Loading...

Κατηγορίες

Παρασκευή 16 Φεβ 2018
Σαν Σήμερα...  Παρασκευή 16 Φεβρουαρίου 2018
Κλίκ για μεγέθυνση
Σαν Σήμερα...  Παρασκευή 16 Φεβρουαρίου 2018Σαν Σήμερα...  Παρασκευή 16 Φεβρουαρίου 2018Σαν Σήμερα...  Παρασκευή 16 Φεβρουαρίου 2018Σαν Σήμερα...  Παρασκευή 16 Φεβρουαρίου 2018Σαν Σήμερα...  Παρασκευή 16 Φεβρουαρίου 2018Σαν Σήμερα...  Παρασκευή 16 Φεβρουαρίου 2018Σαν Σήμερα...  Παρασκευή 16 Φεβρουαρίου 2018Σαν Σήμερα...  Παρασκευή 16 Φεβρουαρίου 2018

 

  
Ανατολή Ήλιου: 07:11 – Δύση Ήλιου: 18:06

 

Σαν Σήμερα...

Γεγονότα

 


μ.Χ.
Αποφασίζεται στο Κισνόβιο της Βεσσαραβίας (σημερινό Κισινάου της Μολδαβίας) η κήρυξη της Ελληνικής Επανάστασης από τον Αλέξανδρο Υψηλάντη.
Τίθεται σε ισχύ στην Ελλάδα το Γρηγοριανό Ημερολόγιο. Η 16η Φεβρουαρίου ονομάζεται 1η Μαρτίου.
Οι ιταλικές κατοχικές δυνάμεις εκτελούν 150 κατοίκους του χωριού Δομένικο Λάρισας, σε αντίποινα για τον θάνατο εννέα ιταλών στρατιωτών από δυνάμεις του ΕΛΑΣ.
Ιδρύεται το Κυπριακό Πρακτορείο Ειδήσεων (ΚΥΠΕ), με πρωτοβουλία του Γενικού Διευθυντή του Ραδιοφωνικού Ιδρύματος Κύπρου (ΡΙΚ) Ανδρέα Χριστοφίδη, ο οποίος επεσήμανε την ανάγκη ύπαρξης εθνικού πρακτορείου ειδήσεων στην Κύπρο.

Ο θρύλος του Τουταγχαμών

Ο Κάρτερ μελετά τη σαρκοφάγο του Τουταγχαμών

Ο Κάρτερ μελετά τη σαρκοφάγο του Τουταγχαμών

Ο Τουταγχαμών, σήμερα, είναι αναμφισβήτητα ο πιο γνωστός Φαραώ της Αιγύπτου. Ωστόσο, πριν από την ανακάλυψη του τάφου του στην Κοιλάδα των Βασιλέων δεν ήταν παρά μόνο μια μικρή μορφή της 18ης Δυναστείας.

Γεννήθηκε γύρω στο 1347 π.Χ. και πέθανε ξαφνικά, σε ηλικία 18 ετών. Τα αίτια του θανάτου του δεν είναι ξεκάθαρα. Μία κρανιοεγκεφαλική κάκωση, που εντοπίστηκε κατά την εξέταση της μούμιας με Ακτίνες Χ, μαρτυρά ότι ο θάνατός του ήταν βίαιος, αλλά κανείς δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα αν επρόκειτο για δολοφονική επίθεση ή ατύχημα.

Ο τάφος του ανακαλύφθηκε στις 4 Νοεμβρίου του 1922 από τον βρετανό αρχαιολόγο Χάουαρντ Κάρτερ και η σαρκοφάγος ανοίχτηκε στις 16 Φεβρουαρίου του 1923. Ήταν ο πρώτος βασιλικός τάφος που βρέθηκε ασύλητος, γεγονός που αποδίδεται από πολλούς στο θρύλο της κατάρας που τον συνόδευε. Ο Κάρτερ, ως επιστήμονας, τον απέρριψε από την πρώτη στιγμή.

Πιθανολογείται ότι οι ρίζες αυτού του θρύλου βρίσκονται σ' ένα μυθιστόρημα, το «Χαμένος στην πυραμίδα: Η κατάρα της μούμιας», που γράφτηκε από τη Λουίζα Μέι Άλκοτ το 1896. Ως θεωρία τροφοδοτήθηκε από δημοσιεύματα της εποχής, τα οποία επικεντρώθηκαν στους θανάτους ανθρώπων που εμπλέχτηκαν στις ανασκαφές, όπως ο Λόρδος Κάρναρβον που χρηματοδότησε την αποστολή.

Ωστόσο, μία έρευνα του επιδημιολόγου Μαρκ Νέλσον, του πανεπιστημίου Μόνας της Αυστραλίας, αποφαίνεται ότι βάση στατιστικών δεν υπάρχει τίποτα τα αξιοσημείωτο, που να στηρίζει αυτό το θρύλο. Από τους 24 ανθρώπους που εκτέθηκαν στην υποτιθέμενη κατάρα πέθαναν μόνο οι έξι, πολύ λιγότεροι δηλαδή από τους επιζήσαντες. Εξάλλου, κανείς από αυτούς που απεβίωσαν δεν ήταν κάτω των 70 ετών, επομένως ο θάνατός τους δεν μπορεί να θεωρηθεί πρόωρος.

Ολοκληρώνεται το Β Συνέδριο της Νέας Δημοκρατίας στη Θεσσαλονίκη. Αποφασίζεται να δοθεί μεγαλύτερη έμφαση στις φιλελεύθερες ιδέες, ενώ κρίνεται απαραίτητο να πραγματοποιηθούν καταστατικές αλλαγές, καθώς και αλλαγές των κανονισμών λειτουργίας των κομματικών οργανώσεων.
Οι τουρκικές αρχές ανακοινώνουν τη σύλληψη του ηγέτη του παράνομου κουρδικού εργατικού κόμματος, Αμπντουλά Οτσαλάν, στην ελληνική πρεσβεία στην Κένυα. Ακολουθεί κύμα διαμαρτυριών από Κούρδους και καταλήψεις ελληνικών πρεσβειών σε πολλές χώρες της Ευρώπης. Ο Οτσαλάν οδηγείται στις φυλακές του Ιμραλί, στο Μαρμαρά και τίθεται υπό κράτηση. Με ανακοίνωση του κυβερνητικού εκπροσώπου αποκαλύπτεται ότι η ελληνική κυβέρνηση έκρυβε επί 15 μέρες τον Οτσαλάν στην ελληνική πρεσβεία στην Κένυα. Το ΡΚΚ κατηγορεί ως υπεύθυνη για τη σύλληψή του την Ελλάδα και Κούρδοι διαδηλωτές καταλαμβάνουν ελληνικές πρεσβείες σε διάφορες ευρωπαϊκές πόλεις.

Το Πρωτόκολλο του Κιότο

Το Πρωτόκολο του Κιότο τέθηκε σε ισχύ στις 7 το πρωί της 16ης Φεβρουαρίου 2005. Πρόκειται για μία φιλόδοξη όσο και περίπλοκη συμφωνία 141 χωρών, με δεσμευτικό χαρακτήρα, που στοχεύει στην αντιμετώπιση του φαινομένου του θερμοκηπίου και των κλιματικών αλλαγών. Πήρε το όνομά του από την παλιά πρωτεύουσα της Ιαπωνίας Κιότο, όπου υπογράφτηκε το 1997 και προέκυψε από τη Διεθνή Σύμβαση για τις κλιματικές αλλαγές, που είχε υπογραφεί στη Διάσκεψη του Ρίο το 1992.

Τι προβλέπει το Πρωτόκολλο και ποια τα καθήκοντα των χωρών που συμμετέχουν; Το βάρος πέφτει κυρίως στις βιομηχανικές χώρες, οι οποίες θα πρέπει να μειώσουν υποχρεωτικά τους 6 βασικούς ρύπους (διοξείδιο του άνθρακα, μεθάνιο, πρωτοξείδιο του αζώτου, υδροφθοράνθρακες, υπερφθοριωμένοι υδρογονάνθρακες και εξαφθοριούχο θείο), που συνθέτουν το φαινόμενο του θερμοκηπίου και κυρίως το διοξείδιο του άνθρακα κατά 5,2% ως το 2012, σε σχέση με τα επίπεδα του 1990.

Οι ρυπαντές αυτοί σχηματίζουν ένα είδος φράγματος που καλύπτει τη Γη και λειτουργεί σαν τη γυάλινη οροφή του θερμοκηπίου. Το φράγμα αυτό επιτρέπει την είσοδο της ηλιακής ακτινοβολίας, αλλά αποτρέπει τη διαφυγή θερμικής ακτινοβολίας προς το διάστημα, με αποτέλεσμα να συμβάλει στην αύξηση της μέσης ατμοσφαιρικής θερμοκρασίας. Αυτό είναι με λίγα λόγια το «Φαινόμενο του Θερμοκηπίου», που τόσος λόγος γίνεται γι' αυτό τα τελευταία χρόνια.

Όσες χώρες δεν μπορέσουν να πραγματοποιήσουν τους στόχους του Πρωτοκόλλου, έχουν τη δυνατότητα να συμμετάσχουν σ' ένα ιδιότυπο «χρηματιστήριο ρύπων». Αντί να μειώσουν τις δικές τους εκπομπές, μπορεί να χρηματοδοτήσουν προγράμματα για τη μείωση των εκπομπών σε αναπτυσσόμενες χώρες ή εάν έχουν ξεπεράσει το όριο να «πουλήσουν» το επιπλέον δικαίωμα ρύπανσης σε άλλη χώρα.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες λάμπουν δια της απουσίας τους από το Πρωτόκολλο του Κιότο. Ο μεγαλύτερος ρυπαντής του κόσμου αποχώρησε το 2001, όταν ο πρόεδρος Μπους αμφισβήτησε την επιστημονική βασιμότητα του Φαινομένου του Θερμοκηπίου, θεωρώντας τη συνθήκη, πολύ ακριβή για την αμερικανική οικονομία. Χωρίς τη συμμετοχή των ΗΠΑ, όμως, το Πρωτόκολλο του Κιότο, δεν έχει και πολλές ελπίδες επιβίωσης, ισχυρίζονται οι σκεπτικιστές.

Για την Ελλάδα, αντίθετα με τις βιομηχανικές χώρες, η συμφωνία προβλέπει αύξηση των ρύπων κατά 25%, ως το 2010. Όμως, η χώρα μας έχει ξεπεράσει το πλαφόν αυτό ήδη από το 2002 και σύμφωνα με μελέτη του Εθνικού Αστεροσκοπείου, η αύξηση ως 2010 θα προσεγγίσει το 39%. Αυτό σημαίνει ότι, αν δεν ληφθούν επείγοντα μέτρα, θα αντιμετωπίσει μια σειρά από κυρώσεις, όπως και οι ανεπτυγμένες χώρες που δεν θα πιάσουν τους στόχους τους.

Ο μεγαλύτερος ρυπαντής στην Ελλάδα εξακολουθεί να παραμένει η ΔΕΗ. Η ενεργειακή υπερδύναμη της χώρας εξαρτά ακόμη την παραγωγή της από τα ορυκτά καύσιμα που θεωρούνται ιδιαιτέρως ρυπογόνα.

Γεννήσεις

 


μ.Χ.
Θεόδωρος Ράλλης, έλληνας ζωγράφος, από τους κυριότερους εκπροσώπους του οριενταλισμού. (Θαν. 2/10/1909)
Άγγελος Τερζάκης, έλληνας πεζογράφος, θεατρικός συγγραφέας και δοκιμιογράφος. («Πριγκίπισσα Ιζαμπώ», «Μενεξεδένια Πολιτεία», «Το μυθιστόρημα των Τεσσάρων») (Θαν. 3/8/1979)

Αθανάσιος Ευταξίας
1849 – 1931

Έλληνας πολιτικός, που διετέλεσε για ένα μήνα πρωθυπουργός την περίοδο της δικτατορικής διακυβέρνησης Πάγκαλου.

Ο Αθανάσιος Παπαλουκάς, όπως ήταν το πραγματικό του επώνυμο, γεννήθηκε στο Δαδί (νυν Αμφίκλεια) Φθιώτιδας στις 16 Φεβρουαρίου 1849. Αργότερα άλλαξε το επίθετό του σε Ευταξίας, ορμώμενος από το εκκλησιαστικό αξίωμα του ιερέα πατέρα του. Το 1859 αποφοίτησε από το Δημοτικό Σχολείο του χωριού του και συνέχισε τις σπουδές του στην Αθήνα, πρώτα στο Βαρβάκειο (1859-1863) και κατόπιν στη Ριζάρειο Εκκλησιαστική Σχολή (1863-1867).

Το 1867 ενεγράφη στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου της Αθήνας, από την οποία έλαβε πτυχίο το 1871. Στη συνέχεια μετέβη στη Λειψία για μεταπτυχιακές σπουδές στη θεολογία με βασιλική υποτροφία. Δεν κατάφερε να ολοκληρώσει τις σπουδές του, με αποτέλεσμα να διακοπή η υποτροφία του. Παρέμεινε στη Γερμανία και παρακολούθησε μαθήματα εκκλησιαστικού δικαίου, πολιτικών και οικονομικών επιστημών στο Πανεπιστήμιο της Βόννης.

Το 1877 επέστρεψε στην Ελλάδα και εγκαταστάθηκε στην τουρκοκρατούμενη Μακεδονία, όπου με ζήλο και αυταπάρνηση εργάσθηκε κατά της βουλγαρικής προπαγάνδας. Η εκεί παρουσία του προδόθηκε στις τουρκικές αρχές και αντιμετωπίζοντας τον κίνδυνο να συλληφθεί, αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το μακεδονικό έδαφος και να επιστέψει στην ελεύθερη Ελλάδα. Το 1883 άρχισε να εργάζεται ως δημοσιογράφος στην εφημερίδα Αιών και στη συνέχεια στις εφημερίδες Ακρόπολις και Εφημερίς, αρθρογραφώντας για εκκλησιαστικά, πολιτικά και οικονομικά θέματα. Παράλληλα, ήταν ανταποκριτής της γερμανικής εφημερίδας Kölnische Zeitung (Εφημερίδα της Κολωνίας).

Στις εκλογές της 7ης Απριλίου 1885 εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής Λοκρίδας ως ανεξάρτητος, σπουδαίο κατόρθωμα, όχι μόνο για την εποχή του. Το όφειλε, όπως έλεγε, όχι τόσο στο εκλογικό του πρόγραμμα, όσο σ’ ένα γερό μουλάρι, με το οποίο «όργωσε» κάθε σπιθαμή της εκλογικής του περιφέρειας. Στη συνέχεια προσχώρησε στο «Τρίτο Κόμμα» του Δημητρίου Ράλλη. Επανεξελέγη βουλευτής Λοκρίδος ή Φθιωτοφωκίδος σε όλες σχεδόν τις εκλογικές αναμετρήσεις μέχρι το 1920 (1890, 1892, 1895, 1899, 1905, 1906, 1910, 1912, 1915 και 1920).

Διετέλεσε κατ’ επανάληψη υπουργός Εκκλησιαστικών και Δημοσίας Εκπαιδεύσεως, το 1893 στην κυβέρνηση του Σωτηρίου Σωτηρόπουλου, το 1897 στην κυβέρνηση του Δημητρίου Ράλλη και το 1899 στην κυβέρνηση του Γεωργίου Θεοτόκη. Στις 14 Ιανουαρίου 1900 απέτυχε να περάσει την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση και παραιτήθηκε. Τον Δεκέμβριο του 1893, μετά το «Δυστυχώς Επτωχεύσαμεν» του Τρικούπη, ο Ευταξίας μιλώντας στη Βουλή τόνισε: «Το χάος το οικονομικόν θα μας αναγάγη αναγκαίως εις τον διεθνή έλεγχον. Είναι αδύνατον πλέον να αποφύγωμεν αυτόν». Δικαιώθηκε τέσσερα χρόνια αργότερα γι' αυτή την πρόβλεψή του. Το 1894 νυμφεύθηκε την Αγλαΐα Γεωργακοπούλου, με την οποία απέκτησε τρία τέκνα, τον Γεώργιο, την Ασημίνα, και τη Θάλεια.

Μετά την επανάσταση στου Γουδή ανέλαβε το Υπουργείο Οικονομικών επί κυβερνήσεως Κυριακούλη Μαυρομιχάλη (1909-1910) και κατόρθωσε όχι μόνο να ισοσκελίσει τον προϋπολογισμό του 1910, αλλά να παρουσιάσει και πλεόνασμα, σπανιότατο γεγονός στη δημοσιονομική ιστορία του νεοελληνικού κράτους. Σ’ αυτό του το κατόρθωμα οφείλει και τη φήμη που τον ακολουθούσε έκτοτε, ως αυθεντία στα οικονομικά. Το 1915 ανέλαβε το Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας στην κυβέρνηση του Δημητρίου Γούναρη και μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή, το Υπουργείο Οικονομικών στη βραχύβια κυβέρνηση του Νικολάου Τριανταφυλλάκου.

Καίτοι αντιβενιζελικός και βασιλόφρων, ο Αλέξανδρος Παπαναστασίου τού ανέθεσε την προεδρία της περίφημης «Επιτροπής των αιματηρών οικονομιών», όπως ονομάστηκε το 12μελές συμβουλευτικό όργανο, που συστάθηκε για την εξυγίανση των οικονομικών του κράτους (24 Μαΐου 1925). Ο Ευταξίας διετέλεσε ακόμη πρόεδρος της σύνταξης του Καταστατικού Χάρτη του Αγίου Όρους, του Εκκλησιαστικού Ταμείου και της «Αεροπορικής Αμύνης», από τον Ιούνιο του 1925 έως τον Ιούνιο του 1926.

Στις 19 Ιουλίου 1926 αποδέχθηκε πρόταση του δικτάτορα στρατηγού Πάγκαλου και ανέλαβε την πρωθυπουργία της χώρας. Ήταν μία απέλπιδα προσπάθεια του Πάγκαλου να οδηγήσει τη χώρα σε ομαλό πολιτικό βίο. Δεν παρέμεινε για πολύ στην πρωθυπουργία, καθώς στις 26 Αυγούστου 1926 ο Πάγκαλος ανετράπη από τον στρατηγό Κονδύλη. Ο Ευταξίας συνελήφθη, αλλά μετ’ ολίγο αφέθηκε ελεύθερος. Στις 20 Μαΐου 1929 εξελέγη αριστίνδην γερουσιαστής, με πρόταση του Ελευθερίου Βενιζέλου, ο οποίος εκτιμούσε ιδιαίτερα το ήθος και τις ικανότητές του και παρά την αντίδραση του κόμματός του.

Στο συγγραφικό έργο του Αθανάσιου Ευταξία περιλαμβάνονται τα βιβλία:

  • Το έργον του Ελληνισμού εν Μακεδονία (1880)
  • Τα Οικονομικά της Ελλάδος (1893)
  • Η Ελλάς εν χρεωκοπία (1894)
  • Η Ελλάς εν τω μεταιχμίω ζωής και θανάτου (1898)
  • Μεταρρύθμισις και ανόρθωσις (1899)
  • Το εκκλησιαστικόν ζήτημα της Κύπρου (1901)
  • Περί εκκλησιαστικής μουσικής (1902)
  • Η γεωργική εκπαίδευσις (1902)
  • Προσοχή εις το Άγιον Όρος (1906)
  • Η διαβάθμισις της  γενικής παιδείας και η μέση εκπαίδευσις εν Ελλάδι (1907)
  • Η εθνική μας μουσική (1907)
  • Η αναθεώρησις του Συντάγματος (1911)

Ο Αθανάσιος Ευταξίας πέθανε στις 5 Φεβρουαρίου 1931 από «οξεία γρίπη», σε ηλικία 82 ετών. Η κηδεία του έγινε την επομένη στην Αθήνα και του απονεμήθηκαν τιμές αντιστρατήγου.


Βαλεντίνο Ρόσι, αναβάτης του MotoGP.

Θάνατοι

 


μ.Χ.
Ιωάννης Παπάφης, εθνικός ευεργέτης εκ Θεσσαλονίκης. (Γεν. 1792)
Αλέξιος Στριφτόμπολας, έλληνας πολιτικός από την Πάτρα. Αποτέλεσε γραφική φιγούρα του ελληνικού κοινοβουλίου, αφού ήταν ο μόνος βουλευτής που φορούσε φουστανέλα σ' όλη του τη ζωή, αρνούμενος πεισματικά να ντυθεί «φράγκικα» (πουκάμισο, παντελόνι). (Γεν. 1834)
Γιώργος Ιωάννου, έλληνας λογοτέχνης. («Το δικό μας αίμα», «Πολλαπλά Κατάγματα») (Γεν. 20/11/1927)

Δημήτρης Μυταράς
1934 – 2017

Έλληνας ζωγράφος και σκηνογράφος, από τους πιο σημαντικότερους της γενιάς του ‘60.

Ο Δημήτρης Μυταράς γεννήθηκε τον Ιούνιο του 1934 στη Χαλκίδα. Γιος κουρέα και με εφόδιο τις ελάχιστες γυμνασιακές του εικαστικές γνώσεις (ο τοίχος του σπιτιού του ήταν ο πρώτος του καμβάς, όπως είχε δηλώσει σε μία συνέντευξή του), έγινε δεκτός το 1953 στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, όπου σπούδασε ζωγραφική έως το 1957, με δασκάλους τον Σπύρο Παπαλουκά και τον Γιάννη Μόραλη.

Συμφοιτήτριά του στη σχολή ήταν η μετέπειτα σύζυγός του Χαρίκλεια Μυταρά, την οποία νυμφεύτηκε το 1961 και τον ίδιο χρόνο, με υποτροφία τού Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών, συνέχισε μαζί της τις σπουδές του στο Παρίσι (1961-1964), στη σκηνογραφία και την εσωτερική διακόσμηση.

Από το 1964 έως το 1972 δίδαξε εσωτερική διακόσμηση στο Αθηναϊκό Τεχνολογικό Ινστιτούτο (Σχολή Δοξιάδη), το οποίο αναδιοργάνωσε μαζί με τη σύζυγό του. Από το 1969 άρχισε να διδάσκει στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας. Το 1975 εξελέγη καθηγητής και από το 1982 έως το 1985 διετέλεσε πρύτανης της ΑΣΚΤ.

Παράλληλα με το εκπαιδευτικό του έργο, το 1978 και με την αρωγή της δημοτικής αρχής, ίδρυσε στη γενέτειρά του τη Χαλκίδα, το Εργαστήρι Τέχνης Χαλκίδας, το οποίο, υπό την καλλιτεχνική διεύθυνση της συζύγου του, αναπτύσσει σημαντική διδακτική και πολιτιστική δραστηριότητα.

Το έργο του Δημήτρη Μυταρά, τόσο το ζωγραφικό, όσο και το σκηνογραφικό, είναι εκτεταμένο. Συμμετείχε σε πληθώρα ατομικών και ομαδικών εκθέσεων στην Ελλάδα και το εξωτερικό (Αλεξάνδρεια, Παρίσι, Σάο Πάολο, Φραγκφούρτη, Μπολόνια, Φλωρεντία, Βενετία, Γένοβα, Βελιγράδι, Νέα Υόρκη, Στοκχόλμη, Τόκιο κ.α.). Στο θέατρο συνεργάστηκε με το Εθνικό Θέατρο, το ΚΒΘΕ, το Θέατρο Τέχνης του Κάρολου Κουν, το θίασο Καρέζη – Καζάκου κ.ά.

Ασχολήθηκε με την εικονογράφηση και με διάφορες εικαστικές εφαρμογές. Διακόσμησε με τοιχογραφίες πολλά δημόσια και ιδιωτικά κτίρια (ξενοδοχεία, τράπεζες, κλπ). Το έργο του «Δεξίλεως» τοποθετήθηκε στο σταθμό «Δάφνη» του αθηναϊκού μετρό. Το συγγραφικό του έργο περιλαμβάνει θεωρητικά κείμενα και μελέτες για την τέχνη που έχουν εκδοθεί και σε βιβλία, αρθρογραφία στον Τύπο για διάφορα θέματα, καθώς και ποίηση.

Για το εικαστικό του έργο τιμήθηκε με δύο βραβεία και πέντε διακρίσεις. Το 1985 ο Δήμος Χαλκιδέων του απένειμε το χρυσό μετάλλιο της πόλης της και το 1999 ο πρόεδρος της Δημοκρατίας, Κωνσταντίνος Στεφανόπουλος, του απένειμε τον Ταξιάρχη του Τάγματος του Φοίνικα.

Το 2008 εξελέγη τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών, αλλά δύο χρόνια αργότερα μετέπεσε στα μη ενεργά μέλη, επειδή απουσίαζε επί ένα χρόνο από τις συνεδριάσεις της, λόγω προβλημάτων υγείας που αντιμετώπιζε με την όρασή του (οπτική νευροπάθεια). Ήταν μία απόφαση που τον πίκρανε πολύ, όπως είχε δηλώσει σε συνέντευξή του.

Ο Δημήτρης Μυταράς πέθανε στις 16 Φεβρουαρίου 2017 στην Αθήνα, σε ηλικία 82 ετών.

Κρίσεις για το έργο του

Ο Μυταράς είναι από τους πιο σημαντικούς εκπροσώπους της γενιάς του 1960. Στο προσωπικό του ύφος ανελίσσονται παραστατικά, εξπρεσιονιστικά στοιχεία, με δυναμική σχέση χρώματος και χειρονομίας. Από την εποχή της δικτατορίας, ήδη, ο προβληματισμός του στρέφεται στη σχέση παλαιού και νέου (προσόψεις νεο­ κλασικών κτηρίων και μοτοσυκλετιστές) και στην αντιπαράθεση γραφισμών, με μορφές εκτελεσμένες παραδοσιακά.

Μάνος Στεφανίδης, τεχνοκριτικός

Αν βγάλεις τον Μυταρά από την ελληνική ιστορία της τέχνης, τότε καταλαβαίνεις ότι θα μείνει φτωχή.

Μαρίνα Λαμπράκη - Πλάκα, τεχνοκριτικός

πηγη: www.sansimera.gr

 
© Copyright 2011 - 2024 Στύξ - Ανεξάρτητη Πολιτισμική και Πολιτική Εφημερίδα της Βόρειας Πελοποννήσου