Του Γ. Γ.

 

Θα γράψουμε κάτι που ίσως θα σας αιφνιδιάσει. Ο υφυπουργός Εργασίας Παναγιώτης Τσακλόγλου, από την πλευρά του, για την τάξη και τα συμφέροντα της που εξυπηρετεί, έχει απόλυτα δίκιο για την δήλωση που έκανε και σχολιάστηκε αρκετά.  

Και αναφερόμαστε στα λεγόμενα του κυβερνητικού αξιωματούχου ότι είναι αντίθετος στην αύξηση των εργατικών μισθών -δεν είναι τυχαίο που δεν χρησιμοποίησε τον όρο "μισθός", αλλά "εργατικό κόστος", με μια επιχειρηματολογία βγαλμένη από εγχειρίδιο του Άνταμ Σμιθ, του θεωρητικού ο οποίος έθεσε τα θεμέλια της κλασικής οικονομικής θεωρίας της ελεύθερης αγοράς.

Ας δούμε ακριβώς την επιχειρηματολογία την οποία επικαλέστηκε ο υφυπουργός αιτιολογώντας την άποψη του γιατί δεν πρέπει να αυξηθεί η αμοιβή της εργατικής δύναμης: "Αν προσπαθήσουμε να αυξήσουμε το μισθολογικό κόστος, αυτό το μισθολογικό κόστος αργά ή γρήγορα θα περάσει πάνω στις τιμές. Είναι κάτι το οποίο το είδαμε στη δεκαετία του ’70 και αυτό ήταν που εξέθρεψε τον πληθωρισμό και αυτό είναι κάτι που πρέπει να αποφύγουμε κατά την γνώμη μου πάση θυσία".

Θα προσπεράσουμε όλα τα υπόλοιπα που μας είπε το κυβερνητικό στέλεχος και θα επικεντρωθούμε σ' αυτό, αφού σας θυμίσουμε ότι ο Τσακλόγλου είναι οικονομολόγος και χρημάτισε για χρόνια στέλεχος καπιταλιστικών οικονομικών μορφωμάτων. Η Μιράντα Ξαφά, δηλαδή σε ανδρική παρουσία.

Πάντα οι κύκλοι της καπιταλιστικής κρίσης και η κατάσταση του εργατικού κινήματος, καθορίζουν και το βαθμό εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης, όπως και σε ποιο βαθμό λειτουργεί το λεγόμενο κοινωνικό κράτος (Υγεία, Παιδεία κλπ).

 

Αυτό, λοιπόν, που αναφέρει ο υφυπουργός Εργασίας Παναγιώτης Τσακλόγλου είναι η επιτομή του καπιταλισμού, η ουσία της ταξικής πολιτικής που εφαρμόζει η Ν.Δ. στις σημερινές συνθήκες. 

 

Τίποτα τυχαίο δεν είναι απ' όσα παρακολουθούμε. Είναι κυβερνητική ταξική επιλογή να απαξιωθεί το ΕΣΥ και η πανδημία να δημιουργεί καθημερινά εκατόμβες νεκρών. Στην ίδια κατεύθυνση είναι και οι κυβερνητικές αποφάσεις ώστε το 8ωρο να έχει γίνει παρελθόν, οι ελαστικές εργατικές σχέσεις να βασιλεύουν, οι ντόπιοι καπιταλιστές να διατηρούν και να αυξάνουν τα κέρδη τους με την καθιέρωση μισθών και μεροκάματων πείνας.  

Υπάρχει και μια άλλη παράμετρος, 

Μια καπιταλιστική οικονομία, επιπέδου ελληνικής, η οποία είναι άρρητα δεμένη με τον παγκόσμιο καπιταλιστικό καταμερισμό της εργασίας, και η οποία δεν μπορεί να στηρίξει την άνοδο της, παρά μόνο στο μοντέλο του μονοπωλιακού καπιταλισμού -του Άνταμ Σμιθ που αναφέραμε παραπάνω- δεν έχει άλλο τρόπο παρά να ευελπιστεί στην εισαγωγή ξένων κεφαλαίων. Και για να γίνει ελκυστική η προσέλευση ξένων κεφαλαίων, πρέπει να υπάρχει μεγάλος βαθμός εκμετάλλευσης  της εργατικής δύναμης, ο οποίος καθορίζεται από το επίπεδο των μισθών και από τις εργασιακές σχέσεις. Και εδώ κολλάει το παραμύθι περί ανάπτυξης της "ελληνικής οικονομίας" για 7,1% το 2021 και 5,2% το 2022, που προβλέπει η Κομισιόν. (Σ' αυτό το θέμα θα επανέλθουμε αναλυτικά)

Αυτές οι εκτιμήσεις ισχύουν όσο και οι διαπιστώσεις του Μητσοτάκη ότι τα εισοδήματά μας μέσα στην πανδημία έχουν αυξηθεί και μάλιστα κατά 4,5%, οι καταθέσεις μας στις τράπεζες αυξήθηκαν και η ανεργία μειώθηκε.