:

Λειβαδίτης Δημήτρης, Ζαφειρακόπουλος Κώστας, Σωκράτης και Ανδρέας Ρηγόπουλος (αδελφοί), Θεοδωρακόπουλος Παύλος (δημοσιογράφος στην Αυστραλία), Κρικέτος Γιώργος (από την Αγία Βαρβάρα) σύζυγος της Πλατανιώτισσας Βάσως Παράνομου, Αλέκος και Χρύσα Θρασυβούλου (παλινόστησαν και κατοικούν μονίμως στον αγαπημένος τους Πλάτανο).

Με τις πρόσχαρες και ευγενικές συζύγους τους, καθήσαμε κάτω από τα πανύψηλα Πλατάνια του Αγιάννη (φωτο), πλάι στην «Κρυσταλλόβρυση» με τα πηγαία νερά της. από την «Ιτιά» και το λαγκάδι του «Παλιόμυλου».

Εκεί ψηλά στα βαθυρέματα του Χελμού, δε νιώσαμε το κάμα του καλοκαιριού. Βρεθήκαμε, όμως, για λίγο, πιο κοντά στους ουρανούς. Νιώσαμε ανάλαφρα, διαφορετικοί άνθρωποι κάτω από τις φτερούγες του Αγιάννη.

Συνεργάστηκαν για την εκδήλωση και ήσαν ομοτράπεζοι οι: Αιδεσιμολογιότατος ιερέας κ. Σπύρος Σιαφλάς μετά της πρεσβυτέρας, ο οποίος πρωτοπορεί, συμμετέχοντας ανελλιπώς στις εκδηλώσεις της ενορίας του και ο εκκλ/κός Επίτροπος Νίκος Νικολόπουλος.

Παρών πάντα είναι και ο Πρόεδρος του πολιτιστικού Συλλόγου «Ο ΠΗΓΑΣΟΣ» Αλέκος Αλεξίου του Αναστασίου (ο 3Α), που διακρίνεται για τις προοδευτικές και καινοτόμες ενέργειές του. Βέβαια, με την συμπαράσταση πάντα των αξιόλογων κυριών του Δ.Σ. Χριστοδουλοπούλου και Νάσκου. Οι οποίες προβάλλονται ως πρότυπο για τους μεταγενέστερους.

Στα προβλήματα του τόπου και στη λύση τους συμμετέχουν, επίσης, και ο Πρόεδρος Εθελοντών Πυροσβεστών Πλατάνου Βασίλης Ζαφειρόπουλος και το μέλος του Δ.Σ. Ηρακλής Στεργιόπουλος με αξιότητα και σοβαρή παρουσία.

Δεν απουσιάζει και συμμετέχει ως χορηγός σε κάθε προσπάθεια εξωραϊσμού του χωριού μας, ο γνωστός μας και αγαπημένος πατριώτης, Αλέκος!

Ήταν παρών και ο χωριανός μας, φίλος Πάνος Β. Θεοδώρου.

Ευγενικός και διακριτικός. Επίλεκτο μέλος της οικογένειας των αξιωματικών του Εμπορικού Ναυτικού.

Δεν έλειπε ένα φτερούγισμα ψυχής, που διακρινόταν στο εκφραστικό χαμόγελο όλων μας και χάραζε στα διάφανα μάτια των ευγενικών κυριών!

* * *

Οι ξενιτεμένοι μας, προκομμένοι πλέον και εξαίρετοι οικογενειάρχες, ριγούν επισκεπτόμενοι κάθε χρόνο τον γενέθλιο τόπο τους. Την Ιθάκη τους! Με άλλες σκέψεις και άλλα μυαλά. Πλούσια με λαγαρές ιδέες και αντιλήψεις άλλων πολιτισμών.

Τους ακούσαμε να σιγοψιθυρίζουν με το πρόσωπο να λάμπει από αγαλλίαση: «αξιωθήκαμε, μεγάλοι πια, να ξαναζήσουμε και φέτος υπέροχες στιγμές στη σκέπη του Αγιάννη. Στα απόσκια του Αϊλιά και των άλλων εκκλησιών, Αγίου Παντελεήμονα και του Αϊτρύφωνα.

Συγκινήθηκαν από την πρόσκληση και την αδελφική υποδοχή που τους επιφύλαξαν οι συγχωριανοί τους.

Η κ. Μπέττυ και ο Αλέκος, φρόντισαν να μην λείψει τίποτα από το πλούσιο τραπέζι, συνεργαζόμενοι με την άψογη περιποιήτρια Βάσω Κυριακοπούλου (ενοικιάστρια του Περιπτέρου της Άνω Ποταμιάς).

Ικανοποιημένοι από την φιλοξενία και ενθουσιασμένοι, ευχαρίστησαν όλους για την αναγνώριση της προσφοράς τους στο χωριό.

Εδώ δεν θα τους αδικήσουμε για κάτι που φάνηκε σαν ειδική διάσταση στην κουβέντα μας. Είναι εύλογο το αίτημά τους. Ζητούν και έγγραφη, επίσημη αναγνώριση της προσφοράς τους από τα αρμόδια τοπικά Συμβούλια του χωριού μας. Επιθυμία τους είναι να μεταβιβάσουν, να κληροδοτήσουν και να εμφυσήσουν της αγάπη τους για τον Πλάτανο και στα παιδιά τους. Να συνεχίσουν και ‘κείνα το παράδειγμά τους. Τι ζητάνε; Αναγνώριση και ένα ευχαριστώ: Θα αποτελεί και χειροπιαστή απόδειξη για μελλοντικά βήματα των παιδιών.

Δεν χρειάζεται, λοιπόν,…τσιγκουνιά στην αναγνώριση. Δεν επιβαρύνεται αυτή με οικονομικό κόστος. Τη διακρίνει όμως το ηθικό βάρος.

Προϋποθέτει, ασφαλώς, μεγαλείο ψυχής! Και μάλιστα όταν αυτή γίνεται εγκαίρως. Πριν από το…φύτεμα! Όταν ακόμα η ζωή αργοσέρνεται.

* * *

Όλοι μιλήσαμε με τα ριζιμιά μας και αφουγκραστήκαμε τους παιδικούς μας καημούς. Αναγεννηθήκαμε! Αυτό αισθανόμαστε όταν πάντα επισκεπτόμαστε την Άνω Ποταμιά. Βυθιζόμαστε στις αναπολήσεις. Σε αλλοτινούς καιρούς! Σε στιγμές αγάπης για τα πατρογονικά μας. Είναι η αγάπη μας, που μεταλλάσσεται σε πάθος για τα χώματά μας.

Και παθαίνουμε ολίγην…ποταμίαση!!

Έτσι νιώθουν, ομολογούν και οι ξενιτεμένοι μας.

Γυρίζουν στην Ιθάκη τους και θυμούνται τον Καβάφη: «Κι’αν φτωχική τη βρεις, η Ιθάκη δεν θα σε γελάσει/ έτσι σοφός που έγινες, με τόση πείρα/ ήδη θα το κατάλαβες η Ιθάκες τι σημαίνουν».

Όλα έδειξαν ότι καταβάλλονται συντονισμένες και φιλότιμες προσπάθειες για τον εξωραϊσμό του χωριού. Με πνεύμα και οδηγό την συναίνεση. Με προοπτική την πρόοδο για όσα προγραμματίζονται να υλοποιηθούν.

Οι ξενιτεμένοι μας είναι πρόθυμοι να βοηθήσουν. Και θα το πράξουν. Στα ξένα χώματα δούλεψαν σκληρά και μάτωσαν. Τώρα επιθυμούν: «να δούνε τον Πλάτανο καλύτερο από τον τωρινό. Να τον κάνουν…χρυσό», όπως άκουσα να μονολογεί κάποιος, με σχεδόν βουρκωμένα μάτια και αυθορμητισμό, πάνω στο ξεχείλισμα του ενθουσιασμού του.

Κυρία Μπέττυ και φίλοι συγχωριανοί, εκφράζω προς όλους τις ευχαριστίες και την ικανοποίησή μου για την πρόσκληση. Είναι μια συμπεριφορά ευθύνης. Σκέπτεσθε ορθότερα απ’ό,τι λογάριαζαν άλλοι, κάποτε…

Έχεις, ως πρόεδρος του χωριού, τον κύριο λόγο. Με την δυναμική της εμπειρίας του παρελθόντος και τη φρόνηση των συνεργατών σου, προχώρα!

Βοηθοί σου είναι η αγάπη, η συνεργασία και η συμπαράσταση όλων. Στάσου αλάργα, από τις ίδιες σκέψεις και τα ίδια μυαλά, όπως παλιά… Αυτές δεν κτίζουν. Γκρεμίζουν!

Καλή αντάμωση και του χρόνου με τα παιδιά του χωριού μας!

 

 

 

ΔΗΜΟΣ ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ

 

 

 

 
© Copyright 2011 - 2024 Στύξ - Ανεξάρτητη Πολιτισμική και Πολιτική Εφημερίδα της Βόρειας Πελοποννήσου