Loading...

Κατηγορίες

Πέμπτη 01 Νοέ 2018
Πέμπτη 1 Νοεμβρίου 2018
Κλίκ για μεγέθυνση
Πέμπτη 1 Νοεμβρίου 2018Πέμπτη 1 Νοεμβρίου 2018Πέμπτη 1 Νοεμβρίου 2018Πέμπτη 1 Νοεμβρίου 2018Πέμπτη 1 Νοεμβρίου 2018

Ανατολή Ήλιου: 06:49 – Δύση Ήλιου: 17:27
  • 19 Ημέρες Ακτιβισμού κατά της Παιδικής Κακοποίησης
  • Διεθνής Ημέρα Ενημέρωσης για το Σύνδρομο Λένοξ-Γκαστό.
  • Εβδομάδα Μητρικού Θηλασμού
  • Παγκόσμια Ημέρα Αυστηράς Χορτοφαγίας
  • Πανελλήνια Ημέρα Δωρεάς Οργάνων
  • Γιορτάζουν:  Ανάργυρος, Ανάργυρη, Αργύριος, Αργυρία, Δαμιανός, Δαμιανή, Κοσμάς, Κοσμία

Σαν Σήμερα...

1974: Η Ολομέλεια Εφετών Αθηνών αποφασίζει με ψήφους 86 έναντι 2 την άσκηση ποινικής δίωξης για εσχάτη προδοσία και στάση κατά των πρωταιτίων του πραξικοπήματος της 21ης Απριλίου 1967, ύστερα από μήνυση του δικηγόρου Αθηνών Αλέξανδρου Λυκουρέζου.

Γεγονότα

μ.Χ.
 
Ολοκληρώνεται η Δ’ Οικουμενική Σύνοδος της Χαλκηδόνας. Καθόρισε το ορθόδοξο δόγμα σχετικά με τις δύο φύσεις του Χριστού και καταδίκασε τον Μονοφυσιτισμό.
 
1755

9 Ρίχτερ στη Λισαβόνα

Στις 9:20 το πρωί της 1ης Νοεμβρίου 1755, ανήμερα της εορτής των Αγίων Πάντων για τους καθολικούς, η Λισαβόνα συγκλονίζεται από την οργή του Εγκέλαδου. Ακολουθούν τσουνάμι και φωτιές, που σχεδόν ισοπεδώνουν το καμάρι της αποικιακής Πορτογαλίας. Οι σεισμολόγοι στις μέρες μας υπολόγισαν ότι το μέγεθος του σεισμού ήταν 9 βαθμοί της κλίμακας Ρίχτερ. Πάνω από 100.000 άνθρωποι χάνουν τη ζωή τους, αριθμός που αντιστοιχεί στο μισό του πληθυσμού της πόλης και στο ένα τρίτο του πληθυσμού της Πορτογαλίας εκείνη την εποχή.

 

Ο σεισμός κράτησε από τρεισήμισι έως έξι λεπτά και προκάλεσε μεγάλα ρήγματα μέσα στην πόλη, ορισμένα από τα οποία είχαν πλάτος πέντε μέτρων. Σπουδαία οικοδομήματα της πόλης κατέρρευσαν σαν τραπουλόχαρτα: Το Παλάτι του βασιλιά Ζοζέφ Α', η ολοκαίνουργια Όπερα και το Βασιλικό Νοσοκομείο των Αγίων Πάντων, το μεγαλύτερο δημόσιο νοσοκομείο της Ευρώπης.

Η κατάσταση στη Λισαβόνα μετά τον καταστροφικό σεισμό ήταν απερίγραπτη. Ένας άνδρας στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων και ανέλαβε να βάλει τάξη στο χάος, ο πρωθυπουργός Σεμπαστιάο Ντε Μέλο, που σώθηκε την τελευταία στιγμή. «Θάψτε τους νεκρούς και ταΐστε τους ζωντανούς» ήταν η διαταγή που έδωσε στους υπαλλήλους του. Για να αποτρέψει τις λεηλασίες στην κατεστραμμένη πόλη, δεν δίστασε να διατάξει την εκτέλεση 34 ατόμων επειδή παράκουσαν τις εντολές του στρατού, που είχε αναλάβει να εμπεδώσει την τάξη.

Σχεδόν αμέσως, άρχισε το έργο της αποκατάστασης και της ανοικοδόμησης της Λισαβόνας. Βοηθούσης και της ανθηρής οικονομικής κατάστασης της χώρας, προσελήφθησαν αρχιτέκτονες, μηχανικοί και χιλιάδες οικοδόμοι. Μέσα σ' ένα χρόνο τα ερείπια είχαν εκκαθαρισθεί και τα πρώτα σχέδια είχαν εκπονηθεί. Μεγάλες πλατείες και φαρδιές λεωφόροι ήταν το σήμα - κατατεθέν της Νέας Λισαβόνας. Κάποιος ρώτησε τότε τον πρωθυπουργό για την αναγκαιότητα των μεγάλων δρόμων. Ο Ντε Μέλο προφητικά απάντησε: «Μια μέρα θα είναι πολύ μικροί!». Η χαοτικές συνθήκες κυκλοφορία στη σύγχρονη Λισαβόνα απλά πιστοποιούν τη διορατικότητα του ανδρός.

Ο Σεμπαστιάο Ντε Μέλο, εκτός των πολιτικών του ικανοτήτων, θεωρείται και ο πρόδρομος της επιστήμης της σεισμολογίας. Με δική του εντολή και καθοδήγηση συγκεντρώθηκε πολύτιμο υλικό από τις υπηρεσίες του για τις συνθήκες της σεισμικής δόνησης, το οποίο αξιοποιήθηκε δεόντως από τους επιστήμονες και τους σύγχρονους σεισμολόγους, προκειμένου να αποκαλύψουν τα μυστικά του καταστροφικού σεισμού. Ο Ντε Μέλο ζήτησε και πέτυχε να κατασκευαστούν τα πρώτα αντισεισμικά οικοδομήματα, ενώ οι υπηρεσίες δημιούργησαν τον πρώτο προσομοιωτή σεισμού. Ήταν ξύλινα σπιτάκια, η σεισμική αντοχή των οποίων δοκιμαζόταν με τις μικροδονήσεις που δημιουργούσαν στρατιώτες, οι οποίοι βημάτιζαν γύρω απ' αυτά.

Ο σεισμός έχει τεράστιο αντίκτυπο σε ολόκληρη την Ευρώπη. Οι θεολόγοι της εποχής, σε προφανή αμηχανία, δεν μπορούσαν να εξηγήσουν πώς η οργή του Θεού ξέσπασε σε μια πόλη πιστών καθολικών με αναρίθμητες εκκλησίες που κατέρρευσαν στη στιγμή, τη μέρα μιας μεγάλης θρησκευτικής εορτής. Φιλόσοφοι του Διαφωτισμού, όπως ο Ιμάνουελ Καντ, προσπάθησαν να διατυπώσουν με λογικά επιχειρήματα τη δική τους θεωρία για το φαινόμενο, ενώ ο Βολτέρος αφιέρωσε ένα ποίημά του στη Λισαβόνα που χάθηκε («Poeme sur la desastre de Lisbonne»).

Ο Καντ μελέτησε με ζήλο ό,τι γράφτηκε στην εποχή του για το σεισμό και έδωσε τη δική του εξήγηση για τις αιτίες που τον προκάλεσαν. Οι σεισμοί, σύμφωνα με τον μεγάλο γερμανό φιλόσοφο, προκαλούνται από μεγάλες μετακινούμενες υπόγειες σπηλιές, που είναι γεμάτες με θερμά αέρια. Αν και η θεωρία του δεν άντεξε επιστημονικά βάσανο, εν τούτοις αποδείχθηκε χρήσιμη, καθώς ήταν μια από τις πρώτες συστηματικές προσπάθειες να εξηγηθούν οι σεισμοί με όρους επιστημονικούς και όχι μεταφυσικούς.

Ο καταστροφικός σεισμός της Λισαβόνας εξακολουθεί και σήμερα να απασχολεί τους σεισμολόγους, ενώ μένει βαθειά χαραγμένος στη συλλογική μνήμη των Πορτογάλων.

 
 
Η «Ορέστεια» του Αισχύλου ανεβαίνει στο Βασιλικό Θέατρο Αθηνών για πρώτη φορά στη Δημοτική. Το γεγονός προκαλεί συμπλοκές, με αποτέλεσμα να υπάρξουν και τρία θύματα. (Ορεστειακά)
 
Εκλογική ήττα του Ελευθέριου Βενιζέλου, που φεύγει απογοητευμένος απ’ την Ελλάδα.

1 Νοεμβρίου 1920

Οι εκλογές έγιναν σε μια κρίσιμη περίοδο, μεσούσης της Μικρασιατικής Εκστρατείας και με την κοινή γνώμη να ζητά «αποστράτευση». Λόγω του πλειοψηφικού εκλογικού συστήματος, η αντιβενιζελική «Ηνωμένη Αντιπολίτευσις» έλαβε 260 έδρες, παρότι υπελήφθη σε ψήφους του Κόμματος των Φιλελευθέρων που συγκέντρωσε 110. Χαρακτηριστικό των εκλογών ήταν το γεγονός ότι ο Ελευθέριος Βενιζέλος, ο πολιτικός που δημιούργησε την Ελλάδα των «δύο ηπείρων και των πέντε θαλασσών», δεν εξελέγη βουλευτής και αποχώρησε πικραμένος της πολιτικής. Στις εκλογές συμμετείχε για πρώτη φορά το Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα Ελλάδας (μετέπειτα ΚΚΕ), που συγκέντρωσε γύρω στις 50.000 ψήφους χωρίς να εκλέξει βουλευτή.

 
 
 
Ο υπολοχαγός Αλέξανδρος Διάκος, προσπαθώντας να ανακαταλάβει ύψωμα, πίπτει επί του πεδίου της μάχης. Είναι ο πρώτος νεκρός έλληνας αξιωματικός του ελληνοϊταλικού πολέμου.

Αλέξανδρος Διάκος
1911 – 1940

Αξιωματικός του Πεζικού, ο πρώτος πεσών Έλληνας αξιωματικός κατά τη διάρκεια του Ελληνοϊταλικού Πολέμου.

 

Ο Αλέξανδρος Διάκος γεννήθηκε στην τουρκοκρατούμενη Χάλκη της Δωδεκανήσου το 1911 και μεγάλωσε στη Ρόδο, όπου περάτωσε τις εγκύκλιες σπουδές του. Από μαθητής ακόμη, έδειξε γενναιότητα ­ψυχής και ελληνικό φρόνημα. Κατά τη διάρκεια της Ιταλικής Κατοχής της Δωδεκανήσου, συνελήφθη και κρατήθηκε, όταν σε επέτειο της 25ης Μαρτίου κατέβασε την ιταλική σημαία από το ελληνικό γυμνάσιο της Ρόδου και ανάρτησε την ελληνική.

Το 1930 εισήλθε στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων, κάνοντας το όνειρό του πραγματικότητα. Αποφοίτησε το 1934 ως ανθυπολοχαγός Πεζικού και τοποθετήθηκε στο 4ο Σύνταγμα Πεζικού της Λάρισας. Το 1937 αποσπάσθηκε στην αεροπορία και μετά από διετή φοίτηση έλαβε το πτυχίο του αεροπόρου παρατηρητή.

Ο ελληνοϊταλικός πόλεμος τον βρήκε διοικητή του 2ου λόχου του 1ου τάγματος του 4ου συντάγματος Πεζικού της Λάρισας. Το τάγμα του ανήκε στις πρώτες μονάδες που έσπευσαν να ενισχύσουν το Μικτό Απόσπασμα Πίνδου, που διοικούσε ο αντισυνταγματάρχης Κωνσταντίνος Δαβάκης και δεχόταν το βάρος της ιταλικής επίθεσης. Έτσι, την 31η Οκτωβρίου 1940 στρατοπέδευσε με το λόχο του στο μικρό χωριό Ζούζουλη της Καστοριάς, που βρίσκεται στη Βόρεια Πίνδο, σε υψόμετρο 1060 μέτρων.

Το πρωί της 1ης Νοεμβρίου, στο πλαίσιο της ελληνικής αντεπίθεσης, λαμβάνει τη διαταγή να επιτεθεί και να καταλάβει την Τσούκα, ένα απότομο και καλυμμένο βουνό, που ορθώνεται δυτικά της Ζούζουλης και το οποίο κατείχαν οι Ιταλοί Αλπινιστές. Η επίθεση ξεκινά με τους άνδρες του λόχου του να σκαρφαλώνουν στις απότομες ράχες τής Τσούκας ακροβολισμένοι με τον Διάκο μπροστά, όταν ξαφνικά ακούγεται το κροτάλισμα των ιταλικών πολυβόλων και οπλοπολυβόλων. Οι έλληνες στρατιώτες συνεχίζουν την εφόρμησή τους και με τη λόγχη των όπλων τους καταλαμβάνουν το ύψωμα.

Όμως, θα κρατηθεί για λίγο, καθώς μία ισχυρή ιταλική αντεπίθεση αναγκάζει το λόχο να αναδιπλωθεί στη βάση της κορυφής. «Πρέπει να ξαναπάρουμε το ύψωμα», φωνάζει ο Διάκος στους φαντάρους του κι επί κεφαλής του λόχου σε μία θυελλώδη εξόρμηση ξαναπαίρνει την Τσούκα, για να συμπτυχθεί και πάλι στη βάση του υψώματος κατόπιν νέας ισχυρής ιταλικής αντεπίθεσης. Ο Διάκος και πάλι δεν απελπίζεται.

Στις 12 το μεσημέρι συγκεντρώνει για τρίτη φορά τους άνδρες τού λόχου του και τους ωθεί για νέα επίθεση. «Εμπρός, παιδιά, για μια ελεύθερη Ελλάδα και για μια ελεύθερη Δωδεκάνησο» τους φωνάζει και ορμάει με τους άνδρες του με τη λόγχη εφ’ όπλου κατά των Ιταλών. Η πρώτη εχθρική γραμμή καταλαμβάνεται και πάλι.

Ο λόχος συνεχίζει την επίθεση, όταν ξαφνικά ο Διάκος αντικρίζει απέναντί του ένα ιταλικό πολυβόλο. «Προσέξατε, κύριε υπολοχαγέ», του φωνάζει ο έφεδρος ανθυπολοχαγός Ελευθέριος Ντάσκας. Όρθιος ο Διάκος σημαδεύει με το όπλο του τον ιταλό πολυβολητή, αλλά το ξερό κροτάλισμα του πολυβόλου συνεχίζεται και ο Διάκος πέφτει νεκρός. Είναι ο πρώτος έλληνας αξιωματικός, που πέφτει στο πεδίο της μάχης στα βουνά της Πίνδου. Οι άνδρες του συνεχίζουν την επίθεση και με τη βοήθεια και άλλων ελληνικών τμημάτων καταλαμβάνουν οριστικά την Τσούκα.

Η σωρός του Διάκου μεταφέρθηκε και τάφηκε στο μικρό νεκροταφείο της Ζού­ζουλης. Το ελληνικό κράτος τίμησε τον ηρωικό αξιωματικό και τον προήγαγε στο βαθμό του λοχαγού επ’ ανδραγαθία. Οδοί με το όνομά του υπάρχουν στην πόλη της Ρόδου, στην Αθήνα, στη Λάρισα, τα Ιωάννινα και την Τρίπολη. Άγαλμά του, έργο του γλύπτη Κώστα Βαλσάμη, έχει στηθεί στην πόλη της Ρόδου.

 
 
Η Ελλάδα υποβάλλει αίτηση για να ενταχθεί στην Ευρωπαϊκή Κοινή Αγορά.
 
 

Γεννήσεις

μ.Χ.
 
Σπένσερ Πέρσιβαλ, βρετανός πολιτικός, ο μοναδικός πρωθυπουργός της Μ. Βρετανίας που δολοφονήθηκε εν ώρα υπηρεσίας. (Θαν. 11/5/1812)
 
 
Τζορτζ Πάρκερ, αμερικανός εφευρέτης, βιομήχανος και ιδρυτής της φερεπώνυμης εταιρίας στυλό. (Θαν. 19/7/1937)
 
 
Σαλβατόρε Ανταμό, ιταλοβέλγος τραγουδιστής.
 

Θάνατοι

μ.Χ.
 
Γεώργιος Παπανδρέου, ο επονομαζόμενος και «Γέρος της Δημοκρατίας», πολιτικός που διετέλεσε και πρωθυπουργός. (Γεν. 13/2/1888)

Γεώργιος Παπανδρέου
1888 – 1968

Γεώργιος Παπανδρέου

Γεώργιος Παπανδρέου

Γόνος ταπεινής οικογένειας, ο Γεώργιος Παπανδρέου γεννήθηκε στις 13 Φεβρουαρίου 1888 στο Καλέντζι Αχαΐας. Σπούδασε νομικά στην Αθήνα και πολιτικές επιστήμες στο Βερολίνο.

 

Το 1915 διορίστηκε Νομάρχης Λέσβου και στη συνέχεια ανέλαβε διευθυντής του πολιτικού γραφείου του Ελευθέριου Βενιζέλου, τον οποίο ακολούθησε στο κίνημα της Θεσσαλονίκης. Πρωτοστάτησε στην έκπτωση του βασιλιά Κωνσταντίνου κι εναντιώθηκε με σθένος στο δικτατορικό καθεστώς του στρατηγού Πάγκαλου.

Το 1930, όταν ο Βενιζέλος επέστρεψε στην εξουσία, ο Γεώργιος Παπανδρέου διορίστηκε υπουργός Παιδείας κι έλαβε σημαντικά μέτρα για την αναμόρφωση του εκπαιδευτικού συστήματος. Το 1935 ίδρυσε το «Δημοκρατικό κόμμα», το οποίο αργότερα μετονομάστηκε σε «Δημοκρατικό Σοσιαλιστικό».

Ακολούθησαν η δικτατορία Μεταξά και ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος. Εξαιτίας της αντιστασιακής του δράσης, το 1942 συνελήφθη και φυλακίστηκε. Δύο χρόνια αργότερα κατέφυγε στη Μέση Ανατολή για να οργανώσει το συνέδριο του Λιβάνου, όπου αποφασίστηκε ο σχηματισμός κυβέρνησης Εθνικής Ενότητας υπό την προεδρία του, και αμέσως μετά την απελευθέρωση επέστρεψε στην Ελλάδα.

Την περίοδο 1947 - 1950 ανέλαβε διάφορα υπουργεία σε μεταβατικές κυβερνήσεις. Η συνεργασία που ακολούθησε με τους Φιλελεύθερους του Σοφοκλή Βενιζέλου δεν κράτησε για πολύ. Το 1961 αναγνωρίστηκε αρχηγός της Ενώσεως Κέντρου και στις εκλογές του ίδιου χρόνου εξασφάλισε το 1/3 των εδρών της Βουλής. Μην αναγνωρίζοντας το κύρος του αποτελέσματος, κήρυξε τον «ανένδοτο» στην ΕΡΕ του Κωνσταντίνου Καραμανλή και το 1963 κέρδισε τις εκλογές με σχετική πλειοψηφία.

Πανηγυρική ήταν η νίκη το Φεβρουάριο του 1964, με την Ένωση Κέντρου να λαμβάνει το 53% των ψήφων. Όμως, οι ιδεολογικές, πολιτικές και προσωπικές διαφορές στους κόλπους του κόμματος ήταν το αδύνατο σημείο, το οποίο εκμεταλλεύθηκε η παρασκηνιακή ηγεσία της Δεξιάς. Τον Ιούλιο του 1965, οι αποστάτες ανέτρεψαν τον Γεώργιο Παπανδρέου, σηματοδοτώντας την έναρξη μιας μακράς περιόδου πολιτικής κρίσης.

Από την 21η Απριλίου 1967, οπότε εκδηλώθηκε το πραξικόπημα των συνταγματαρχών, ο Γεώργιος Παπανδρέου τέθηκε σε περιορισμό στο σπίτι του στο Καστρί και την 1η Νοεμβρίου του 1968 άφησε την τελευταία του πνοή στο νοσοκομείο «Ευαγγελισμός».

Δύο ημέρες αργότερα, η κηδεία του «Γέρου της Δημοκρατίας» αποτέλεσε τη μεγαλύτερη αντιδικτατορική διαδήλωση. Την πομπή ακολούθησε μια πραγματική λαοθάλασσα 300 χιλιάδων ανθρώπων, «το μέγα πλήθος με το μέγα πάθος» κατά τη δική του έκφραση.

 
 
 
 
Στίβεν Ράνσιμαν, επιφανής βρετανός βυζαντινολόγος. (Γεν. 7/7/1903)
 
 
Ίμα Σουμάκ, καλλιτεχνικό ψευδώνυμο της Σόιλα Εμπερατρίς Τσαβαρί ντελ Καστίγιο, περουβιανή υψίφωνος. (Γεν. 13/9/1922)
 
2015

Γκίντερ Σαμπόφσκι
1929 – 2015

Γερμανός κομουνιστής πολιτικός, της πάλαι ποτέ Ανατολικής Γερμανίας. Έμεινε στην ιστορία, επειδή συνέβαλε από δικό του λάθος στην πτώση του Τείχους του Βερολίνου.

 

Ο Γκίντερ Σαμπόφσκι (Günter Schabowski) γεννήθηκε στις 4 Ιανουαρίου 1929 στο Άνκλαμ της Πομερανίας, περιοχής της Ανατολικής Γερμανίας. Σπούδασε δημοσιογραφία στη Λειψία και ξεκίνησε την καριέρα του ως εκδότης του συνδικαλιστικού περιοδικού «Tribüne» («Βήμα»). Το 1952 έγινε μέλος του «Ενιαίου Σοσιαλιστικού Κόμματος της Γερμανίας» (SED), που κυβερνούσε μονοκομματικά την Ανατολική Γερμανία και το 1978 ανέλαβε τη διεύθυνση του δημοσιογραφικού του οργάνου «Neues Deutschland» («Νέα Γερμανία»). Το 1984 έγινε μέλος του πολιτικού γραφείου του SED και από το 1981 έως το 1990 διατέλεσε βουλευτής.

Ο Σαμπόφσκι έγινε παγκοσμίως γνωστός, όταν ως εκπρόσωπος του πολιτικού γραφείου του SED μιλούσε σε μία κατά τα λοιπά αδιάφορη συνέντευξη Τύπου, στις 9 Νοεμβρίου 1989, στο Ανατολικό Βερολίνο. Ένας δημοσιογράφος τον ρώτησε για τις τρέχουσες ταξιδιωτικές οδηγίες. Επί μήνες, η κυβέρνηση της Ανατολικής Γερμανίας πιεζόταν να αφήσει τους πολίτες της να ταξιδεύουν ελεύθερα στη Δύση και ο Σαμπόφσκι, φανερά απροετοίμαστος, άφησε έκπληκτους τους δημοσιογράφους με την απάντησή του.

«Επομένως… ε… αποφασίσαμε σήμερα… ε… να εφαρμόσουμε έναν κανονισμό που επιτρέπει σε κάθε πολίτη της Λαϊκής Δημοκρατίας της Γερμανίας… ε… να…ε … φεύγει από την Ανατολική Γερμανία από οποιαδήποτε συνοριακή διάβαση», είπε διστακτικά.

Οι δημοσιογράφοι αμέσως τον πίεσαν, ρωτώντας τον από πότε θα ισχύσει το νέο μέτρο. «Σύμφωνα με τις πληροφορίες μου… αμέσως, χωρίς καθυστέρηση» απάντησε αυτοσχεδιάζοντας ο αμήχανος εκπρόσωπος, ψάχνοντας μάταια στα χαρτιά που είχε μπροστά του να βρει κάποια διευκρίνιση.

Αργότερα αποκαλύφθηκε ότι η ανακοίνωση θα γινόταν το απόγευμα της επόμενης ημέρας, ώστε να ενημερωθούν πρώτα οι συνοριακοί φρουροί. Ο Σαμπόφσκι έπρεπε επίσης να διευκρινίσει ότι οι Ανατολικογερμανοί θα έπρεπε να κάνουν αίτηση για χορήγηση βίζας στις αρμόδιες αρχές. Όμως, οι μπερδεμένες απαντήσεις του έπεσαν σαν βόμβα την εποχή εκείνη.

Οι δημοσιογράφοι άρχισαν αμέσως να μεταδίδουν ότι άνοιξε το Τείχος, το ισχυρότερο σύμβολο του Ψυχρού Πολέμου και του Σιδηρού Παραπετάσματος, πυροδοτώντας μία κοσμοπλημμύρα Ανατολικογερμανών που έσπευσαν στα σύνορα. Η συνέχεια είναι γνωστή: το καθεστώς της Ανατολικής Γερμανίας έπεσε, διοργανώθηκαν ελεύθερες εκλογές και το ίδιο το κράτος της Ανατολικής Γερμανίας εξαφανίσθηκε από τον χάρτη, με την επανένωση της Γερμανίας, τον Οκτώβριο του 1990.

Μετά την Επανένωση, ο Σαμπόφσκι έκανε στροφή 180 μοιρών. Άρχισε να καταγγέλλει το καθεστώς της πρώην Ανατολικής Γερμανίας και συνεργάστηκε μάλιστα με το δεξιό Χριστιανοδημοκρατικό Κόμμα (CDU), προκαλώντας την οργή των παλαιών συντρόφων του. Δεν απέφυγε, όμως, την ποινική δίωξη για την πολιτική του δράση και καταδικάστηκε σε ποινή φυλάκισης τριών ετών για το ρόλο που διαδραμάτισε στις δολοφονίες ανθρώπων, οι οποίοι προσπάθησαν να δραπετεύσουν από την Ανατολική Γερμανία περνώντας το Τείχος. Ο ίδιος αποδέχτηκε την «ηθική» ευθύνη του και εξέφρασε μεταμέλεια για τις πράξεις του. Πέρασε ένα χρόνο στη φυλακή και αποφυλακίστηκε με χάρη τον Δεκέμβριο του 2000.

Ο Γκίντερ Σαμπόφσκι πέθανε την 1η Νοεμβρίου 2015 στο Βερολίνο, σε ηλικία 86 ετών.

 
 

πηγη: www.sansimera.gr

 
© Copyright 2011 - 2024 Στύξ - Ανεξάρτητη Πολιτισμική και Πολιτική Εφημερίδα της Βόρειας Πελοποννήσου