Νισάφι πια! Τέλειωσαν τα ψέματα! Ο Δήμος εμποδίζεται να διοικηθεί, το Δημοτικό Συμβούλιο δε λειτουργεί και η πόλη μένει έρμαιο ανθρώπων που για άλλο ψηφίστηκαν και άλλο τελικά πρεσβεύουν και πράττουν. Δεν πάει άλλο! Πάει ήδη ένα δεκαπεντάμηνο από την ανάληψη της νέας δημοτικής αρχής. Το χειρότερο της δημοτικής μας ιστορίας, ασυζητητί, τόσο από πλευράς επιπέδου αντιπαράθεσης, τόσο και στους τομείς συνεργασία – συνεννόηση – συνέργεια.

Την εποχή που -περισσότερο από κάθε άλλη- η συναίνεση και το ξεπέρασμα των διαχωριστικών γραμμών είναι απαραίτητο συστατικό διεξόδου απ’ την κρίση, εδώ διασπόμαστε ακόμα περισσότερο. Τώρα που χρειάζεται το «εμείς», έχουμε κατακλυστεί από επικίνδυνα «υπερ-εγώ». Τι κρίμα που στην Πάτρα η κρίση η πολυεπίπεδη (αξιών, πολιτικών, η κοινωνική, η ηθική, η οικονομική) όχι μόνο δεν αντιμετωπίζεται, αλλά εντείνεται ακόμα περισσότερο από προσωπικές στρατηγικές.

Οι Πατρινοί επέλεξαν το «Τώρα για την Πάτρα» να αναλάβει την τύχη της πόλης, το Νοέμβριο του 2010, πιστεύοντας στο ανεξάρτητο και ακομμάτιστο και αγανακτισμένοι –έγκαιρα και διορατικά- από τα κόμματα και τις πολιτικές τους. Και τι τους προέκυψε; Μία σειρά από ανεξαρτητοποιήσεις (άλλες στα χαρτιά, άλλες στην ουσία) από παράγοντες που μάλλον… «Τώρα για την πάρτη μας» διάβασαν στον τίτλο της παράταξης. Και κάνοντας το δικό τους, καταδικάζουν την πόλη σε απραξία. Με την πιο επώδυνη μεθόδευση στην πιο ακατάλληλη στιγμή.

Η παράταξη –και κατ’ επέκταση η Δημοτική Αρχή- πρέπει να ζητήσει συγνώμη απ’ τους πολίτες, γιατί –κακά τα ψέματα, ακόμα και σήμερα Πρωταπριλιά- κάποιες επιλογές της αποδείχτηκαν ατυχείς, επιπόλαιες και οδήγησαν την κατάσταση ως εδώ. Την έχει κάνει την αυτοκριτική της. Έγκαιρα και με παρρησία.

Τώρα όμως πρέπει να κάνει και δουλειά. Τα δύο τρίτα της θητείας της είναι μπροστά και η πόλη περιμένει. Οι προσπάθειες έχουν γίνει, οι γέφυρες ρίχτηκαν και ξαναρίχτηκαν, τα νομικά εμπόδια είναι σαφές πως μόνο με πρωτοβουλίες ανθρώπων μπορούν να ξεπεραστούν. Που είναι οι πρωτοβουλίες; Που είναι οι άνθρωποι;

Δεν αντέχει η Πάτρα ένα ακόμα Δημοτικό Συμβούλιο όπου τα 49 πιο φωτεινά πολιτικά μυαλά (κατά τους ψηφοφόρους) θα εκβιάζονται, θα λειτουργούν υπό πίεση και θα ασχολούνται με τακτικισμούς, με διαδικαστικά και τα ελάσσονα. Δεν αντέχει η πόλη το αδιοίκητο λόγω μη λήψης αποφάσεων, επειδή κάποιοι που ορίστηκαν να συμπολιτεύονται (ακόμα και με όσο έντονες αντιπαραθέσεις θέλουν) κάνουν του κεφαλιού τους και αντιπολιτεύονται. Δεν νοείται Δήμαρχος και Πρόεδρος του ανώτατου οργάνου να μη μοιράζονται την ίδια αντίληψη για τη λειτουργία της πόλης.

Το δεκαπεντάμηνο που πέρασε άφησε στην πόλη πληγές. Το τριαντάμηνο που ακολουθεί επιτρέπει στους αισιόδοξους να βλέπουν ακόμα το ποτήρι μισογεμάτο. Όμως σ’ αυτή τη ρωγμή του χρόνου –σήμερα!- πρέπει κάποιοι να αναλογιστούν τις ευθύνες τους και να πάρουν πρωτοβουλίες. Η πόλη περιμένει!

Πέτρος Ψωμάς

Μέλος Πολιτικού Συμβουλίου «Τώρα Για Την Πάτρα»