Loading...

Κατηγορίες

Κυριακή 12 Αύγ 2018
Κυριακή 12 Αυγούστου 2018
Κλίκ για μεγέθυνση
Κυριακή 12 Αυγούστου 2018Κυριακή 12 Αυγούστου 2018Κυριακή 12 Αυγούστου 2018Κυριακή 12 Αυγούστου 2018Κυριακή 12 Αυγούστου 2018
 
Ανατολή Ήλιου: 06:36 – Δύση Ήλιου: 20:23
  • Παγκόσμια Ημέρα Νεολαίας
  • Παγκόσμια Ημέρα του Ελέφαντα
  • Γιορτάζουν:  Ανίκητος

Σαν Σήμερα...

 

Γεγονότα

 


μ.Χ.
1204
Ο δόγης της Βενετίας Ερρίκος Δάνδολος αγοράζει σε τιμή ευκαιρίας (5.000 χρυσά δουκάτα) την Κρήτη από τον Βονιφάτιο τον Μομφερρατικό.
1898
 
 Λήγει ο ισπανο-αμερικανικός πόλεμος. Η Ισπανία απελευθερώνει την Κούβα και παραχωρεί στις ΗΠΑ τα νησιά Πουέρτο Ρίκο, Γκουάμ και Φιλιππίνες. Με την ίδια συμφωνία, η Χαβάη προσαρτάται στις ΗΠΑ.

Γκουάμ

Η νήσος Γκουάμ (Guam)

Η νήσος Γκουάμ (Guam)

Το Γκουάμ (Guam) είναι νησί του Ειρηνικού Ωκεανού, το μεγαλύτερο και νοτιότερο από τις Μαριάνες Νήσους, και ανήκει στις ΗΠΑ.

Πρόσφατα ήλθε στην επικαιρότητα, λόγω της διαμάχης της Βόρειας Κορέας με τη διεθνή κοινότητα (και ιδιαίτερα με τις ΗΠΑ) για το πυρηνικό πρόγραμμά της. Ο Κιμ Γιονγκ Ουν, που διαφεντεύει τις τύχες της Βόρειας Κορέας, απειλεί με τους διηπειρωτικούς πυραύλους που διαθέτει η χώρα του να πλήξει το κοντινότερο προς αυτή αμερικανικό έδαφος, εν προκειμένω το Γκουάμ, που φιλοξενεί στο έδαφός του στρατηγικής σημασίας για την ευρύτερη περιοχή αεροναυτικές βάσεις.

Το Γκουάμ, που απέχει από τη Βόρεια Κορέα περί τα 3.500 χιλιόμετρα, έχει έκταση 540 τετραγωνικά χιλιόμετρα και πληθυσμό 163.000 κατοίκων. Πρωτεύουσα του νησιού είναι η Αγκάνα με 1.000 κατοίκους και η μεγαλύτερη πόλη η Ντεντέντο με 45.000 κατοίκους.

Το 37% των κατοίκων του Γκουάμ ανήκουν στην ινδονησιακής καταγωγής φυλή των Τσαμόρο, ενώ το 26% είναι Φιλιππινέζικης καταγωγής. Η λευκή φυλή εκπροσωπείται από το 7% των κατοίκων. Η επίσημη γλώσσα του Γκουάμ είναι τα αγγλικά, με δευτερεύουσα αυτή των Τσαμόρο.

Το κλίμα στο νησί είναι τροπικό, με θερμοκρασίες που κυμαίνονται μεταξύ 21 και 37 βαθμών Κελσίου, με αποτέλεσμα να αποτελεί πόλο έλξης για τους τουρίστες, ιδιαίτερα τους Ιάπωνες. Ο τουρισμός και οι αμερικανικές στρατιωτικές βάσεις εξασφαλίζουν ένα άνετο βιωτικό επίπεδο για τους κατοίκους του Γκουάμ.

Ο πρώτος που πάτησε το πόδι στο Γκουάμ ήταν ο πορτογάλος θαλασσοπόρος Φερδινάνδος Μαγγελάνος, που δούλευε για λογαριασμό της Ισπανίας, στις 6 Μαρτίου 1521. Το ονόμασε «Λαντρόνες» (Κλέφτες), εξαιτίας της συμπεριφοράς των ιθαγενών Τσαμόρο. Το 1565 η Ισπανία το προσάρτησε επισήμως και οι κάτοικοί του προσηλυτίστηκαν στον Ρωμαιοκαθολικισμό.

Μετά την ήττα της Ισπανίας στον Ισπανοαμερικανικό Πόλεμο, το νησί περιήλθε ως λεία στις ΗΠΑ, στις 23 Δεκεμβρίου 1898. Στις 7 Δεκεμβρίου 1941, λίγες ώρες μετά τον βομβαρδισμό του Περλ Χάρμπορ, καταλήφθηκε από τους Ιάπωνες, αλλά στις 10 Αυγούστου 1944 οι Αμερικανοί το ανακατέλαβαν και το μετέτρεψαν σε κύρια αεροπορική και ναυτική βάση, όπου πραγματοποιούσαν αεροπορικές επιθέσεις κατά της Ιαπωνίας, έως το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Μέχρι το 1950, το νησί διοικούσε ένας αμερικανός ναύαρχος που διοριζόταν από τον Πρόεδρο των ΗΠΑ. Τη χρονιά εκείνη έγινε διοικητικό διαμέρισμα των ΗΠΑ και οι κάτοικοί του απέκτησαν τα δικαιώματα του αμερικανού πολίτη, χωρίς όμως να έχουν το δικαίωμα να ψηφίζουν στις προεδρικές εκλογές. Το 1970 το Γκουάμ απέκτησε ευρεία αυτονομία με δικό του νομοθετικό σώμα και κυβέρνηση, ενώ από το 1972 εκλέγει ένα βουλευτή στη Βουλή των Αντιπροσώπων των ΗΠΑ, ο οποίος μπορεί να ψηφίζει στις επιτροπές, όχι όμως και στην ολομέλεια.

Το Γκουάμ εξακολουθεί να φιλοξενεί μεγάλες αμερικανικές ναυτικές και αεροπορικές βάσεις, καθώς το ένα τρίτο του αποτελεί ιδιοκτησία των αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων. Κατά τη διάρκεια του Πολέμου του Βιετνάμ (1955-1975), τα αμερικανικά αεροσκάφη εξορμούσαν από το νησί σε επιχειρήσεις βομβαρδισμού του Βορείου Βιετνάμ.

1914
Η Μ. Βρετανία μπαίνει στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, κηρύσσοντας τον πόλεμο κατά της Αυστροουγγαρίας.
1953
Καταστροφικός σεισμός, μεγέθους 7,2 Ρίχτερ, πλήττει τα Επτάνησα, με αποτέλεσμα 871 άνθρωποι να χάσουν τη ζωή τους, 1.690 να τραυματιστούν και 145.052 να μείνουν άστεγοι. Ζάκυνθος, Ιθάκη και Κεφαλλονιά υφίστανται ολοκληρωτική καταστροφή. Ανάμεσα στους τραυματίες βρίσκεται και ο διεθνής αμυντικός παίκτης του Ολυμπιακού Σούλης (Θανάσης) Κίνλεϊ, που εγκλωβίζεται στα ερείπια του σπιτιού του.
1989
Αρχίζει το διήμερο ροκ φεστιβάλ στο στάδιο Λένιν της Μόσχας, με τη συμμετοχή των Motley Crue, Ozzy Osbourne, Bon Jovi, Skid Row και Scorpions. Είναι η πρώτη φορά στη Σοβιετική Ένωση που επιτρέπεται σε συναυλία οι θεατές να είναι όρθιοι.
2004
Ξεσπά το σκάνδαλο Κεντέρη - Θάνου, μία μέρα πριν από την τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας. Οι δύο ολυμπιονίκες αρνούνται να περάσουν από ντόπινγκ κοντρόλ, πέφτουν θύματα τροχαίου ατυχήματος με μοτοσικλέτα, το οποίο χαρακτηρίζεται σκηνοθετημένο, και τίθενται εκτός αγώνων.

Γεννήσεις


μ.Χ.
1930
Τζορτζ Σόρος, ουγγρικής καταγωγής αμερικανός δισεκατομμυριούχος, επενδυτής και φιλάνθρωπος.
1949
Μαρκ Νόπφλερ, βρετανός κιθαρίστας και τραγουδιστής των «Dire Straits».
1998
Στέφανος Τσιτσιπάς, έλληνας τενίστας με διεθνή καριέρα, νούμερο 27 στον κόσμο στις 6 Αυγούστου 2018.

 

Θάνατοι

 


π.Χ.
30
Κλεοπάτρα, βασίλισσα της Αιγύπτου. Λέγεται ότι άφησε μία ασπίδα (μικρό φαρμακερό φίδι) να τη δαγκώσει στο στήθος για να μην δει το θρίαμβο του Οκταβιανού Αύγουστου. (Γεν. 69 π.Χ.)

Κλεοπάτρα
69 – 30 π.Χ.

Διάσημη βασίλισσα της Αιγύπτου, ονομαστή για την ομορφιά, το πνεύμα και την τόλμη της, που δοξάστηκε από την ιστορία και τη λογοτεχνία. Υπήρξε η τελευταία Φαραώ της Αιγύπτου και η τελευταία ηγεμών της Μακεδονικής δυναστείας των Πτολεμαίων, που κυβέρνησε την ιστορική χώρα από το 323 π.Χ, έτος θανάτου του Μεγάλου Αλεξάνδρου.

Η Κλεοπάτρα Ζ’ Φιλοπάτωρ γεννήθηκε το 69 π.Χ. στην Αλεξάνδρεια και ήταν κόρη του βασιλιά της Αιγύπτου Πτολεμαίου ΙΒ’ του Αυλητή (117 - 51 π.Χ.). Μετά το θάνατο του πατέρα της συμβασίλευσε αρχικά με τον δεκάχρονο αδελφό της Πτολεμαίο ΙΓ’ (51 - 47 π.Χ.), τον οποίο παντρεύτηκε για να τηρήσει το αιγυπτιακό έθιμο, και στη συνέχεια με τον έτερο αδελφό της Πτολεμαίο ΙΔ’ (47 - 44 π.Χ.).

Η Κλεοπάτρα στην πρώτη της συνάντηση με τον Καίσαρα, πίνακας του Ζαν Λεόν Ζερόμ (1866)

Η Κλεοπάτρα ήταν το μοναδικό μέλος της δυναστείας των Πτολεμαίων που μιλούσε αιγυπτιακά (οι Πτολεμαίοι μιλούσαν μόνο ελληνικά) και παρουσίαζε τον εαυτό της ως ενσάρκωση της θεάς Ίσιδας. Πανέξυπνη και ικανή πολιτικός, κατόρθωσε να φέρει την ευημερία και την ειρήνη στην αχανή επικράτειά της, που βρισκόταν σε δεινή θέση από τις συνεχείς εμφύλιες διαμάχες.

Για να πραγματοποιήσει τις φιλοδοξίες της φρόντισε να διατηρήσει προνομιακές σχέσεις με τη Ρώμη, μέσα από τις συμμαχίες και τους έρωτές της με κορυφαία πρόσωπα της εποχής εκείνης. Έτσι, όταν ο Ιούλιος Καίσαρας έφθασε στην Αίγυπτο τον Οκτώβριο του 48 π.Χ, καταδιώκοντας τον Πομπήιο, η Κλεοπάτρα βάλθηκε να τον σαγηνεύσει. Δεν ήταν και δύσκολο, καθώς ο σπουδαίος στρατηλάτης πήρε το μέρος της στην εσωτερική εμφύλια διαμάχη και αποκατέστησε την τάξη στο ταραγμένο βασίλειο της Αιγύπτου. Μαζί του η Κλεοπάτρα απέκτησε ένα γιο, τον Πτολεμαίο ΙΕ’ Καισαρίωνα (47 π.Χ.), ο οποίος συμβασίλευσε μαζί της από το 44 έως το 30 π.Χ.

Η Κλεοπάτρα ακολούθησε τον Ιούλιο Καίσαρα στη Ρώμη, αλλά μετά τη δολοφονία του το 44 π.Χ. επέστρεψε στην Αλεξάνδρεια. Το 41 π.Χ. ο Μάρκος Αντώνιος, που διεκδικούσε το θρόνο της Ρώμης από τον Οκταβιανό (τον μετέπειτα Αύγουστο), συνήψε πολιτική συμμαχία με την Κλεοπάτρα και γρήγορα έγιναν εραστές. Τον έρωτά τους απαθανάτισε ο Σαίξπηρ στο αριστούργημά του «Αντώνιος και Κλεοπάτρα». Μαζί απέκτησαν τρία παιδιά: την Κλεοπάτρα Σελήνη (40 π.Χ. - 6 μ.Χ.), τον Αλέξανδρο Ήλιο (40 π.Χ. - 29 ή 25 π.Χ.) και τον Πτολεμαίο Φιλάδελφο (36 - 29 π.Χ.).

Το 31 π.Χ. ο Μάρκος Αντώνιος και η Κλεοπάτρα ένωσαν τις δυνάμεις τους εναντίον του Οκταβιανού, αλλά στην καθοριστική ναυμαχία του Ακτίου (2 Σεπτεμβρίου) ηττήθηκαν και κατέφυγαν στην Αίγυπτο. Ο Οκταβιανός τους καταδίωξε και τον επόμενο χρόνο κατέλαβε την Αλεξάνδρεια. Ο Μάρκος Αντώνιος, εγκαταλειμμένος από τον στρατό του, αυτοκτόνησε.

Ο Θάνατος της Κλεοπάτρας, πίνακας του Ζαν Αντρέ Ρίξενς (1874)

Η Κλεοπάτρα προσπάθησε να ξελογιάσει και τον Οκταβιανό. Δεν τα κατάφερε όμως και αυτοκτόνησε στις 12 Αυγούστου 30 π.Χ, για να μην κοσμήσει με την παρουσία της τον ρωμαϊκό θρίαμβο του εχθρού της. Όπως αναφέρει η παράδοση, διάλεξε ένα αρκετά πρωτότυπο τρόπο για να αυτοκτονήσει. Αφού ξάπλωσε στο μεγαλοπρέστατο κρεββάτι της, τοποθέτησε στο γυμνό στήθος της ένα φίδι (ασπίδα) και από τα φαρμακερά δήγματά του βρήκε σκληρό θάνατο. Η εκδοχή αυτή αμφισβητείται από σύγχρονους ιστορικούς και ειδικούς.

Με τη φιλοδοξία της, σε συνδυασμό με τη γοητεία της, η Κλεοπάτρα επηρέασε τη ρωμαϊκή πολιτική σε μία αποφασιστική περίοδο και κατέληξε να αντιπροσωπεύει, όσο καμία άλλη γυναίκα στην αρχαιότητα, το πρότυπο της ερωτικής και μοιραίας γυναίκας. Ο καλύτερος επικήδειος γι’ αυτήν γράφτηκε από τον ρωμαίο ιστορικό Δίωνα Κάσσιο: «Η Κλεοπάτρα αιχμαλώτισε τους δύο μεγαλύτερους Ρωμαίους της εποχής της και εξαιτίας του τρίτου κατέστρεψε τον εαυτό της».

Η ζωή της Κλεοπάτρας ενέπνευσε πολλούς νεώτερους ζωγράφους (Λορέν, Τιέπολο, Νατουάρ, Καμπιάσο κ.ά) και συγγραφείς. Τα δύο κορυφαία θεατρικά έργα θεωρούνται τα «Αντώνιος και Κλεοπάτρα» του Σαίξπηρ (1606) και «Καίσαρ και Κλεοπάτρα» του Τζορτζ Μπέρναρντ Σο (1898). Το 1963, o αμερικανός σκηνοθέτης Τζόζεφ Μάνκιεβιτς μετέφερε στη μεγάλη οθόνη την ιστορία της Κλεοπάτρας, βασισμένος στις αρχαίες ιστορικές πηγές (Πλούταρχος, Σουητώνιος, Αππιανός), με πρωταγωνιστές το εκρηκτικό δίδυμο των Ρίτσαρντ Μπάρτον και Ελίζαμπεθ Τέιλορ.

μ.Χ.
1955
Τόμας Μαν, γερμανός συγγραφέας, που βραβεύτηκε με Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1929. («Το μαγικό βουνό», «Δρ Φάουστους», «Θάνατος στη Βενετία»). Στο αριστούργημά του, «Το Μαγικό Βουνό» (1924), για το οποίο τιμήθηκε με το Νόμπελ Λογοτεχνίας (1929), περιγράφει τις σκέψεις ενός ετοιμοθάνατου φυματικού γύρω από την ζωή, την ασθένεια, την επιστήμη και τον θάνατο αντικατοπτρίζοντας παράλληλα τη γενικότερη κατάσταση φθοράς και έκπτωσης των αξιών της Ευρώπης λίγο πριν από τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο. (Γεν. 6/6/1875)

1957

Δημήτριος Λαμπράκης
1887 – 1957

Δημοσιογράφος και εκδότης, από τους σημαντικότερους παράγοντες της ελληνικής δημοσιογραφίας. Ιδρυτής του δημοσιογραφικού οργανισμού, που είναι γνωστός και ως «Συγκρότημα Λαμπράκη».

Ο Δημήτριος Λαμπράκης γεννήθηκε στο Βάμο Χανίων το 1887. Σε ηλικία 10 ετών αναγκάστηκε να πάρει τα βουνά, εξαιτίας των επαναστατικών συνθηκών, που επικρατούσαν στην τουρκοκρατούμενη τότε Κρήτη. Εκεί, ο μικρός Δημήτρης προσέφερε τις υπηρεσίες του στους τραυματίες αγωνιστές ως νοσοκόμος.

Μετά το τέλος των γυμνασιακών του σπουδών στα Χανιά, εγκατέλειψε την Κρήτη για να λάβει μέρος στον Μακεδονικό Αγώνα, όπου διακρίθηκε για το θάρρος και την ανδρεία του. Συνελήφθη από τους Τούρκους και καταδικάσθηκε σε θάνατο, αλλά αμνηστεύθηκε μετά την επανάσταση των Νεοτούρκων (1908). Στη συνέχεια επέστρεψε στην Κρήτη, αλλά μετά από λίγο ξαναγύρισε στη Μακεδονία, όπου αναδείχθηκε ως ένας από τους ικανότερους πράκτορες του Μακεδονικού Αγώνα. Συνελήφθη εκ νέου, αλλά αποφυλακίστηκε με εγγύηση, που κατέβαλε η ελληνική κυβέρνηση.

Μετά από σύντομη παραμονή στην Κρήτη, εγκαταστάθηκε στο Γιοχάνεσμπουργκ της Νότιας Αφρικής, όπου εξέδωσε την πρώτη του εφημερίδα. Το 1912, μετά την κήρυξη του Α’ Βαλκανικού Πολέμου, επέστρεψε στην Ελλάδα και κατατάχθηκε ως εθελοντής στον ελληνικό στρατό.

Το 1914 εγκαταστάθηκε οριστικά στην Αθήνα και ξεκίνησε τη μακρά δημοσιογραφική του καριέρα. Αρχικά, εργάστηκε ως συντάκτης στην εφημερίδα «Πατρίς», της οποίας αργότερα έγινε διευθυντής. Το 1922 ίδρυσε με πολιτικούς παράγοντες του βενιζελικού χώρου (Καραπάνος, Ρούσσος, Διομήδης, Τσουδερός, Εξηντάρης, Ρέντης) και με την οικονομική συνδρομή του επιχειρηματία Πρόδρομου Μποδοσάκη - Αθανασιάδη, την εφημερίδα «Ελεύθερον Βήμα», της οποίας το πρώτο φύλλο κυκλοφόρησε στις 6 Φεβρουαρίου.

Ο Λαμπράκης υπήρξε από την αρχή η ψυχή της εφημερίδας και από το Νοέμβριο του 1923 έμεινε και τυπικά ο μόνος ιδιοκτήτης και εκδότης. Το «Ελεύθερον Βήμα» με την πάροδο του χρόνου έγινε το κύριο όργανο των Φιλελευθέρων και διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στις πολιτικές εξελίξεις, ανάλογο με την «Καθημερινή» του Γεωργίου Βλάχου, που ήταν η «ναυαρχίδα» του αντιβενιζελικού στρατοπέδου.

Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας του Θεόδωρου Πάγκαλου ήλθε σε σύγκρουση μαζί του και διώχθηκε. Με την επανέκδοση της εφημερίδας του βρέθηκε, όπως ήταν φυσικό, στο πλευρό των Φιλελευθέρων. Αρχικά, στήριξε την οικουμενική κυβέρνηση Ζαΐμη και από τον 1928 τάχθηκε υπέρ του Ελευθερίου Βενιζέλου, τον οποίο στήριξε καθ’ όλη τη διάρκεια της τετραετίας του. Κατά τα γεγονότα του Μαρτίου του 1935, που ακολούθησαν το κίνημα Πλαστήρα, διώχθηκε εκ νέου. Μετά την επανέκδοση του «Ελευθέρου Βήματος» το Μάιο του 1935, υπέδειξε με την αρθρογραφία του στον Ελευθέριο Βενιζέλο να αποχωρήσει της πολιτικής.

Ο Δημήτριος Λαμπράκης συνέδεσε το όνομά του και με άλλες εκδόσεις εντύπων. Στις 11 Απριλίου 1926 κυκλοφόρησε το πρώτο φύλλο της εβδομαδιαίας εφημερίδας «Οικονομικός Ταχυδρόμος», με σκοπό «να επικρατήσουν εις τον τόπον μας υγιείς δημοσιονομικαί και οικονομικαί αρχαί». Στις 28 Μαΐου 1931 εξέδωσε την εφημερίδα «Αθηναϊκά Νέα» και στις 29 Μαΐου 1932 την εφημερίδα «Η Φωνή του Λαού», η οποία διέκοψε την κυκλοφορία της δύο χρόνια αργότερα.

Με την έναρξη της γερμανικής κατοχής, ο Λαμπράκης εκχώρησε τους τίτλους των εντύπων του στους εργαζομένους και ο ίδιος ανεχώρησε στη Μέση Ανατολή. Μετά την απελευθέρωση επανεξέδωσε τις δύο εφημερίδες του με τους σημερινούς τους τίτλους, «Το Βήμα» και «Τα Νέα», ενώ από το 1954 μετέτρεψε τον «Οικονομικό Ταχυδρόμο» σε εβδομαδιαίο περιοδικό.

Ο Δημήτριος Λαμπράκης πέθανε στην Αθήνα στις 12 Αυγούστου 1957, σε ηλικία 70 ετών. Από τον Σεπτέμβριο του 1926 ήταν νυμφευμένος με την Έλζα Τσαουσοπούλου (1908-2012), με την οποία απέκτησε τρία παιδιά, τη Λένα, την Άννα και τον Χρήστο (1934-2009), ο οποίος ανέλαβε τη διεύθυνση του εκδοτικού συγκροτήματος μετά το θάνατο του πατέρα του.

Ο Δημήτριος Λαμπράκης δεν άφησε εποχή ως αρθρογράφος, όπως ο Γεώργιος Βλάχος της «Καθημερινής», αλλά διακρίθηκε κυρίως ως εκδότης και πολιτικός παράγοντας. Διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στις πολιτικές εξελίξεις του τόπου και καθόρισε σημαντικά τις ζυμώσεις και τις ανακατατάξεις του κεντρώου χώρου. Πολλοί από τους συνεργάτες του κατέλαβαν υψηλά πολιτικά αξιώματα, ενώ ο ίδιος δεν τα δέχθηκε, αν και κατ’ επανάληψη του προσφέρθηκαν.

2014
Λορίν Μπακόλ, αμερικανίδα ηθοποιός, η χήρα του Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ. (Γεν. 16/9/1924)

πηγη: www.sansimera.gr

 
© Copyright 2011 - 2024 Στύξ - Ανεξάρτητη Πολιτισμική και Πολιτική Εφημερίδα της Βόρειας Πελοποννήσου