Loading...

Κατηγορίες

Σάββατο 22 Σεπ 2018
Σάββατο 22 Σεπτεμβρίου 2018
Κλίκ για μεγέθυνση
Σάββατο 22 Σεπτεμβρίου 2018Σάββατο 22 Σεπτεμβρίου 2018Σάββατο 22 Σεπτεμβρίου 2018Σάββατο 22 Σεπτεμβρίου 2018Σάββατο 22 Σεπτεμβρίου 2018
 
Ανατολή Ήλιου: 07:11 – Δύση Ήλιου: 19:23
  • Ευρωπαϊκή Ημέρα Μετακινήσεων (Ευρωπαϊκή Ημέρα Χωρίς Αυτοκίνητο)
  • Ημέρα Ελληνικού Εμπορίου
  • Ημέρα των Χόμπιτ
  • Παγκόσμια Ημέρα Ρινόκερου
  • Παγκόσμια Ημέρα Χρόνιας Μυελογενούς Λευχαιμίας
  • Γιορτάζουν:  Φωκάς

Σαν Σήμερα...

Αναστάσιος Χαραλάμπης
1862 – 1949

Στρατιωτικός και πολιτικός, που διατέλεσε για μία ημέρα πρωθυπουργός της Ελλάδας (17 Σεπτεμβρίου 1922).

Ο Αναστάσιος Χαραλάμπης γεννήθηκε στα Καλάβρυτα το 1862 και ήταν γόνος της γνωστής καλαβρυτινής οικογένειας των αγωνιστών του '21. Μετά τις εγκύκλιες σπουδές στη γενέτειρά του φοίτησε στη Σχολή Ευελπίδων, από την οποία εξήλθε το 1884 ως ανθυπολοχαγός του πυροβολικού. Έλαβε μέρος στον Ελληνοτουρκικό Πόλεμο του 1897 με τον βαθμό του λοχαγού και από το 1901 έως το 1909 ανήκε στο Σώμα των Γενικών Επιτελών. Το 1910 μετέβη σε Αυστρία και Γαλλία για να συμπληρώσει τη στρατιωτική του εκπαίδευση και το 1912 αποφοίτησε από την Ανωτέρα Σχολή Πολέμου της Γαλλίας.

Στους Βαλκανικούς Πολέμους υπηρέτησε ως επιτελάρχης της 1ης Μεραρχίας στο Μακεδονικό Μέτωπο (με το βαθμό του αντισυνταγματάρχη) και στην 6η Μεραρχία στο Ηπειρωτικό Μέτωπο (με το βαθμό του συνταγματάρχη). Από το 1914 έως τον Ιούλιο του 1918, οπότε αποστρατεύτηκε τη αιτήσει του με τον βαθμό του αντιστρατήγου, υπηρέτησε διαδοχικά ως επιτελάρχης του Β' Σώματος Στρατού, διευθυντής Πυροβολικού του Υπουργείου Στρατιωτικών, διοικητής της 1ης Μεραρχίας, αρχηγός ΓΕΣ και διοικητής του Β' Σώματος Στρατού. Από τις 26 Απριλίου έως 14 Ιουνίου του 1917 ανέλαβε το Υπουργείο Στρατιωτικών στην κυβέρνηση του Αλέξανδρου Ζαΐμη.

Μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή και την κήρυξη της Επαναστάσεως του 1922 από βενιζελικούς αξιωματικούς ανακλήθηκε στην ενεργό υπηρεσία, για να αναλάβει το Υπουργείο Στρατιωτικών στην κυβέρνηση του Αλέξανδρου Ζαΐμη. Επειδή, όμως, ο Ζαΐμης έλειπε στο εξωτερικό, διορίστηκε προσωρινός πρωθυπουργός ο Σωτήρης Κροκιδάς. Μέχρι να φτάσει στην Αθήνα από το Κιάτο, όπου ζούσε, η Επαναστατική Επιτροπή (Πλαστήρας, Γονατάς και Φωκάς) όρισε τον Αναστάσιο Χαραλάμπη πρωθυπουργό, ο οποίος παρέμεινε στη θέση του μόνο για μία ημέρα, την 16η Σεπτεμβρίου 1922. Την επομένη παραιτήθηκε και ανέλαβε πρωθυπουργός ο Σωτήριος Κροκιδάς, στην κυβέρνηση του οποίου διατήρησε το χαρτοφυλάκιο του υπουργού Στρατιωτικών.

Το 1923 αποστρατεύτηκε λόγω ορίου ηλικίας, αλλά το 1927 ανακλήθηκε εκ νέου στην ενεργό υπηρεσία, επί οικουμενικής κυβέρνησης Ζαΐμη, για να προεδρεύσει του Συμβουλίου των Αντιστρατήγων, το οποίο θα έκρινε τους διωχθέντες για τα αντιβενιζελικά τους φρονήματα αξιωματικούς.

O Αναστάσιος Χαραλάμπης υπήρξε συγγραφέας των βιβλίων: «Ιστορικό Υπόμνημα περί του Οργανισμού του Τακτικού Στρατού της Ελλάδος» (μαζί με τον Κωνσταντίνο Νίδερ, 1904) και «Αναμνήσεις» (1947). Πέθανε στην Αθήνα στις 11 Μαρτίου 1949, σε ηλικία 87 ετών.

Γεγονότα

 


μ.Χ.
1853
Η κήρυξη του Κριμαϊκού Πολέμου (Παλαιό Ημερολόγιο) ανάμεσα στην Οθωμανική Αυτοκρατορία -η οποία έχει την υποστήριξη της Γαλλίας και της Αγγλίας- και στη Ρωσία, γίνεται δεκτή με ενθουσιασμό από την ελληνική πολιτική ηγεσία και τον βασιλιά Όθωνα, που πιστεύουν στη νίκη των Ρώσων.
1915
Αγγλογαλλικά στρατεύματα της Αντάντ αποβιβάζονται στη Θεσσαλονίκη, λίγες ώρες μετά την παραίτηση Βενιζέλου, ακυρώνοντας την ουδετερότητα της Ελλάδας στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
1964
Ο πρωθυπουργός, Γεώργιος Παπανδρέου, δηλώνει την πρόθεσή του να ενοποιήσει το ΙΚΑ με άλλα ταμεία κοινωνικής ασφάλισης, γεγονός που προκαλεί την αντίδραση των τραπεζοϋπαλλήλων και των εργαζομένων σε δημόσιους φορείς.
1994
Μεταδίδεται το πρώτο επεισόδιο της αμερικανικής τηλεοπτικής σειράς «Τα Φιλαράκια».
2001
Ο Αντώνης Φώτσης υπογράφει στην ομάδα «Μέμφις Γκρίζλις» και γίνεται ο πρώτος έλληνας καλαθοσφαιριστής που θα παίξει στο NBA.
2004
Αντιπαράθεση σημειώνεται στη Βουλή μεταξύ του υπουργού Οικονομίας, Γιώργου Αλογοσκούφη και των προκατόχων του Γιάννου Παπαντωνίου και Νίκου Χριστοδουλάκη. Σύμφωνα με τα στοιχεία που προέκυψαν από τη δημοσιονομική απογραφή, τα οποία παρουσιάζει στη Βουλή ο κ. Αλογοσκούφης, εμφανίζονται σημαντικές διαφορές στους δείκτες του δημοσίου χρέους και του δημοσίου ελλείμματος. Οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ χαρακτηρίζουν ως αδιαφανή και αναξιόπιστη την απογραφή, υποστηρίζοντας ότι «διεξήχθη εν κρυπτώ και παραβύστω στους θαλάμους της κυβέρνησης».

Γεννήσεις

 


μ.Χ.
1791
Μάικλ Φαραντέι, βρετανός φυσικός και χημικός, που θεωρείται ο σημαντικότερος πειραματικός φυσικός του 19ου αιώνα. Υπήρξε ο πρώτος οποίος απομόνωσε βενζίνη και συνέθεσε τους πρώτους χλωράνθρακες και ανακάλυψε την ηλεκτρομαγνητική επαγωγή (1831), τους νόμους της ηλεκτρόλυσης (1833) και την περιστροφή του πολωμένου φωτός, υπό την επίδραση μαγνητικού πεδίου (1845). Εφηύρε ακόμη την πρώτη ηλεκτρική στήλη και διατύπωσε πολλές από τις αρχές του ηλεκτρισμού. Εισήγαγε ακόμη τους όρους «διηλεκτρικό», «ηλεκτρόδιο», «άνοδος», «κάθοδος», «ιόν» και «ιονισμός». Προς τιμήν του, δόθηκε το όνομά του στη μονάδα χωρητικότητας των πυκνωτών (Farad). (Θαν. 25/8/1867)

1918
Χανς Σολ, μέλος της αντιστασιακής σπουδαστικής οργάνωσης Λευκό Ρόδο, που εκτελέστηκε στη Ναζιστική Γερμανία. (Θαν. 22/2/1943)

Λευκό Ρόδο

Ο Χανς Σολ, η αδελφή του Σόφι και ο Κ. Προμπστ

Ο Χανς Σολ, η αδελφή του Σόφι και ο Κ. Προμπστ

Αντιστασιακή ομάδα στην ναζιστοκρατούμενη Γερμανία. Τα ηγετικά μέλη της συνελήφθησαν και απαγχονίστηκαν.

Δημιουργήθηκε στο Μόναχο από τους φοιτητές του τοπικού πανεπιστημίου, Σόφι και Χανς Σολ, Κρίστοφ Προμπστ, Άλεξ Σμόρελ, Βίλι Γκραφ και τον καθηγητή Φιλοσοφίας Κουρτ Χούμπερ. Αφορμή στάθηκε ένα κήρυγμα του Αρχιεπισκόπου του Μίνστερ, Αύγουστου φον Γκάλεν, που καταδίκαζε το 1941 την πολιτική ευθανασίας του Ναζιστικού καθεστώτος. Οι έξι έλαβαν την άδεια από τον ιερωμένο να πολυγραφήσουν το κήρυγμά του και να το διαδώσουν στην πόλη. Ήταν η πρώτη πράξη της οργάνωσης τον Ιούνιο του 1942.

Η οργάνωση έλαβε το όνομά της από τον τίτλο του μυθιστορήματος του Μπ. Τράβεν «Το Λευκό Ρόδο», που αναφερόταν στην εκμετάλλευση των εργατών στο Μεξικό. Πρόκειται για το ψευδώνυμο ενός άγνωστου συγγραφέα, γνωστού στους σινεφίλ από το μυθιστόρημα «Ο Θησαυρός της Σιέρα Μάδρε», που μετέφερε στη μεγάλη οθόνη ο Τζον Χιούστον το 1948.

Τα μέλη της ομάδας επέλεξαν να μην ακολουθήσουν δυναμικές ενέργειες, αλλά την τακτική της παθητικής αντίστασης του Γκάντι και των μαύρων φοιτητών της Αμερικής. Με φυλλάδια, προκηρύξεις και συνθήματα στους τοίχους προσπάθησαν να αφυπνίσουν τις κοιμισμένες συνειδήσεις των συμπατριωτών τους, που ακολουθούσαν τυφλά τις επιλογές του Χίτλερ και να δείξουν το αληθινό πρόσωπο του Ναζισμού. Εκτός από τον αρχικό πυρήνα των έξι, στο «Λευκό Ρόδο» δραστηριοποιούνταν περισσότεροι από εκατό νεολαίοι.

Η «Γκεστάπο» δεν άργησε να φθάσει στα ίχνη τους. Στις 18 Φεβρουαρίου 1943, η Σόφι Σολ και ο αδελφός της Χανς πήγαν στη σχολή τους για να μοιράσουν τη νέα προκήρυξη της οργάνωσης. Πήραν, όπως πάντα, όλα τα μέτρα προφύλαξης, αλλά για κακή τους τύχη έγιναν αντιληπτοί από τον φύλακα Γιάκομπ Σμιντ, που ήταν μέλος του Ναζιστικού Κόμματος. Αυτός ειδοποίησε την Γκεστάπο και η σύλληψή τους ήταν θέμα ωρών.

Μαζί με τον Κρίστοφ Προμπστ οδηγήθηκαν ενώπιον του Λαϊκού Δικαστηρίου του Μονάχου στις 20 Φεβρουαρίου. Σε μια δίκη - παρωδία, που κράτησε λίγα λεπτά της ώρας, ο δικαστής Ρόλαντ Φρίσλερ τους καταδίκασε στην ποινή του θανάτου για στάση και ανταρσία. Σχεδόν αμέσως οδηγήθηκαν στην αγχόνη και πέρασαν στην αιωνιότητα. Μερικές μέρες αργότερα συνελήφθησαν οι γονείς της Σολ, η αδελφή της Ίνγκε και 80 μέλη του «Λευκού Ρόδου». Οι Βίλι Γκραφ, Άλεξ Σμόρελ και ο καθηγητής Χούμπερ αντίκρισαν την αγχόνη, ενώ οι υπόλοιποι καταδικάσθηκαν σε ποινές φυλάκισης.

Κάποια μέλη της οργάνωσης πίστεψαν ότι η θυσία των έξι θα ξεσήκωνε τους φοιτητές κατά του καθεστώτος. Τρίχα δεν κουνήθηκε! Οι φοιτητές συνέχισαν τη ρουτίνα τους σαν να μη συνέβη τίποτα και πολλοί τη χαρακτήρισαν εχθρό του έθνους. Η ιστορία του «Λευκού Ρόδου» έγινε γνωστή ευρέως μέσα από την ταινία του Μαρκ Ρότεμουντ «Οι τελευταίες μέρες της Σόφι Σολ» (2005), που απέσπασε την «Αργυρή Άρκτο» στην Μπερλινάλε και ήταν υποψήφια για Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας. Η ταινία προβλήθηκε στη χώρα μας και κυκλοφορεί σε DVD στα βιντεοκλάμπ.

1957
Νικ Κέιβ, αυστραλός ρόκερ.

Θάνατοι

 


μ.Χ.
1408

Ιωάννης Ζ’ Παλαιολόγος

1370 – 1408

Αυτοκράτορας του Βυζαντίου, σε μια εποχή που η Βυζαντινή Αυτοκρατορία έπνεε τα λοίσθια και δοκιμαζόταν από τις εσωτερικές διαμάχες της δυναστείας των Παλαιολόγων, στην οποία ανήκε.

Ο Ιωάννης Ζ’ Παλαιολόγος γεννήθηκε το 1370 και υπήρξε πρωτότοκος γιος του αυτοκράτορα Ανδρόνικου Δ’ Παλαιολόγου (1348-1385) και της συζύγου του Μαρίας Κυράτζας (1348-1390), κόρης του τσάρου της Βουλγαρίας Ιβάν Αλεξάντρ. Παππούς του ήταν ο επίσης αυτοκράτορας Ιωάννης Ε’ Παλαιολόγος (1332-1391).

Συμβασίλευσε με τον πατέρα του (1376-1379), ο οποίος με τη βοήθεια των Οθωμανών Τούρκων είχε ανατρέψει τον παππού του Ιωάννη Ε’ Παλαιολόγο. Μετά την παλινόρθωσή του το 1379, ο Ιωάννης Ε’ Παλαιολόγος τύφλωσε μερικώς, τόσο τον γιο του, όσο και τον εγγονό του. Μετά τον θάνατο του πατέρα του, το 1385, ο Ιωάννης Ζ’ Παλαιολόγος θεώρησε εαυτόν νόμιμο διάδοχο του θρόνου και αντιτάχθηκε στις βλέψεις του θείου του Μανουήλ Β’ Παλαιολόγου.

Στις 14 Απριλίου 1390 ανέτρεψε τον παππού του Ιωάννη Ε’ Παλαιολόγο, με τη βοήθεια των Γενουατών και του Οθωμανού Σουλτάνου. Ο Βαγιαζήτ Α’ (1354-1403) επιθυμούσε την ανατροπή του αυτοκράτορα, που έτρεφε αντιτουρκικά και φιλοβενετικά αισθήματα. Είχε προηγηθεί ταξίδι του Ιωάννη Ζ’ στη Γένουα το 1389 προς αναζήτηση πολιτικής υποστήριξης έναντι του θείου του, Μανουήλ. Ο Ιωάννης Ζ’ παρέμεινε στον θρόνο για λίγους μήνες έως τις 17 Σεπτεμβρίου 1390, οπότε ανατράπηκε με πρωτοβουλία του θείου το Μανουήλ Β’. Ο πατέρας του  Ιωάννης Ε’ Παλαιολόγος ανακηρύχθηκε για τρίτη φορά αυτοκράτορας.

Αμέσως μετά την αποκατάσταση του Ιωάννη Ε’ στον θρόνο του Βυζαντίου, ο Ιωάννης Ζ’ και ο Μανουήλ Β’ κλήθηκαν από τον Βαγιαζήτ, βάσει των όρων υποτέλειας που είχε συμφωνήσει ο Ιωάννης Ε’ να συμμετάσχουν στην επόμενη στρατιωτική εκστρατεία των Τούρκων, κατά της Φιλαδέλφειας, η οποία μέχρι εκείνη την ώρα ήταν σε Βυζαντινά χέρια. Ενώ βρίσκονταν στη Μικρά Ασία τους αναγγέλθηκε η είδηση για τον θάνατο του  Ιωάννη Ε’ (16 Φεβρουαρίου 1391). Οι δυο τους συμφώνησαν να στεφθεί αυτοκράτορας ο Μανουήλ Β’ και ο Ιωάννης Ζ’ να ανακηρυχθεί διάδοχός του, αφού ο Μανουήλ ήταν ακόμη ανύπαντρος.

Ο Βαγιαζήτ επιθυμούσε την αποκατάσταση του Ιωάννη Ζ’ στον θρόνο του Βυζαντίου και δεν δίστασε να αποκλείσει και να πολιορκήσει την Κωνσταντινούπολη. Ο κλοιός γύρω από την πόλη έγινε ασφυκτικότερος μετά την αποτυχημένη Σταυροφορία του 1396, που τερματίστηκε με τη συντριπτική νίκη του σουλτάνου στη μάχη της Νικόπολης το ίδιο έτος. Το 1399 εισήλθε πανηγυρικά ο Ιωάννης Ζ’ στην Πόλη, χωρίς όμως να επιτρέψει την παράδοσή της στους Οθωμανούς. Ο ίδιος τέθηκε επικεφαλής της άμυνας ως αντιβασιλιάς, ενώ ο αυτοκράτορας Μανουήλ Β’ περιόδευσε στη Δύση, με σκοπό να συγκεντρώσει πολύτιμη βοήθεια. Όλοι περίμεναν το θαύμα, το οποίο ήρθε με τη μορφή του Ταμερλάνου. Το 1402 ο Βαγιαζήτ έλυσε την πολιορκία για να αντιμετωπίσει τη Χρυσή Ορδή του Μογγόλου ηγέτη. Υπέστη συντριβή στη μάχη της Άγκυρας (20 Ιουλίου 1402) και συνελήφθη αιχμάλωτος.

Τον επόμενο χρόνο ο Ιωάννης Ζ’, εκμεταλλευόμενος τις εσωτερικές διαμάχες των Οθωμανών, υπογράφει συνθήκη μαζί τους και η Θεσσαλονίκη περιέρχεται και πάλι στο Βυζάντιο (3 Ιουνίου 1403). Έχοντας αποκαταστήσει πλήρως τις σχέσεις του με τον αυτοκράτορα και θείο του Μανουήλ Κομνηνό εγκαθίσταται στη Θεσσαλονίκη και αναλαμβάνει τη διοίκηση της περιοχής ως «Δεσπότης της Θεσσαλονίκης» και «Βασιλεύς πάσης Θεσσαλίας».

Το 1399 νυμφεύτηκε τη γενουατικής καταγωγής Ευγενία Γκατιλούζιο, πρωτότοκο κόρη του Λόρδου της Λέσβου Φραντσέσκο Β’ Γκατιλούζιο, η οποία μετονομάστηκε σε Ειρήνη. Μαζί απέκτησαν τον Ανδρόνικο Ε’ Παλαιολόγο, ο οποίος συμβασίλευσε με τον πατέρα του από το 1403 έως το 1407, οπότε πέθανε σε ηλικία επτά ετών.

Ο Ιωάννης Ζ’ Παλαιολόγος πέθανε στις 22 Σεπτεμβρίου 1408, σε ηλικία 38 ετών.

1703
Βιντσέντσο Βιβιάνι, ιταλός μαθηματικός, μαθητής του Γαλιλαίου. Βασιζόμενος στη μελέτη των ελληνικών μαθηματικών, συνέβαλε σημαντικά στην ανάπτυξη της γεωμετρίας. Συνεργάστηκε με τον φυσικό Εβαντζελίστα Τοριτσέλι στην κατασκευή του βαρομέτρου. (Γεν. 5/4/1622)

Γαλιλαίος (Γκαλιλέο Γκαλιλέι)
1564 – 1642

Ιταλός αστρονόμος και φυσικομαθηματικός, που συνέβαλε αποφασιστικά στην εξέλιξη της επιστημονικής σκέψης. Ο Άλμπερτ Αϊνστάιν και ο Στίβεν Χόκινγκ τον έχουν χαρακτηρίσει ως «τον πατέρα της σύγχρονης επιστήμης».

Ο Γκαλιλέο Γκαλιλέι (Galileo Galilei) γεννήθηκε στις 15 Φεβρουαρίου 1564 στην Πίζα. Ήταν ένα από τα έξι παιδιά του μουσικού Βιτσέντζο Γκαλιλέι (1520-1591) και της Τζούλια Αμανάτι. Έμαθε τα πρώτα γράμματα στο μοναστήρι Βολομπρόζα, κοντά στη Φλωρεντία και στη συνέχεια σπούδασε φυσικομαθηματικά στα πανεπιστήμια της Φλωρεντίας και της Πίζας, χωρίς να πάρει πτυχίο, ελλείψει χρηματικών πόρων.

Ήταν 18 ετών, όταν μια μέρα στη Μητρόπολη της Πίζας παρατήρησε τυχαία τις αιωρήσεις ενός πολυελαίου, που από απροσεξία χτύπησε κάποιος εργάτης κατά την επισκευή της εκκλησίας. Πολλοί άνθρωποι είχαν δει ως τότε σε εκκλησίες πολυελαίους να αιωρούνται, αλλά κανένας δεν έδωσε στο γεγονός αυτό τη πρέπουσα σημασία, ούτε κι έβγαλε κάποιο χρήσιμο συμπέρασμα. Ο νεαρός, όμως, Γαλιλαίος πρόσεξε το γεγονός, μελέτησε το φαινόμενο και διατύπωσε το νόμο, ότι «οι μικρές αιωρήσεις είναι ισόχρονες». Στο νόμο αυτό στηρίχθηκε αργότερα ο ολλανδός αστρονόμος Κρίστιαν Χόιχενς, για να κατασκευάσει το πρώτο ρολόι με εκκρεμές.

Ο Γαλιλαίος επιδεικνύει το τηλεσκόπιό του

Λίγο αργότερα, το 1609, ο Γαλιλαίος ανακάλυπτε το τηλεσκόπιο, που ο ίδιος τελειοποίησε αρκετά. Και σε ηλικία 25 ετών γινόταν καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Πάδουας για μια μελέτη του σχετικά με το κέντρο βάρους των στερεών σωμάτων. Με το τηλεσκόπιό του έκανε σπουδαιότατες αστρονομικές παρατηρήσεις και επιβεβαίωσε τη θεωρία, που είχε διατυπώσει 60 χρόνια νωρίτερα ο πολωνός μαθηματικός Κοπέρνικος, ότι η γη κινείται γύρω από τον ήλιο, αντίθετα με ό,τι πιστευόταν έως τότε.

Οι παρατηρήσεις και οι ανακοινώσεις του Γαλιλαίου δημιούργησαν πραγματική επανάσταση στην εποχή του και, όπως ήταν φυσικό, προκάλεσαν ζωηρότατη αντίδραση από ακαδημαϊκούς, αλλά και εκκλησιαστικούς κύκλους, που τον κατηγόρησαν ως απατεώνα και αιρετικό. Ο Γαλιλαίος, όμως, χωρίς καθόλου να πτοηθεί, τους προσκάλεσε να παραστούν σε δημόσια επίδειξη των πειραμάτων του. Το αποτέλεσμα ήταν να θριαμβεύσει η αλήθεια, να αποστομωθούν οι κατήγοροί του και ο Γαλιλαίος να συνεχίσει τη διδασκαλία του με μεγαλύτερο τώρα θάρρος.

Όσο, όμως, απλωνόταν η φήμη και η διδασκαλία του, τόσο σφοδρότερες και συκοφαντικότερες γίνονταν οι επιθέσεις των αντιφρονούντων εναντίον του. Στις 5 Μαρτίου 1616 πέτυχαν απόφαση της επίσημης εκκλησίας, με την οποία έθεσαν το βιβλίο του σε απαγόρευση και το περιέλαβαν στον «Πίνακα των απαγορευμένων βιβλίων» (Index librorum prohibitorum).

Ο Γαλιλαίος ενώπιον της Ιεράς Εξέτασης

Τέλος, κατόρθωσαν να σύρουν τον Γαλλιλαίο ενώπιον του δικαστηρίου της Ιερής Εξέτασης, με την κατηγορία ότι ήταν αιρετικός, γιατί τάχα η διδασκαλία του για την κίνηση της γης ήταν αντίθετη με την Αγία Γραφή. Και τότε ο Γαλιλαίος, για να αποφύγει το θάνατο στην πυρά, αναγκάσθηκε να αναιρέσει και ν’ απαρνηθεί τη διδασκαλία του. Λέγεται, μάλιστα, πως μόλις απέφυγε το θάνατο, γύρισε το κεφάλι του στην άλλη πλευρά και ψιθύρισε «και όμως κινείται», εννοώντας ότι η αλήθεια παραμένει πάντοτε αλήθεια, ότι κι αν κάνουν οι άνθρωποι. Παρά την αναίρεση της διδασκαλίας του, ο Γαλιλαίος καταδικάσθηκε και σε φυλάκιση (21 Ιουνίου 1633), την οποία ο Πάπας μετέτρεψε σε κατ’ οίκον περιορισμό, ο οποίος διατηρήθηκε για τα επόμενα επτά χρόνια.

Το 1637, ο Γαλιλαίος έχασε το φως του, αλλά πρόλαβε να κάνει την τελευταία του ανακάλυψη, όταν με το τηλεσκόπιό του παρατήρησε τις ημερήσιες ταλαντώσεις της Σελήνης περί τον άξονά της.

Στην προσωπική του ζωή, ο Γαλιλαίος δεν νυμφεύθηκε ποτέ. Από την ερωμένη του Μαρίνα Γκάμπα (1570-1612) απέκτησε τρία παιδιά: τη Μαρία και τη Λιβία, που έγιναν καλόγριες και τον Βιτσέντζο, που έγινε μουσικός, όπως και ο παππούς του.

Ο Γκαλιλέο Γκαλιλέι πέθανε στις 8 Ιανουαρίου 1642 στο Αρτσέτρι της Τοσκάνης, σε ηλικία 77 ετών.

Η σημαντικότερη προσφορά του Γαλιλαίου στην επιστήμη είναι οι ανακαλύψεις του σχετικά με το τηλεσκόπιο, που διεύρυναν το ορατό Σύμπαν. Σημαντική είναι η συνεισφορά του στην καθιέρωση της Μηχανικής, ως ιδιαίτερης επιστήμης και στην πρώτη διατύπωσης των νόμων της Κινηματικής.

1966
Φραντσέσκο Λεντίνι, ο ιταλός με τα τρία πόδια και τα διπλά γεννητικά όργανα. (Γεν. 18/5/1889)
2007
Μαρσέλ Μαρσό, γάλλος μίμος. (Γεν. 22/3/1923)

πηγη: www.sansimera.gr

 
© Copyright 2011 - 2024 Στύξ - Ανεξάρτητη Πολιτισμική και Πολιτική Εφημερίδα της Βόρειας Πελοποννήσου