Αμφιλεγόμενο άρθρο στους Irish Times υποστηρίζει ότι «η Ελλάδα, με την προσήλωσή της σε αξίες της παλιάς κοπής, δεν μπορεί να ελπίζει ότι θα γίνει μια «ανεπτυγμένη» χώρα. Δεν έχει με το μέρος της την ιστορία ή τη βιομηχανική επανάσταση»
Ένα πολύ ενδιαφέρον, αν και αρκετά αμφιλεγόμενο, άρθρο δημοσιεύτηκε στους Irish Times, στο οποίο η Ελλάδα περιγράφεται ούτε λίγο ούτε πολύ ως μια «υπανάπτυκτη» χώρα που δεν έχει καμία ελπίδα να βρεθεί στο ίδιο επίπεδο με τα κράτη της βόρειας Ευρώπης.
Στο άρθρο γίνεται αναφορά στην επιλογή των ελληνικών κυβερνήσεων να καταστήσουν τη χώρα έναν τουριστικό προορισμό, χωρίς ταυτόχρονα να οργανώσουν σωστά την κοινωνία και το κράτος, αλλά και αφήνοντας τη διαπλοκή και τη διαφθορά να ανθίζουν.
Ο αρθρογράφος Richard Pine, εντοπίζει τα βασικά προβλήματα που εμποδίζουν την Ελλάδα διαχρονικά από το να αναπτυχθεί στα εξής: παιδεία, τουρισμός και πελατειακές σχέσεις.
Υιοθετεί τον όρο «λαιμαργία» για να χαρακτηρίσει τον τρόπο ανάπτυξης του τουρισμού στη χώρα από τις δεκαετίες του ’60 και του ’70, ενώ σημειώνει και τη βίαιη «εισβολή» των πολυεθνικών του τουρισμού που τώρα προσπαθούν να επιβάλλουν τη μέθοδο της δημιουργίας θερέτρων. Στο ίδιο πλαίσιο επικρίνει και τον Κυριάκο Μητσοτάκη, λέγοντας ότι αυτός ο τύπος τουριστικής ανάπτυξης αποτελεί για τον ίδιο περίπου «ιερό» τρόπο σκέψης τον οποίο αντιμετωπίζει ως πανάκεια, ενώ στην πραγματικότητα είναι… placebo.
Σταχυολογούμε ορισμένα μόνο αποσπάσματα από το άρθρο του Richard Pine στους Irish Times για την Ελλάδα:
-Όπως παρατήρησε πρόσφατα ο Roderick Beaton (ένας από τους πιο οξυδερκείς σχολιαστές της ελληνικής ιστορίας), «από την ανεξαρτησία οι Έλληνες αντιμετωπίζουν επιλογές ανάμεσα σε ανταγωνιστικές εκδοχές του ποιοι πραγματικά είναι». Αυτή η διχαστική αβεβαιότητα σχετικά με τον τρόπο άσκησης της ελευθερίας και οργάνωσης της κοινωνίας είναι μια μετα-αποικιακή κληρονομιά, εμφανής σήμερα στην αντίθεση μεταξύ των εχόντων και των μη εχόντων.
– Η Ελλάδα, όπως η Ιρλανδία (όπως υποστήριξε ο Fintan O’Toole σε αυτό το άρθρο τον περασμένο μήνα), είναι και υπεραναπτυγμένη και υπανάπτυκτη, αλλά δεν μπορεί να αυτοαποκαλείται «ανεπτυγμένη» χώρα όπως θα το έβλεπαν οι δυτικοί οικονομολόγοι ή κοινωνιολόγοι. Ναι, το νέο αεροδρόμιο της Αθήνας έχει σιδηροδρομική σύνδεση με το υπέροχο μετρό της πρωτεύουσας και ναι, η κυβέρνηση δίνει 150 ευρώ επιδότηση για να μειώσει το κόστος μιας «διαμονής». Ωστόσο, σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία της ΕΕ το 2020, το 30 τοις εκατό των Ελλήνων διέτρεχε κίνδυνο φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού, σε σύγκριση με το 21 τοις εκατό για την Ιρλανδία. Μόνο η Ρουμανία και η Βουλγαρία είναι πιο ευάλωτες. Στην πραγματικότητα, οι φοροφυγάδες ήταν πολύ περισσότεροι από αυτούς που ζούσαν κάτω από το όριο της φτώχειας. Τα στοιχεία για το 2019 δείχνουν ένα εκτιμώμενο σύνολο 100 δισεκατομμυρίων ευρώ σε απλήρωτους φόρους — αύξηση από 40 δισεκατομμύρια ευρώ το 2010.
-Τουρισμός: τις δεκαετίες του 1960 και του 1970 ο Τζέραλντ Ντάρελ καταδίκαζε τους Έλληνες για την απληστία τους να αναπτύξουν τον τουρισμό πολύ πέρα από τις ικανότητές τους και της χώρας. Σήμερα οι πολυεθνικές έθεσαν το ρυθμό για την επαναφορά. Οι ξένες επενδύσεις αυτού του τύπου, η μάντρα του Πρωθυπουργού με σπουδές στο Χάρβαρντ, Κυριάκου Μητσοτάκη, θεωρείται πανάκεια ενώ στην πραγματικότητα είναι εικονικό φάρμακο: δεν υπάρχει συνολικό όραμα για την ανάπτυξη της μεγαλύτερης βιομηχανίας της χώρας.
– Πελατειακές σχέσεις: η δωροδοκία είναι διάχυτη σε όλο το διοικητικό σύστημα, αλλά ιδιαίτερα σε εφαρμογές υγείας και σχεδιασμού. Η ΕΕ αποκάλυψε πρόσφατα ότι το 91 τοις εκατό των συμμετεχόντων σε μια υγειονομική υπηρεσία αναμένεται να δωροδοκήσουν για να έχουν πρόσβαση σε επαρκή ιατρική ή νοσηλευτική φροντίδα, σε σύγκριση με τον μέσο όρο της ΕΕ που είναι 29 τοις εκατό. Το φακελάκι ή «μικρός καφές φάκελος» είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την υγεία κάποιου.
– Η ελληνική «φιλοτιμία» – η αίσθηση της αξιοπρέπειας, της αυτοεκτίμησης και, κυρίως, της τιμής που καθοδηγεί την οικογένεια σε όλες τις συναλλαγές της – είναι η πιο ισχυρή επιταγή για τον ελληνικό λαό. Κινδυνεύει σοβαρά από την ομογενοποίηση και την παγκοσμιοποίηση της ζωής τους.
Η πραγματικότητα είναι ότι η Ελλάδα, με την προσήλωσή της σε αξίες της παλιάς κοπής, δεν μπορεί να ελπίζει ότι θα γίνει μια «ανεπτυγμένη» χώρα. Δεν έχει με το μέρος της την ιστορία ή τη βιομηχανική επανάσταση. Δεν έχει στενή σχέση με το ευρωπαϊκό (και παγκόσμιο) τραπεζικό σύστημα. Ωστόσο, συνεχίζει να πιστεύει ότι πρέπει να φτάσει τη διαφορά με μια διαρκώς επιταχυνόμενη ΕΕ.
Πριν από πενήντα χρόνια ο Ντέιβιντ Χόλντεν των Sunday Times περιέγραψε την Ελλάδα ως «πλούσια σε ταλέντο και φτωχή σε πόρους, ανεπτυγμένη στα γούστα της και υπανάπτυκτη στις ικανότητές της». Ελάχιστα έχουν αλλάξει. Αλλά οι Έλληνες – οι πραγματικοί Έλληνες – αξίζουν καλύτερα
koutipandoras.gr
πηγη: https://thefaq.gr