Ένα μεγάλο ερώτημα πλανιέται πάνω από την πόλη και τον Δήμο: πώς νίκησε ο Τσιώτος. Σημασία έχει και το τι πρότειναν οι παράπλευρες δυνάμεις του.

Η «ΣΥΜΠΡΑΞΗ» ΣΕ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΕΧΝΑΣΜΑΤΩΝ

Η αμυντική γραμμή μετά την δεύτερη Κυριακή της ΣΥΜΠΡΑΞΗΣ, εμπρός στην κοινωνική χλεύη, που τους «στολίζει», είναι το επιχείρημα του «δικαιώματος» επιλογής. Προβάλλουν το δικαίωμα επιλογής ενώ ψηφίζουν αντιδημοκρατία, ή απέχουν από εκλογικές διαδικασίες. Το δικαίωμα να ψηφίζεις όποιον θέλεις δεν αμφισβητεί κανένας. Υπόκειται σε κρίση, όμως, αυτός που με την ψήφο του ή αποχή του δικαιώνει την αποηθικοποίηση, συμφιλιώνεται με το θηρίο της βαρβαρότητας και την πολιτική παρακμή. Από την κοινωνία των ατομικών δικαιωμάτων πρέπει να περάσουμε στο καθήκον του εκκοινωνισμού. Που σημαίνει ότι είμαι πολίτης, κρίνω, συμβάλλω, επιλέγω δρόμους, (όχι εκείνον προς τον γκρεμό): είναι η νοηματοδότηση της κοινής ζωής.

Το πρόβλημα δεν είναι να απολογηθούν οι πολίτες για το τι ψήφισαν. ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΠΟΛΟΓΗΘΟΥΝ ΟΙ «ΗΓΕΤΕΣ», ΓΙΑΤΙ ΜΕ ΤΟ «ΚΑΝΕΤΕ Ο,ΤΙ ΘΕΛΕΤΕ», ΥΠΟΒΙΒΑΣΑΝ ΤΙΣ ΕΥΘΥΝΕΣ ΤΗΣ ΕΝΟΧΗΣ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΗΣ ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΘΗΤΕΙΑΣ. Αυτό τους εντάσσει στις πολιτικές παραφυάδες του Τσιωτισμού. Έδειξαν ότι είναι ενταγμένοι στον κύκλο, όπου η αδιαφάνεια, η ημετεροκρατία, η σκοτεινή οικονομική διαχείριση, η σπατάλη σε άχρηστα έργα και με γελοίες αισθητικοτεχνικές επιλογές, η διαπλοκή οικονομικής εξάρτησης (εργαζόμενων στον Δήμο) και πολιτικής εκμετάλλευσής τους δεν ενοχλούσαν τους Συμπράτοντες. Ο συμβιβασμός τους με αυτά είναι το καλλιεργημένο έδαφος, ώστε να συνεχίσουν τα ίδια αν αναλάμβαναν αυτοί.  

ΥΛΙΚΗ ΒΑΣΗ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΕΠΙΛΟΓΩΝ;

Όπως είχα πει προεκλογικά, μετά την οικονομική δοσοληψία μέλους οικογένειας συμβούλου του Μπρακούλια, είναι πολύ πιθανό να έχουμε μπλέξιμο και άλλων του συμβούλων. Ίσως για αυτό ενοχοποιημένος ο Μπρακούλιας να ήταν ευνουχισμένος στην μη κριτική του προς τον Δήμαρχο. Όταν χρωστάς, στις εκλογές μπορείς να αναπληρώσεις. Και οι της Σύμπραξης έκαναν την διεύρυνση της παράταξης με τον Τσιώτο. Ήταν και ανανέωσαν την υποτροφία, τον ρόλο του σκηνοθετημένου κομπάρσου. Ο παρασιτισμός και η αμάθεια είναι χαρακτηριστικό δούλων. Όταν εξαρτάσαι, όταν δουλικά είσαι υποτελής, δεν θεμελιώνεις δημοκρατικό λόγο. Μπορείς μόνο όταν απελευθερώνεσαι.

Η ΜΟΧΘΗΡΙΑ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΤΗΝ ΗΤΤΑ

Ο Ν. Κατσούλας έκφρασε με την μετεκλογική ανακοίνωσή του όλη την υπόγεια τοξικότητα, που διαφεντεύει τις πολιτικές αντιπαλότητες. Απουσιάζει το ηθικό καθήκον απολογισμού του, δεν κάνει καμία αναφορά στην 4ετία Τσιώτου, και με εμετικά υπονοούμενα μαφιόζικης κοπής δημοσιοποιεί ότι η μετεκλογική του ανακοίνωση δεν είναι ένα στιγμιαίο ολίσθημα. Είναι έκφραση του δομικού πολιτικού του στοιχείου. Ο χαμένος στα χαρτιά μπορεί να τραβήξει πιστόλι στον κερδισμένο. Είναι η κραυγή του  ναυαγού που τον απέκλεισαν από την βάρκα διάσωσης. Η χυδαιότητα ψυχοπαθολογικής απελπισίας. «... η έπαρση και ο φθόνος συνδέονται αναπόσπαστα, μια και η προσβολή της περηφάνιας οδηγεί στον φθόνο, όπως είναι βέβαιο ότι η μοχθηρία ακολουθεί την ήττα». (J. EPSTEIN). Στο χωριό είναι οδυνηρή η αμφισβήτηση του κύρους, ιδιαίτερα σε αυτούς που με προϊούσα εγωλατρεία έχουν την απόλυτη βεβαιότητα του αναντικατάστατου.

ΟΙ ΑΙΝΙΓΜΑΤΙΚΕΣ ΨΥΧΕΣ

Άλλη κατηγορία αναστηλωτών των ερειπίων Τσιώτου  είναι αυτοί, που εκδηλώνουν ένα αινιγματικό ψυχικό υπόβαθρο. Που, με την επιλογή τους, βέβαια,  εκπίπτουν του μεγαλείου της αλληλέγγυας, καλλιτεχνικής δράσης. Βρίσκονται σε μια ταλάντωση ανάμεσα στην αυτουργία των πράξεών τους ως υποκείμενα και από το άλλο άκρο ως λειτουργικό αντικείμενο - αποτέλεσμα των εκάστοτε σχέσεων γνώσης – εξουσίας. Δεν διαθέτουν αυτοέλεγχο και προωθούνται στο κοινωνικό τους εγώ οι υπόγειοι κάτοικοι του εαυτού τους.

Σε ένα χαμηλό επίπεδο πολιτικής παιδείας νομίζουν ότι η αναγνώρισή τους από πλευράς των άλλων προέρχεται από τις ατομικές φιλεργίες τους.  Νομίζουν ότι από εδώ διασφαλίζουν την ταυτότητά τους. Από την άλλη, στο πεδίο του πολιτικού ανταγωνισμού μπορούν να απέχουν ή να ψηφοδοτούν αρπαχτικά κοινών αγαθών και κουρσάρους αξιών. Ένας θολός ορίζοντας του εγώ τους αναδύεται.

ΕΠΙΛΟΓΙΚΑ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΤΩΠΟ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ

Ο Τσιώτος υπηρέτησε ιδιοτελή συμφέροντα μιας κάστας. Οι Μπρακούλιας, Κατσούλας και πίσω από το παραβάν ο υποβολέας αρρωστερού παραγοντισμού της πέρα ραχούλας και κάτι αμόρφωτα ραμολιμέντα αποφάσισαν να τιμωρήσουν τον Δήμο. Ξαμολήθηκαν όλοι οι πολιτικοί πειρατές της ΑντιΚαραβαϊκής για να συντηρήσουν την παρακμή.

ΚΑΡΑΒΑΣ: ΧΩΡΙΣ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΔΕΥΤΕΡΟΥ ΓΥΡΟΥ

Δεν είναι εδώ ο χώρος να αναλύσουμε τι είναι τακτική, στρατηγική, ενδιάμεσες δυνάμεις και πολιτική συσχετισμών. Μπορούμε να πούμε ότι στον πολιτικό αγώνα οξύνεις την κύρια αντίθεση με στόχο να ουδετεροποιήσεις και προσεγγίσεις ενδιάμεσες δυνάμεις. Δεν κολακεύεις ηγεσίες ενδιάμεσων δυνάμεων. Αυτό το λάθος έκανε ο Καραβάς, με την άκριτη, αγαπητική απεύθυνση στην Σύμπραξη. Οδηγήθηκε στην απώλεια ενισχυτικών δυνάμεων από τη λάθος εκτίμηση του χαρακτήρα των αρχηγών της και των προθέσεών τους. Από τις δημόσιες ανακοινώσεις τους έπρεπε να αντιληφθεί το «χαιρέτα μας τον πλάτανο» και να την διαχωρίσει από τους ψηφοφόρους της. Έγινε θύμα κάποιας αόριστης αλληλεγγύης «προοδευτικών δυνάμεων». Όμως, το ιδιοτελές συμφέρον, η βλακεία, το πορτοφόλι, δεν έχουν προοδευτικότητα και  χρώμα. Επόμενα, η μετωπική πολιτική προς ενδιάμεσες δυνάμεις της τρίτης παράταξης έπρεπε να είναι όχι μόνο συμφιλιωτική, αλλά συνδυασμένη με αυστηρή κριτική στους αρχηγούς της, ώστε να αποτραπεί ο συμβιβασμός τους με αυτόν που θεωρείς χειρότερη περίπτωση, δηλαδή τον Τσιώτο.

  ...............                                                                                                                                                                                   

5 ΧΡΟΝΙΑ ΦΘΟΡΑΣ ΔΕΝ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ ΝΑ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΟΥΝ. Οι δυνάμεις του τίποτα που υποδύεται το κάτι, το λουμπεναριό με τις γραβάτες, η βλακεία, αμορφωσιά, ο φθόνος και η ιδιοτέλεια θα ανταγωνιστούν για την κατάρρευση. Απέναντι υπάρχουν οι πολίτες, με καινοτόμα αναχώματα ηθικής, δημοκρατίας, ανάπτυξης για την Δημοτική Αυτοδιεύθυνση.

Γρηγόρης Κλαδούχος – Ξυλόκαστρο - 19 Οκτωβρίου 2023