Loading...

Κατηγορίες

Τετάρτη 16 Νοέ 2011
Από  το λαμπρό παρελθόν στο ελπιδοφόρο μέλλον του λιμανιού Αιγίου: Προοπτικές και ανάπτυξη.
Κλίκ για μεγέθυνση

 

Μαρία Τσουκαλά

 

Καλώς ήρθατε σε μια εκδήλωση που οργάνωσε το Δημοτικό Λιμενικό Ταμείο, μαζί με το Δήμο Αιγιάλειας και με την υποστήριξη της «Εταιρείας Επιστημών και Πολιτισμού Αιγιάλειας» (ΕΤΕΠΑ).

Σας καλωσορίζω με ιδιαίτερη χαρά, εδώ, σε έναν καινούργιο χώρο που ξεκινά απόψε δυναμικά με την παρουσία σας. Σε έναν χώρο που βρίσκεται στην παραλιακή ζώνη της πόλης, ανάμεσα στο παλαιό και στο νέο λιμάνι και που φιλοδοξούμε να συμβάλει και αυτό στην ανάπτυξη και στην ανάδειξη του πολιτισμού της Αιγιάλειας.

Για τη δημιουργία του προσπάθησαν όλες οι δημοτικές αρχές του τέως Δήμου Αιγίου, για να αποκτήσει η περιοχή καινούργιο-υψηλοτέρων προδιαγραφών- λιμάνι.

Σας ευχαριστώ που είστε όλοι εδώ για να γιορτάσουμε σε χαμηλούς τόνους -έχοντας πλήρη συναίσθηση της κατάστασης- την έναρξη των εργασιών κατασκευής του κάνοντας μια βουτιά στην ιστορία του.

Κυρίες και κύριοι το παρελθόν μας θα μας δώσει τη δύναμη και το σθένος να σχεδιάσουμε το μέλλον μας.

 

Το Αίγιο απέκτησε φήμη, ιδιαίτερα κατά τα τέλη του 19ου αιώνα και στις αρχές του 20ου χάρη στην καλλιέργεια, από την παραγωγή και την εμπορία της μαύρης σταφίδας που φέρει την ονομασία Βοστίτσα (κηπούπολη), από το μεσαιωνικό όνομα της πόλης.

Πολλοί επιχειρηματίες ξελογιάστηκαν από τα θέλγητρα της «Μαυρομάτας Κίρκης». Η σταφίδα της Βοστίτσας αποτελεί ξεχωριστή ποιότητα λόγω της ιδιαίτερης γεύσης της, του αρώματος, της πολύ λεπτής επιδερμίδας της, της υψηλής περιεκτικότητας σε ζάχαρη, του ιδιαίτερου χρωματισμού της, εξ ου και η υψηλότερη τιμή στην αγορά. Καθοριστικό ρόλο, εκτός από την ποιότητα των κλημάτων, παίζει και το έδαφος της περιοχής. Έτσι το Αίγιο συμμετείχε στο διεθνές εμπόριο ενώ οι μεγάλες εξαγωγές προκάλεσαν ανάπτυξης των θαλάσσιων μεταφορών.

Γρήγορα δημιουργήθηκε μεγάλη εμπορική κίνηση στο λιμάνι απ’ όπου έφευγαν και τα Πριμαρόλια. Πριμαρόλι λεγόταν το πλοίο που φόρτωνε τον πρώτο καρπό της σταφιδικής σαιζόν για κάποιον απ τους 6 ή 7 συνήθεις λιμένες προορισμού. Το Πριμαρόλι του Λίβερπουλ, το Πριμαρόλι του Κόντινεντ, το Πριμαρόλι του Λονδίνου. Τα φορτία αυτά έπιαναν τις καλύτερες τιμές γιατί έβρισκαν την αγορά διψασμένη και δεν είχαν να συναγωνιστούν άλλες ποσότητες ήδη αποθηκευμένες.

Στο Πριμαρόλι γινόταν μεγάλη γιορτή με επικεφαλής την δημοτική αρχή και τη φιλαρμονική, που έκανε πλατεία στις 12 βρύσες, πέρναγε απ’ όλες τις λόντζες και έπαιζε διάφορα εύθυμα μουσικά κομμάτια με ευχές για καλά κέρδη στους σταφιδέμπορους. Όλο το Αίγιο ήταν στο Μώλο, όπως αποκαλούσαν στα παλιά χρόνια το λιμάνι. Στον κατάπλου και στον απόπλου των πλοίων έριχναν από τα πλοία και από τη στεριά ρουκέτες και άσφαιρες χαιρετιστήριες ομοβροντίες κανονιοβολισμών, αναγγέλλοντας έτσι την άφιξη των πλοίων και την έναρξη της σταφιδικής περιόδου.

Η μεγάλη εμπορική κίνηση στο λιμάνι του Αιγίου (σκεφτείτε ότι το καθημερινό δελτίο έδινε τις τιμές της σταφίδας, των συναλλαγμάτων και την κίνηση του λιμανιού) και η σημαντική του προσφορά στην οικονομική ανάπτυξη της χώρας και της περιοχής έρχεται να επιβεβαιώσει το γεγονός της θεσμοθέτησης του φορέα διοίκησης του λιμανιού, δηλαδή του λιμενικού ταμείου Αιγίου το 1870, με έκδοση βασιλικού διατάγματος (Επί του λιμένος Αιγίου εφορευτικής επιτροπής).

Από τα πρακτικά των ετών 1892 έως 1896 συνάγεται ότι από το 1892 άρχισε ένα σύνολο έργων. Τα έργα αυτά συμπεριλαμβάνουν την προέκταση και επίστρωση του λιμενοβραχίονα και την δημοπρασία φωταψίας του φάρου. Στο λιμένα τοποθετήθηκαν κατά περιόδους και αρκετοί «χυτοσίδηροι, φανοστάται, μετά φανών και λυχνιών προς φωτισμόν των αποβαθρών τας ασελήνους νύκτας τους θερινούς μήνας, ίνα μη προσκόπτωσι αι αποβιβάσεις και επιβιβάσεις επιβατών και εμπορευμάτων». Το 1896, όπως μας πληροφορεί το 197 των αρχείων της λιμενικής εφορευτικής επιτροπής έγινε «αποπεράτωσης της προεκτάσεως της εμβασίας του λιμένος προϋπολογισθείσης δαπάνης 24.759 δραχμών», αξιόλογης δαπάνης για την εποχή εκείνη.

 

Έτσι αναπτύχτηκε ένας ολόκληρος κόσμος που ασχολείτο με το σταφιδεμπόριο που έδινε κίνηση και ανάπτυξη στο λιμάνι και εξασφάλιζε έναν αέρα πλούτου στο Αίγιο που δεν τον εύρισκες σε κανένα άλλο μέρος της Ελλάδας εκτός του Ναυπλίου και των Πατρών.

Όμως η εξάρτηση της τοπικής κοινωνίας κυρίως απ το προϊόν αυτό την κατέστησε εύθραυστη και επηρέασε σύντομα τους ρυθμούς της πόλης.

 

Το λιμάνι του Αιγίου ακολούθησε τις επιλογές του Ελληνικού Κράτους μέχρι σήμερα. Αλλά όποιος και να ήταν ο ρόλος που επιφυλάχθηκε στην πόλη το Λιμάνι ουδέποτε παρέμεινε αδρανές. Μια περιδιάβαση στην περιοχή του Λιμανιού είναι σαν να επισκέπτεσαι το μουσείο της ιστορίας της πόλης. Όλοι οι περίοδοι εκπροσωπούνται και περιμένουν την εκδίπλωση του μέλλοντος.

 

 

Η σημερινή πορεία και προοπτική του λιμανιού μας, παρόλη τη στενότητα του χώρου, είναι ικανοποιητική. Το λιμάνι μας σήμερα είναι η πύλη εισαγωγής της Ελλάδας για τα νωπά φρούτα (μπανάνα) και διαθέτει κατάλληλες υποδομές υποδοχής και διατήρησης των προϊόντων, ενώ η εξειδίκευση των εμπλεκόμενων προσώπων στη διαδικασία φορτοεκφόρτωσης είναι σε τέτοιο υψηλό επίπεδο που, θα μου επιτρέψετε να πω, ζηλεύουν πολλά λιμάνια. Η κίνηση του λιμανιού τόσο σε κατάπλους πλοίων όσο και σε όγκο διακινούμενου προϊόντος έχουν σχεδόν διπλασιαστεί χάρη στην δραστηριοποίηση της εταιρείας KARLOS ENTERPRISES A.E που είναι και ο κύριος χρήστης.

Θα ήθελα να αναφερθώ στη μεγάλη κατάκτηση του λιμανιού που δεν είναι άλλη από την πιστοποίησή του στις απαιτήσεις του διεθνή κώδικα ασφαλείας ISPS, που μας δίνει τη δυνατότητα υποδοχής των συγκεκριμένων πλοίων και φορτίων. Πιστοποίηση που ελάχιστα λιμάνια στη χώρα μας διαθέτουν. Βέβαια τίποτα δεν είναι δεδομένο. Η αγορά είναι φοβερά ανταγωνιστική και σκληρή και ο αγώνας είναι καθημερινός για να παραμείνουμε, αν μη τι άλλο, στα σημερινά επίπεδα.

Η συμβολή όλων των υπηρεσιών του λιμανιού, Λιμενικό Ταμείο, Λιμεναρχείο, Τελωνείο, Σωματείο εργατών, είναι καθοριστική για την λειτουργία του και για το λόγο αυτό θα ήθελα να απευθύνω ένα μεγάλο ευχαριστώ από καρδιάς σε όλους τους εργαζόμενους.

Τα τελευταία χρόνια στόχος της τοπικής κοινωνίας αλλά και της τοπικής πολιτικής ηγεσίας ήταν η δημιουργία και λειτουργία ενός νέου, μεγαλύτερου και σύγχρονου λιμανιού στον όρμο του Αιγίου.

Πιστεύαμε και εξακολουθούμε να το πιστεύουμε ότι η ανάπτυξη για τον τόπο μας θα έρθει απ’ τη θάλασσα. Γιατί η επιβίωση της χώρας είναι αναγκασμένη να περάσει από την παραγωγική εξωστρέφεια. Οι νέοι σχεδιασμοί για την εκμετάλλευση της γης στρατηγικά θα στραφούν στην παραγωγή προϊόντων υψηλής ποιότητας για εξαγωγή. Και ο ευλογημένος τόπος της Αιγιάλειας θα δώσει και πάλι το παραγωγικό στίγμα του. Το Αίγιο οφείλει και πρέπει να ξανακοιτάξει τη θάλασσα.

Η εκτέλεση του νέου λιμανιού βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη, σήμερα που μιλάμε είναι προϋπολογισμού 8.600.000 €. Η αξιοπιστία της αναδόχου εταιρίας ΗΛΙΟΧΩΡΑ του ομίλου ΤΕΡΝΑ Α.Ε εγγυάται την εκτέλεση και παράδοση του έργου, προκειμένου το όραμα να γίνει πραγματικότητα.

Εμείς, που σε καθημερινή βάση ασχολούμεθα με το λιμάνι, προσπαθούμε να ξανακτυπήσει η καρδιά της πόλης στην παραλιακή ζώνη, με παράλληλα έργα υποδομής, που άλλα έχουν ήδη δρομολογηθεί και άλλα βρίσκονται στο επίπεδο του σχεδιασμού.

 

 

Τελειώνοντας θέλω να επισημάνω ότι κάθε κρίση είναι και μια μεταμφιεσμένη ευκαιρία. Και η ευκαιρία βρίσκεται πάντα στο σημείο εκείνο όπου το ικανό βλέμμα μπορεί να δει τη δυναμική των πραγμάτων στο χρόνο και να προλάβει μελλοντικές ανάγκες. Σε μια χώρα που όπως λένε εισάγει το 70% τροφίμων της, ενώ τα χωράφια της μένουν ακαλλιέργητα και αντιπαραγωγικά, αν στρέψει το βλέμμα του στον ευλογημένο τόπο μας, μπορεί να φανταστεί πού σε μερικά χρόνια αυτός ο τόπος θα γυρέψει όχι μονάχα την οικονομική του αυτάρκεια, αλλά και τη βάση της οικονομικής του ανάπτυξης. Η επιστροφή στην γη μας είναι και αναπόφευκτη και σωτήρια. Όπως και η παραγωγική μας εξωστρέφεια.

Η μετατροπή της χώρας από τόπο ανεξέλεγκτων εισαγωγών σε τόπο εξαγωγών θα αρχίσει πρώτα από πόλεις σαν το Αίγιο. Που θα δώσουν σημασία στον σπαταλημένο πλούτο της χώρας που κοιμάται στα χώματά μας και θα δουν την ευρύτατη σημασία του. Κι αυτό το μέλλον όχι είναι μονάχα κοντά αλλά μας πιέζει να έρθει.

Λένε πως το μέλλον ανήκει σε αυτούς που το προετοιμάζουν και έτσι πρέπει να δούμε την αξιοποίηση του λιμανιού μας ως προετοιμασία μέλλοντος, για την πόλη, την περιοχή και τη χώρα μας, για μας και τα παιδιά μας, ετοιμάζοντας τις υποδομές για τα μελλοντικά Πριμαρόλια, που θα μεταφέρουν υψηλής ποιότητας προϊόντα σε όλο τον κόσμο.

 

 

 

 

 

 

 
© Copyright 2011 - 2024 Στύξ - Ανεξάρτητη Πολιτισμική και Πολιτική Εφημερίδα της Βόρειας Πελοποννήσου