Του Βασίλη Αντωνίου

Ελλάδα –Αυστραλία. Μάννα Πατρίδα η μια, Δεύτερη Πατρίδα η άλλη για τον απόδημο Νίκο Βουρνάζο. Προτίμησε να ολοκληρώσει την επιθυμία του με μια μεγάλη δωρεά στη Δεύτερη Πατρίδα του, που του πρόσφερε απλόχερα πολλές ευκαιρίες τόσο οικονομικές όσο και πολιτιστικές. Στην γενέτειρά του το όνειρο για την ανέγερση ιδρύματος που αφορά την τρίτη ηλικία δεν πραγματοποιήθηκε παρά τις μακροχρόνιες και επίμονες προσπάθειές του, που σκόνταψαν πάνω στην τοπική γραφειοκρατία…

Ο πρέσβης της Ελλάδας στην Αυστραλία κ. Χαρης Δαφαράνος και η σύζυγός του κ. Εύα Δαφαράνου, βρέθηκαν στην γενέτειρα του Νίκου και της Άννας Βουρνάζου, ετοιμάζοντας ένα μικρό αφιέρωμα για τα εγκαίνια της πτέρυγας του νοσοκομείου στη Μελβούρνη τον ερχόμενο χειμώνα που είναι είναι δωρεά του ζεύγους Βουρνάζου. Ο πρέσβης Χάρης Δαφαράνος δοθείσης της ευκαιρίας, ευρισκόμενος στην περιοχή της Ανατολικής Αιγιάλειας παραχώρησε συνέντευξη για τον απόδημο ελληνισμό στο Β. Αντωνίου (τοπική εφημερίδα «Στύξ»).

Β. Α.: Ο Νίκος Βουρνάζος πέρυσι προέβη στην μεγάλη δωρεά του 1,5 εκατομ. δολαρίων για την πτέρυγα νοσοκομείου στη Μελβούρνη, που αφορά τη πάθηση «Σκλήρυνση κατά πλάκας». Η ελληνική κοινότητα της Αυστραλίας στη Μελβούρνη, αισθάνεται πολύ περήφανη για αυτήν την ευεργετική πράξη. Η πρεσβεία της Ελλάδας την οποία υπητρετείτε επάξια, πως αντέδρασε σ’ αυτήν την ανθρωπιστική πράξη του Ν. Βουρνάζου; Είναι αυτός ο λόγος που βρίσκεστε εδώ στην ιδιαίτερη πατρίδα του Ν. Βουρνάζου;

Πρέσβης: Πέρυσι μας δόθηκε η ευκαιρία να παραστούμε στο συνέδριο των αποδήμων Αρκάδων που πραγματοποιείται κάθε τέσσερα χρόνια στην Τρίπολι Αρκαδίας.

Φέτος μας δόθηκε η ευκαιρία να έρθουμε συνοδεύοντας, στην ουσία δυο φίλους εξέχοντες ομογενείς της Αυστραλίας, την Άννα και το Νίκο Βουρνάζο, λόγω του ότι σε προχωρημένη ηλικία, άνθρωποι επιτυχημένοι από πλευράς σταδιοδρομίας, έχουν ένα μοναδικό ήθος. Το φιλανθρωπικό τους έργο , η αγάπη τους για την Ελλάδα, είναι τα στοιχεία που μας βοήθησαν πραγματικά να συνδεθούμε μαζί τους και να τους τιμήσουμε αφιερώνοντας λίγες μέρες κοντά τους.

Β. Α.: Τι γνωρίζετε για το κοινωνικό και φιλανθρωπικό έργο του Νίκου και της Άννας;

Πρέσβης: Η περίπτωση της Άννας και του Νίκου Βουρνάζου είναι πολυσχιδής. Πολλοί άνθρωποι πέτυχαν οικονομικά, όμως λίγοι άνθρωποι ήσαν μέντορες σε άλλους και μπορούσαν να βοηθήσουν στοχευμένα. Ο Νίκος Βουρνάζος ασχολήθηκε με τα κοινά επιτυχώς, βοήθησε ανθρώπους σε δύσκολες καταστάσεις. Η συνεισφορά του ζεύγους αυτού είναι κοινωνική, οικονομική και φιλανθρωπική. Είναι πολύ σημαντικό, που άνθρωποι οι οποίοι διανύουν την 9η δεκαετία της ζωής τους, να έχουν ένα δυναμισμό, πέραν του φιλανθρωπικού έργου που είναι πολύ σημαντικό και το οποίο πολλές φορές έγινε χωρίς τυμπανοκρουσίες.

Ο Νίκος και η Άννα είναι από τους ανθρώπους που έχουν βοηθήσει καταστάσεις, με έναν τρόπο πολύ σεμνό, ταπεινό. Η τελευταία τους δωρεά αυτή που έγινε, στον ομογενειακό φορέα πρόνοιας που λέγεται «ΦΡΟΝΤΙΔΑ» είναι πολλή σημαντική με 1,5 εκατμ δολάρια για μια μονάδα που αντιμετωπίζει τη «σκλήρυνση κατά πλάκας».

Το συγγραφικό έργο του Νίκου, η προβολή της γενέτειράς του, η προβολή της παράδοσης και της σύγχρονης ιστορίας, δείχνουν έναν άνθρωπο ανήσυχο. Πολλοί λίγοι ομογενείς στην ηλικία αυτή έχουν το δυναμισμό και τη διανόηση.

Αυτό που έχω να πω είναι ότι κάνοντας ένα μικρό οδοιπορικό, στην γενέτειρα και των δυο ( Δερβένι Χρυσάνθιο, Αμπελόκηποι, στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Αιγιάλειας και της Δυτικής Κορινθίας), θα μπορέσουμε αφ’ ενός σε ένδειξη σεβασμού, να γνωρίζουμε τον τόπο που γέννησε τέτοιους χαρισματικούς ανθρώπους και αφ’ ετέρου ήταν μια ευκαιρία να καταγραφεί (τηλεοπτικά) αυτό το οδοιπορικό που περιλαμβάνει δυο σκέλη, το ένα στην Ελλάδα του Νίκου και της Άννας και το άλλο η διαδρομή στην Αυστραλία, που πρόκειται να χρησιμοποιηθεί σαν ένα μικρό ντοκυμαντέρ στα εγκαίνια της νοσοκομειακής αυτής μονάδας στην Μελβούρνη που θα γίνουν τέλος του 2015 ή αρχές του 2016.

Β. Α.: Κύριε πρέσβη, εσείς που εκπροσωπείτε το Ελληνικό κράτος, μιλήστε μας για τον απόδημο ελληνισμό της Αυστραλίας, ιδιαίτερα σε αυτήν την περίοδο που διανύουμε.

Πρέσβης: Ο ελληνισμός της Αυστραλίας είναι πολύ δυνατός, και οικονομικά και από πλευράς ελληνοπρέπειας. Χαίρομαι για την πολύ έντονη ελληνικότητά τους. Λόγω του ότι βρίσκονται σε μεγάλη γεωγραφική απόσταση, η αίσθηση μιας εμπορικής επωνυμίας που ανήκει στην πολιτισμική τους ταυτότητα είναι ένα πάρα πολύ σημαντικό στοιχείο όταν προβάλλεται. Η Αυστραλία πριν 30-40 χρόνια αναγνώρισε την πολυπολιτισμικότητα, δίνοντας την ευκαιρία στους ξένους υπηκόους, να αισθανθούν οικεία. Έτσι δεν είναι τυχαίο, ότι η πρώτη (αριθμητικά) παροικία είναι η Ιταλική και η δεύτερη είναι η Ελληνική παροικία με την προοπτική να καταστεί τρίτη από την αύξηση των κινέζων.

Χαίρομαι για την Ελληνική παροικία , η οποία έχει ένα δυναμισμό, λόγω του ότι παρέχει ελπίδα για τις μελλοντικές γενιές να κρατήσουν έναν συναισθηματισμό.

Στην Αυστραλία ενώ ήδη αρχίζει η τέταρτη γενιά των απόδημων ελλήνων, δεν υπάρχουν μόνο οι 700.000 εγκατεστημένοι, είναι δυο διαφορετικές τάσεις οι οποίες έχουν ενδιαφέρον.

Η μια τάση αφορά 120. 000 περίπου ελληνο-αυστραλούς που παλιννόστησαν από την Ελλάδα που ζούσαν. Τα παιδιά τους έχοντας αυστραλιανά διαβατήρια, στη διάρκεια της κρίσης, επιλέγουν να επιστρέψουν λόγω του ότι έχουν δυνατότητα καλύτερης σταδιοδρομίας.

Υπάρχει και η άλλη τάση (που φέρνει η κρίση) , των νέων ή των μεσηλίκων ( δεν είναι ιδιαίτερα μεγάλος αριθμός) που έχουν προσόντα και αναζητούν μια καλύτερη τύχη στην Αυστραλία.

Αυτά τα δυο στοιχεία ανανεώνουν μια ελληνοπρέπεια και μια ελληνικότητα με πολύ όμορφα πολιτιστικά στοιχεία. Στο Όκλεϊ (Oakleih) που είναι η «Αστόρια»της Μελβούρνης υπάρχει ένας σφύζων ελληνισμός, ο οποίος 24 ώρες το 24ωρο με τους αυστραλούς φίλους τους δημιουργούν μιαν όσμωση, Θα έλεγα ότι η ομογένεια της Αυστραλίας είναι πολύ δυναμική έχει ευαισθησίες έχει πάρα πολύ καλή πολιτική εκπροσώπηση σε ομοσπονδιακό επίπεδο και στο επίπεδο των πολιτειών(η Αυστραλία είναι Ομοσπονδιακό Κράτος). Έχουμε ανώτατους δικαστές, εκατοντάδες πανεπιστημιακούς, πολλούς εκπροσώπους στα πολιτειακά κοινοβούλια, μεγάλο αριθμό δημάρχων. Οι επαγγελματίες και οι επαγγελματικές συντεχνίες έχουν μεγάλη σημασίας λόγω του ότι εκατοντάδες είναι οι διακεκριμένοι, δικηγόροι, λογιστές, γιατροί κ. ά.

Τον ελληνισμό, σε μια ήπειρο όπως την Αυστραλία, τον βλέπει κανείς, στη χρονική στιγμή όπου έχει ανέλθει την κλίμακα της οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης και μπορεί να ακτινοβολήσει περισσότερο, σε μια στιγμή που η Ελλάδα περνά μια φάση λεπτή… και αυτό έχει μια ιδιαίτερη σημασία. Δεν μπορώ να αναφερθώ στον παγκόσμιο ελληνισμό, αλλά αυτό κατ΄ αναλογία ισχύει.

Β. Α.: Υπάρχει αλληλεγγύη στον ελληνικό λαό, σ΄ αυτήν την δύσκολη περίοδο ; Ποια είναι η εικόνα της Ελλάδας στην Αυστραλία ; Πως αισθάνεται ο απόδημος ελληνισμός; Τι αισθάνονται οι φιλέλληνες;

Πρέσβης: Ο απόδημος ελληνισμός είναι η γέφυρα επικοινωνίας με τη μητρόπολη. Ταυτόχρονα όμως οι αυστραλοί γνωρίζουν και αγαπούν την Ελλάδα και μέσω του τουρισμού και κυρίως μέσω των ανθρώπων με τους οποίους βιώνουν κοντά. Σε αυτά τα επίπεδα ο ελληνισμός της Αυστραλίας είναι εξαιρετικός. Μπορεί αρχικά όλους αυτούς τους ανθρώπους, να τους πλήγωσε αυτό το πράγμα που υφίσταται ο ελληνικός λαός. Δεν υπήρξε κάποιος που να μην αισθάνθηκε άσχημα για την εικόνα της Ελλάδας. Νομίζω ότι στη συνέχεια αυτό μετετράπη σε μια διεθνή συμπάθεια. Αυτή η κρίση που βιώνει ο ελληνικός λαός, είναι μια δοκιμασία. Η στωικότητά του, η εκροή εγκεφάλων, τα κτυπήματα που δέχθηκαν οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις, όλα αυτά στον διεθνή τύπο και ιδιαίτερα στα αγγλο-σαξωνικά μέσα αναπαράγονται διάφορα επικριτικά στερεότυπα που είναι επικριτικά για την Ελλάδα την επιπόλαιη, την Ελλάδα η οποία εξ αιτίας των λαθών της έφθασε σε αυτό το σημείο. Αυτό όμως μετά από ένα χρονικό διάστημα μετετράπη σε μια συλλογική θυσία και σε μια άσκηση φιλοπατρίας, βλέπει κανείς ότι μεταστρέφεται και η διεθνής σκληρή στάση και η αφήγηση… έναντι της Ελλάδας αλλάζει. Η ομογένεια στην περίπτωση αυτή αποκτά ακόμα μια μεγάλη σπουδαιότητα, λόγω του ότι συντελεί στο να αναγνωρίζεται ακόμα περισσότερο η θυσία του μητροπολιτικού ελληνισμού.

Μακροπρόθεσμα η μητροπολιτική Ελλάδα θα πρέπει να πράξει αυτά που πρέπει, και ελπίζουμε να της δοθεί το περιθώριο αναπνοής, έτσι ώστε να μη συνθλιβεί κάτω από την αυστηρή ύφεση και τη λιτότητα. Ο ελληνισμός, θα ήθελα να πω ότι μας εκπλήσσει – με διακριτικό τρόπο, χωρίς τυμπανοκρουσίες- με την αγάπη του ο καθένας προς τη γενέτειρά του. Οι ελληνο-αυστραλοί δεν είναι όλοι πλούσιοι, αλλά με την ηθική στήριξη και τη δυνατότητα, επισκέπτονται κάθε χρόνο ή κάθε δεύτερο χρόνο την πατρίδα παρέχοντας άμεση βοήθεια προς τα συγγενικά μέλη, ακόμα και με τη λίγη στήριξη την οποία έχουν ανάγκη. Εμείς προσωπικά τους ενθαρρύνουμε να βοηθούν ιδιαίτερα τους νέους ανθρώπους με μια υποτροφία. Προσυπογράφω φιλανθρωπικές ενέργειες και δωρεές σαν αυτές του Ν. Βουρνάζου που δεν ξεχνά ότι η δεύτερη πατρίδα του που του έδωσε την οικονομική ευρωστία, αλλά δεν ξεχνά επίσης και τη γενέτειρά του στη Ελλάδα. Πιστεύω μέσα στα επόμενα χρόνια, που όπως φαίνεται θα συνεχιστεί αυτή η θυσία… στη μητροπολιτική Ελλάδα, πιστεύω ότι η σημασία του απόδημου ελληνισμού ενισχύεται.

Η δραματικότητα των εξελίξεων στην Ελλάδα μιλά από μόνη της. Ο έλληνας είναι αξιοπρεπής. Ματώνει και παρά όλα αυτά μένει όρθιος! Το γεγονός ότι έχει πληγεί η οικονομία, το γεγονός ότι υπάρχει ένας άνεργος σε κάθε οικογένεια είναι στοιχεία που παίζουν ένα σημαντικό ρόλο. Πιστεύω ότι οποιοσδήποτε οβολός στα πλαίσια διαπροσωπικών και συγγενικών σχέσεων είναι η καλύτερη μεθόδευση. Χαίρομαι διότι οι έλληνες από την έναρξη της κρίσης δεν μένουν στα στερεότυπα. Βλέπουν με συμπόνια και αγάπη και δεν είναι επικριτικοί λέγοντας «τα φάγατε όλοι». Βλέπω έναν ανθρωπισμό, που σου επιτρέπουν να δεις τα πράγματα με έναν πιο νηφάλιο τρόπο, δηλαδή τον απόδημο πιο κοντά στην παράδοσή του, στις αρχές που ενέπνευσαν οι γονείς του και να φανεί αρωγός. Βλέπω να βλαστάνει.. ο τρόπος της αλληλεγγύης με το σλόγκαν «λίγα από πολλούς» και όχι το «πολλά από λίγους»!

Οι απόδημοι παρακολουθούν με πολύ ενδιαφέρον τα τεκταινόμενα στην Ελλάδα πράγμα που τους επιτρέπει να είναι αντικειμενικοί.

Στα χρόνια που έρχονται, οι δεσμοί των αποδήμων αποκτούν ιδιαίτερη σημασία. Χαιρόμαστε για το φιλελληνισμό και τη διεθνή συμπάθεια για την Ελλάδα, που αποτελούν ένα σημαντικό στοιχείο που πρέπει να καλλιεργηθεί πλέον από την επίσημη Ελλάδα. Ο φιλελληνισμός αυτός έχει μεγάλη σημασία και θα βοηθήσει στο μέλλον σε μια αναδιάρθρωση του χρέους.-

Φωτό : Απο αριστ. Άννα Βουρνάζου, Εύα Δαφαράνου, Χάρης Δαφαράνος, Νίκος Βουρνάζος . Ζάχολη Κορινθίας τέλη Αυγούστου 2015