Loading...

Κατηγορίες

Δευτέρα 22 Οκτ 2018
Δευτέρα 22 Οκτωβρίου 2018
Κλίκ για μεγέθυνση
Δευτέρα 22 Οκτωβρίου 2018Δευτέρα 22 Οκτωβρίου 2018
 
Ανατολή Ήλιου: 07:39 – Δύση Ήλιου: 18:39
  • Παγκόσμια Ημέρα για τον Τραυλισμό
  • Γιορτάζουν:  Αβέρκιος, Μαξιμιλιανός

Σαν Σήμερα...

Η Μάχη της Νικόπολης


Ο Μικρός Τυμπανιστής στη Μάχη της Νικόπολης

Πολεμική αναμέτρηση, που διεξήχθη στις 22 Οκτωβρίου 1798 στα ερείπια της αρχαίας Νικόπολης, με αντιπάλους τους Τουρκαλβανούς του Αλή Πασά από τη μία πλευρά και τις δυνάμεις Γάλλων και Ελλήνων από την άλλη. Ο Αλή με υπέρτερο στρατό νίκησε και κατέλαβε την Πρέβεζα.

 

Μετά τη συνθήκη του Κάμπο Φόρμιο (17 Οκτωβρίου 1797), με την οποία ο Ναπολέων Βοναπάρτης κατέλυσε τη Γαληνοτάτη Δημοκρατία της Βενετίας, όλες οι ενετικές κτήσεις, ανάμεσά τους και η πόλη της Πρέβεζας, περιήλθαν στην κατοχή της Επαναστατικής Γαλλίας. Μία δύναμη 280 γρεναδιέρων υπό τον στρατηγό Ζαν ντε λα Σαλσέτ (1759-1834) εγκαταστάθηκε στην Πρέβεζα κι έγιναν δεκτοί με ενθουσιασμό από το ντόπιο ελληνικό στοιχείο.

Οι Γάλλοι είχαν αναπτύξει κατ’ αρχάς φιλικές σχέσεις με τον Αλή Πασά, παρότι δεν ενέδωσαν στην απαίτησή του να του δοθούν οι γαλλικές κτήσεις στην Ήπειρο (Βουθρωτό, Πάργα, Πρέβεζα, Άρτα). Όταν ο Ναπολέων επιτέθηκε κατά της Αιγύπτου και ιδίως μετά την ήττα του από τους Άγγλους στην Ναυμαχία του Αβουκίρ (1 Αυγούστου 1798), ο ημι-ανεξάρτητος αλβανός αυθέντης της Ηπείρου άλλαξε στρατόπεδο. Διέρρηξε τις σχέσεις του με τους Γάλλους και αποφάσισε να ταχθεί ανοιχτά με το μέρος του Σουλτάνου Σελίμ Γ'.

Ο Αλή απαίτησε επιτακτικά από τους Γάλλους να του δοθούν όλες οι κτήσεις τους στην Ήπειρο και επιπροσθέτως η Λευκάδα και η Κέρκυρα. Για να γίνει πιο πειστικός συνέλαβε αιχμαλώτους δύο γάλλους αξιωματικούς, τους οποίους φυλάκισε στα Γιάννινα. Παράλληλα, άρχισε να προετοιμάζει στρατό για να επιτεθεί στην Πρέβεζα και τις υπόλοιπες γαλλικές κτήσεις της Ηπείρου. Οι Γάλλοι από την πλευρά τους με τις ισχνές δυνάμεις που διέθεταν και με τη βοήθεια των ντόπιων άρχισαν να κατασκευάζουν οχυρωματικά έργα στον ισθμό κοντά στην αρχαία Νικόπολη για να προστατεύσουν την Πρέβεζα.

Στις 22 Οκτωβρίου 1798 (12 Οκτωβρίου 1798, σύμφωνα με άλλες πηγές) οι δυνάμεις του Αλή έκαναν την εμφάνισή τους στην περιοχή του ισθμού. Με επικεφαλής τον ίδιο και τον γιο του Μουχτάρ, αριθμούσαν 4.000 πεζούς και 3.000 ιππείς, Αλβανούς και Τούρκους. Ο στρατηγός Λα Σαλσέτ έσπευσε να οργανώσει την άμυνα με τις λιγοστές δυνάμεις που διέθετε και τις αποτελούσαν 280 γάλλοι γρεναδιέροι, 200 ντόπιοι πολιτοφύλακες και 60 Σουλιώτες υπό τον καπετάν Χρηστάκη. Η πλειονότητα του ελληνικού στοιχείου που θα μπορούσε να βοηθήσει τους Γάλλους, παρέμεινε κλεισμένη στην Πρέβεζα ή είχε καταφύγει στα πέριξ, παρασυρμένη από την προπαγάνδα του Αλή Πασά.

Όταν βρόντηξαν τα όπλα, οι Γάλλοι γρεναδιέροι, που ανέλαβαν κυρίως το βάρος της μάχης, κατόρθωσαν να αποκρούσουν τις επιθέσεις των Τουρκαλβανών, αλλά μπροστά στην ορμητικότητα και τον όγκο του εχθρού, υποχώρησαν προς τα ερείπια της Νικόπολης. Οι Γάλλοι πολέμησαν γενναία, αλλά οι περισσότεροι έπεσαν στο πεδίο της μάχης. Οι μόνοι που απέμειναν ζωντανοί και πιάστηκαν αιχμάλωτοι ήταν εννέα γρεναδιέροι με τον στρατηγό Λα Σαλσέτ και τον λοχαγό Τισό.

Μετά τη νίκη του, ο Αλή κατέλαβε εύκολα την Πρέβεζα. Αποκεφάλισε όσους κατοίκους της είχαν συλληφθεί ως γαλλόφιλοι και παρέδωσε την πόλη στις φλόγες. Στη συνέχεια πραγματοποίησε θρίαμβο στα Γιάννινα με τους αιχμαλώτους, Έλληνες και Γάλλους, να κρατούν τα κομμένα κεφάλια των συμπολεμιστών τους, υπό τις επευφημίες του αλβανικού στοιχείου της πόλης, που είχε παραταχθεί κατά μήκος της διαδρομής.

Τις επόμενες ημέρες ο Αλή Πασάς έστειλε πεσκέσι στον σουλτάνο Σελίμ Γ' τέσσερα τσουβάλια με τα κεφάλια Ελλήνων και Γάλλων μαχητών, μαζί με εννέα γάλλους αξιωματικούς για ανάκριση, ανάμεσά τους και ο στρατηγός Λα Σαλσέτ. Μετά την Πρέβεζα, ο Αλή κατέλαβε όλες τις γαλλικές κτήσεις στην Ήπειρο, εκτός της Πάργας. Η Πρέβεζα παρέμεινε έως το 1822 υπό τις διαταγές του και μετά τον θάνατό του πέρασε και πάλι στην κυριαρχία του Σουλτάνου. Στις 12 Οκτωβρίου 1912 απελευθερώθηκε από τον ελληνικό στρατό κατά τη διάρκεια του Α' Βαλκανικού Πολέμου.

Σχετικά

Λέγεται ότι για την απελευθέρωση των Γάλλων αιχμαλώτων, η μητέρα του Ναπολέοντα, Μαρία Βοναπάρτη, δώρισε στον σουλτάνο ένα μεγάλο διαμάντι που ανήκε στην αποκεφαλισθείσα βασίλισσα Μαρία Αντουανέτα και φυλάσσεται στο παλάτι-μουσείο του Τοπκαπί στην Κωνσταντινούπολη. Είναι το τέταρτο μεγαλύτερο διαμάντι του κόσμου, που «πρωταγωνίστησε» στην ταινία του Ζιλ Ντασέν Τοπκαπί (1964) με πρωταγωνίστρια τη Μελίνα Μερκούρη.
 
 

Γεγονότα

 μ.Χ.

Φιλομοναρχικό στρατιωτικό κίνημα, υπό τους στρατηγούς Λεοναρδόπουλο και Γαργαλίδη, καταστέλλεται από τους Πλαστήρα και Πάγκαλο.

Το Κίνημα Γαργαλίδη - Λεοναρδόπουλου

Τον Οκτώβριο του 1923 η Ελλάδα βάδιζε ολοταχώς για τις εκλογές της 2ας Δεκεμβρίου, τις οποίες είχε προκηρύξει η βενιζελική Επαναστατική Επιτροπή υπό τον Νικόλαο Πλαστήρα, που κυβερνούσε δικτατορικά, μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή. Πρωθυπουργός ήταν το ηγετικό στέλεχος της Επανάστασης, Στυλιανός Γονατάς, ο οποίος φρόντισε να πριμοδοτήσει τα βενιζελικά κόμματα με ένα εκλογικό νόμο κομμένο και ραμμένο στα μέτρα τους.

 

Το στρατιωτικό κίνημα των στρατηγών Παναγιώτη Γαργαλίδη (1870-1948) και Γεώργιου Λεοναρδόπουλου (1867-1936), που εκδηλώθηκε τα μεσάνυχτα της 21ης προς 22α Οκτωβρίου, ήταν μια συμμαχία ετερόκλητων στρατιωτικών στοιχείων: από βενιζελικούς αξιωματικούς, όπως οι επικεφαλής του, που είχαν παραγκωνισθεί από την Επαναστατική Επιτροπή του Πλαστήρα, μέχρι βασιλόφρονες αξιωματικούς («Ομάδα Ταγματαρχών»), που φοβόντουσαν ότι οι επικείμενες εκλογές θα οδηγούσαν σε αβασίλευτο καθεστώς. Την τριάδα των κινηματιών συμπλήρωνε ο βασιλόφρων συνταγματάρχης Γεώργιος Ζήρας.

Πρόθεση των δύο στρατηγών ήταν να αναγκάσουν την κυβέρνηση Γονατά σε παραίτηση, χωρίς να καταφύγουν σε ένοπλη βία και την ανάληψη της εξουσίας από μία κυβέρνηση που θα οδηγούσε τη χώρα σε τίμιες εκλογές. Στο διάγγελμά τους, που δημοσιεύτηκε σε τρεις αντιβενιζελικές εφημερίδες («Νέα Ημέρα», «Καθημερινή» και «Πολιτεία»), σημείωναν: «Ο στρατός βεβαιοί ότι δεν θα επέμβη το παράπαν, ούτε εις τον καταρτισμόν της νέας κυβερνήσεως, ούτε εις το κατόπιν έργον αυτής. Θα περιορισθή εις την τήρησιν της τάξεως και εις τα καθαρώς στρατιωτικά αυτού καθήκοντα».

Το κίνημα δεν εκδηλώθηκε στην πρωτεύουσα, όπως απαιτούσε ο μετέπειτα δικτάτωρ Ιωάννης Μεταξάς, ούτε στη Θεσσαλονίκη, αλλά στην περιφέρεια. Το πρωί της 22ας Οκτωβρίου μόνο η Αθήνα, η Θεσσαλονίκη, η Λάρισα και τα Ιωάννινα βρίσκονταν υπό τον έλεγχο της κυβερνήσεως. Ωστόσο, η αντίδραση της Επαναστάσεως ήταν αστραπιαία. Στην Αθήνα την κατάσταση πήρε στα χέρια του ο στρατηγός Πάγκαλος, ως αρχηγός του Στρατού, ενώ δημοτικά συμβούλια, η Ιερά Σύνοδος και πολιτικοί καταδίκαζαν το κίνημα. Ο Πλαστήρας στο διάγγελμά του σημείωνε: «Η άτιμος και η προδοτική πράξις δύο στρατηγών και ενίων ανωτέρων αξιωματικών εις στιγμάς κατά τας οποίας η πατρίς επρόκειτο διά των εκλογών να εισέλθη εις ομαλήν κοινοβουλευτικήν περίοδον, σύμφωνα με εξαγγελθέν πρόγραμμα της Επανάστασεως, καταδικάζεται εις την συνείδησιν του ελληνικού έθνους ολοκλήρου».

Παρά την αριθμητική τους υπεροχή, οι κινηματίες έμειναν αδρανείς, χάνοντας πολύτιμο χρόνο. Αυτό έδωσε το χρόνο στην Επανάσταση να αναδιοργανωθεί και να προετοιμάσει την αντεπίθεσή της. Στη Θεσσαλονίκη ο στρατηγός Κονδύλης, που είχε ανακληθεί στην ενεργό υπηρεσία, τέθηκε επικεφαλής της καταστολής. Στις 25 Οκτωβρίου η Επανάσταση ήλεγχε και πάλι όλη τη Βόρειο Ελλάδα.

Στην Πελοπόννησο οι δυνάμεις των Γαργαλίδη και Λεοναρδόπουλου, που αριθμούσαν 4.500 άνδρες, συγκεντρώθηκαν στην Κόρινθο, με σκοπό να βαδίσουν στην Αθήνα. Ο στόλος, που ήταν πιστός στην Επανάσταση, απείλησε με βομβαρδισμό την Κόρινθο, αναγκάζοντας τον φρούραρχο της πόλης Μανιαδάκη (μετέπειτα στέλεχος της «4ης Αυγούστου») να παραδώσει την πόλη χωρίς αντίσταση. Στις 27 Οκτωβρίου, έπειτα από μία σύντομη συμπλοκή με τις κυβερνητικές δυνάμεις, ο Γαργαλίδης αποδέχεται την άνευ όρων παράδοση που του επέβαλε ο Πλαστήρας.

1284 αξιωματικοί αποτάχθηκαν ως ενεχόμενοι ή συμπαθούντες το αντεπαναστατικό κίνημα, ανάμεσά τους και ο υπασπιστής του βασιλιά Γεώργιου Β', Νικολαίδης. Οι αρχηγοί του κινήματος, Παναγιώτης Γαργαλίδης και Γεώργιος Λεοναρδόπουλος, καταδικάσθηκαν σε θάνατο, αλλά τους δόθηκε χάρις στη συνέχεια. Οι εκλογές έγιναν, τελικά, στις 16 Δεκεμβρίου και εξελίχθηκαν σε θρίαμβο των βενιζελικών κομμάτων, καθώς τα φιλομοναρχικά απείχαν.

Το αποτυχόν κίνημα των Γαργαλίδη - Λεοναρδόπουλου απέκτησε σημασία για την κατοπινή εξέλιξη των πολιτικών πραγμάτων, δυσανάλογη με τις περιορισμένες επιδιώξεις των εμπνευστών του. Ισχυροποίησε τα αντιμοναρχικά αισθήματα στους κόλπους των βενιζελικών κομμάτων, με αποτέλεσμα την έξωση του βασιλιά Γεώργιου Β' και την ανακήρυξη της Αβασίλευτης Δημοκρατίας στις 25 Μαρτίου 1924 από την κυβέρνηση Παπαναστασίου.

 
 
 
 
 
 
 
Ο γιος του Τζιάκομο Πουτσίνι εγκαινιάζει τη νέα όπερα της Αθήνας στο Θέατρο Ολύμπια της οδού Ακαδημίας. Εναρκτήριο έργο, η όπερα του πατέρα του «Μαντάμ Μπάτερφλαϊ».
 
Αρχίζει το πρώτο Μουντομπάσκετ στο Μπουένος Άιρες. Θα ολοκληρωθεί στις 3 Νοεμβρίου, με νικήτρια την ομάδα της Αργεντινής.
 
Ο γάλλος φιλόσοφος Ζαν Πολ Σαρτρ αρνείται το Νόμπελ Λογοτεχνίας, υποστηρίζοντας ότι θα μειώσει το γόητρο της συγγραφικής του δουλειάς.
 
Ενώ το «σκάνδαλο Κοσκωτά» βρίσκεται σε έξαρση, 3.000 οπαδοί του Ολυμπιακού συγκεντρώνονται στου Ρέντη και αποθεώνουν τον πρόεδρο Γιώργο Κοσκωτά με τα συνθήματα «Κάτω τα χέρια από τον Κοσκωτά» και «Προεδράρα, είμαστε μαζί σου», σηκώνοντάς τον στα χέρια.

Γεννήσεις

μ.Χ.

 
Λεβ Γιασίν, ρώσος τερματοφύλακας. (Θαν. 20/3/1990)
 
 
Μάνος Λοΐζος, κυπριακής καταγωγής μουσικοσυνθέτης. (Θαν. 17/9/1982)
 
 
Ελένη Αυλωνίτου, ελληνίδα πολιτικός (ΣΥΡΙΖΑ), ερευνήτρια εργοφυσιολόγος και πρωταθλήτρια κολύμβησης.

 

 

Θάνατοι

μ.Χ.

 
Ανδρέας Καρκαβίτσας, έλληνας πεζογράφος, ένας από τους τρεις μεγάλους εκπροσώπους της ηθογραφίας, μαζί με τους Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη και Γεώργιο Βιζυηνό και ο κατ’ εξοχήν εκπρόσωπος του νατουραλισμού στη νεοελληνική λογοτεχνία. (Γεν. 1865)
 
 
Άλμπερτ φον Σεντ-Γκιέργκι ντε Ναγκιράπολτ, ούγγρος γιατρός, που ανακάλυψε τη βιταμίνη C και βραβεύτηκε με Νόμπελ Ιατρικής το 1937. (Γεν. 16/9/1893)
 
 
Λουί Αλτουσέρ, γάλλος μαρξιστής φιλόσοφος. (Γεν. 16/10/1918)

 

 

πηγη: www.sansimera.gr

 
© Copyright 2011 - 2024 Στύξ - Ανεξάρτητη Πολιτισμική και Πολιτική Εφημερίδα της Βόρειας Πελοποννήσου