Loading...

Κατηγορίες

Σάββατο 09 Ιούν 2018
Σάββατο 9 Ιουνίου 2018
Κλίκ για μεγέθυνση
Σάββατο 9 Ιουνίου 2018Σάββατο 9 Ιουνίου 2018Σάββατο 9 Ιουνίου 2018Σάββατο 9 Ιουνίου 2018
 
Ανατολή Ήλιου: 06:00 – Δύση Ήλιου: 20:48

Σαν Σήμερα...

 

Γεγονότα

 


π.Χ.
411
 Πραξικόπημα ολιγαρχκών εκδηλώνεται στην Αθήνα

Πραξικόπημα στην Αρχαία Αθήνα

Ολιγαρχικό κίνημα κατά τη διάρκεια του Πελοποννησιακού Πολέμου (431-404 π.Χ.), που ανέτρεψε το δημοκρατικό πολίτευμα στην αρχαία Αθήνα και εγκαθίδρυσε τη λεγόμενη «Αρχή των 400». Εκδηλώθηκε την 14η του μηνός Θαργηλιώνος (9 Ιουνίου) του 411 π.Χ.

Μετά την καταστροφική εκστρατεία των Αθηναίων στη Σικελία (415-413πΧ), το δημοκρατικό πολίτευμα στην Αθήνα άρχισε να κλονίζεται. Οι πλούσιοι κάτοικοί της, που επωμίζονταν τις δαπάνες του πολέμου, αντιμετώπιζαν οικονομικές δυσχέρειες και σχεδίαζαν την ανατροπή του και την εγκαθίδρυση ολιγαρχικού πολιτεύματος. Δεν δίσταζαν, μάλιστα, να καταφύγουν στην τρομοκρατία, για να πετύχουν τον σκοπό τους. Επιφανείς ηγέτες των δημοκρατικών, όπως ο Ανδροκλής, δολοφονήθηκαν από ομάδες νεαρών αριστοκρατών.

Το ολιγαρχικό κίνημα είχε ως ιθύνοντα νου τον δεινό ρήτορα Αντιφώντα, που δρούσε κυρίως από το παρασκήνιο. Άλλες σημαντικές προσωπικότητες των ολιγαρχικών ήταν οι δημαγωγοί Φρύνιχος και Πείσανδρος, άλλοτε θανάσιμοι αντίπαλοι και τώρα σύμμαχοι προ του κοινού σκοπού, και ο μετριοπαθής Θηραμένης. Οι ολιγαρχικοί ζητούσαν περικοπή δαπανών και περιορισμό των ενεργών πολιτών σε αυτούς μόνο που «χρήμασι και σώμασι» ήταν σε θέση να ωφελούν την πόλη. Γι’ αυτούς ήταν ο μόνος τρόπος να σωθεί η Αθήνα, που είχε απολέσει το στρατιωτικό πλεονέκτημα στην αναμέτρησή της με τη Σπάρτη.

Οι συνωμότες κέρδισαν αρχικά την Εκκλησία του Δήμου, όταν ανακοίνωσαν ότι η Περσία ήταν διατεθειμένη να βοηθήσει οικονομικά την Αθήνα με την μεσολάβηση του Αλκιβιάδη. Όταν, όμως, αυτός δεν τήρησε τις υποσχέσεις του, οι ολιγαρχικοί δεν μπορούσαν να κάνουν πίσω, σε μια Αθήνα που βρισκόταν σε έκρυθμη κατάσταση. Συγκάλεσαν την Εκκλησία του Δήμου και πρότειναν να δημιουργηθεί με μικτό σύστημα διορισμού και εκλογής η Βουλή των 400, που θα είχε απόλυτες εξουσίες, ενόσω διαρκούσε ο πόλεμος. Η Βουλή αυτή θα μπορούσε να συμβουλεύεται ένα σώμα 5.000 πολιτών, όποτε το θεωρούσε αναγκαίο.

Οι 400, που αποτελούνταν κυρίως από ακραίους ολιγαρχικούς, δεν ήταν διατεθειμένοι να μοιραστούν την εξουσία με τους πεντακισχιλίους. Επέβαλαν τη θέλησή τους και διέλυσαν τη δημοκρατικά εκλεγμένη Βουλή των 500. Η κατάλυση της Δημοκρατίας είχε επιτελεσθεί.

Οι πραξικοπηματίες δεν θα μπορούσαν να διατηρήσουν τη δύναμή τους, αν δεν είχαν τη συγκατάθεση του πανίσχυρου αθηναϊκού στόλου, που εκείνη την περίοδο ναυλοχούσε στη Σάμο. Δεν το πέτυχαν, γεγονός που συνετέλεσε στο θνησιγενές του εγχειρήματός τους. Τα πληρώματα μόλις έμαθαν για το κίνημα στην Αθήνα, ορκίστηκαν πίστη στη δημοκρατία, καθαίρεσαν τους αρχηγούς τους και εξέλεξαν νέους. Ο Θρασύβουλος και ο Θράσυλος ήταν δύο από αυτούς. Οι νέοι ηγέτες του στόλου ανακάλεσαν τον Αλκιβιάδη και διακήρυξαν την πρόθεσή τους να συνεχίσουν τον πόλεμο κατά της Σπάρτης.

Στην Αθήνα, η νέα ολιγαρχική διακυβέρνηση υπέφερε εξ αρχής από εσωτερικά προβλήματα, καθώς στους κόλπους της ξέσπασε διαμάχη μεταξύ μετριοπαθών και ακραίων στοιχείων. Οι μετριοπαθείς, με αρχηγό τον Θηραμένη, ζητούσαν την αντικατάσταση των 400 με ένα διευρυμένο ολιγαρχικό σώμα των 5.000, στο οποίο θα συμμετείχαν και εκπρόσωποι από τις κατώτερες τάξεις (ζευγίτες και άνω). Ευρισκόμενοι υπό πίεση, οι ακραίοι ολιγαρχικοί υπό τον Φρύνιχο ήταν έτοιμοι να συνάψουν ειρήνη με τους Σπαρτιάτες, θυσιάζοντας την ηγεμονία, ακόμη και την ανεξαρτησία της πόλης. Παράλληλα, άρχισαν να τειχίζουν την Ηιετιώνεια χερσόνησο (σημερινή Δραπετσώνα), στην είσοδο του Πειραιά. Οι διαδόσεις του Θηραμένη, ότι το οχυρό προοριζόταν να διευκολύνει την απόβαση των Σπαρτιατών, προκάλεσε την αντίδραση των οπλιτών, οι οποίοι το κατεδάφισαν. Θύμα των διαδόσεων αυτών έπεσε και ο Φρύνιχος, ο οποίος δολοφονήθηκε.

Μετά την εξέλιξη αυτή, οι μετριοπαθείς ολιγαρχικοί πήραν το πάνω χέρι και εγκατέστησαν την «αρχή των 5.000» τον Σεπτέμβριο του 411 π.Χ. Ο Θουκυδίδης εγκωμιάζει το νέο πολίτευμα, που αποτελούσε συνδυασμό ολιγαρχικών και δημοκρατικών στοιχείων. Από τους ηγέτες των ακραίων ολιγαρχικών, ο Αντιφών καταδικάσθηκε σε θάνατο και ήπιε το κώνειο, ενώ o Πείσανδρος κατέφυγε στους Σπαρτιάτες. Η δημοκρατία στην Αθήνα αποκαταστάθηκε τον Ιούνιο του 410 π.Χ, μετά τη διπλή νίκη του αθηναϊκού στόλου στην Κύζικο.

μ.Χ.
Η Μ. Βρετανία «νοικιάζει» το Χονγκ Κονγκ από την Κίνα για 99 χρόνια.
Ο Συμμαχικός στόλος καταπλέει στο Φάληρο και επιδίδει τελεσίγραφο στην κυβέρνηση Αλέξανδρου Ζαΐμη για διάλυση της Βουλής, προκύρηξη νέων εκλογών, αποστράτευση του ελληνικού στρατού και απομάκρυνση των γερμανόφιλων αξιωματικών (Εθνικός Διχασμός).
Συνωστισμός σημειώνεται στην οδό Ερμού της Αθήνας και διακοπή της συγκοινωνίας από το πλήθος, που συγκεντρώνεται για να θαυμάσει τη Μις Ευρώπη, Αλίκη Διπλαράκου.
Στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδος, που διεξάγεται στη Νέα Φιλαδέλφεια, ο Βασίλης Χατζηπαναγής οδηγεί σε μεγάλη νίκη τον Ηρακλή επί του Ολυμπιακού με 6-5 στα πέναλτι. Ο κανονικός αγώνας και η παράταση έληξαν 4-4.
Ανεξαρτητοποιούνται οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ Φώτης Κουβέλης, Νίκος Τσούκαλης, Θανάσης Λεβέντης και Γρηγόρης Ψαριανός, εξέλιξη την οποία ο πρόεδρος του κόμματος Αλέξης Τσίπρας χαρακτηρίζει «αρνητική».

Γεννήσεις

 


μ.Χ.

Λέσχη Μπίλντερμπεργκ

To ξενοδοχείο

To ξενοδοχείο

Ανεπίσημη ετήσια σύναξη 120-130 προσωπικοτήτων από τον κόσμο των επιχειρήσεων, της πολιτικής και των ΜΜΕ. Η ελιτίστικη αυτή ομάδα συνεδριάζει κάθε χρόνο μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, γεγονός που δίνει τροφή και υλικό στους λάτρεις της συνωμοσιολογίας.

Η πρώτη συνάντηση της Λέσχης έγινε από τις 29 έως τις 31 Μαΐου 1954 στο απόμερο ξενοδοχείο «Μπίλντερμπεργκ» κοντά στο Άρνεμ της Ολλανδίας, εξ ου και το όνομά της. Η πρωτοβουλία ανήκε σε ομάδα προσωπικοτήτων με επικεφαλής τον εξόριστο πολωνό πολιτικό επιστήμονα Γιόζεφ Ρέτινγκερ και τον βέλγο πρίγκηπα Βερνάρδο, που ανησυχούσαν για την αύξηση του Αντιαμερικανισμού και της επιρροής της Σοβιετικής Ένωσης στη Δυτική Ευρώπη. Πρότειναν μια διεθνή συνδιάσκεψη, που θα έφερνε κοντά Αμερικανούς και Ευρωπαίους, με στόχο την αλληλοκατανόηση των δύο πλευρών.

Η λίστα των καλεσμένων σχεδιάστηκε με τέτοιο τρόπο, ώστε να περιλαμβάνει δύο προσκεκλημένους από κάθε χώρα, ένα συντηρητικό και ένα προοδευτικό. Στους κατ' έτος προσκεκλημένους περιλαμβάνονται κεντρικοί τραπεζίτες, ειδικοί της αμυντικής βιομηχανίας, δημοσιογράφοι και βαρώνοι του Τύπου, υπουργοί, πρωθυπουργοί, εστεμμένοι και χρηματιστές από την Ευρώπη και τη Βόρειο Αμερική.

Η επιτυχία της πρώτης συνάντησης ώθησε τους διοργανωτές της να της προσδώσουν ετήσιο χαρακτήρα και να δημιουργήσουν μία μόνιμη Επιτροπή στο Λάιντεν της Ολλανδίας με συντονιστικό ρόλο. Πρώτος πρόεδρος ανέλαβε ο πρίγκηπας Βερνάρδος και μόνιμος γραμματέας ο Ρέτινγκερ. Αποφασίστηκε, επίσης, οι συνεδριάσεις της Λέσχης να γίνονται κάθε χρόνο σε διαφορετική χώρα της Ευρώπης ή της Βορείου Αμερικής. Στην Ελλάδα φιλοξενήθηκε το 1993, από τις 22 έως τις 25 Απριλίου, στο συγκρότημα «Ναυσικά» του Αστέρα της Βουλιαγμένης. Την οικονομική βιωσιμότητα της Λέσχης ανέλαβαν με τις συνεισφορές τους μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες.

Από την προεδρία της Λέσχης πέρασαν γνωστές προσωπικότητες, όπως οι βρετανοί πολιτικοί Αλεκ Ντάγκλας - Χομ και Λόρδος Κάριγκτον, ο γερμανός πολιτικός Βάλτερ Σέελ και ο επιχειρηματίας Έρικ Ρολ. Σήμερα, της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ προεδρεύει ο βέλγος επιχειρηματίας και πολιτικός, υποκόμης Ετιέν Νταβινιόν, πρώην επίτροπος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Εκπρόσωπος της Λέσχης στην Ελλάδα είναι ο κύπριος επιχειρηματίας Γεώργιος Δαυίδ (3Ε, Coca Cola).

Η μυστικοπάθεια της οργάνωσης και η ελιτίστικη σύνθεσή της δίνουν αφορμές για τη διατύπωση διαφόρων θεωριών. Όπως ότι η Λέσχη:

  • Προωθεί τις καριέρες των πολιτικών εκείνων που συντάσσονται με τα συμφέροντά της, που δεν είναι άλλα από τα συμφέροντα των πολυεθνικών και των υπερμάχων της Παγκοσμιοποίησης.
  • Προσπαθεί να διαλύσει τα κράτη, συμπεριλαμβανομένων και των ΗΠΑ, με σκοπό τη δημιουργία μιας παγκόσμιας υπερεθνικής δομής στο πρότυπο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
  • Λειτουργεί ως Παγκόσμια Κυβέρνηση και η μοίρα του πλανήτη καθορίζεται από τις ετήσιες συνεδριάσεις της.

Από την άλλη πλευρά, δημοσιογράφοι που έχουν παρακολουθήσει ως προσκεκλημένοι τις συνεδριάσεις της ισχυρίζονται ότι δεν διαφέρουν από ένα διεθνές σεμινάριο ή ένα συνέδριο μιας Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης. Ο βρετανός πολιτικός Ντένις Χίλι, από τα ιδρυτικά μέλη της Λέσχης, διατυπώνει την άποψη ότι στις συνεδριάσεις της Λέσχης δεν λαμβάνονται αποφάσεις, αφού συχνά οι θέσεις που διατυπώνονται είναι αντικρουόμενες και ότι είναι απλά ένα φόρουμ συζήτησης. Οι υποστηρικτές της φέρνουν ως παράδειγμα τους βομβαρδισμούς στην πρώην Γιουγκοσλαβία το 1999. Στη συνεδρίαση της Λέσχης ήταν περισσότερες οι απόψεις κατά των βομβαρδισμών, όμως παρόλα αυτά η κυβέρνηση Κλίντον προχώρησε σε αυτούς.

Αν και τα παλαιότερα χρόνια δεν ανακοινώνονταν οι καλεσμένοι κάθε χρονιάς, στις συνεδριάσεις της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ φαίνεται να έχουν λάβει μέρος από ελληνικής πλευράς:

  • Οι επιχειρηματίες Στέλιος Αργυρός, Γιάννης Κωστόπουλος, Γιώργος Λιβανός, Κώστας Καρράς, Μιχάλης Περατικός και Γιάννης Λύρας.
  • Οι πολιτικοί Στέφανος Μάνος, Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, Γεράσιμος Αρσένης, Ανδρέας Ανδριανόπουλος, Αντώνης Σαμαράς, Θεόδωρος Πάγκαλος, Μιχάλης Παπακωνσταντίνου, Γιώργος Παπανδρέου, Κώστας Καραμανλής, Γιάννος Κρανιδιώτης, Γιώργος Αλογοσκούφης, Άννα Διαμαντοπούλου, Ντόρα Μπακογιάννη και ο πρώην πρόεδρος της Κύπρου Γιώργος Βασιλείου.
  • Οι πανεπιστημιακοί Θάνος Βερέμης, Λουκάς Τσούκαλης, Θεόδωρος Κουλουμπής και Νικηφόρος Διαμαντούρος.
  • Ο δημοσιογράφος Αλέξης Παπαχελάς.

Το 2018, η σύναξη της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ θα γίνει στο Τορίνο της Ιταλίας από τις 7 έως τις 10 Ιουνίου, με κύριο θέμα τον «¨Λαϊκισμό στην Ευρώπη». Από ελληνικής πλευράς θα λάβουν μέρος ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας Κυριάκος Μητσοτάκης και ο διευθύνων σύμβουλος της τσιμεντοβιομηχανίας ΤΙΤΑΝ, Δημήτρης Παπαλεξόπουλος.

 Έρικ Χομπσμπάουμ, βρετανός μαρξιστής διανοούμενος, από τους κορυφαίους ιστορικούς του 20ου αιώνα. (Θαν. 1/10/2012)

Έρικ Χομπσμπάουμ
1917 – 2012

Βρετανός μαρξιστής διανοούμενος, από τους κορυφαίους ιστορικούς του 20ου αιώνα. Η τριλογία του («Η εποχή των επαναστάσεων 1789-1848», «Η εποχή του κεφαλαίου 1845-1875», «Η εποχή των αυτοκρατοριών 1875-1914») για «τον μακρύ 19ο αιώνα», όπως ονόμασε το διάστημα μεταξύ της Γαλλικής Επανάστασης και της έναρξης του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, θεωρείται έργο αναφοράς για την ιστοριογραφία του 19ου αιώνα και την ιστορική επιστήμη εν γένει.

Ο Έρικ Τζον Έρνεστ Χομπσμπάουμ (Eric John Ernest Hobsbawm) γεννήθηκε στις 9 Ιουνίου 1917 στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, στους κόλπους μιας εβραϊκής οικογένειας. Ο πατέρας του Λέοπολντ εργαζόταν σε ναυτιλιακό γραφείο και ήταν πολωνικής καταγωγής και η μητέρα του Νέλι Γκριν καταγόταν από μεσοαστική οικογένεια της Βιέννης. Το 1919 η οικογένεια Χομπσμπάουμ εγκαταστάθηκε στη Βιέννη, όπου ο νεαρός Έρικ έμαθε τα πρώτα του γράμματα. Σε ηλικία 12 ετών, έχασε τον πατέρα του και δύο χρόνια αργότερα τη μητέρα του. Έτσι, την ανατροφή αυτού και της αδελφής του Νάνσι ανέλαβε η θεία τους Γκρετλ, που κατοικούσε στο Βερολίνο.

Ο Έρικ Χομπσμπάουμ διαμόρφωσε τον χαρακτήρα του στη γερμανική πρωτεύουσα, όπου έζησε τα πρώιμα εφηβικά του χρόνια, μέσα στα ταραγμένα χρόνια της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης. Διάβασε Μαρξ για πρώτη φορά και εντάχθηκε στην κομμουνιστική οργάνωση Ένωση Σοσιαλιστών Μαθητών (Sozialistischer Schülebund). Διακινούσε την εφημερίδα της Μαθητικός Αγώνας (Schulkampf) και έκρυβε τον πολύγραφο της οργάνωσης κάτω από το κρεβάτι του. Με την επικράτηση του Χίτλερ (30 Ιανουαρίου 1933), ο 16χρονος Έρικ μαζί με την αδελφή του και τους θείους του εγκαταστάθηκε στο Λονδίνο, όπου έζησε τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής του.

Το 1936 κέρδισε μια υποτροφία και ξεκίνησε σπουδές ιστορίας στο Πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ. Εντάχθηκε αμέσως στη μυστική φοιτητική οργάνωση The Cambridge Apostles (Οι Απόστολοι του Κέμπριτζ), που περιλάμβανε στις τάξεις της πολλούς κομμουνιστές φοιτητές κι έγινε διάσημη στις αρχές της δεκαετίας του '50, όταν κάποια από τα μέλη της κατηγορήθηκαν ως πράκτορες της KGB.

Όταν ξέσπασε ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος, ο Χομπσμπάουμ, σε αντίθεση με άλλους άγγλους κομμουνιστές διανοούμενους, δεν εντάχθηκε στις υπηρεσίες κατασκοπίας της Μεγάλης Βρετανίας, παρότι γνώριζε έξι γλώσσες, μεταξύ αυτών και Γερμανικά. Προτίμησε να υπηρετήσει τη θητεία του στο Μηχανικό και να δουλέψει «σ' ένα λόχο με παιδιά της εργατικής τάξης, χτίζοντας οχυρωματικά έργα στις ακτές της Ανατολικής Αγγλίας».

Μετά τον πόλεμο επέστρεψε στο Κέμπριτζ για να ολοκληρώσει το διδακτορικό του πάνω στη Φαβιανή Εταιρεία, τον σοσιαλδημοκρατικό σύλλογο διανοουμένων, που ιδρύθηκε  το1884 και από τον οποίον προήλθε το Εργατικό Κόμμα της Μεγάλης Βρετανίας. Το 1947 ανέλαβε το πρώτο του διδακτικό πόστο ως λέκτορας ιστορίας στο Κολλέγιο Μπέρκμπεκ (Birkbeck College) του Πανεπιστημίου του Λονδίνου. Παρέμεινε στο Μπέρκμπεκ έως το τέλος της καθηγητικής του καριέρας το 1982 και στη συνέχεια ανέλαβε πρόεδρος του κολεγίου.

Ο Χομπσμπάουμ υπήρξε εξέχον και πιστό μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος της Μεγάλης Βρετανίας (CPGB). Μετά την εισβολή των σοβιετικών τανκς στην Ουγγαρία το 1956 μετέβαλε στάση κι έγινε δεινός επικριτής της Σοβιετικής Ένωσης, αλλά σε αντίθεση με άλλους συντρόφους του που το εγκατέλειψαν, αυτός παρέμεινε στις τάξεις του ΚΚΜΒ μέχρι τη διάλυσή του το 1991. Το 1983 υποστήριξε την αριστερή στροφή του Εργατικού Κόμματος υπό τον Νιλ Κίνοκ, που τελικά αποδείχτηκε καταστροφική στην κάλπη και οδήγησε στη δεξιά στροφή του κόμματος υπό τον Τόνι Μπλερ τη δεκαετία του '90.

Το 1962 κυκλοφόρησε το βιβλίο «Η εποχή των επαναστάσεων 1789-1848», το πρώτο μέρος της τριλογίας για τον «μακρύ 19ο αιώνα» που τον έκανε διάσημο. Ο συγγραφέας θεωρεί ότι η «διπλή επανάσταση» (Γαλλική Επανάσταση και Βιομηχανική Επανάσταση) αποτελεί τη μαμή της σύγχρονης Ευρωπαϊκής ιστορίας και διαμέσου της αποικιοκρατίας και του ιμπεριαλισμού της παγκόσμιας ιστορίας. Η τριλογία συμπληρώθηκε με τα βιβλία «Η εποχή του κεφαλαίου 1845-1875» (1975) και «Η εποχή των αυτοκρατοριών 1875-1914» (1987). Το 2002 κυκλοφόρησε η αυτοβιογραφία του με τίτλο «Interesting Times: a twentieth-Century life» («Συναρπαστικά χρόνια» στα ελληνικά). Τη δεκαετία του '50 ο Έρικ Χομπσμπάουμ διατηρούσε μια στήλη τζαζ κριτικής στο περιοδικό New Statesman με το ψευδώνυμο Φράνσις Νιούτον (το όνομα του κομμουνιστή τρομπετίστα της Μπίλι Χολιντέι). Από την αγάπη του για την τζαζ προέκυψε το βιβλίο «The Jazz Scene» (Η σκηνή της Τζαζ), που κυκλοφόρησε το 1989 και αποτελεί σημαντική συμβολή στην κοινωνική ιστορία της μουσικής τζαζ,

Ο Έρικ Χομπσμοάουμ παντρεύτηκε για πρώτη φορά το 1943, αλλά ο γάμος τους με τη Μίριελ Σίμαν κατέληξε σε διαζύγιο το 1951. Τη δεκαετία του '50 γνώρισε τη Μάριον Μπενάθαν, με την οποία απέκτησε ένα αγόρι το 1959, τον σκηνοθέτη Τζος Μπενάθαν, ο οποίος έμαθε για την ύπαρξη του πατέρα του σε ηλικία 15 ετών. Το 1962 παντρεύτηκε τη Μαρλίν Σουάρτζ, με καταγωγή από την Αυστρία, με την οποία απέκτησε δύο παιδιά, τον Άντριου (δημοσιογράφο και επιχειρηματία στον χώρο του Ίντερνετ) και την Τζούλια (καθηγήτρια Δημοσίων Σχέσεων στο Πανεπιστήμιο Καλών Τεχνών του Λονδίνου).

Ο Έρικ Χομπσμπάουμ πέθανε την 1η Οκτωβρίου 2012 στο νοσοκομείο Royal Free Hospital του Λονδίνου, σε ηλικία 95 ετών. Τα τελευταία χρόνια έπασχε από λευχαιμία.

Βιβλία το Έρικ Χομπσμοάουμ στα Ελληνικά

  • Για την ιστορία (Θεμέλιο)
  • Έθνη και εθνικισμός από το 1780 μέχρι σήμερα (Καρδαμίτσα)
  • Επαναστάτες (Θεμέλιο)
  • Η επινόηση της παράδοσης (Θεμέλιο)
  • Η επόμενη μέρα (Επίκεντρο)
  • Η εποχή των επαναστάσεων 1789-1848 (ΜΙΕΤ)
  • Η εποχή του κεφαλαίου 1848-1875 (ΜΙΕΤ)
  • Η εποχή των αυτοκρατοριών 1875-1914 (ΜΙΕΤ)
  • Η εποχή των άκρων (Θεμέλιο)
  • Η σκηνή της τζαζ (Εξάντας)
  • Η συμβολή του Καρόλου Μάρξ στην επιστήμη της ιστορίας (Μνήμων)
  • Ληστές (Θεμέλιο)
  • Ξεχωριστοί άνθρωποι (Θεμέλιο)
  • Παγκοσμιοποίηση Δημοκρατία και Τρομοκρατία (Θεμέλιο)
  • Σαμπατέ (Ελεύθερος Τύπος)
  • Στους ορίζοντες του 21ου αιώνα (Θεμέλιο)
  • Συναρπαστικά χρόνια (Θεμέλιο)
  • Πώς να αλλάξουμε τον κόσμο (Θεμέλιο)

Φίμπι Σνέτσινγκερ
1931 – 1999

Αμερικανίδα παρατηρήτρια πουλιών (birdwatcher), η πλέον διάσημη αυτού του «σπορ», με παρατηρήσεις 8.398 ειδών στο ενεργητικό της.

Η Φίμπι Σνέτσινγκερ (Μπερνέτ, το πατρικό της) γεννήθηκε στις 9 Ιουνίου 1931 στο Λέικ Ζούρικ της πολιτείας Ιλινόι των ΗΠΑ. Κόρη του «γκουρού» της διαφήμισης Λίο Μπερνέτ (1891-1971), σπούδασε γερμανική φιλολογία, προτού αφιερωθεί ψυχή τε και σώματι στην παρατήρηση πουλιών.

Το 1981 διαγνώσθηκε με καρκίνο του δέρματος σε προχωρημένο στάδιο, αλλά τελικά συνάντησε τον χάρο στη Μαδαγασκάρη στις 23 Νοεμβρίου 1999, όταν το όχημα στο οποίο επέβαινε εν ώρα δράσης ανατράπηκε και την καταπλάκωσε.

Το 2003 εκδόθηκαν τα απομνημονεύματά της με τίτλο «Birding on Borrowed Time» («Παρατήρηση πουλιών με δανεικό χρόνο»).

Τρία από τα τέσσερα παιδιά, που απέκτησε με τον σύζυγό της Ντέιβιντ Σνέτσινγκερ, ακολουθούν το χόμπι της.


Τζόνι Ντεπ, αμερικανός ηθοποιός.
Σωκράτης Παπασταθόπουλος, διεθνής έλληνας κεντρικός αμυντικός ποδοσφαιριστής (ΑΕΚ, Μίλαν, Μπορούσια Ντόρτμουντ).

Θάνατοι

 


μ.Χ.
 Βάσος Μαυροβουνιώτης, ήρωας της ελληνικής επανάστασης από το Μαυροβούνιο. Το πραγματικό του όνομα ήταν Βάσο Μπράγιοβιτς. (Γεν. 1797)

Βάσος Μαυροβουνιώτης
1797 – 1847

Αγωνιστής του ‘21 από το Μαυροβούνιο, το σημερινό ανεξάρτητο κράτος των Δυτικών Βαλκανίων.

Ο Βάσο Μπράγεβιτς (Vaso Brajević, Васо Брајевић), όπως ήταν το πραγματικό του όνομα, ήταν σερβικής καταγωγής και γεννήθηκε το 1797 στο Μόιντεζ του Μαυροβουνίου. Σε ηλικία 20 ετών μετέβη, άγνωστο για ποιο λόγο, στη Σμύρνη, όπου γνωρίστηκε στη φυλακή με τον Ευβοιώτη Νικόλαο Κριεζώτη. Ο μεν Κριεζώτης κατηγορείτο για φόνο ενός Τούρκου, ο δε Μαυροβουνιώτης για απαγωγή. Ανέπτυξαν στενή φιλία και αργότερα έγιναν αδελφοποιητοί (βλάμηδες).

Το 1820 δραπέτευσαν και ήλθαν στην Αθήνα. Κατά μία πληροφορία, ενώ βρισκόταν στην Αθήνα, στάλθηκε μαζί με άλλους 120 στρατιώτες να πάρει μέρος στην πολιορκία τού Αλή πασά των Ιωαννίνων. Το καλοκαίρι του 1821 βρέθηκε με τον αδελφό του Ράντο στην Εύβοια, όπου συναντήθηκε με τον παλιό του γνώριμο Νικόλαο Κριεζώτη και ανέπτυξαν σημαντική δράση κατά τη διάρκεια της Επανάστασης.

Ο Μαυροβουνιώτης ανέλαβε ηγετική θέση στα στρατεύματα της Καρυστίας, συνεργάστηκε με τον Ηλία Μαυρομιχάλη και στις 11 Ιανουαρίου 1822 έλαβε μέρος στη Μάχη των Στύρων, όπου έχασε τη ζωή του ο Μαυρομιχάλης. Το γεγονός αυτό προκάλεσε διαμάχη για την αρχηγία ανάμεσα στον Βάσσο και τον Κριεζώτη. Ο τελευταίος τελικά επικράτησε κι έστειλε τον Μαυροβουνιώτη στον Γκούρα στην Αθήνα. Αργότερα, οι δυο σταυραδελφοί τα ξαναβρήκαν και αγωνίστηκαν μαζί σε πολλές μάχες.

Στις εμφύλιες διαμάχες πήρε το μέρος των «κυβερνητικών» και συμμετείχε στη συμπλοκή του Θάνα, όπου σκοτώθηκε ο Πάνος Κολοκοτρώνης, γιος του Γέρου του Μοριά και επιφανές στέλεχος των «Αντικυβερνητικών» (Νοέμβριος του 1824). Για τις υπηρεσίες του στο κυβερνητικών στρατόπεδο προήχθη από χιλίαρχος σε στρατηγό, με απόφαση του Προέδρου του Εκτελεστικού Γεωργίου Κουντουριώτη, με την οικογένεια του οποίου ήταν στενά συνδεδεμένος.

Μετά την αποβίβαση των Αιγυπτίων του Ιμπραήμ πασά στην Πελοπόννησο, πήρε μέρος στην άτυχη μάχη στο Κρεμμύδι (7 Απριλίου 1825). Στη συνέχεια, πήγε στην Ανατολική Στερεά και συμμετείχε σε διάφορες στρατιωτικές επιχειρήσεις, όπως στην πολιορκία των Σαλώνων.

Στις αρχές του 1826, σε συνεργασία με τον Νικόλαο Κριεζώτη και τον Χατζημιχάλη Νταλιάνη, συμμετείχε στην τυχοδιωκτική εκστρατεία του Λιβάνου (τέλη Φεβρουαρίου - 25 Μαρτίου), με σκοπό την ενίσχυση του τοπικού εμίρη Μπεσίρ, ο οποίος σύμφωνα με πληροφορίες επρόκειτο να εξεγερθεί εναντίον του Σουλτάνου. Ως τόπος συγκέντρωσης του εκστρατευτικού σώματος ορίστηκε η Κέα. Εκεί, ο Βάσσος ερωτεύτηκε τη νεαρή και όμορφη Ελένη, σύζυγο του προύχοντα της νήσου Μιχαήλ Παγκάλου (προγόνου της γνωστής οικογένειας στρατιωτικών και πολιτικών) και αφού την απήγαγε, την εγκατέστησε στον μεσαιωνικό πύργου του φίλου του Γιαννούλη στην Άνδρο.

Η εκστρατεία στο Λίβανο είχε άδοξο τέλος. Ο Μπεσίρ, όταν διαπίστωσε ότι δεν είχε επίσημη κάλυψη, αρνήθηκε τη συνεργασία των ελλήνων αγωνιστών, οι οποίοι, αφού λεηλάτησαν τα περίχωρα της Βηρυτού, αποφάσισαν να επιστρέψουν άπρακτοι στην Ελλάδα. Αμέσως μετά την επιστροφή του, ο Βάσσος τέλεσε τους γάμους του με την Ελένη, η οποία τον ακολούθησε ως νοσοκόμα, μετά την ένταξή του στο στρατιωτικό σώμα του Καραϊσκάκη.

Ο Μαυροβουνιώτης διακρίθηκε στη μάχη του Χαϊδαρίου (6 Αυγούστου 1826) και στην άτυχη για τα ελληνικά όπλα Μάχη του Καματερού (27 Ιανουαρίου 1827). Μετά το θάνατο του Καραϊσκάκη μετέβη στη Θεσσαλία και προσπάθησε χωρίς επιτυχία να καταλάβει το Τρίκερι, σε συνεργασία με τον Φαβιέρο (Νοέμβριος 1827). Επί Καποδίστρια διορίστηκε αρχηγός της ΣΤ' Χιλιαρχίας και πήρε μέρος στη μάχη του Μαρτίνου (29 Ιανουαρίου 1829) και τη μάχη της Πέτρας (12 Σεπτεμβρίου 1829), που ήταν και η τελευταία του Αγώνα.

Σε πολιτικό επίπεδο, πέρασε γρήγορα στο αντικαποδιστριακό στρατόπεδο, επηρεασμένος ίσως από τη δραστήρια σύζυγό του, η οποία διεξήγαγε σφοδρό αγώνα για την ανατροπή του Κυβερνήτη, επειδή δεν ήθελε να επικρατήσουν οι απολυταρχικές του αντιλήψεις στην Ελλάδα. Ο Όθων τον διόρισε υπασπιστή του, ενώ για ορισμένο διάστημα ασχολήθηκε με τη δίωξη της ληστείας.

Ο Βάσσος Μαυροβουνιώτης πέθανε από πνευμονία στις 9 Ιουνίου 1847, σε ηλικία 50 ετών και τάφηκε στο Α’ Νεκροταφείο της Αθήνας. Από το γάμο του με την Ελένη απέκτησε δύο παιδιά, που ακολούθησαν στρατιωτική καριέρα: τον υποστράτηγο Αλέξανδρο Βάσσο (1831- 1913) και τον αντιστράτηγο Τιμολέοντα Βάσσο (1836-1929), νονό του δικτάτορα Θεόδωρου Πάγκαλου.

Σχετικά

Στις 20 Δεκεμβρίου 2003 έγιναν τα αποκαλυπτήρια του αγάλματος του Βάσσου Μαυροβουνιώτη σε πλατεία της πρωτεύουσας του Μαυροβουνίου, Ποντγκορίτσα.

Τσαρλς Ντίκενς, άγγλος μυθιστοριογράφος. (Γεν. 7/2/1812)

Ζωρζ Σαρή, ελληνίδα ηθοποιός και από τους σπουδαιότερους συγγραφείς παιδικών βιβλίων στη χώρα μας. (Γεν. 23/5/1925)

πηγη: www.sansimera.gr

 

 
© Copyright 2011 - 2024 Στύξ - Ανεξάρτητη Πολιτισμική και Πολιτική Εφημερίδα της Βόρειας Πελοποννήσου