Loading...

Κατηγορίες

Παρασκευή 17 Αύγ 2018
Παρασκευή 17 Αυγούστου 2018
Κλίκ για μεγέθυνση
Παρασκευή 17 Αυγούστου 2018Παρασκευή 17 Αυγούστου 2018Παρασκευή 17 Αυγούστου 2018Παρασκευή 17 Αυγούστου 2018
 
Ανατολή Ήλιου: 06:40 – Δύση Ήλιου: 20:17
  • Γιορτάζουν:  Θύρσος, Μύρων

Σαν Σήμερα...

 

1944 
 Μπλόκο Γερμανών και δοσιλόγων στην Κοκκινιά, με εκατοντάδες νεκρούς και χιλιάδες αιχμαλώτους.

Το Μπλόκο της Κοκκινιάς

H αντιστασιακή δράση των κατοίκων της Κοκκινιάς (σημερινή Νίκαια Αττικής) μέσα από τις τάξεις του ΕΑΜ, προκάλεσε την οργή των γερμανών κατακτητών και των ντόπιων συνεργατών τους, που με επανειλημμένες επιθέσεις στην περιοχή προσπάθησαν να την εξουδετερώσουν. Η μεγαλύτερη επίθεση, γνωστή στην ιστορία της Αντίστασης ως «Μπλόκο της Κοκκινιάς», πραγματοποιήθηκε στις 17 Αυγούστου 1944 και κατέληξε σε λουτρό αίματος.

Η επιχείρηση είχε προπαρασκευαστεί με λεπτομέρειες και το μυστικό είχε διαφυλαχτεί καλά. Πήραν μέρος γύρω στους 2.500 άνδρες - Γερμανοί, μέλη των Ταγμάτων Ασφαλείας[1] και το μηχανοκίνητο τμήμα της Αστυνομίας Πόλεων[2] υπό τον περιβόητο αστυνομικό διευθυντή Νίκο Μπουραντά. Πρωταγωνιστικό ρόλο στην επιχείρηση είχε ο αρχηγός των Ταγμάτων Ασφαλείας, συνταγματάρχης Ιωάννης Πλυτζανόπουλος.

Η ισχυρή αυτή δύναμη, που ήταν οπλισμένη με βαριά πολυβόλα, όλμους και ελαφρά άρματα, έφθασε στην Κοκκινιά τα ξημερώματα της Παρασκευής 17 Αυγούστου. Αμέσως κύκλωσε την περιοχή και στη συνέχεια διέταξε να συγκεντρωθεί όλος ο ανδρικός πληθυσμός, ηλικίας από 14 ως 60 ετών, στην πλατεία της Οσίας Ξένης (σημερινή Πλατεία 17ης Αυγούστου 1944).

Γύρω στις 9 το πρωί, η πλατεία είναι γεμάτη από κόσμο. Οι Γερμανοί δίνουν εντολή στους συγκεντρωμένους να γονατίσουν. Αμέσως, αρχίζουν να κυκλοφορούν ανάμεσά τους, έλληνες προδότες, που φορούν κουκούλες για να μην αναγνωρίζονται και υποδεικνύουν στους Γερμανούς τους αγωνιστές και τα ηγετικά στελέχη του ΕΑΜ. Όσους συλλαμβάνουν, τους σέρνουν σ’ ένα γειτονικό οικόπεδο και στα υπόγεια διπλανών σπιτιών και τους βασανίζουν φριχτά.

Το απόγευμα της ίδιας ημέρας, 76 στελέχη του ΕΑΜ εκτελούνται, όπως και 46 πατριώτες στη συνοικία «Αρμένικα». 30 ακόμη Κοκκινιώτες σκοτώνονται σε μεμονωμένα επεισόδια, ενώ 4 άλλοι καίγονται από την πυρπόληση τουλάχιστον 100 σπιτιών από τους επιδρομείς. Συνολικά, τα θύματα του «Μπλόκου της Κοκκινιάς» ανέρχονται σε 315. Την ίδια ώρα, γύρω στους 6.000 άνδρες οδηγούνται με ισχυρή συνοδεία στο στρατόπεδο του Χαϊδαρίου. Ύστερα από λίγες μέρες θα μεταφερθούν σε γερμανικά στρατόπεδα περίπου 1.200, αρκετοί από τους οποίους θα εκτελεστούν ή θα πεθάνουν από τις κακουχίες.

Σχετικά

  • Τα γεγονότα του «Μπλόκου της Κοκκινιάς» αναπαριστά η ταινία «Το Μπλόκο», που γύρισε το 1964 ο Άδωνις Κύρου (1923-1985), με πρωταγωνιστές τους Κώστα Καζάκο, Μάνο Κατράκη, Αλεξάνδρα Λαδικού, Γιάννη Φέρτη και Ξένια Καλογεροπούλου. Το σενάριο της ταινίας είναι του Γεράσιμου Σταύρου, η διεύθυνση φωτογραφίας του Γιώργου Πανουσόπουλου και του Γρηγόρη Δανάλη και η μουσική του Μίκη Θεοδωράκη. Η ταινία έκανε πρεμιέρα στους αθηναϊκούς κινηματογράφους στις 7 Δεκεμβρίου 1965 κι έκοψε 165.426 εισιτήρια.
  • Το 1982, o σκηνοθέτης Διονύσης Γρηγοράτος γύρισε για λογαριασμό της ΕΡΤ το δραματοποιημένο ντοκιμαντέρ «Το Μπλόκο της Κοκκινιάς».

1. Τα Τάγματα Ασφαλείας δημιουργήθηκαν από τον κατοχικό πρωθυπουργό Ιωάννη Ράλλη το καλοκαίρι του 1943 με τη σύμφωνη γνώμη σημαντικής μερίδας του αστικού πολιτικού κόσμου, προκειμένου να αναχαιτισθεί η διαρκώς αυξανόμενη δύναμη του ΕΑΜ, στο οποίο κυριαρχούσε το ΚΚΕ. Ο Ράλλης εκτιμούσε ότι η τελική έκβαση του Πολέμου θα έβρισκε νικητές του Συμμάχους, οπότε θα έπρεπε άμεσα να αντιμετωπισθεί ο κομουνιστικός κίνδυνος. Οι άνδρες των Ταγμάτων Ασφαλείας ήταν γνωστοί με τον απαξιωτικό χαρακτηρισμό «γερμανοτσολιάδες». Ο Ιωάννης Πλυτζανόπουλος μετά την απελευθέρωση προήχθη σε υποστράτηγο, ενώ o ανηψιός του Νικόλαος Πλυτζανόπουλος διετέλεσε δήμαρχος Νικαίας την περίοδο της χούντας.

2. Το Μηχανοκίνητο Τμήμα της Αστυνομίας Πόλεων, με επικεφαλής τον αστυνομικό διευθυντή Νίκο Μπουραντά (1900-1981), συνεργάστηκε με τους κατακτητές και πολύ σύντομα εξελίχθηκε σε φόβητρο των πολιτών. Η Αριστερά αποκαλούσε του άνδρες του «μπουραντάδες». Ήταν γνωστοί για τα αντικομουνιστικά τους φρονήματα, όπως και ο επικεφαλής τους. Ο Νίκος Μπουραντάς δικάσθηκε ως δοσίλογος, αλλά απηλλάγη στις 26 Νοεμβρίου 1945.

Γεγονότα

 

 


μ.Χ.
1833
    Με βασιλικό διάταγμα απαγορεύεται η κυκλοφορία τουρκικών νομισμάτων στην Ελλάδα.

Η ιστορία του νεοελληνικού νομίσματος

Ο φοίνικας, η δραχμή και το ευρώ είναι τα τρία νομίσματα (νομισματικές μονάδες), που κυκλοφόρησαν διαδοχικά από τη σύσταση του ελληνικού κράτους.

Γρόσι

Κατά τη διάρκεια της Επανάστασης επικρατούσε νομισματική αναρχία στον ελλαδικό χώρο. Οι συναλλαγές γίνονταν με οθωμανικά νομίσματα, όπως το γνωστό μας γρόσι, αλλά και με διάφορα ξένα νομίσματα (ισπανικό δίστηλο, τάλιρο της Μαρίας Θηρεσίας, χρυσό τσεκίνι Βενετίας κ.ά.).

Η ιδέα κοπής ελληνικού νομίσματος ερρίφθη κατά πρώτον το 1822. Στις 5 Μαρτίου ψηφίστηκε από το Βουλευτικό ο νόμος 6, με τον οποίο καθοριζόταν η κοπή αναμνηστικού αργυρού νομίσματος σε 80 κομμάτια, τα οποία θα περιέρχονταν στα μέλη της. Ένα μήνα αργότερα, με το νόμο 9 της 5ης Απριλίου, αποφασίστηκε να κοπούν νομίσματα για τις ανάγκες των συναλλαγών. Ο νόμος προέβλεπε τη συγκέντρωση του χρυσού και του αργύρου, που βρισκόταν σε μοναστήρια και εκκλησίες, καθώς και την απαγόρευση εξαγωγής χρυσού και αργύρου, όχι μόνο έξω από την επικράτεια, αλλά και από επαρχία σε επαρχία. Το σχέδιο, όμως, σύντομα εγκαταλείφθηκε λόγω εγγενών αδυναμιών.

Φοίνικας του 1828

Η συνεχιζόμενη, όμως, νομισματική ανωμαλία ανάγκασε τον πρώτο κυβερνήτη της ελεύθερης Ελλάδας, Ιωάννη Καποδίστρια, να επισπεύσει τη δημιουργία εθνικού νομίσματος. Πράγματι, στις 28 Ιουλίου 1828 η Δ’ Εθνοσυνέλευση του Άργους αποφάσισε να προτείνει στον Κυβερνήτη ως νομισματική μονάδα τον «φοίνικα», με υποδιαίρεση το λεπτό. Ελλείψει ρευστού και μηχανημάτων, ο Καποδίστριας συνήψε δάνειο 1,5 εκατομμυρίων ρουβλίων από τη Ρωσία και με τα χρήματα αυτά αγόρασε από τη Μάλτα μία μεταχειρισμένη νομισματοκοπική μηχανή, που εγκαταστάθηκε στην αυλή του σπιτιού του στην Αίγινα. Εκεί τυπώθηκαν τα πρώτα νομίσματα της ελεύθερης Ελλάδας, που ήταν ο αργυρός φοίνιξ και τα χάλκινα: δεκάλεπτο, πεντάλεπτο και μονόλεπτο. Το μέταλλο αποκτήθηκε από τις νηοπομπές του ελληνικού στόλου (άργυρος) και από τα τουρκικά κανόνια (χαλκός). Στις 17 Ιουνίου 1831 τυπώθηκε και το πρώτο χάρτινο χρήμα με απόφαση του Κυβερνήτη, χωρίς όμως επιτυχία.

Δραχμή του 1833

Μετά την ενθρόνιση του Όθωνα το 1833 τα νομίσματα που είχαν εκδοθεί και κυκλοφορήσει επί Καποδίστρια αποσύρθηκαν από την κυκλοφορία. Στις 8 Φεβρουαρίου εισήχθη νέα νομισματική μονάδα, η δραχμή (νόμισμα του αρχαίου ελληνικού κόσμου) αντί του φοίνικα. Με το ίδιο διάταγμα, τα νέα νομίσματα διαιρέθηκαν σε τρεις κατηγορίες: αργυρά, χρυσά και χάλκινα. Οι πρώτες δραχμές τυπώθηκαν στο Μόναχο και από το 1836 έως το 1858 τυπώνονταν στο Νομισματοκοπείο Αθηνών. Με το βασιλικό διάταγμα της 12ης Ιουλίου 1843 το αποκλειστικό δικαίωμα έκδοσης χαρτονομισμάτων δόθηκε στη νεοσυσταθείσα Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος, η οποία διατήρησε το προνόμιο αυτό έως το 1928, οπότε ιδρύθηκε η Τράπεζα της Ελλάδος.

Στις πρώτες μέρες της Κατοχής, οι κατακτητές έθεσαν σε κυκλοφορία παράλληλα με τη δραχμή, το Μάρκο Κατοχής, τη λιρέτα Κατοχής, τη μεσογειακή δραχμή, το βουλγαρικό λέβα και το αλβανικό φράγκο (29 Απριλίου 1941). Τα νομίσματα αυτά ήταν χωρίς αντίκρυσμα και γρήγορα αποσύρθηκαν από την κυκλοφορία (18 Ιουλίου 1941).

Ο Κ. Σημίτης επιδεικνύει τα πρώτα ευρώ

Και φθάνουμε στην αυγή της νέας χιλιετίας, όταν ο πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης υποβάλλει αίτηση στα αρμόδια θεσμικά όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την ένταξη της χώρας στη ζώνη του Ευρώ (9 Μαρτίου 2000). Την Πρωτοχρονιά του 2002 μέσα σε πανηγυρική ατμόσφαιρα το ευρώ αντικαθιστά τη δραχμή ως νομισματική μονάδα του ελληνικού κράτους. Τα δύο νομίσματα παραμένουν σε παράλληλη κυκλοφορία έως τις 28 Φεβρουαρίου 2002, οπότε από την επομένη η δραχμή αποτελεί παρελθόν, ύστερα από 169 χρόνια κυκλοφορίας.

1896

Η αγγλίδα Μπρίτζετ Ντρίσκολ είναι το πρώτο θύμα από αυτοκινητιστικό δυστύχημα στην ιστορία της ανθρωπότητας. Χτυπήθηκε στο Κρύσταλ Πάλας του Λονδίνου από αυτοκίνητο που έτρεχε με ταχύτητα 6,4 χιλιομέτρων.
 

 

Ο πρώτος πεζός - θύμα των τεσσάρων τροχών

Ο πρώτος πεζός που έπεσε θύμα αυτοκινητιστικού δυστυχήματος στην ιστορία της ανθρωπότητας ήταν μια γυναίκα, η 44χρονη αγγλίδα νοικοκυρά Μπρίτζετ Ντρίσκολ.

Η Ντρίσκολ βρισκόταν στο Λονδίνο μαζί με τη 16χρονη κόρη της Μέι για μια θρησκευτική τελετή. Στις 17 Αυγούστου 1896 κι ενώ προσπαθούσε να διασχίσει ένα δρόμο στην περιοχή του Κρίσταλ Πάλας μαζί με την κόρη της, χτυπήθηκε από ένα αυτοκίνητο, το οποίο οδηγούσε ο Άρθουρ Έντσολ. Η Μπρίτζετ Ντρίσκολ με πολλαπλά τραύματα στο κεφάλι πέθανε επί τόπου, ενώ η κόρη της Μέι τραυματίστηκε σοβαρά, αλλά επέζησε. Το αυτοκίνητο ανήκε στην εταιρεία «Anglo-French Motor Carriage Company», η οποία το χρησιμοποιούσε ως όχημα επιδείξεων.

Η ταχύτητα του αυτοκινήτου την ώρα της δυστυχήματος ήταν 6 χλμ/ω, σύμφωνα με τη δήλωση του οδηγού στην αστυνομία, αν και η επιβαίνουσα Άλις Στάντιγκ ισχυρίστηκε ότι ο Έντσολ είχε «πειράξει» τη μηχανή και το αυτοκίνητο έτρεχε με μεγαλύτερη ταχύτητα. Πάντως, η ανώτατη ταχύτητα του οχήματος ήταν 13 χλμ/ω και το όριο ταχύτητας 23χλμ/ω. Ένας διερχόμενος ταξιτζής κατέθεσε ότι η ταχύτητα του αυτοκινήτου δεν ξεπερνούσε τα 7 χλμ/ω, ενώ ένας αυτόπτης μάρτυρας έκανε λόγο για ένα αυτοκίνητο, που «εκινείτο ριψοκίνδυνα σαν πυροσβεστικό όχημα».

Οι δικαστικές αρχές του Λονδίνου που επελήφθησαν της υπόθεσης θεώρησαν τον θάνατο της Ντρίσκολ «τυχαίο γεγονός» και δεν προχώρησαν σε ποινική δίωξη του οδηγού του οχήματος. Ο ιατροδικαστής Πέρσι Μόρισον ευχήθηκε «ένα τέτοιο δυστύχημα να μην ξανασυμβεί ποτέ».

 

 


1918
Ιδρύεται η Εταιρεία της Θούλης, αποκρυφιστικό κίνημα για τη μελέτη της γερμανικής ιστορίας, που θα προετοιμάσει το έδαφος για την άνοδο του Ναζισμού στην εξουσία.

1973
Οι Rolling Stones κυκλοφορούν τη μεγάλη επιτυχία τους «Angie».
2004
Ο Ηλίας Ηλιάδης κατακτά το χρυσό μετάλλιο στην κατηγορία 81 κιλών του τζούντο, στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας.

 

Γεννήσεις

 


μ.Χ.
1601
Πιερ Ντε Φερμά, γάλλος μαθηματικός, γνωστός για το θεώρημα που φέρει το όνομά του. (Θαν. 12/1/1665)
1932
Βιντιαντάρ Σουρατζπρασάντ Νάιπολ, ινδικής καταγωγής συγγραφέας από το Τρίνιδαδ. Τιμήθηκε με βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας το 2001. (Θαν. 11/8/2018)
1943
Ρόμπερτ Ντε Νίρο, αμερικανός ηθοποιός.

Θάνατοι

 


μ.Χ.
1850
Χοσέ ντε Σαν Μαρτίν, νοτιοαμερικάνος επαναστάτης από την Αργεντινή. (Γεν. 25/2/1778)
1998
Έλλη Σουγιουλτζόγλου - Σεραϊδάρη, ελληνίδα φωτογράφος, γνωστή ως Nelly’s. (Γεν. 1899)

2001
Νίκος Γκούμας, πρόεδρος της ΑΕΚ την περίοδο 1956-1963, που συνδέθηκε με την επέκταση του γηπέδου της Νέας Φιλαδέλφειας, το οποίο έφερε τ’ όνομά του. Επίσης, το 1963, επί προεδρίας του, η ΑΕΚ κατέκτησε το πρώτο μεταπολεμικό πρωτάθλημα. (Γεν. 1908)
2012
 

Πάνος Μάρκοβιτς
1925 – 2012

Ποδοσφαιριστής και προπονητής, από τις σημαντικές μορφές του ελληνικού ποδοσφαίρου. Υπήρξε ο πρώτος Έλληνας, που δήλωσε επαγγελματίας προπονητής ποδοσφαίρου.

Ο Πάνος Μάρκοβιτς γεννήθηκε στις 5 Μαΐου 1925 στη Δράμα, αλλά μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη. Ως ποδοσφαιριστής αγωνίστηκε στον ΠΑΟΚ (1945-1951), με τον οποίο κατέκτησε το πρωτάθλημα της Ε.Π.Σ. Μακεδονίας το 1948. Στη συνέχεια ασχολήθηκε με την προπονητική, με προτροπή του οραματιστή προέδρου της Δόξας Δράμας, Αντώνη Καστρινού, δημιουργού της μεγάλης ομάδας των «μαυραετών» τη δεκαετία του '50.

«… Όταν μου έγινε πρόταση από τη Δόξα Δράμας, ήδη παντρεμένος με ένα παιδί, είχα στρωμένη δουλειά ως μηχανουργός - μηχανικός και για να τους αποτρέψω, ζήτησα το εξωπραγματικό ποσό των δύο εκατομμυρίων δραχμών, όταν δεν υπήρχε καλοπληρωμένος προπονητής που να έπαιρνε πάνω από εξακόσιες χιλιάδες. Ζήτησα σπίτι και ασφάλιση. Όταν ήρθε θετική απάντηση, τότε το συζήτησα με τη γυναίκα μου τη Δήμητρα και εκείνη με στήριξε πραγματικά. Άλλαζα επάγγελμα, σε μια εποχή που τα πράγματα ήταν πολύ δύσκολα…». Σπούδασε προπονητική στην Ιταλία και σε ηλικία 27 ετών ανέλαβε προπονητής της Δόξας Δράμας.

Ο Μάρκοβιτς εργάστηκε στους «μαυραετούς» από το 1952 ως το 1955 με νεαρούς παίκτες και ουσιαστικά δημιούργησε τη μεγάλη ομάδα της δεκαετίας του '50 με τους αδελφούς Λουκανίδη, τον Παύλο Γρηγοριάδη, τον Αντώνη Γεωργιάδη, τον Βασίλη Ιωάννου κ.ά. Η Δόξα Δράμας έγινε η πρώτη επαρχιακή ομάδα που έπαιξε σε τελικό Κυπέλλου Ελλάδος. Στις 23 Μαΐου 1954 ηττήθηκε από τον Ολυμπιακό με 2-0, σε αγώνα που έγινε στο Γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας. Κατά τη διάρκεια της παραμονής του στη Δόξα Δράμας, ο Πάνος Μάρκοβιτς μετεκπαιδεύτηκε στις ονομαστές σχολές του Κονβερσάνο και της Κολωνίας.

Στη συνέχεια, ως τα μέσα της δεκαετίας του '60 δούλεψε στον Ηρακλή, στον Θερμαϊκό, στον Απόλλωνα Καλαμαριάς και τον Πιερικό. Το 1966-1967 διετέλεσε προπονητής της Εθνικής Ελλάδος σε δύο αγώνες. Με τη Φινλανδία 2-1 για τα προκριματικά του Κυπέλλου Εθνών Ευρώπης (16 Οκτωβρίου 1966) και στο φιλικό με τη Λιβύη 4-0 (15 Φεβρουαρίου 1967), μαζί με το Λάκη Πετρόπουλο. Αν και είχε συμβόλαιο με την ΕΠΟ, εκδιώχθηκε από την εθνική ομάδα, πέντε ημέρες μετά την εκδήλωση του στρατιωτικού πραξικοπήματος της 21ης Απριλίου 1967.

Στη συνέχεια εργάστηκε στον Εθνικό Πειραιά, στην Προοδευτική και τον ΑΠΟΕΛ (1972-1975). Με την ομάδα της Λευκωσίας κατέκτησε το νταμπλ στην Κύπρο το 1973 και την περίοδο 1973-1974 αγωνίστηκε στο ελλαδικό πρωτάθλημα της Α' Εθνικής. Κατάφερε να τερματίσει στη 13η θέση και να γίνει η πρώτη κυπριακή ομάδα που δεν υποβιβάστηκε αμέσως από την Α' Εθνική, όπως συνέβαινε μέχρι τότε. Τη διετία 1975-1976 επανήλθε στην ΕΠΟ ως τεχνικός διευθυντής.

Η επόμενη σπουδαία επιτυχία του Πάνου Μάρκοβιτς ήταν η κατάκτηση του Κυπέλλου Ελλάδος το 1979 με τον Πανιώνιο. Ανέλαβε την ομάδα της Νέας Σμύρνης στη μέση της σεζόν 1978-1979, κατάφερε να τη σώσει από τον υποβιβασμό και να της χαρίσει το πρώτο μεγάλο τρόπαιο της ιστορίας της. Στα προημιτελικά, ο Πανιώνιος απέκλεισε τον Άρη Θεσσαλονίκης, ανατρέποντας με το εντυπωσιακό 5-1 το 2-5 του «Χαριλάου» και στα ημιτελικά τον Ολυμπιακό (νίκη με 2-1 στη Νέα Σμύρνη, ήττα με 3-2 στο Στάδιο Καραΐσκάκη). Στον τελικό της 9ης Ιουνίου 1979 στο Στάδιο Καραΐσκάκη νίκησε 3-1 την πρωταθλήτρια ΑΕΚ των Μπάγεβιτς, Μαύρου, Δομάζου και Νικολούδη.

Στον Πανιώνιο εργάστηκε άλλες δυο σεζόν, το 1981-1982 και το 1982-1983. Το 1983-1985 επέστρεψε στον ΑΠΟΕΛ, με το οποίο κατέκτησε το Κύπελλο Κύπρου το 1984, και στη συνέχεια σε διάφορες ομάδες ως το 2004 που εργάστηκε ξανά στον ΑΠΟΕΛ.

Ο Πάνος Μάρκοβιτς -ο «δάσκαλος», όπως τον αποκαλούσαν οι ποδοσφαιριστές του- πέθανε στην Αθήνα στις 17 Αυγούστου 2012, σε ηλικία 87 ετών.

Προπονητική καριέρα

1952-1955: Δόξα Δράμας
1955-1957: Απόλλων Καλαμαριάς
1957-1959: Θερμαϊκός Θεσσαλονίκης
1959-1960: Ηρακλής Θεσσαλονίκης
1960-1961: Μέγας Αλέξανδρος Κατερίνης
1962-1963: Απόλλων Καλαμαριάς
1963: Δόξα Δράμας
1965-1966: Εδεσσαϊκός
1966-1967: Εθνική Ελλάδος
1967-1969: Εθνικός Πειραιώς
1969-1970: Αίας Σαλαμίνας
1970-1971: Ολυμπιακός Χαλκίδας
1971-1972: Προοδευτική
1972-1975: ΑΠΟΕΛ
1975-1976: Ε.Π.Ο. (τεχνικός διευθυντής εθνικών ομάδων)
1976-1977: Πανιώνιος
1977-1978: Πιερικός
1978-1979: Πανιώνιος
1979-1980: Παναχαϊκή
1980-1981: Δόξα Δράμας
1981-1983: Πανιώνιος
1983-1985: ΑΠΟΕΛ
1985-1986: Παναχαϊκή
1986-1987: Δόξα Δράμας
1987-1988: Παναχαϊκή
1988-1990: Καθηγητής σε σχολές ποδοσφαίρου
1990-1992: Ολυμπιακός Λευκωσίας
2004: ΑΠΟΕΛ

πηγη: www.sansimera.gr

     
    © Copyright 2011 - 2024 Στύξ - Ανεξάρτητη Πολιτισμική και Πολιτική Εφημερίδα της Βόρειας Πελοποννήσου