Loading...

Κατηγορίες

Κυριακή 05 Αύγ 2018
Κυριακή 5 Αυγούστου 2018
Κλίκ για μεγέθυνση
Κυριακή 5 Αυγούστου 2018Κυριακή 5 Αυγούστου 2018Κυριακή 5 Αυγούστου 2018Κυριακή 5 Αυγούστου 2018Κυριακή 5 Αυγούστου 2018
 
Ανατολή Ήλιου: 06:30 – Δύση Ήλιου: 20:31
  • Γιορτάζουν:  Νόννα, Νόννη

Σαν Σήμερα...

1824
  Ο Γεώργιος Σαχτούρης καταναυμαχεί τον τουρκικό στόλο στη Σάμο. Το νησί δεν θα απειληθεί ποτέ ξανά από τους Τούρκους.

Η Ναυμαχία της Σάμου

Ο Γεώργιος Σαχτούρης στη ναυμαχία της Σάμου (πίνακας του Πέτερ φον Χες)

Ο ελληνικός στόλος υπό την αρχηγία του Υδραίου καραβοκύρη Γεωργίου Σαχτούρη νικά τον τουρκικό στόλο υπό τον Χοσρέφ Πασά και αποτρέπει την κατάληψη της Σάμου. Η κύρια αναμέτρηση έγινε στις 5 Αυγούστου 1824 στα στενά της Μυκάλης.

Οι Σάμιοι υπό την αρχηγία του «Καρμανιόλου» Λυκούργου Λογοθέτη είχαν επαναστατήσει κατά των Οθωμανών το 1821 και είχαν εγκαταστήσει καθεστώς αυτονομίας στο νησί. Η θέση, όμως, της Σάμου, λίγα μίλια από τις ακτές της Μικράς Ασίας, την καθιστούσε εύκολο στόχο για το ναυτικό του Σουλτάνου. Πράγματι, μετά την καταστροφή των Ψαρών (21 Ιουνίου 1824), ο Μαχμούτ έθεσε ως πρώτη προτεραιότητα την απόβαση και την κατάληψη της νήσου.

Οι Έλληνες για να μην επαναλάβουν το λάθος των Ψαρών, αποφάσισαν να ανασυγκροτήσουν τον στόλο και να σπεύσουν προς υπεράσπιση της Σάμου. Τώρα δεν είχαν καμία δικαιολογία να μην το κάνουν, αφού μόλις είχε παραληφθεί ένα μεγάλο μέρος του δανείου, που είχε συνάψει στο Λονδίνο η επαναστατική κυβέρνηση.

Στις 30 Ιουλίου 1824 ο ελληνικός στόλος, αποτελούμενος κυρίως από υδραίικα και σπετσιώτικα πλοία, υπό την αρχηγία του Υδραίου Γεωργίου Σαχτούρη, έπλεε στα ανοιχτά της Ικαρίας. Αφού αντιμετώπισε επιτυχώς απόπειρα των Τούρκων να αποβιβάσουν στρατεύματα στο Καρλόβασι, έφθασε αργά το βράδυ στη Σάμο, όπου ανασυγκροτήθηκε κι ενισχύθηκε με τα ψαριανά πυρπολικά του Κανάρη και του Νικόδημου.

Την επομένη, 31 Ιουλίου, ελληνικά πλοία κινήθηκαν προς τα τουρκικά παράλια και συγκεκριμένα προς το στενό της Μυκάλης, όπου διέκριναν συγκεντρώσεις τουρκικών στρατευμάτων, που προορίζονταν για την επιχείρηση κατάληψης της Σάμου. Τα ελληνικά πλοία ενεπλάκησαν σε σειρά αψιμαχιών με τα τουρκικά, τις τρεις πρώτες μέρες του Αυγούστου, σε μία προσπάθεια να ματαιώσουν τις κινήσεις τους.

Στις 4 Αυγούστου, ο εχθρικός στόλος πραγματοποίησε μεγάλης κλίμακας εξόρμηση κατά των ελληνικών πλοίων, που τον υποδέχθηκαν με σφοδρό κανιοβολισμό. Ο Κανάρης προσπάθησε να πυρπολήσει την τουρκική ναυαρχίδα, αλλά απέτυχε. Πέτυχε, όμως, να ματαιώσει την έφοδο του εχθρού, που φοβισμένος απομακρύνθηκε μέσα στη νύχτα.

Την άλλη μέρα το πρωί, 5 Αυγούστου 1824 (17 Αυγούστου με το νέο ημερολόγιο), δόθηκε η αποφασιστική ναυμαχία. Τα ελληνικά πυρπολικά πρωταγωνίστησαν για μία ακόμη φορά και καθόρισαν την έκβαση της αναμέτρησης. Με επικεφαλής τον Κωνσταντίνο Κανάρη και άξιους συμπαραστάτες τούς Δημήτριο Τσάπελη, Λέκα Ματρόζο, Δημήτριο Ραφαλιά, Αναστάσιο Ρομπότση και Ιωάννη Βατικιώτη, κατόρθωσαν να κάψουν τρία εχθρικά πλοία: τη φρεγάτα «Μπρουλότ-Κορκμάζ» («Ατρόμητος στο Πυρπολικό»), ένα «φρεγαδόνι Τριπολίνικον» κι ένα μεγάλο «Τουνεζίδικο βρίκι».

Από την πλευρά τους, τα υδραίικα και σπετσιώτικα πλοία με τα πυροβόλα τους εμπόδισαν τον εχθρό να προχωρήσει. Μάλιστα, σε κάποια φάση της αναμέτρησης πέρασαν στην αντεπίθεση, με επικεφαλής τον Ανάργυρο Λεμπέση. Ο Χοσρέφ Πασάς, διαπιστώνοντας τον αποσυντονισμό του στόλου του, προτίμησε να τερματίσει τη ναυμαχία και να οπισθοχωρήσει, μετά τα μεσάνυχτα, προς το Αγαθονήσι.

Οι απώλειες για το τουρκικό ναυτικό, εκτός από τα τρία πλοία, ήταν 100 κανόνια και περίπου 1000 άνδρες. Οι Έλληνες θρήνησαν τον θάνατο τριών μπουρλοτιέρηδων.

Η Ναυμαχία της Σάμου, με την επακολουθήσασα Ναυμαχία του Γέροντα (29 Αυγούστου 1824), διασφάλισε την ανεξαρτησία της νήσου, καθ' όλη τη διάρκεια του Αγώνα. 'Ομως, η Σάμος δεν συμπεριελήφθη στο νεοσύστατο ελληνικό κράτος, καθώς αναγορεύτηκε από τις Μεγάλες Δυνάμεις σε αυτόνομη ηγεμονία, φόρου υποτελής στο σουλτάνο. Στον εθνικό κορμό θα ενσωματωθεί στις 2 Μαρτίου 1913, κατά τη διάρκεια του Α' Βαλκανικού Πολέμου

Γεγονότα

 


μ.Χ.
1903
Η διδασκαλική ομοσπονδία της Γαλλίας συμφωνεί με την απόφαση της κυβέρνησης να καταργηθεί η διδασκαλία του μαθήματος των θρησκευτικών στα σχολεία.
1966
Οι Beatles κυκλοφορούν το άλμπουμ τους «Revolver».
1973
Παλαιστίνιοι κομάντος της τρομοκρατικής οργάνωσης «Μαύρος Σεπτέμβρης» ανοίγουν πυρ στο αεροδρόμιο του Ελληνικού κατά αεροσκάφους της TWA που κατευθύνεται στο Τελ Αβίβ. Τρία άτομα χάνουν τη ζωή τους και 55 τραυματίζονται.
1975
Ο τραγουδιστής των Led Zeppelin Ρόμπερτ Πλαντ και η σύζυγός του τραυματίζονται σοβαρά σε αυτοκινητιστικό ατύχημα στη Ρόδο.
1986
Η αμερικανική Γερουσία ψηφίζει το φιλόδοξο αντιπυραυλικό πρόγραμμα του προέδρου Ρόναλντ Ρίγκαν, γνωστό και ως «Πόλεμος των Άστρων».

Γεννήσεις

 


μ.Χ.
1681
 

Βίτους Μπέρινγκ, δανός εξερευνητής, ο πρώτος Ευρωπαίος που έφτασε στην Αλάσκα. Προς τιμήν του, στη θαλάσσια περιοχή μεταξύ της Σιβηρίας και της Αλάσκας δόθηκε το όνομά του (Bering Strait, Βερίγγειος Πορθμός στα ελληνικά). (Θαν. 8/12/1741)

Η ιστορία της Αλάσκας

Πολιτεία των ΗΠΑ στο βορειοδυτικό άκρο της Αμερικανικής Ηπείρου, με πρωτεύουσα την πόλη Τζούνο (30.987 κάτοικοι). Είναι η μεγαλύτερη σε έκταση (1.717.855 τ.χ.), η έκτη σε πλούτο (54.627 δολάρια κατά κεφαλήν εισόδημα) και η πιο αραιοκατοικημένη (0,42 κάτοικοι ανά τ.χ.). «Αλάσκα» στη γλώσσα των Εσκιμώων σημαίνει η «γη που δεν είναι νησί». Μεγαλύτερη και πιο γνωστή πόλη είναι το Άνκορεϊτζ (275.043 κάτοικοι), ενώ την Αλάσκα κατοικούν συνολικά 626.932 άνθρωποι.

Οι Ρώσοι ήταν αυτοί που έβαλαν πρώτοι πόδι στην Αλάσκα, στα μέσα του 18ου αιώνα, επωφελούμενοι της γειτνίασής της με τη Σιβηρία, από την οποία χωρίζεται με τον Βερίγγειο Πορθμό. Ασχολήθηκαν σχεδόν αποκλειστικά με το εμπόριο της γούνας, παραμερίζοντας τους ιθαγενείς εσκιμώους Ινουίτ.

Ο οξύς ανταγωνισμός με τους Γάλλους και Άγγλους εμπόρους μείωσε βαθμιαία το ενδιαφέρον τους για την περιοχή. Μετά την ήττα των Ρώσων στον Κριμαϊκό Πόλεμο, το 1856, ο τσάρος έψαχνε τρόπους για να την ξεφορτωθεί. Προφανώς, ο φυσικός πλούτος της περιοχής ήταν άγνωστος στον Αλέξανδρο Β' και την κυβέρνησή του.

Η αμερικανική κυβέρνηση δεν άφησε την ευκαιρία να πάει χαμένη, παρότι η χώρα επούλωνε τις πληγές της από τον αιματηρό Εμφύλιο Πόλεμο. Πρόλαβε Ισπανούς και Καναδούς και μετά από σκληρές διαπραγματεύσεις με τους Ρώσους αγόρασε την Αλάσκα αντί 7,2 εκατομμυρίων δολαρίων, στις 30 Μαρτίου 1867.

Η είδηση της εξαγοράς προκάλεσε την αντίδραση του αμερικανικού τύπου, αλλά και μελών του Κογκρέσου. Οι εφημερίδες επιτέθηκαν με δριμύτητα στον υπουργό Εξωτερικών, Ουίλιαμ Σιούαρντ, που πρωτοστάτησε στη συμφωνία. Θεώρησαν παρανοϊκό να ξοδευτούν τόσα πολλά χρήματα για ένα έρημο και απόμακρο μέρος, μονίμως χιονισμένο. Η συμφωνία αγοράς επικυρώθηκε τελικά από το Κογκρέσο στις 9 Απριλίου 1867 και στις 18 Οκτωβρίου του ίδιου χρόνου η Αυτοκρατορική Ρωσία μεταβίβασε την κυριαρχία της Αλάσκας στις ΗΠΑ.

Ο χρόνος δικαίωσε πλήρως τον Σιούαρντ. Η Αλάσκα αποδείχθηκε ευλογημένη γη, με απίστευτο φυσικό πλούτο: χρυσό, πετρέλαιο, φυσικό αέριο, ξυλεία και αλιεία.

1930
Νιλ Άρμστρονγκ, αμερικανός αστροναύτης, ο πρώτος άνθρωπος που πάτησε στη Σελήνη. (Θαν. 25/8/2012)

1932
Ρία Κούρτη, καλλιτεχνικό ψευδώνυμο της Ελευθερίας Δημητριάδη, ελληνίδα λαϊκή τραγουδίστρια.

Θάνατοι

 


μ.Χ.
1832
 

Δημήτριος Υψηλάντης, αδελφός του Αλέξανδρου Υψηλάντη και ηγετική μορφή της Ελληνικής Επανάστασης. (Γεν. 14/12/1793)

Αλέξανδρος Υψηλάντης
1792 – 1828

Στρατιωτικός, λόγιος και αρχηγός της Φιλικής Εταιρείας. Γεννήθηκε την 1η Δεκεμβρίου του 1792 στην Κωνσταντινούπολη και ήταν πρωτότοκος γιος του Κωνσταντίνου Υψηλάντη. Ανατράφηκε σε περιβάλλον που διαπνεόταν από έντονο πατριωτισμό κι έλαβε εκλεκτή μόρφωση.

Στην Πετρούπολη, όπου ακολούθησε τον πατέρα του, φοίτησε στη Σχολή του Σώματος των Βασιλικών Ακολούθων και στη συνέχεια υπηρέτησε στα σώματα της αυτοκρατορικής φρουράς. Διακρίθηκε στους πολέμους κατά του Ναπολέοντα, ενώ στη μάχη της Δρέσδης, στις 27 Αυγούστου 1813, έχασε το δεξί του χέρι.

Τον Μάρτιο του 1820 ο Εμμανουήλ Ξάνθος του πρόσφερε την αρχηγία της Φιλικής Εταιρείας. Την αποδέχθηκε στις 12 Απριλίου, αφού πρώτα έγιναν δεκτοί οι όροι που έθεσε, και αμέσως άρχισε την οργάνωση του σχεδίου για την έναρξη της Επανάστασης από την Πελοπόννησο.

Όμως, με την ενθάρρυνση του Ιωάννη Καποδίστρια πείσθηκε ότι έπρεπε να επισπεύσει την προπαρασκευή της και τον Ιούνιο του 1820 εγκαταστάθηκε στη Οδησσό. Πέρασε τον ποταμό Προύθο στις 22 Φεβρουαρίου 1821 και δύο μέρες αργότερα ύψωσε τελικά τη σημαία της Επανάστασης στις παραδουνάβιες ηγεμονίες και συγκεκριμένα στο Ιάσιο της Μολδοβλαχίας, όπου απαγορευόταν η παραμονή του τουρκικού στρατού.

Με επιστολή του στον αυτοκράτορα Αλέξανδρο υπέβαλε την παραίτησή του από το ρωσικό στρατό και αναγγέλλοντας την Ελληνική Επανάσταση ζήτησε την αρωγή του. Αμέσως μετά επιδόθηκε στη δημιουργία στρατού και συγκρότησε τον Ιερό Λόχο.

Στις 7 Ιουνίου 1821 ο στρατός του Υψηλάντη καταστράφηκε στη μάχη του Δραγατσανίου και υποχώρησε προς τα αυστριακά σύνορα. Παραδόθηκε στους Αυστριακούς, φυλακίστηκε και απελευθερώθηκε στις 24 Νοεμβρίου 1827. Η κλονισμένη υγεία του δεν του επέτρεψε να βοηθήσει το επαναστατημένο έθνος. Πέθανε στη Βιέννη δύο μήνες μετά την αποφυλάκισή του, στις 19 Ιανουαρίου του 1828.

1895
Φρίντριχ Ένγκελς, γερμανός φιλόσοφος, συνεργάτης του Καρλ Μαρξ. Μαζί έγραψαν το Κομουνιστικό Μανιφέστο, που αποτελεί τη «βίβλο» του κομουνιστικού κινήματος. (Γεν. 28/11/1820)

Το Κομμουνιστικό Μανιφέστο

Ένα από τα πιο πολυδιαβασμένα βιβλία σε όλο τον κόσμο, μαζί με την Αγία Γραφή, το Κοράνι και το Κόκκινο Βιβλιαράκι του Μάο, που άσκησε τεράστια επιρροή τον 19ο και 20ο αιώνα. Κυκλοφόρησε στις 21 Φεβρουαρίου του 1848. Συγγραφείς του, ο Καρλ Μαρξ και ο Φρίντριχ Ένγκελς.

Το βιβλίο ήταν παραγγελία της «Κομμουνιστικής Λίγκας» στους δύο θεωρητικούς της κομμουνιστικής ιδέας, ενόψει του συνεδρίου της στο Λονδίνο. Το «Μανιφέστο» προτείνει ένα σχέδιο δράσης για την προλεταριακή επανάσταση, που θ' ανατρέψει τον καπιταλισμό και τελικά θα φέρει την αταξική κοινωνία. Το βιβλιαράκι αυτό αναφέρει για την επιβολή του προοδευτικού φόρου, την κατάργηση της ιδιοκτησίας και την εθνικοποίηση των μέσων παραγωγής, ως βήματα για την επιβολή του κομμουνισμού.

Γραμμένο με όσο το δυνατόν απλό και κατανοητό τρόπο, αφού απευθύνεται στις μάζες, το «Κομμουνιστικό Μανιφέστο» ήταν το «Ευαγγέλιο του Κομμουνισμού», που επηρέασε τις τύχες όλου του πλανήτη. Εκατομμύρια άνθρωποι έχυσαν το αίμα τους, ως άλλοι Χριστιανοί, για τα ιδανικά του κομμουνισμού, εις μάτην, όμως, καθώς ο καπιταλισμός ζει και βασιλεύει. Για να το κατορθώσει αυτό αναγκάστηκε να αποδεχθεί πολλές από τις ιδέες του «Μανιφέστου», όπως τον προοδευτικό φόρο, την κρατική παρέμβαση στην οικονομία, την κατάργηση της παιδικής εργασίας και τη δωρεάν παιδεία.

Το «Κομμουνιστικό Μανιφέστο» ήταν το πρώτο μαρξικό έργο που μεταφράσθηκε στα Ελληνικά, μόλις το 1908, από τον συγγραφέα Κωνσταντίνο Χατζόπουλο. Δημοσιεύθηκε τότε σε συνέχειες στην εφημερίδα «Ο Εργάτης» του Βόλου και το 1913 ολόκληρο σε φυλλάδιο από το Σοσιαλιστικό Κέντρο Αθήνας.

Διάσημα Αποσπάσματα

  • «Ένα φάντασμα πλανάται πάνω από την Ευρώπη, το φάντασμα του κομμουνισμού».
  • «Προλετάριοι όλων των χωρών ενωθείτε!»
  • «Οι προλετάριοι δεν έχουν τίποτα να χάσουν, παρά μόνο τις αλυσίδες τους».

Μεταφράσεις στα Ελληνικά (ενδεικτικές)

  • Η πρώτη μετάφραση του «Κομμουνιστικού Μανιφέστου» στα ελληνικά σε γλαφυρή Δημοτική, από τον πεζογράφο Κωνσταντίνο Χατζόπουλο. (Courier Εκδοτική)
  • Σύγχρονη και καλοφτιαγμένη έκδοση σε μετάφραση Γιώργου - Ίκαρου Μπαμπασάκη. (εκδ. Ερατώ)
  • Έκδοση του 1944 σε μετάφραση Γιάννη Κορδάτου (Εκδ. Αλφειός)
1962
Μέριλιν Μονρόε, αμερικανίδα ηθοποιός. (Γεν. 1/6/1926)

πηγη: www.sansimera.gr

 
© Copyright 2011 - 2024 Στύξ - Ανεξάρτητη Πολιτισμική και Πολιτική Εφημερίδα της Βόρειας Πελοποννήσου