Loading...

Κατηγορίες

Δευτέρα 24 Σεπ 2018
Δευτέρα 24 Σεπτεμβρίου 2018
Κλίκ για μεγέθυνση
Δευτέρα 24 Σεπτεμβρίου 2018Δευτέρα 24 Σεπτεμβρίου 2018
 
Ανατολή Ήλιου: 07:13 – Δύση Ήλιου: 19:20
  • Ημέρα Ενημέρωσης για την Οικογενή Υπερχοληστερολαιμία
  • Γιορτάζουν:  Θέκλα, Μυρσίνη, Μυρτώ

Σαν Σήμερα...

 

1828
Ο Ιωάννης Καποδίστριας οργανώνει για πρώτη φορά στην Ελλάδα Ταχυδρομική Υπηρεσία, με γραφεία στο Άργος, στην Τρίπολη, στην Επίδαυρο και τη Σύρο.

Ιωάννης Καποδίστριας
1776 – 1831

Έλληνας πολιτικός και διπλωμάτης. Διετέλεσε Υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας και πρώτος Κυβερνήτης του ανεξάρτητου Ελληνικού Κράτους, το οποίο ίδρυσε εκ θεμελίων και με την προσωπική του περιουσία.

Γεννήθηκε στην Κέρκυρα στις 11 Φεβρουαρίου 1776 την περίοδο της Ενετοκρατίας. Ο πατέρας του Αντώνιος - Μαρία καταγόταν από οικογένεια ευγενών, καθώς ένας από τους πρόγονούς του είχε λάβει τον τίτλο του Κόμη από τον Δούκα της Σαβοΐας Κάρολο Εμμανουήλ τον Β'. Ο τίτλος εισήχθη στη «Χρυσή Βίβλο» (Libro d' Oro) των ευγενών της Κέρκυρας το 1679 και έλκει την καταγωγή του από το ακρωτήριο Ίστρια της Αδριατικής, το σημερινό Κόπερ της Σλοβενίας. Η οικογένεια της μητέρας του Διαμαντίνας (Αδαμαντίας) Γονέμη, ήταν επίσης εγγεγραμμένη στη «Χρυσή Βίβλο» από το 1606.

Ο νεαρός Ιωάννης σπούδασε ιατρική, φιλοσοφία και νομικά στο Πανεπιστήμιο της Παταβίας (Πάντοβα) της Ιταλίας. Το 1797 εγκαταστάθηκε στη γενέτειρά του Κέρκυρα και άσκησε το επάγγελμα του ιατρού - χειρούργου. Δύο χρόνια αργότερα, όταν η Ρωσία και η Τουρκία κατέλαβαν για λίγο τα Επτάνησα, του ανατέθηκε η διοίκηση του στρατιωτικού νοσοκομείου.

Το 1801 τα Επτάνησα αυτονομούνται και ο Ιωάννης Καποδίστριας γίνεται ένας από τους δύο διοικητές της Ιονίου Πολιτείας, σε ηλικία 25 ετών. Χάρη στην πολιτική του οξυδέρκεια και πειθώ απέτρεψε την εξέγερση της Κεφαλλονιάς, που θα είχε απρόβλεπτες συνέπειες στη συνοχή του νεότευκτης πολιτείας. Έδειξε ευαισθησία και προσοχή στις ανησυχίες των Επτανησίων και πήρε πρωτοβουλίες για τη αναθεώρηση επί το δημοκρατικότερο του επτανησιακού συντάγματος, που είχαν επιβάλει Ρώσοι και Τούρκοι υπό τον τίτλο «Βυζαντινό Σύνταγμα».

Αποτέλεσμα των προσπαθειών του Καποδίστρια ήταν η ψήφιση ενός πιο φιλελεύθερου και δημοκρατικού συντάγματος το 1803. Οι μεγάλες δυνάμεις θορυβήθηκαν κι έστειλαν τον Γεώργιο Μοτσενίγο, προκειμένου να τον επιπλήξει. Όταν, όμως, ο εκπρόσωπός τους συναντήθηκε μαζί του, εντυπωσιάστηκε από την πολιτική και ηθική συγκρότηση του ανδρός. Ο Καποδίστριας διορίστηκε ομόφωνα από τη Γερουσία της Ιονίου Πολιτείας, Γραμματέας της Επικρατείας. Κατά τη διάρκεια της θητείας του αναδιοργάνωσε τη δημόσια διοίκηση, δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στην εκπαίδευση.

Τον Μάρτιο του 1807 εστάλη στη Λευκάδα, την οποία απειλούσε με κατάληψη ο Αλή Πασάς. Αναδιοργάνωσε την άμυνα του νησιού, αποτρέποντας την απειλή. Εκεί γνωρίστηκε με τους οπλαρχηγούς Κολοκοτρώνη, Νικηταρά, Ανδρούτσο και Μπότσαρη, που αργότερα θα πρωτοστατούσαν στην Επανάσταση του '21.

Τον Ιανουάριο 1809 ο Καποδίστριας εισήλθε στη διπλωματική υπηρεσία της Ρωσίας, κατόπιν προσκλήσεως του Τσάρου Αλέξανδρου Α'. Το 1813, διορίστηκε εκπρόσωπος της Ρωσίας στην Ελβετία, στην πρώτη του μεγάλη αποστολή, με σκοπό να συνεισφέρει στην απαλλαγή της από την επιρροή του Ναπολέοντα. Έπαιξε σημαντικό ρόλο στην ενότητα, ανεξαρτησία και την ουδετερότητα της Ελβετίας και συνεισέφερε τα μέγιστα στο ελβετικό σύνταγμα, που προέβλεπε 19 αυτόνομα κρατίδια (καντόνια) ως συστατικά μέλη της ελβετικής ομοσπονδίας.

Συμμετείχε στο Συνέδριο της Βιέννης, που έθεσε τις βάσεις της «Ιεράς Συμμαχίας», ως μέλος της ρωσικής αντιπροσωπίας, αποτελώντας το φιλελεύθερο αντίβαρο στην αντιδραστική πολιτική του αυστριακού πρίγκιπα Μέτερνιχ. Πέτυχε την εξουδετέρωση της αυστριακής επιρροής, την ακεραιότητα της Γαλλίας υπό Βουρβόνο μονάρχη, μετά την πτώση του Ναπολέοντα, καθώς και τη διεθνή ουδετερότητα της Ελβετίας, υπό την εγγύηση των Μεγάλων Δυνάμεων.

Μετά τις μεγάλες του διπλωματικές επιτυχίες, ο Τσάρος τον έχρισε Υπουργό Εξωτερικών της Ρωσικής Αυτοκρατορίας από το 1816 έως το 1822. Ο Καποδίστριας, όμως, δεν ξέχασε τη γενέτειρά του και τα Επτάνησα, που είχαν περάσει κάτω από τον ασφυκτικό έλεγχο της Μεγάλης Βρετανίας. Το 1819 μετέβη στο Λονδίνο και προσπάθησε ματαίως να πείσει τη βρετανική κυβέρνηση να μετριάσει το αυταρχικό καθεστώς που είχε επιβάλει στα Ιόνια Νησιά.

Με την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης, υποχρεώθηκε να εγκαταλείψει το αξίωμά του, καθώς είχε διαφωνήσει ανοιχτά με τον τσάρο Αλέξανδρο, που καταδίκαζε κάθε επαναστατική κίνηση στην Ευρώπη, πιστός στις αποφάσεις της Ιεράς Συμμαχίας. Το 1822 εγκαταστάθηκε στη Γενεύη της Ελβετίας, όπου έχαιρε υπόληψης για την προσφορά του στη δημιουργία της Ελβετικής Ομοσπονδίας, λαμβάνοντας τον τίτλο του επίτιμου πολίτη. Παρέμεινε εκεί έως το 1827, βοηθώντας ποικιλοτρόπως το επαναστατημένο έθνος.

Στις 30 Μαρτίου 1827 η Εθνοσυνέλευση της Τροιζήνας τον εξέλεξε Κυβερνήτη του νεοσύστατου Ελληνικού Κράτους, σε μία περίοδο που η Επανάσταση καρκινοβατούσε. Έπειτα από επίπονες διαβουλεύσεις στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες για την εξασφάλιση της απαραίτητης υποστήριξης για το ελληνικό κράτος, έφτασε στο Ναύπλιο στις 7 Ιανουαρίου 1828, γενόμενος δεκτός με ζητωκραυγές και ενθουσιώδεις εκδηλώσεις από τον λαό. Δύο ημέρες αργότερα μετέβη στην Αίγινα, η οποία είχε κριθεί καταλληλοτέρα από το Ναύπλιο ως προσωρινή έδρα της Κυβέρνησης.

Η πρώτη επαφή του με την ηπειρωτική Ελλάδα υπήρξε αποκαρδιωτική, λόγω της κατάστασης που επικρατούσε στο πολιτικό σκηνικό. Οι αντιπαλότητες που είχαν προκύψει μεταξύ των φατριών κατά τη διάρκεια της επανάστασης δεν είχαν κοπάσει, ενώ η χώρα είχε καταστραφεί και η οικονομία της τελούσε υπό πτώχευση.

Ο Καποδίστριας εκλήθη να κυβερνήσει με βάση το Δημοκρατικό Σύνταγμα της Τροιζήνας, αλλά ως οπαδός της πεφωτισμένης δεσποτείας πίστευε ότι τα Συντάγματα και τα Κοινοβουλευτικά Σώματα ήσαν πρόωρα για το ασύστατο ακόμα κράτος. Πρέσβευε εις την αρχή του ενός ανδρός, έστω και υπό προθεσμία. Στις 18 Ιανουαρίου 1828 πέτυχε ψήφισμα της Βουλής περί αναστολής του Συντάγματος. Έτσι, κατέστη η μοναδική πηγή εξουσίας, συνεπικουρούμενος από το Πανελλήνιον, ένα συμβουλευτικό σώμα αποτελούμενο από 27 μέλη. Στη σύγκληση μιας νέας Εθνοσυνέλευσης στο άμεσο μέλλον παραπεμπόταν η ψήφιση του νέου Συντάγματος. Ο Καποδίστριας εγκαινίασε την περίοδο της απολυταρχίας, η οποία διατηρήθηκε μέχρι το Σύνταγμα του 1843.

Λιθογραφία του 1827

Ο νέος Κυβερνήτης έθεσε ως στόχο να βάλει τέλος στις εμφύλιες διαμάχες και επιδόθηκε αμέσως στο έργο της δημιουργίας Κράτους εκ του μηδενός, επιδεικνύοντας αξιοζήλευτη δραστηριότητα. Ίδρυσε την Εθνική Χρηματιστική Τράπεζα με τη βοήθεια του φίλου του ελβετού τραπεζίτη Εϋνάρδου, η οποία δεν ευδοκίμησε για πολύ. Ρύθμισε το νομισματικό σύστημα, καθότι ακόμη κυκλοφορούσαν τουρκικά και ξένα νομίσματα εντός της επικράτειας. Στις 28 Ιουλίου 1828 καθιέρωσε ως εθνική νομισματική μονάδα τον Φοίνικα και ίδρυσε Εθνικό Νομισματοκοπείο. Στις 24 Σεπτεμβρίου του ίδιου χρόνου οργάνωσε και την πρώτη ταχυδρομική υπηρεσία.

Ερχόμενος στο Ναύπλιο, ο Καποδίστριας βρήκε την Ελλάδα χωρίς δικαστική οργάνωση. Γνωρίζοντας ότι η απονομή της δικαιοσύνης αποτελεί θεμέλιο για τη δημιουργία μιας ευνομούμενης πολιτείας, ενδιαφέρθηκε προσωπικά για τη δημιουργία δικαστηρίων και τη στελέχωσή τους με το κατάλληλο προσωπικό. Οργάνωσε, ακόμη, τη διοίκηση του κράτους και ίδρυσε Στατιστική Υπηρεσία, η οποία διενήργησε την πρώτη απογραφή.

Αναδιοργάνωσε τις ένοπλες δυνάμεις υπό ενιαία διοίκηση, πετυχαίνοντας αφενός να καταπολεμήσει το κατεστημένο των οπλαρχηγών και αφετέρου να παρεμποδίσει την Οθωμανική προέλαση, όπως έδειξε η Μάχη της Πέτρας, όπου ο ελληνικός στρατός εμφανίσθηκε πειθαρχημένος και συγκροτημένος στην τελευταία μάχη του Αγώνα. Ο Καποδίστριας αντιμετώπισε επιτυχώς την πειρατεία, αναθέτοντας στον ναύαρχο Μιαούλη την καταστολή της. Εφάρμοσε την πρακτική της απομόνωσης (καραντίνας) των κοινοτήτων που πλήττονταν από τις επιδημίες του τύφου, της ελονοσίας και άλλων μολυσματικών ασθενειών. Προσπάθησε να ανοικοδομήσει το κατεστραμμένο εκπαιδευτικό σύστημα της Ελλάδας, ιδρύοντας πολλά αλληλοδιδακτικά σχολεία, καθώς και το Ορφανοτροφείο της Αίγινας.

Ο Καποδίστριας ενδιαφέρθηκε αποφασιστικά για τη γεωργία, που αποτελούσε τον ακρογωνιαίο λίθο της ελληνικής οικονομίας. Εισήγαγε πρώτος την καλλιέργεια της πατάτας, με ένα τρόπο που έδειχνε τη βαθειά του γνώση για τον ψυχισμό του Έλληνα εκείνης της εποχής. Διέταξε, λοιπόν, να αποθέσουν ένα φορτίο με πατάτες στο λιμάνι του Ναυπλίου και προέτρεψε τον καθένα να πάρει όσες θέλει. Συνάντησε, όμως, την παγερή αδιαφορία των πρωτευουσιάνων. Στη συνέχεια τοποθέτησε φρουρούς στο φορτίο και αμέσως σχεδόν στο Ναύπλιο κυκλοφόρησαν ψίθυροι ότι για να φυλάσσεται το φορτίο κάτι το πολύτιμο θα περιέχει. Οι άνθρωποι μαζεύτηκαν στο λιμάνι και λοξοκοίταζαν τις πατάτες. Άρχισαν σιγά-σιγά να τις κλέβουν κάτω από τη μύτη των φρουρών και στο τέλος έκαναν όλες φτερά. Δεν γνώριζαν, όμως, ότι ο Καποδίστριας είχε διατάξει τους φρουρούς να κάνουν τα στραβά μάτια. Με αυτή την ευφυή κίνηση, η πατάτα έγινε τότε μέρος της καθημερινής διατροφής του Έλληνα.

Οι πολιτικές κινήσεις του Καποδίστρια προκάλεσαν τη δυσαρέσκεια, τόσο των οπαδών του συνταγματικού πολιτεύματος, όσο και των προκρίτων και των ναυτικών. Η αίγλη που τον περιέβαλε άρχισε να διαλύεται. Η αδυναμία ικανοποιήσεως όλων των αιτημάτων, σε συνδυασμό με την καθυστέρηση διεξαγωγής των εκλογών, έδωσαν την αφορμή για το σχηματισμό ισχυρής αντιπολίτευσης κατά του Κυβερνήτη. Ο Καποδίστριας κατηγορήθηκε ακόμη ότι αγνόησε τη μακρά κοινοτική παράδοση της χώρας και θέλησε να μεταφυτεύσει από την αλλοδαπή θεσμούς, μη προσιδιάζοντες στην τότε πραγματικότητα.

Η πρώτη δυναμική αντιπολιτευτική ενέργεια ήλθε με τα στασιαστικά κινήματα της Ύδρας το 1829, που επιδίωκαν την ανατροπή του Καποδίστρια. Ζήτησαν από τον Μιαούλη να καταλάβει τον ναύσταθμο του Πόρου, πριν προλάβει ο διοικητής του Κανάρης να έλθει εναντίον της Ύδρας. Ο Καποδίστριας παρακάλεσε τον ναύαρχο Ρίκορντ να επιτεθεί κατά των στασιαστών. Πράγματι, ο ρώσος ναύαρχος απέκλεισε το ναύσταθμο και προ του κινδύνου να συλληφθεί ο Μιαούλης ανατίναξε τη φρεγάτα Ελλάς και την κορβέτα Ύδρα (τα δύο πιο αξιόπλοα πλοία του ελληνικού στόλου) και διέφυγε στην Ύδρα. Η αντίδραση κατά του Κυβερνήτη διογκωνόταν. Οι Μανιάτες αρνούνταν να πληρώσουν τους φόρους προς την κεντρική εξουσία και στασίασαν με τη σειρά τους.

Μοιραία στάθηκε η αντιπαλότητα του Καποδίστρια με τους Μαυρομιχάληδες, την ισχυρότερη οικογένεια της Μάνης. Ο Καποδίστριας συν το χρόνω γινόταν όλο και πιο ευερέθιστος και δύσπιστος έναντι όλων. Δεν είχε την απαραίτητη αυτοσυγκράτηση και ψυχραιμία, με συνέπεια την αδικαιολόγητη όξυνση των προσωπικών παθών. Σε αυτή την κατάσταση θα πρέπει να αποδοθεί και ο σκληρός τρόπος συμπεριφοράς του κατά του γηραιού Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη. Ο Καποδίστριας διέταξε τη σύλληψή του και τον εγκλεισμό του στη φυλακή. Τον αδελφό του Κωνσταντίνο και τον υιό του Γεώργιο τους κρατούσε στο Ναύπλιο, όπου είχε μεταφερθεί η πρωτεύουσα του νεοελληνικού κράτους. Το γεγονός αυτό εξέθρεψε το μίσος και την ανάγκη εκδίκηση από την πλευρά των Μαυρομιχαλαίων.

Η δολοφονία του Ιωάννη Καποδίστρια

Στις 5:35 το πρωί της 27ης Σεπτεμβρίου 1831 ο Ιωάννης Καποδίστριας δέχθηκε δολοφονική επίθεση από τον Κωνσταντίνο και τον Γεώργιο Μαυρομιχάλη έξω από την εκκλησία του Αγίου Σπυρίδωνα, όπου μετέβαινε για να εκκλησιασθεί και έπεσε νεκρός. Ο μόνος που τον συνόδευε ήταν ο μονόχειρας σωματοφύλακάς του, ονόματι Κοκκώνης.

Ο Κωνσταντίνος Μαυρομιχάλης εφονεύθη επί τόπου από τους προστρέξαντες, οι οποίοι κυριολεκτικώς τον λυντσάρισαν. Ο Γεώργιος Μαυρομιχάλης ζήτησε προστασία στη Γαλλική Πρεσβεία. Κατόπιν επιμόνου απαιτήσεως του συγκεντρωμένου πλήθους, που απείλησε ότι θα κάψει την πρεσβεία, ο αντιπρεσβευτής βαρόνος Ρουάν τον παρέδωσε στις αρχές. Ο Γεώργιος Μαυρομιχάλης καταδικάσθηκε σε θάνατο από στρατοδικείο και εθανατώθη δια τυφεκισμού το πρωί της 10ης Οκτωβρίου 1831.

Στη θέση του δολοφονημένου Ιωάννη Καποδίστρια διορίστηκε για μικρό διάστημα ο αδερφός του Αυγουστίνος. Η χώρα είχε βυθιστεί στο χάος και την αναρχία και οι Προστάτιδες Δυνάμεις βρήκαν την ευκαιρία να εγκαθιδρύσουν βασιλεία, φοβούμενες την επικράτηση ενός φιλελεύθερου κινήματος.

Η ελληνική πολιτεία τίμησε τον Κυβερνήτη, δίνοντας το όνομά του σε δημόσιους χώρους και ιδρύματα, όπως στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, ο επίσημος τίτλος του οποίου είναι Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Ακόμη, ο Ιωάννης Καποδίστριας απεικονίζεται στο κέρμα των 20 λεπτών της ελληνικής έκδοσης του ευρώ, ενώ το σχέδιο διοικητικής αναδιοργάνωσης της χώρας που εισηγήθηκε η κυβέρνηση Σημίτη έλαβε το όνομά του («Πρόγραμμα Ι. Καποδίστριας»).

ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΑΝΕΚΔΟΤΑ

  • Ο «ξεπεσμός» του Καποδίστρια

ΟΝΟΜΑΤΟΛΟΓΙΟ

  • Η ιστορία του επωνύμου "Καποδίστριας-Καποδίστρια"

Γεγονότα

 


μ.Χ.
622
Ολοκληρώνεται η Εγίρα, δηλαδή η μετοικεσία του προφήτη Μωάμεθ από τη Μέκκα στη Μεδίνα, με αφορμή την αποκήρυξη των ιδεών του από τους συντοπίτες του, κατά το «ουδείς προφήτης στον τόπο του». Αυτή η χρονιά αποτελεί το έτος 1 του μουσουλμανικού ημερολογίου.

Μωάμεθ
570 – 632

Άραβας έμπορος και μύστης. Θεμελίωσε τη μουσουλμανική θρησκεία, την οποία ασπάζονται σήμερα 1,7 δισεκατομμύρια άνθρωποι ή το 23,4% του πληθυσμού της Γης. Εξ αυτού του λόγου θεωρείται μία από τις σημαντικότερες και επιδραστικότερες προσωπικότητες της ανθρωπότητας.

Ο Αμπού αλ-Κασίμ Μουχάμαντ ιμπν Αμπντ Αλλάχ ιμπν Αμπντ αλ-Μουταλίμπ ιμπν Αμπντ Μανάφ αλ-Κουρασί, όπως είναι το πλήρες όνομά του (το Μωάμεθ είναι εξελληνισμένος τύπος του αραβικού ονόματος Muhammad, που σημαίνει αξιέπαινος), γεννήθηκε στη Μέκκα της Πετραίας Αραβίας (σημερινή Σαουδική Αραβία), περί το 570. Σε μικρή ηλικία έμεινε ορφανός και ανατράφηκε αρχικά από τον παππού του Αμπντ αλ-Μουταλίμπ και μετά το θάνατό του από τον θείο του Αμπού Ταλίμπ, τον οποίο συνόδευε στα εμπορικά του ταξίδια στη Συρία από μικρή ηλικία. Κατά τη διάρκεια των ταξιδιών του ήλθε σε επαφή με χριστιανούς και ιουδαίους και αφομοίωσε πολλά στοιχεία από τις θρησκείες τους.

Στα 25 χρόνια του, το 595, ο Μωά­μεθ νυμφεύτηκε μία πλούσια χήρα, τη Χαντίτζα, δεκαπέντε χρόνια μεγαλύτερή του, με την οποία έζησε αρμονικά μέχρι το θάνατό της, το 620, και απέκτησε τέσσερις κόρες και δύο γιους. Η Χαντίτζα θεωρείται η πρώτη πιστή του Μουσουλμανισμού. Μετά το θάνατό της, ο Μωάμεθ στράφηκε στην πολυγαμία και απέκτησε 11 συζύγους έως το 630.

Έχοντας πνευματικές ανησυχίες και προβληματιζόμενος για τη σύγχυση που επικρατούσε στις αραβικές θρησκείες, που ήταν ειδωλολατρικές, αποτραβιόταν σ’ ένα σπήλαιο στο λόφο Χίρα, κοντά στη Μέκκα και συλλογιζόταν, πώς θα δώσει μία νέα θρησκεία στους ομοεθνείς του και πώς θα τους εξυψώσει πολιτικά.

Ήταν 40 ετών το 610, όταν, όπως λέει η παράδοση, του φα­νερώθηκε ο άγγελος Γαβριήλ και του υπαγόρευσε τις «θελήσεις του θεού». Τη βαθιά αυτή πνευματική εμπειρία την αισθάνθηκε ως κλήση στο προφητικό έργο. Από το 613 άρχισε να διαδίδει το «θέλημα του ενός και μοναδικού θεού», διαμορφώνοντας μία νέα θρησκεία. Καλούσε τους ανθρώπους να τον ακολουθήσουν στο δρόμο του «Ισλάμ», της υποταγής στο Θεό (Αλάχ).

Στην αρχή οι ειδωλολάτρες κάτοικοι της Μέκκας αποστρέφονταν τη διδασκαλία του και τον καταδίωκαν. Α­ναγκάσθηκε τότε να φύγει για τη Μεδίνα, όπου τον υποδέχθηκαν πολύ θερμά και ασπάσθηκαν τη διδασκαλία του. Η αποδημία του από τη Μέκκα στη Μεδίνα (Χίτζρα ή Εγίρα στα ελληνικά) που έγινε τον Σεπτέμβριο του 622, είναι σημαντικότατο γεγονός και θεωρείται η αρχή της χρονολογίας για τους μουσουλμανικούς λαούς.

Στη νέα του πατρίδα επέδειξε πολιτική, στρατιωτική και διπλωματική ευστροφία, κατορθώνοντας να συνενώσει με την πάροδο του χρόνου στη νέα θρησκεία τις διάφορες αραβικές φυλές. Καθοριστική για την εξέλιξη του Ισλάμ στάθηκε η μάχη της Μπαντρ (15 Μαρτίου 624), κατά την οποία 324 μουσουλμάνοι κατατρόπωσαν τον στρατό της Μέκκας, αποτελούμενο από περίπου χίλιους άνδρες. Η νίκη αυτή θεωρήθηκε ως θεϊκό σημάδι. Αφού κυριάρχησε απόλυτα στη Μεδίνα, κατόρθωσε να υποτάξει αναίμακτα και την πατρίδα του Μέκκα στις 11 Ιανουαρίου 630.

Παρά τις προσπάθειές του, διαπίστωσε ότι το θρησκευτικό του μήνυμα δεν συγκινούσε ιδιαίτερα τους πιστούς «των θρησκειών της Βίβλου» (Ιουδαίους και Χριστιανούς). Διακήρυξε τότε ότι αυτές είχαν εκφυλιστεί και υποστήριξε ότι ο μουσουλμανισμός αποτελεί την αποκατάσταση της θρησκείας, την οποία από την αρχή ο Θεός είχε δώσει στην ανθρωπότητα, μέσω των προφητών του, Αβραάμ, Μωυσή και Ιησού.

Αντλώντας στοιχεία από την αραβική παράδοση, τον Ιουδαϊσμό και τον Χριστιανισμό, καθόρισε με διαύγεια τις θεολογικές του θέσεις. Επέμεινε στον απόλυτο μονοθεϊσμό, την ανάσταση των νεκρών και την έσχατη κρίση. Τόνισε την πίστη στους αγγέλους, τη σπουδαιότητα των προφητών της Βίβλου, κρατώντας την καθοριστική θέση για τον εαυτό του και τη σημασία των βιβλίων των προφητών, υψώνοντας στην κορυφή το Κοράνιο, ως το ιερό βιβλίο του Ισλάμ. Επέβαλλε τις πέντε υποχρεώσεις του πιστού μουσουλμάνου («Οι Πέντε Στύλοι»):

  • Καθημερινή ομολογία της πίστης του («Δεν υπάρχει άλλος θεός πλην του Θεού, και ο Μωάμεθ είναι ο απεσταλμένος του Θεού»).
  • Προσευχή πέντε φορές την ημέρα προς την κατεύθυνση της Μέκκας.
  • Ελεημοσύνη των πλουσίων προς ανακούφιση των φτωχών συνανθρώπων τους.
  • Νηστεία κατά τον μήνα του Ραμαντάν (Ραμαζάνι).
  • Προσκύνημα στην ιερή πόλη της Μέκκας, όπου βρίσκεται το βασικό ιερό, η Κάαμπα, τουλάχιστον μία φορά στη ζωή του κι εφόσον διαθέτει τα απαραίτητα μέσα.

Ο Μωάμεθ, ενώ σχεδίαζε μία εκστρατεία στην περιοχή της Ιορδανίας, αρρώστησε σοβαρά και πέθανε στη Μεδίνα στις 8 Ιουνίου 632. Ενταφιάστηκε στο σπίτι όπου άφησε την τελευταία του πνοή κι εκεί κατασκευάστηκε τζαμί, που θεωρείται μεγάλο προσκύνημα για τους μουσουλμάνους.

1869
«Μαύρη Παρασκευή» στις ΗΠΑ, μία από τις χειρότερες μέρες στην ιστορία του αμερικανικού χρηματιστηρίου. O Τζέι Γκουλντ και ο Τζέιμς Φισκ επιχειρούν να ελέγξουν την αγορά χρυσού, η κυβέρνηση την απελευθερώνει και ακολουθεί πανικός στη Wall Street, με κατακόρυφη πτώση στην τιμή του χρυσού.
1948
Ο γιαπωνέζος μηχανικός Σοϊτσίρο Χόντα ιδρύει την εταιρεία Honda. Αρχικώς κατασκευάζει μοτοσικλέτες, στη συνέχεια όμως θα επεκταθεί και στα αυτοκίνητα.
1965
Η τρίτη κυβέρνηση αποστατών υπό τον Στέφανο Στεφανόπουλο λαμβάνει ψήφο εμπιστοσύνης από τη Βουλή.
2002
Η προερχόμενη από την Ανατολική Γερμανία Άνγκελα Μέρκελ αναλαμβάνει την προεδρία του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος της Γερμανίας.

Γεννήσεις

 


μ.Χ.
1886
Έντουαρντ Μπαχ, άγγλος γιατρός της εναλλακτικής ιατρικής, γνωστός για μία σειρά θεραπείες με εκχυλίσματα φυτών (Ανθοϊάματα Μπαχ). (Θαν. 27/11/1936)
1924
Βούλα Ζουμπουλάκη, ελληνίδα ηθοποιός. (Θαν. 7/9/2015)
1951
Πέδρο Αλμοδόβαρ, ισπανός σκηνοθέτης του κινηματογράφου.

Θάνατοι

 


μ.Χ.
1183

Αλέξιος Β’ Κομνηνός
1169 – 1183

Αυτοκράτορας του Βυζαντίου, που βασίλεψε για τρία χρόνια (1180 – 1183), αλλά δεν κυβέρνησε ποτέ. Ανήκε στη δυναστεία των Κομνηνών.

Ο Αλέξιος γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη στις 10 Σεπτεμβρίου 1169 και ήταν γιος του αυτοκράτορα Μανουήλ Α' Κομνηνού και της δεύτερης συζύγου του Μαρίας, κόρης του γάλλου πρίγκηπα της Αντιοχείας Ραϊμούνδου του Πουατιέ. Στις 2 Μαρτίου 1180 και για λόγους πολιτικής του πατέρα του, ο δεκαετής Αλέξιος παντρεύτηκε την οκταετή πριγκίπισσα Αγνή, κόρη του φράγκου βασιλιά Λουδοβίκου του 7ου, η οποία έλαβε το όνομα Άννα.

Λίγους μήνες αργότερα, στις 24 Σεπτεμβρίου 1180, ο Μανουήλ Α' πέθανε και τον διαδέχθηκε ο εντεκάχρονος γιος του, Αλέξιος. Επειδή ήταν ανήλικος τον κηδεμόνευε η βασιλομήτωρ Μαρία, η οποία γρήγορα τον παραγκώνισε, αναθέτοντας την εξουσία στον εραστή της Αλέξιο Πρωτοσέβαστο, εξάδελφο του αυτοκράτορα Αλέξιου Β'. Η απροκάλυπτα φιλοδυτική στάση της Μαρίας και του ευνοούμενού της, καθώς και η ασυδοσία των λατίνων εμπόρων (Γενουατών και Πισατών) που κυριαρχούσαν στο θαλάσσιο εμπόριο και τις χρηματοοικονομικές δραστηριότητες στην αυτοκρατορία, προκάλεσαν την έξαρση των αντιδυτικών αισθημάτων του λαού και την αντίδραση της οικογένειας των Κομνηνών. Η ετεροθαλής αδελφή του ανήλικου αυτοκράτορα Μαρία Κομνηνή ή Πορφυρογέννητη και ο φράγκος σύζυγός της Καίσαρ Ιωάννης (Ρενιέ ντε Μονφερά, το γαλλικό όνομά του), προσπάθησαν να ξεσηκώσουν τον λαό της Κωνσταντινούπολης κατά του μισητού ζεύγους της Μαρίας και του Αλέξιου, αλλά απέτυχαν.

Τότε φάνηκε δυναμικά στο προσκήνιο ο Ανδρόνικος Κομνηνός, εξάδελφος του αποθανόντος αυτοκράτορα, που είχε πέσει σε δυσμένεια επί Μανουήλ Α', ως σφετεριστής του θρόνου και είχε απομακρυνθεί στον Πόντο. Με την προτροπή της Μαρίας Κομνηνής, την άνοιξη του 1182 στρατοπέδευσε στη Χαλκηδόνα (σημερινό Καντίκιοϊ), στα περίχωρα της Κωνσταντινούπολης, προκαλώντας στάση μέσα στη Βασιλεύουσα.

Ο Αλέξιος Πρωτοσέβαστος εγκαταλείφθηκε από τους υποστηρικτές του, αιχμαλωτίστηκε από τους στασιαστές και τυφλώθηκε. Παράλληλα, ξεκίνησε ένα πογκρόμ κατά των ρωμαιοκαθολικών ή λατίνων κατοίκων της Κωνσταντινούπολης, που ανέρχονταν σε περίπου 60.000 και αποτελούνταν από εμπόρους και τις οικογένειές τους. Ανεξακρίβωτος αριθμός λατίνων κατεσφάγη από το μαινόμενο πλήθος, ενώ τουλάχιστον 4.000 πουλήθηκαν ως σκλάβοι στους Σελτζούκους Τούρκους. Οι διασωθέντες αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τις εστίες τους.

Στις 3 Μαΐου 1182 ο Ανδρόνικος Κομνηνός εισήλθε θριαμβευτικά στην Κωνσταντινούπολη ως προστάτης του ανήλικου ανιψιού του. Η πρώτη του ενέργεια ήταν να δηλητηριάσει τη Μαρία Κομνηνή και τον σύζυγό της Καίσαρα Ιωάννη. Ακολούθως, συνέλαβε τη βασιλομήτορα Μαρία, την οποία υπέβαλε σε φρικτά βασανιστήρια και ανέθεσε τον στραγγαλισμό της στον σωματοφύλακά του Κωνσταντίνο Τρίψυχο.

Ο Ανδρόνικος στέφθηκε συναυτοκράτορας και στις 24 Σεπτεμβρίου 1183 με διαταγή του δολοφονήθηκε ο 14χρονος αυτοκράτορας Αλέξιος Β' Κομνηνός. Τον στραγγάλισαν με τη χορδή ενός τόξου. Ο Ανδρόνικος αναγορεύθηκε σε αυτοκράτορα του Βυζαντίου ως Ανδρόνικος Α' Κομνηνός και για να νομιμοποιήσει την εξουσία του παντρεύτηκε τη χήρα του Αλέξιου Β', παρότι αυτός ήταν 65 ετών και η Άννα μόλις 13.

Τη δυναστική διαμάχη στο Βυζάντιο επί Αλεξίου Β' εκμεταλλεύτηκαν οι γείτονες της αυτοκρατορίας. Ο βασιλιάς των Ούγγρων Μπέλα ο 3ος, κατέλαβε περιοχές της Κάτω Πανονίας (σημερινή Βόρεια Σερβία και Βοσνία), η Βενετία τη Δαλματία και ο σουλτάνος των Σελτζούκων Τούρκων Κιλίτζ Αρσλάν ο 2ος προωθήθηκε δυτικότερα στη Μικρά Ασία, καταλαμβάνοντας το Κοτύαιον (σημερινή Κιουτάχεια) και τη Σωζόπολη της Πισιδίας.

Σχετικά...

«Αγνή η Φράγκα», ιστορικό μυθιστόρημα του δημοσιογράφου και συγγραφέα Κώστα Κυριαζή (1920-1991). Πρωτοκυκλοφόρησε το 1980 από τις εκδόσεις της ΕΣΤΙΑΣ.

1845
Ανδρέας Λόντος, αγωνιστής της Ελληνικής Επανάστασης και «Φιλικός». (Γεν. 1784)
1920
Πέτερ Καρλ Φαμπερζέ, ρώσος κοσμηματοπώλης, γνωστός και τα ομώνυμα διαμαντένια αυγά. (Γεν. 18/5/1846)
2004
Φρανσουάζ Σαγκάν, καλλιτεχνικό ψευδώνυμο της Φρανσουάζ Κουαρέζ, γαλλίδα συγγραφέας. («Καλημέρα θλίψη») (Γεν. 21/6/1935)

πηγη: www.sansimera.gr

 
© Copyright 2011 - 2024 Στύξ - Ανεξάρτητη Πολιτισμική και Πολιτική Εφημερίδα της Βόρειας Πελοποννήσου