«H Συμφωνία του Παρισιού το 2015 ξαναγεννήθηκε στη Γλασκόβη», δήλωσε χθες ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Π. Κόκκαλης, μιλώντας για τα συμπεράσματα της 26ης Συνόδου για την κλιματική αλλαγή, στην οποία συμμετείχε ως μέλος της αντιπροσωπείας του Ευρωκοινοβουλίου και ως συνεισηγητής του ψηφίσματος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. «Σε αυτήν την COP26 ένιωσα πραγματικά ένα άλλο επίπεδο συνεργασίας, λύσεων, προσδοκιών. Εν τέλει, αυτή η συμφωνία μάς δίδει τη δυνατότητα να δούμε ότι η παγκόσμια κοινότητα παραμένει δεσμευμένη σε αυτή τη συνεργασία και με τις αποφάσεις της κάνει τα βήματα για να προχωρήσουμε μπροστά», σημείωσε ο Π. Κόκκαλης κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου στο γραφείο του Ε.Κ. στην Αθήνα.

Χωρίς να παραγνωρίζει ότι «ως σύνολο, όπως κάθε COP, απέτυχε να ικανοποιήσει τις προσδοκίες, απόρροια της γενικότερης αποτυχίας των κυβερνήσεων, των πολιτικών συστημάτων, του οικονομικού μας συστήματος που μας έχει οδηγήσει εδώ που βρισκόμαστε», επικεντρώθηκε στους λόγους που αιτιολογούν την αισιόδοξη ματιά του να θεωρεί ότι ότι το Παρίσι ξαναγεννήθηκε στη Γλασκόβη.

«Η Σύνοδος στη Γλασκόβη είχε ακόμη μεγαλύτερη σημασία από αυτή του Παρισιού, που είχε πάρει τη συνταρακτική απόφαση να δημιουργηθεί μια συμφωνία μείωσης των εκπομπών του διοξειδίου του άνθρακα, προκειμένου να διατηρηθεί η αύξηση της θερμοκρασίας της Γης “κάτω από 2 βαθμούς, και, ει δυνατόν, στον 1,5 βαθμό”. Κι αυτό για δύο λόγους:

Ο πρώτος: Δεν υπάρχουν πλέον, παρά ελάχιστες χώρες που να μη δηλώνουν σήμερα ότι δεσμεύονται σε κάτι που φάνταζε εξωτικό πριν από 3 - 4 χρόνια, δηλαδή σε μηδενικές εκπομπές άνθρακα το 2050. Αυτό είναι μια νέα πολιτική πραγματικότητα.

Ο δεύτερος: Η συμφωνία του Παρισιού ήταν μια υβριδική συμφωνία, η οποία δεν περιελάμβανε κυρώσεις και δεσμεύσεις. Στη Γλασκόβη αυτό άλλαξε».

Ποιες εκκρεμότητες έκλεισαν:

«Τα δύο μεγάλα αγκάθια που είχε να επιλύσει η Γλασκόβη ήταν να κλείσει τις εκκρεμότητες που είχαν απομείνει. Κατ’ αρχάς, το άρθρο 13 για τη διαφάνεια, μια πολύ σκληρή τεχνική διαδικασία που έκλεισε, καθώς επίσης και η συμφωνία για το άρθρο 6 σχετικά με το πώς θα λειτουργήσουν οι διεθνείς αγορές άνθρακα.

Δηλαδή πώς θα δημιουργηθεί ένας κοινός τρόπος μέτρησης των εκπομπών με όρους διαφάνειας. Σιγά σιγά, διαμορφώνεται μια παγκόσμια αγορά άνθρακα με βάση την αρχή «ο ρυπαίνων πληρώνει». Η μεγαλύτερη αγορά άνθρακα -κι αυτό είναι που ξεκλείδωσε τις διαπραγματεύσεις- έχει δημιουργηθεί πλέον στην Κίνα», επεσήμανε ο Π. Κόκκαλης.

Ιδιαίτερη αναφορά έκανε στο πολιτικό κείμενο της Συνόδου.

«Σε αυτό, για πρώτη φορά και σε ξεχωριστό κεφάλαιο έχουμε την αναφορά στην επιστήμη. Κάτι πολύ σημαντικό, αν αναλογιστούμε ότι οι ΗΠΑ, στα 4 χρόνια εξόδου από τη συμφωνία, σαμπόταραν ακόμη και τη συμπερίληψη της αναφοράς. Και μέσα από αυτή την επαναστοχοθέτηση δεν μιλάμε πλέον “για λίγο κάτω από 2 βαθμούς” αλλά “για 1,5 βαθμό” και αναγνωρίζουμε ότι τα κράτη θα έλθουν το 2022 με νέες εθελοντικές δεσμεύσεις.

Αλλά σημαντικά στοιχεία της συμφωνίας που επιτεύχθηκε στη Γλασκόβη:

■ Για πρώτη φορά υπάρχει ή έννοια της δίκαιης μετάβασης, η αναφορά σε ορυκτά καύσιμα, η προτροπή για την ταχεία απομείωση της χρήσης του άνθρακα και η ταχεία κατάργηση όλων των επιχορηγήσεων για τα ορυκτά καύσιμα.

■ Παρά το «παράθυρο» ασάφειας, αναγνωρίστηκε η δέσμευση του 2009 της Συνόδου στην Κοπεγχάγη, για κλιματική χρηματοδότηση από τις αναπτυγμένες χώρες του Βορρά στις αναπτυσσόμενες του Νότου, ύψους 100 δισ. δολαρίων, και η ανάγκη αύξησης της χρηματοδότησης, με προοπτική να διπλασιαστούν οι πόροι το 2025.

Υπενθύμισε δε ότι, λίγες μέρες πριν από τη διάσκεψη, το ποσό των 100 δισ. μειώθηκε στα 79- 80 δισ., προκαλώντας ρήξη της εμπιστοσύνης, έως ότου επιτευχθεί, στη συνέχεια, συμφωνία για μελλοντική αύξηση.

«Στις συνόδους, το 2027 και το 2028, θα καθοριστεί ένας επιστημονικά άρτιος οικονομικός στόχος για μετά το 2025. Εγινε αντιληπτό ότι αναφερόμαστε σε τρισ. και καταλαβαίνουμε ότι αυτό εμπεριέχει και την αλλαγή των κανονισμών του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος. Εγινε σαφές ότι, όπως η πανδημία έδειξε τα όρια της λιτότητας στην Ευρώπη, έτσι και η υπερθέρμανση μας έκανε να καταλάβουμε την ανάγκη για χρηματοδοτήσεις στην κλιματική αλλαγή», είπε ο ευρωβουλευτής. Επίσης, στα θετικά της Συνόδου ο κ. Κόκκαλης ενέταξε και την αύξηση του ποσοστού των κονδυλίων από τα 100 δισ. που θα κατευθυνθούν στον πυλώνα της προσαρμογής. «Αυτό είναι ένα κρίσιμο σημείο, διότι, σε αντίθεση με τις επενδύσεις για τον πυλώνα της αποτροπής, οι οποίες αποτελούν σήμερα ώριμα επενδυτικά προγράμματα και είναι αντικείμενο του χρηματιστηρίου ρύπων, οι επενδύσεις στην προσαρμογή δεν μπορούν να επιτευχθούν από την αγορά. Δεν είναι εμπορικά προϊόντα, αλλά δημόσια έργα», σημείωσε ο κ. Κόκκαλης.

Η συζήτηση για τις δεσμεύσεις του Συμφώνου Σταθερότητας

«Ξεκίνησε η συζήτηση για τη εξαίρεση των δημόσιων επενδύσεων που αναλαμβάνουν οι κυβερνήσεις για το κλίμα, ώστε να μην προσμετρώνται στο έλλειμμα. Εμείς στην Αριστερά ζητάμε την αντικατάσταση του Συμφώνου Σταθερότητας από ένα Σύμφωνο βιώσιμης ανάπτυξης, που θα επιτρέπει στις κυβερνήσεις να πραγματοποιούν επενδύσεις γύρω από την ανθεκτικότητα, την περιβαλλοντική προστασία, την κοινωνία και την παιδεία», είπε ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, τονίζοντας ότι «η Γλασκόβη θα μείνει στην ιστορία όχι ως μια χαμένη υπόθεση, αλλά ως μια νέα αρχή».
πηγη: https://www.efsyn.gr