ΣΤΙΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ διαστάσεις έθεσε την εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων η πολύ ενδιαφέρουσα ενημερωτική εκδήλωση της περιφερειακής παράταξης «Αντίσταση Πολιτών Δυτικής Ελλάδας» που πραγματοποιήθηκε στην «Αγορά Αργύρη» στην Πάτρα την 11η Ιουλίου, με θέμα «Υδρογονάνθρακες στο Ιόνιο: Μύθοι και πραγματικότητα», την ώρα που η χώρα μας και η ευρώπη βρίσκονται στο κέντρο του κυκλώνα μιας παγκόσμιας οικονομικής και κοινωνικής κρίσης χωρίς να διαφαίνεται μια προοπτική οικονομικής ανάκαμψης και ανάπτυξης της περιοχής.

Ομιλητές της εκδήλωσης ήταν: ο συντονιστής του Τμήματος Ενέργειας του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Χαρίτσης, ο αναπληρωτής καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών Τέλης Τύμπας, καθώς και ο νεοεκλεγείς περιφερειακός σύμβουλος της παράταξης Κώστας Γαβριηλίδης, μέλος της γραμματείας του Τμήματος Περιβάλλοντος του ΣΥΡΙΖΑ. Στην εκδήλωση παρέστησαν και παρενέβησαν : ο επικεφαλής της Περιφερειακής παράταξης Αντίσταση Πολιτών Δυτ. Ελλάδας , ο βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ νομού Αχαΐας Β. Χατζηλάμπρου, ο νεοεκλεγείς Περιφερειάρχης Ιονίων Νήσων Θόδ. Γαλιατσάτος, και ο περιφερειακός Σύμβουλος ο Γεράσιμος Φεσιάν.

«Υδρογονάνθρακες στο Ιόνιο: Μύθοι και πραγματικότητα»

Είναι προφανές ότι η εκμετάλλευση των πιθανών κοιτασμάτων υδρογονανθράκων συνιστά μείζον οικονομικό και κοινωνικό θέμα, που με τους σωστούς χειρισμούς μεσο-μακροπρόθεσμα θα μπορούσε να δώσει λύσεις στο οικονομικό πρόβλημα της χώρας. Ως εκ τούτου, οι επιλογές της ελληνικής κυβέρνησης είναι καθοριστικές για το συγκεκριμένο θέμα.

Πριν ενάμιση χρόνο στις 26 Φεβρουαρίου 2013, ολοκληρώθηκε το πρόγραμμα γεωφυσικών ερευνών εντοπισμού υδρογονανθράκων στο Ιόνιο και νότια της Κρήτης, από το ερευνητικό σκάφος Nordic Explorer και των δύο μικρότερων συνοδευτικών σκαφών (Romulus και Thor Chaser) της Νορβηγικής εταιρίας Petroleum Geo-Services (PGS). Σύμφωνα με τις πρώτες εκτιμήσεις ειδικών, οι ενδείξεις από τις εν λόγω έρευνες (συνολικού μήκους καταγραφών 12.431 χιλιομέτρων, που διήρκεσαν περίπου τέσσερις μήνες) χαρακτηρίζονται τουλάχιστον ως αισιόδοξες, καθώς τα ακατέργαστα δισδιάστατα στοιχεία (2D raw data), που συλλέχθηκαν από το Nordic Explorer, καταδεικνύουν τρεις θαλάσσιες περιοχές ιδιαίτερου ενδιαφέροντος,

Μια πολύ ενδιαφέρουσα ενημερωτική εκδήλωση της περιφερειακής παράταξης «Αντίσταση Πολιτών Δυτικής Ελλάδας» πραγματοποιήθηκε στην «Αγορά Αργύρη» στην Πάτρα την 11η Ιουλίου, με θέμα «Υδρογονάνθρακες στο Ιόνιο: Μύθοι και πραγματικότητα», δείχνει το πραγματικό ενδιαφέρον της παράταξης για ενημέρωση και δράση και το σεβασμό στις τοπικές κοινωνίες.

Ομιλητές της εκδήλωσης ήταν ο Αναπληρωτής Καθηγητής του Παν/μίου Αθηνών, Τέλης Τύμπας, Αλέξης Χαρίτσης συντονιστής τμήματος Ενέργειας ΣΥΡΙΖΑ, και Κώστας Γαβριηλίδης νεοεκλέγείς Περιφεριακός σύμβουλος Δ.Ε., στην εκδήλωση παρέστησαν με παρεμβάσεις : ο επικεφαλής της Περιφερειακής παράταξης Αντίσταση Πολιτών Δυτ. Ελλάδας , ο βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ νομού Αχαΐας Β. Χατζηλάμπρου, ο νεοεκλεγείς Περιφερειάρχης Ιονίων Νήσων Θόδ. Γαλιατσάτος, και ο περιφερειακός Σύμβουλος ο Γεράσιμος Φεσιάν.

Οι ομιλητές έθεσαν επί τάπητος τις πραγματικές διαστάσεις της εκμετάλλευσης των υδρογονανθράκων της περιοχής μας, την ώρα που βρισκόμαστε στο κέντρο του κυκλώνα μιας παγκόσμιας οικονομικής και κοινωνικής κρίσης χωρίς να διαφαίνεται η προοπτική ανάπτυξης της περιοχής.

Η ομιλία του Αναπληρωτή Καθηγητή του Παν/μίου Αθηνών, Τέλη Τύμπα

«Στην ελληνική συγκυρία τα τελευταία χρόνια, τα χρόνια της κρίσης, τα χρόνια της επικράτησης συγκεκριμένων πολιτικών, δεν είναι η πρώτη φορά που παρουσιάζονται μαγικές λύσεις στα ενεργειακά, ως αυτές που από μόνες τους θα ανακουφίσουν την κοινωνία και θα φέρουν την ανάπτυξη ως δια μαγείας. Επί υπουργίας του κ. Παπακωνσταντίνου, αποτυπώθηκε και στο μνημόνιο( ολόκληρο άρθρο), η εκτίμηση ότι με το πρόγραμμα «ΗΛΙΟΣ», πολύ σύντομα( εντός ολίγων μηνών), η Ελλάδα θα μπορούσε να παράγει ένα πακτωλό ενέργειας, από ηλιακές εγκαταστάσεις μεγάλης κλίμακας, που θα μπορούσε να εξαχθεί στο εξωτερικό έτσι ώστε να αποπληρωθεί το μεγαλύτερο μέρος ή το σύνολο του χρέους. Τίποτα δεν ακούγεται πλέον από αυτό. Κανένας και καμία δεν ακούει τίποτα. Σε λιγότερο από ένα χρόνο αποσύρθηκε πλήρως παρά του ότι αποτελούσε άρθρο του μνημονίου που κάποιοι προφανώς θέλουν να ξεχάσουν. Μετά τις εκλογές αυτή η ουτοπία αποσύρθηκε τελείως από τη δημόσια σφαίρα.

Το θέμα των υδρογονανθράκων μετά από το προηγούμενο παράδειγμα του «ΗΛΙΟΥ», προκύπτει ότι δεν πρέπει να αντιμετωπιστεί ως κάτι απλό, δηλαδή ότι θα υπάρξει μια άμεση ανακούφιση!!

Τεχνολογίες, εγχειρήματα και προγράμματα για να αρχίσουν να αποδίδουν πρέπει να περάσουν πολλά χρόνια και σε κάποιες περιπτώσεις πέραν της δεκαετίας. Σε αυτά τα χρόνια όμως, προστίθενται έξοδα και δαπάνες.

Πουθενά στον κόσμο ακόμα και που τα κοιτάσματα είναι δεδομένο ότι υπήρχαν, και δεδομένα ότι θα καταλήξουν άμεσα σε κερδοφορία, οι χρόνοι δεν ήταν προβλέψιμοι.

Επειδή πρόκειται για πολύ πολύπλοκες τεχνολογίες – από τη διαδικασία του εντοπισμού, της επιβεβαίωσης ότι υπάρχουν κοιτάσματα, εγκατάσταση των κατάλληλων υποδομών, τη θέσπιση νομικού πλαισίου- η όποια επιτάχυνση, συνήθως έρχεται εις βάρος της ποιότητας με την οποία γίνεται η όλη διαδικασία. Κατά τεκμήριο εκεί που επιταχύνονται οι χρόνοι, οι πολιτικές είναι αποικιοκρατικές.

Διαφωνώ με την άποψη, επισημαίνει ο κ. Τύμπας ότι η τεχνολογία δεν έχει χρώμα και δεν εκπροσωπεί κάποιο πρόβλημα που προκύπτει με το ότι, αν κάποιος τη χρησιμοποιήσει καλώς, είναι καλή, αν κακώς είναι κακή. Το να αναπτύξει κάποιος υποδομές, για ασφαλείς εκτιμήσεις του αν υπάρχουν κοιτάσματα, αν είναι εκμεταλλεύσιμα, το να εγκαταστήσει - τις πλατφόρμες, τις τεράστιες αποθηκευτικές δεξαμενές, το δίκτυο των τάνκερ που θα φέρνουν και θα παίρνουν πετρέλαιο- όλο αυτό το πολύπλοκο σύστημα δεν είναι κάτι ουδέτερο, αφού μόνο του προσανατολίζει μια κοινωνία σε συγκεκριμένες κατευθύνσεις.

Η περιοχή φιλοξενεί ένα ιστορικό πανεπιστήμιο μηχανικών (Πατρών) και άλλα επιστημονικά τμήματα καθώς και μια σειρά ΤΕΙ. Στην περίπτωση που υπάρξει η περίπτωση να διατεθούν τεράστια κονδύλια, μεταξύ άλλων και ερευνητικά σε μια τέτοια προοπτική, τότε θα πρέπει να ξεχάσουμε απόλυτα άλλες ερευνητικές προτεραιότητες. Γιατί, είναι τεράστια τα ποσά, που απαιτούνται. Όταν αυτά τα ποσά αποτυπωθούν στην τεχνολογία των εγκαταστάσεων των εξορύξεων κλπ. τότε ο δρόμος είναι αναντίστρεπτος σε μεγάλο βαθμό. Γι’ αυτό λέω ότι η τεχνολογία έχει χρώμα. Αν επιλέξεις αυτόν τον τρόπο να συγκροτηθεί μια κοινωνία μια οικονομία η συγκεκριμένη τεχνολογία εξόρυξης έχεις προσανατολίσει το μέλλον της τοπικής κοινωνίας και της ελληνικής γενικότερα για πολλά χρόνια. Οι όποιες επιλογές που θα γίνουν, θα δεσμεύσουν για δεκαετίες, δεν αίρονται. Η τεχνολογία σε προσανατολίζει με έναν συγκεκριμένο τρόπο.

Η προοπτική του να εξαρτηθεί μια κοινωνία και μια οικονομία από το πετρέλαιο, αποτυπώνονται στον κλάδο της ενεργειακής πολιτικής σε μια σειρά από παρατηρήσεις, που παραθέτει ο καθηγητής του πανεπιστημίου Στάμφορτ κ. Τέρυ Καρλ. Αναφέρει:

«Οι οπαδοί της ανάπτυξης από το πετρέλαιο, πιστεύουν ότι οι χώρες και οι περιοχές που έχουν το «μαύρο χρυσό» είναι πολύ τυχερές. Δείχνουν στα πιθανά οφέλη από την ανάπτυξη από τις δουλειές που θα προέλθουν, τα οφέλη για την κυβέρνηση, τη δυνατότητα να αποφευχθεί η φτώχεια, τη μεταφορά της τεχνολογίας, τη βελτίωση των υποδομών. Αλλά η εμπειρία όλων των χωρών που εξάγουν πετρέλαιο μέχρι σήμερα, δεν δείχνει ότι επιβεβαιώνονται αυτά τα πλεονεκτήματα. Αντιθέτως οι συνέπειες της ανάπτυξης που βασίζεται στο πετρέλαιο, τείνουν να είναι αρνητικές. Περιλαμβάνουν επιβράδυνση αντί επιτάχυνση της ανάπτυξης, περιορισμούς στο να ανοίγει η οικονομία σε πολλά πεδία, πολύ αρνητικούς δείκτες κοινωνικής πολιτικής, πολύ υψηλά επίπεδα φτώχειας, ανισότητας και ανεργίας».

Ο καθηγητής του Στάμφορτ σημειώνει:

«Η κατάρα των πηγών»( διεθνής όρος) : Σε πολλές πετρελαιοπαραγωγές χώρες, είναι κατάρα το να έχεις πηγές (πετρέλαιο), αφού καταλήγει στην υπανάπτυξη.

«Ολλανδική ασθένεια» ( διεθνής όρος): Μείωση της ανταγωνιστικότητας άλλων τομέων της οικονομίας(βιοτεχνικοί τομείς, αγροτική παραγωγή, ποιοτική παραγωγή κ.ά), όπου η δυνατότητα της οικονομίας που αναπτύσσεται στο πλαίσιο πολλών πεδίων χάνεται. Αυτή η μονοδιάστατη ανάπτυξη της οικονομίας καταλήγει στη μεσοδιάρκεια και στη μακρά διάρκεια, να έχει πολύ αρνητικά αποτελέσματα στην οικονομία.

Από τις απρόβλεπτες αυξομειώσεις στις τιμές του πετρελαίου, σημαίνει πρόσδεση σε μια οικονομία που ανεβοκατεβαίνει απρόβλεπτα με όλες τις δυνατότητες που έχει και στην περίπτωση κρίσεων. Έτσι δημιουργείται πρόβλημα από την υπερβολική εξάρτηση μιας οικονομίας σε τοπικό επίπεδο ( π.χ. στη Δυτική Ελλάδα, Ιόνια Νησιά).

Δημιουργείται μια περιορισμένη οικονομία που αναπτύσσεται πάρα πολύ, αλλά δεν συνδέεται με τη γενικότερη οικονομία μιας περιοχής.

Για κάθε 5 μονάδες ανάπτυξης στην εξάρτηση από το πετρέλαιο( όσο ανεβαίνει η εξάρτηση μις κοινωνίας και μιας οικονομίας, γενικά και τοπικά από το πετρέλαιο), το ποσοστό θνησιμότητας για παιδιά κάτω των 5 ετών, ανεβαίνει κατά 3,8 στα 1000 (διεθνής στατιστική). Στις χώρες του ΟΠΕΚ 57% όλων των παιδιών πηγαίνουν στη Β΄θμια εκπαίδευση, έναντι του 64% του κόσμου ως σύνολον. Τόσος πλούτος συνοδεύεται από τόση ανισότητα.

Στη χώρα μας αυτό τον καιρό βιώνουμε μια επίθεση στη μεσαία τάξη που αποτελεί τη ραχοκοκαλιά της αστικής οικονομίας. Με την ανάπτυξη που βασίζεται στο πετρέλαιο υπερβολικά, υποχωρεί η μεσαία τάξη, γιατί τα συμφέροντα είναι πολύ μεγάλα. Το κεφάλαιο που δαπανάται από αυτές τις εταιρείες στην εξόρυξη είναι τεράστιο και η μεσαία τάξη παρακμάζει και καθηλώνεται ενώ αντίθετα αυξάνονται οι πολύ πλούσιοι., οι λίγοι που έχουν πάρα πολλά χρήματα.

Η ανακάλυψη και η αξιοποίηση τέτοιων κοιτασμάτων υδρογονανθράκων, μπαίνει στο μάτι μεγάλων συμφερόντων. Ανοίγουν οι ορέξεις για γεωπολιτικές επιδιώξεις στην ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου.

Από την ιστορία των τεχνολογικών ατυχημάτων σε διάφορες τεχνολογίες πληροφορούμαστε ότι σε ένα τεχνολογικό σύστημα που περιλαμβάνει, τα τάνκερ που πάνε κι’ έρχονται, τις πλατφόρμες εξόρυξης, τα συνοδευτικά έργα τέτοιων τεράστιων εγκαταστάσεων, υπάρχουν μια σειρά από τεχνολογίες και συστήματα στα οποία μπορεί να συμβεί ένα φυσιολογικό ατύχημα. Φυσιολογικό ατύχημα, δεν είναι ότι μια πλατφόρμα κάθε μέρα θα χαλάει, αλλά όταν πάει κάτι στραβά και χαλάσει, θα προκληθεί ένα ατύχημα μεγάλης εμβέλειας με κοινωνικές και περιβαλλοντικές συνέπειες, αναντίστρεπτες για χρόνια, αν π.χ. ξεφύγει πετρέλαιο στη θάλασσα του Ιονίου. Για μια σειρά από τεχνολογικά συστήματα η έννοια του φυσιολογικού ατυχήματος, όσο και να το προσπαθήσεις, όσα μέτρα και να πάρεις, ενδέχεται να το προκαλέσεις. Είναι τέτοια η εγγενής πολυπλοκότητα της τεχνολογίας που θα συμβεί φυσιολογικό ατύχημα που θα είναι μεγάλο ατύχημα σε περιοχές και ζώνες που οικονομικά εξαρτώνται από άλλες ανταγωνιστικές δραστηριότητες.

Η ομιλία του Αλέξη Χαρίτση

Το ζήτημα των υδρογονανθράκων έχει πολλές πτυχές-κοινωνικές οικονομικές αναπτυξιακές περιβαλλοντικές – και ως εκ τούτου είναι ένα ζήτημα κατ’ εξοχήν πολιτικό. ενώ κυβέρνηση λέει «ναι σε όλα» για την αξιοποίηση των κοιτασμάτων κάτω από τους όρους της οικονομικής και πολιτικής συγκυρίας πάρα πολλοί άνθρωποι, αρμόδιοι, αποδομούν αυτή την πλειοδοσία υποσχέσεων και προσδοκιών από την ιστορία των υδρογονανθράκων. Παράδειγμα η κ. Σταματάκη πρόεδρος του υπουργείου που επόπτευσε τις έρευνες για την έρευνες στο νότιο Ιόνιο και τη νότια Κρήτη με πρόσφατες δηλώσεις της, για τους πόρους που θα προκύψουν από το πετρέλαιο, ύστερα από σχετική ερώτηση αν με αυτό μπορούμε να βγούμε από την κρίση δήλωσε, ότι αυτό είναι ένα φανταστικό σενάριο. Σχετικά με τις εκτιμήσεις των ξένων μέσων για το ότι αξία των κοιτασμάτων ανέρχεται σε εκατοντάδες δις, δείχνει κατά πόσο μπορεί να γίνει μια επικοινωνιακή αξιοποίηση και εκ μέρους της κυβέρνησης, ενώ θα έπρεπε να αντιμετωπίζεται με αυστηρά επιστημονικούς και πολιτικούς όρους.

Η αριστερά με μια βαθιά αίσθηση προστασία του δημοσίου συμφέροντος, προσεγγίζει το θέμα των υδρογονανθράκων, αναγνωρίζει αυτά ως μια δημόσια περιουσία που πρέπει να τύχουν δημόσιας εκμετάλλευσης. Προτείνει τη θέσπιση κρατικού φορέα διαχείρισης των υδρογονανθράκων, με την αξιοποίηση του εγχώριου επιστημονικού και τεχνικού δυναμικού, την αξιοποίηση της τεχνογνωσίας που μπορεί να υπάρχει στα ερευνητικά προγράμματα των πανεπιστημίων, κ.ά.

Τίθεται ζήτημα διαφάνειας, ενημέρωσης και διαβούλευσης με τις τοπικές κοινωνίες. Οι διαδικασίες μέχρι σήμερα από την κυβέρνηση για το θέμα των υδρογονανθράκων έχουν γίνει εν κρυπτώ (ακόμα και σε κοινοβουλευτικό επίπεδο), αφήνοντας στο σκοτάδι τους ενδιαφερόμενους για ενημέρωση. Για παράδειγμα ο υπουργός ο κ. Μανιάτης επέλεξε να πάει στο Λονδίνο για να διαπραγματευτεί την πώληση 20 οικοπέδων με πολυεθνικούς και ενεργειακούς ομίλους χωρίς καν να ενημερώσει τη βουλή για το περιεχόμενο αυτών των συζητήσεων.

Αν επιβεβαιωθεί η ύπαρξη εκμεταλλεύσιμων κοιτασμάτων, θα πρέπει ένας δημόσιος φορέας να εκτιμήσει και να εισηγηθεί στο κοινοβούλιο το πιο επωφελές για το δημόσιο συμφέρον τρόπο εκμετάλλευσης.

Τα εκμεταλλεύσιμα κοιτάσματα και η αξιοποίησή τους δεν πρέπει να ενταχθούν στη διαδικασία μνημονιακών πολιτικών και εκμεταλλεύσεων.

Κώστας Γαβριηλίδης:

Με το ξέσπασμα της οικονομικής και χρηματοπιστωτικής κρίσης του παγκόσμιου βορά από το 2007 και μετά, οι νεοφιλελεύθερες και ενεργειακές πολιτικές της αγοράς και η στρατηγική της Ε.Ε. για το 2020, έχουν δώσει τη θέση σε σκληρά προγράμματα λιτότητας και ανταγωνιστικότητας. Αυτή η διαδικασία πάει ήδη χέρι-χέρι με το ενεργειακό μοντέλο που στηρίζονται στα ορυκτά καύσιμα, στις συνδεόμενες υποδομές και τεχνολογίες με προτεραιότητα στις επιλογές, πετρελαίου άνθρακα και φυσικού αερίου και προσπάθεια εξορύξεως αερίου.

Η ανάπτυξη νέων προηγμένων τεχνολογιών εξόρυξης, σε συνδυασμό με τις πολιτικές και οικονομικές πιέσεις προς αδύναμες κυβερνήσεις του παγκόσμιου νότου, έχει οδηγήσει τους επενδυτές σε εξορύξεις, σε εύθραυστες περιβαλλοντικά και κοινωνικά περιοχές με ιδιαίτερα δυσμενείς συνέπειες.

Στις χώρες που προτάσσεται το μοντέλο των εξορύξεων ως μοντέλο ανάπτυξης ( χώρες Νοτίου Αμερικής), οι οικονομίες τους εξαρτώνται κατά το μεγαλύτερο ποσοστό από τις εξωτερικές χρηματοδοτικές εισροές. Οι εξαρτήσεις αυτές καθορίζουν το σύνολο των πολιτικών του εκάστοτε κράτους από το κοινωνικό κράτος(Βενεζουέλα), μέχρι την ανάπτυξη της τεχνολογίας. Ο καταμερισμός των κοινωνικών συνεπειών καταλήγει σε βάρος των χαμηλότερων στρωμάτων. Παράλληλα η όποια διαδικασία εξόρυξης, δεν μπορεί να επιτευχθεί παρά μόνον με εκποίηση του δημόσιου πλούτου και της γης προς όφελος των πολυεθνικών που διαθέτουν το κεφάλαιο( αμοιβαία κεφάλαια, ξένα ταμεία κλπ) και την τεχνολογία για τα προτεινόμενα έργα.

Παρέμβαση του Θόδωρου Γαλιατσάτου ( νεοεκλεγείς Περιφερειάρχης Ιονίων Νήσων

Θόδωρος Γαλιατσάτος: « Είχαμε την τύχη ως νομαρχιακή και περιφερειακή παράταξη να γνωρίζουμε τις διαδικασίες που προηγήθηκαν στην περιοχή του Ιονίου με τις παραχωρήσεις του 1996. οι περιοχές Κατακώλου, Πατραϊκού κόλπου και Ιωαννίνων. Από αυτές τις παραχωρήσεις δεν απέμεινε τίποτα που μπορεί δοθεί στις κοινωνίες, αφού οι εταιρείες έφυγαν η κάθε μια, για το δικό της λόγο και χωρίς να υπάρξει μια συνέχεια από το 2001 έως σήμερα που μπήκαμε πάλι στη διαδικασία των νέων παραχωρήσεων. Το 2010 είχαμε επισημάνει τη νέα εξέλιξη στην Περιφέρεια Ιονίων Νήσων, αλλά δεν μας έδωσε τότε κανείς σημασία. Στο Περιφερειακό Συμβούλιο Ιονίων ήρθαν προς συζήτηση και γνωμοδότηση οι Στρατηγικές Μελέτες Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων, για την περιοχή του Κατακώλου και την περιοχή ανάμεσα Κεφαλονιά- Δυτική Ελλάδα. Αυτές οι Στρατηγικές Μελέτες Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων, ήταν «στρατσόχαρτα» χωρίς να υπερβάλλω. Ήταν μελέτες που ήταν για μια περιοχή με τα γνωστά προβλήματα σεισμικότητας και παρουσίαζαν την προοπτική εξόρυξης υδρογονανθράκων χωρίς να αναφέρονται στο πρόβλημα σεισμό. Ήταν μελέτες που προέβλεπαν τις επιπτώσεις για την υγεία του πληθυσμού. Ήταν μελέτες που δεν είχαν καμιά αναφορά στην υφιστάμενη στιγμή της οικονομίας. Δηλαδή τι θα συμβεί στον τουρισμό, την αλιεία, στην ιχθυοκαλλιεέργεια; Ήταν μελέτες που δεν είχαν αναφορά, στην ύπαρξη ατυχήματος στις συνέπειες, στον τρόπο αντιμετώπισης. Ήταν μελέτες που ολόκληρα κεφάλαια ήταν αντιγραφή, από άλλες μελέτες για την ΑΟΖ της Κύπρου του 2008. Αυτά είναι απόψεις του συνόλου του Περιφερειακού Συμβουλίου Ιονίων, το οποίο προς τιμήν του το 2012 απέρριψε αυτές τις μελέτες, και τις έστειλε πίσω με τις παραπάνω παρατηρήσεις για να διορθωθούν. Τον Αύγουστο του 2013 εκδόθηκε Κοινή Υπουργική Απόφαση συναρμόδιων υπουργών με επικεφαλής τον κ. Μανιάτη, που ενέκριναν τους Περιβαλλοντικούς όρους για να προχωρήσει η διαδικασία χωρίς να λάβουν υπόψη κάποια ζητήματα που ακροθιγώς αναφέρθηκαν( αντιρρήσεις του Περιφερειακού Συμβουλίου Ιονίων). Με αυτή τη λογική προχωρά σήμερα η όλη διαδικασία, γράφοντας στα παλιά παπούτσια τις τοπικές κοινωνίες, τις επιπτώσεις, το τι μπορεί να συμβεί, το ποιος θα θιγεί από την όλη εξέλιξη.

Κάτω από το βάρος της κριτικής για το ζήτημα των περιβαλλοντικών επιπτώσεων, αυτή η υπουργική απόφαση αναφέρει ότι θα συγκροτηθεί περιβαλλοντικό παρατηρητήριο, που θα παρακολουθεί τις εξελίξεις, κάτω από την επίβλεψη της εταιρείας που θα κάνει τις εξορύξεις!! Αυτή είναι η εικόνα που έχουμε για να εκμεταλλευτούμε τους υδρογονάνθρακες στο Ιόνιο.

Βρισκόμαστε σε μια συγκυρία όπου οι μνημονιακές επιλογές και οι εγχώριοι εκπρόσωποι, επιβάλλουν και προωθούν την πραγματικότητα το ξεπούλημα του ορυκτού και ενεργειακού πλούτου, έναντι πινακίου φακής παρουσιάζοντάς το ο πρωθυπουργός ως «success story».

Όσον αφορά για τα αντισταθμιστικά οφέλη που ισχυρίζεται ο υπουργός, για το 20% που θα πάρει το δημόσιο και το 5% που θα πάρει η τοπική κοινωνία μέσω της Τοπική Αυτοδιοίκηση Α΄ και Β΄ βαθμού επί των κερδών της εταιρίας εμείς ρωτάμε. Με τα τεράστια ποσά που θα έχουν επενδυθεί για την εξόρυξη από τις εταιρείες και με τις λογικές των αποσβέσεων, πότε και για ποια κέρδη μιλάμε; Σε πόσες γενιές; Είναι ένα στημένο παιχνίδι… για ξεπούλημα, με στόχο να οικονομήσουν… οι λίγες εταιρείες ανά τον κόσμο που κάνουν τη συγκεκριμένη δουλειά.

Επειδή η προστασία του περιβάλλοντος και η αναζήτηση βιώσιμων και διατηρήσιμων πηγών ενέργειας, αποτελούν ψιλά.. γράμματα, είμαστε υποχρεωμένοι ν’ αντιδράσουμε στη μεθόδευση αυτή. Σαν νέα περιφερειακή αρχή είμαστε υποχρεωμένοι να κινηθούμε στην κατεύθυνση διαμόρφωσης ενός διαφορετικού πλαισίου που θα έχει στην προσοχή τον πολίτη του Ιονίου. Στη δημιουργία ενός μετώπου για να αντιμετωπίσουμε αυτά τα αντιλαϊκά και αντιπεριβαλλοντικά σχέδια να φτάσουν στο τέλος τους. Αυτό το μέτωπο, μέσα από Οργανώσεις(Green peace, κ.ά.), Περιβαλλοντικό φορείς, κινήσεις πολιτών, παραγωγικοί φορείς, Τουριστικές ενώσεις, Επιμελητήρια, με επικεφαλής την Αυτοδιοίκηση θα διαμορφώσει νέα ατζέντα και θα καλέσει την κυβέρνηση να τοποθετηθεί. Δεν πρόκειται να πάμε σαν πρόβατα στη σφαγή με όσα προδιαγράφονται. Συμφωνούμε με το πανό της Green peace, «Τουρισμός και εξόρυξη υδρογονανθράκων δεν πάνε μαζί»

Β. Χατζηλάμπρου: «Για λογαριασμό αφύπνισης κοινωνικών αντιστάσεων και ενεργοποίησης της κοινωνίας , χρειάζονται άνθρωποι που να μην είναι μοιραίοι. Στο κοινοβούλιο οι βουλευτές της πλειοψηφίας, εμφανίζονται μοιραίοι και λένε: Δεν είναι η γνώμη μου αυτή, αλλά μοιραία εδώ που φτάσαμε, αναγκάζομαι να ψηφίσω… Το ίδιο συμβαίνει και στην Περιφέρεια, όπου μετά βαΐων και κλάδων ψηφίσαν όλα τα περιβαλλοντικά, για τις εγγυήσεις της ΠΕΔ με το ίδιο μότο: δεν είναι η γνώμη μου αυτή αλλά ψηφίζω… προχωράτε κ. Μανιάτη!!

Οι επιστημονικοί φορείς( Τ.Ε.Ι. Ι.Γ.Μ.Ε. κλπ) που θα μπορούσαν να ασκήσουν μια κριτική , είναι στην κατάργηση. Οι κοινωνικές δυνάμεις που έχουν μια άλλη άποψη , ωθούνται στην άκρη!!».

Γεράσιμος Φεσιάν: «Όταν εξεταζόντουσαν οι περιβαλλοντικές μελέτες, όπως είπε και ο νέος περιφερειάρχης Ιονίων Νήσων Θ. Γαλιατσάτος, υπήρξαν με ταχύτητα και εν κρυπτώ αποφάσεις. Αφού οι εν λόγω ΜΠΕ δημιουργήθηκαν εντός 50 ημερών καταλαβαίνεται γιατί η αγορά… συνεχίζει να λέει ότι ο Μανιάτης είναι ένας μετακλητός υπάλληλος του Λάτση. Επειδή το νόμισμα έχει δυο όψεις και επειδή έχουμε το προηγούμενο της Καβάλας(Πρίνος, Ι, ΙΙ), θα μπορούσαμε μέσα από συζήτηση να δημιουργήσουμε ένα θεσμικό πλαίσιο με βάση το Νορβηγικό μοντέλο.».

 Ρεπορτάζ Β. Αντωνίου